Wanneer is iemand een ongelovige en mag je geen relatie aangaan?

C.A. Hoekman | Geen reacties | 09-05-2025| 08:10

Je mag als christen geen juk aangaan met een ongelovige (2 Korinthe 6:14). Hoe beoordeelt de kerk dat iemand een ongelovige is, want zij oordeelt niet over het hart? Wat is het criterium om een gemeentelid te vermanen die volgens de kerk een relatie aangaat met een ongelovige? Wordt iemand die volwassen is, geen belijdenis heeft afgelegd en niet gedoopt is, gezien als een ongelovige door de kerk? Wil iemand van de Gereformeerde Gemeenten de vraag beantwoorden?

Beste jongere,

Ik vind het best moeilijk om op deze vragen een betrokken en pastoraal antwoord te geven. Ik kan het uitleggen als een heel zakelijke vraag die je voor een ander stelt, dan komen er zakelijke antwoorden, omdat ik in je vraag geen persoonlijk belang ervaar. Ik kan het ook uitleggen als een persoonlijk vraag, die een gevolg is van jouw huidige situatie dat je een jongere bent die een relatie wil aangaan met een ongelovige en die als jongvolwassene belijdenis van zijn/haar geloof heeft afgelegd. Maar dat je je vraag op deze neutrale wijze stelt om jezelf min of meer te beschermen. In mijn antwoord ga ik van de laatste situatie uit: een persoonlijke vraag van jou.

Je ervaart jezelf als christen die geen juk mag aangaan met een ongelovige (2 Korinthe 6:14). Vraag jezelf dan in de eerste plaats eens af: wat is een christen? We moeten dan de Bijbel opendoen bij Handelingen 11:26, daar worden de volgelingen van de Heere Jezus voor het eerst christenen genoemd, een erenaam. Maar ook een naam om zuinig op te zijn. Na de dood van Stephanus kwam er verdrukking en werden de volgelingen van Jezus verspreid naar alle kanten en kwamen ze ook in Antiochië en daar, onder kruis en druk, kregen ze de naam Christen. Een christen is dus iemand die Jezus volgt en dat ook uitstraalt in zijn of haar leven. De catechismus zegt het zo indringend op de vraag: "Waarom word je een christen genoemd?" Antwoord: "Omdat ik door het geloof een lidmaat van Christus en alzo Zijn zalving deelachtig ben, opdat ik Zijn Naam belijde, en mijzelf tot een levend dankoffer Hem offere, en met een vrije en goede consciëntie in dit leven tegen de zonde en de duivel strijde, en hiernamaals in eeuwigheid met Hem over alle schepselen regere."

Je mag als christen geen juk aangaan met een ongelovige. Hoe beoordeelt de kerk dat iemand een ongelovige is, want zij oordeelt niet over het hart. Een kerk hoeft ook niet over het hart te oordelen, oordelen is het werk van onze God. Maar ik denk dat jij, voordat je een relatie aangaat met een ander, moet weten of je samen de Heere kunt dienen en Jezus volgen op de wijze zoals de Catechismus het verwoordt. Want gelovige zijn is niet in de eerste plaats een zaak van het hart, maar niet minder een belijdenis met je hele leven. Je laat het zien en horen. Het gelovig zijn beperken tot je hart is niet bijbels. Geloven met het hart en belijden met je mond horen evenzeer bij elkaar (Romeinen 10:9 en 10). Zou de Heere God tevreden zijn met zondaren die zeggen met hun hart te geloven en als christen verder onherkenbaar zijn? De christenen in Antiochië waren duidelijk zichtbaar en herkenbaar. Ben jij herkenbaar als christen in je levenshouding? En ben je straks samen, binnen een toekomstig huwelijk, als christenen herkenbaar die Jezus’ Naam belijden, hun leven als een levend dankoffer Hem offeren, en samen tegen de zonde en de duivel strijden?

Wat denk je zelf? Zoek op deze laatste vragen een eerlijk en bijbels antwoord voordat je een relatie aangaat met een ongelovige.

Ik verbaas me erover dat je zo precies wil weten wat een ongelovige is. En wat het criterium is voor een kerk(enraad) om een gemeentelid te vermanen, die volgens de kerk een relatie aangaat met een ongelovige. En of een kerk(enraad) iemand die volwassen is, geen belijdenis heeft afgelegd en niet gedoopt is, ziet als een ongelovige. Ik ben ervan overtuigd dat een kerk(enraad) er niet op uit is om een gemeentelid te vermanen die een relatie aangaat met een ongelovige. Een kerk(enraad) gunt jongeren een eerlijk en Bijbels huwelijk waar samen het christenzijn beleefd mag worden in het dienen van de Heere God en het volgen van Jezus.

Ik ben er ook van overtuigd dat een kerk(enraad) iemand die volwassen is, geen belijdenis heeft afgelegd en niet gedoopt is, in de eerste plaats ziet als een ongelovige. Maar ze verlangt er naar dat zo’n ongelovige tot geloof komt in de Heere Jezus Christus en dat er een Bijbelse basis is om samen het huwelijk in te gaan. Laat de gedachte los dat een kerk er alleen maar belang bij heeft om toekomstige huwelijkspartners te meten en te wegen op hun geloof c.q. ongeloof. Mijns inziens zit het probleem bij jou. Zoek je het compromis?

Wat zou nu Gods wil zijn in een relatie? Zullen we samen de Bijbel, Gods Woord, opendoen? Wat zegt de HEERE God in Zijn Woord over het huwelijk? Begin maar in Genesis 2. Hij brengt de vrouw tot haar man, binnen de band van het huwelijk. God vindt Zijn vreugde in het bij elkaar brengen van man en vrouw. Een huwelijk in de HEERE, om samen God te loven en te prijzen, dat is Gods doel. En dat huwelijksdoel is, ook na ons breken met God in het paradijs, onveranderd gebleven. Het huwelijk is en blijft Gods instelling. Dat laat de Heere Jezus zien in Zijn aanwezigheid bij een huwelijk in Johannes 2 en daar Zijn eerste wonder doet. Jezus was ook genodigd en slaat die uitnodiging niet af. Het huwelijksformulier zegt het zo mooi, dat de Heere Jezus Christus met Zijn tegenwoordigheid, giften en wonderen het huwelijk hoog heeft geëerd. 

Wat mag en moet je verlangen zijn om een gezegend huwelijk van God te ontvangen? En dan bedoel ik niet dat een gezegend huwelijk een huwelijk is waar alles op rolletjes loopt, zorgeloos en altijd fijn, maar een huwelijk waarin God de Eerste is en waarin je samen, echt samen, God zoekt, je knieën buigt en je handen vouwt en Zijn Woord leest en onderzoekt. Waarin je ook samen naar de kerk gaat, één van hart en één van zin. Niet de kerk van het compromis, maar de gemeente van God, waar zonde en genade voluit zijn Bijbelse plaats heeft in de verkondiging. Waar je gewezen wordt op de Heere Jezus als het Lam van God, die ook jouw zonden (en van je toekomstige relatie) kan en wil vergeven. De Heere Jezus, Die ook op jouw (jullie) huwelijk erbij wil zijn. Een huwelijk in de HEERE. 

Wat denk je, zou jouw huwelijk dit stempel gaan dragen wanneer je met een onchristelijke c.q. ongelovige man/vrouw trouwt? Kun je dan een geestelijk eenheid zijn? Zul je dan in je geloofsleven niet alles alleen moeten doen? Je hunkert naar het samen bidden, maar je moet het zelf doen. Alleen doen. Begrijp je dat een huwelijk in de HEERE van jullie beiden het verlangen moet zijn? Op dit punt kan liefde beslist niet van één kant komen. 

Ik wil nog terugkomen op 2 Korinthe 6:14: “Trek niet een ander juk aan met de ongelovigen.” Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Dat geldt allerlei levensverbanden, maatschappelijk en cultureel. Zomaar ga je sluipend het compromis aan en doe je water bij de wijn. 

In Paulus’ tijd was dat een probleem waartegen hij waarschuwt, en ook in onze tijd heeft dat zijn geldigheid. Want gerechtigheid en wetteloosheid gaan niet samen en licht en duisternis kunnen niet onder één dak. En welke overeenkomst is er tussen Christus en Belial en wat deelt een gelovige met een ongelovige? Wanneer dat onze hele samenleving betreft, dan geldt dat zeker het huwelijk. Zo’n tere verbintenis vereist een zuivere geestelijke band naar elkaar. Deze intieme relatie kan alleen maar beleefd worden “coram Deo”, voor Gods aangezicht. Je ervaart dat zelf ook zo wanneer je jouw belijdenis eed erbij betrekt. Je worsteling: verloochen ik God niet, wanneer ik deze relatie aanga. Hier moet je een (de) keus  maken voor Gods oog. Ik las ergens het volgende: ”Gehoorzaamheid aan God kan hier wel eens pijnlijke offers vragen; maar laat zich een Christenleven zonder offer indenken?”

Hoe moet je verder? Zeg eerlijk tegen jezelf, dat de Bijbelse basis voor zo’n huwelijk ontbreekt en dat je zo niet verder kan en wil. Dat is confronterend naar jezelf, dan zet je een knop om. Gods wil is dan veel hoger dan jouw verlangens. Wat blijft er dan over? Je ongelovige relatie loslaten of biddend het gesprek aangaan en je relatie proberen te winnen voor de dienst van onze God. Dat zal een lange weg zijn en niet eenvoudig. Maar liefde zoekt niet naar een compromis, maar naar het wezenlijke heil van hem/haar die je liefhebt. Samen naar de kerk gaan, samen je knieën buigen, samen de Bijbel lezen. En wanneer God het geeft, ook samen een kindje laten dopen. En voordat je trouwt, moet hiervoor de basis gelegd zijn. Dan ben je vóór je huwelijk al “coram Deo”, voor Gods aangezicht. En wanneer deze eenheid er niet is/komt, moet je het huwelijk niet aangaan.  

God beproeft je of je wilt volharden Hem te volgen. Ziende op jezelf zul je ondergaan, maar vlucht met al je zonden en zorgen tot de Heere Jezus. Hij kwam in deze verloren wereld om zondige mensjes te redden. Hij wist wat Hem te wachten stond, verachting, lijden, kruis en dood. Niet voor Zichzelf, maar voor zondaren (ongelovigen) zoals wij. Toch ging Hij niet terug naar de hemel, maar volhardde om Zijn God en Vader te volgen tot het einde, om Zijn taak te voltooien. Om Zijn werk als Zaligmaker af te maken.

Wat denk je van deze Jezus? Ik gun je met heel mijn hart dat je samen de Heere Jezus mag liefhebben, in een huwelijk voor Gods aangezicht.

Bid: Leer ons naar Uw wil te handelen, dan zullen we in Uw waarheid wandelen. Nooit kan het geloof te veel van Hem verwachten. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven