God moet het doen

God heeft het al gedaan! Door Zijn zoon Jezus Christus, het is onze opdracht om dit aan te nemen als de Waarheid, niks meer en niks minder.

Lees bijvoorbeeld Hand 2:14-42 eens door: ik lees nergens over volhardend bidden om een nieuw hart, maar wel: ' .. zij nu die zijn woord met vreugde aannamen, werden gedoopt, en ongeveer 3000 zielen werden er op die dag toegevoegd..'

Bekeert u, is de oproep. Dat is jouw verantwoordelijkheid! God werkt het willen in jouw hart uit, maar je bekeren ligt bij jou! De rest heeft God al gedaan, zoals Miranda terecht zegt.

Smeek God of Hij het geloof wil werken in je hart. Hij laat geen bidder staan. Klakkeloos en makkelijk aannemen of in geloof het mogen ontvangen is nogal een verschil. Ik 'dacht' eerst ook, ik neem het aan en dan is het klaar en mag ik geloven dat ik bekeerd ben omdat 'ik' de keuze heb gemaakt. Maar er veranderde niets in mij...omdat ik het zelf wilde doen en niet Gods genade in mijn hart had ontvangen door het werk van de Heilige Geest. Hier moet je om bidden en smeken...het kan je alleen uit genade geschonken worden. God 'moet' het doen..God zal het ook doen. Hij werkt het willen en werken in je hart....dat is niet vanuit jezelf, maar dat is Gods werk.

Van Gods kant bezien: Hij doet het en Hij geeft het.
Van de kant van de mens bezien: hij gelooft God en neemt Zijn aanbod van genade aan.
Twee kanten van dezelfde zaak die we niet mogen scheiden, en waarbij we aan onze eigen kant moeten blijven.

@stien2609 toch is er wél een verandering gekomen, want de Here God heeft je laten zien dat je jezelf niet kan veranderen.
En klakkeloos aannemen is wel het andere uiterste.

Mooi Miranda. Zo is het : God heeft het al gedaan.
Ik vind dit altijd intrieste verhalen. Naar de mens gesproken aan het einde van de reis gekomen en dan nog geen vertrouwen hebben. Heel je leven je verantwoordelijkheid afgeschoven hebben en daardoor uiteindelijk met lege handen staan. Geen hoop, geen toekomst.

in de bijbel staat dat iedereen die daartoe van tevoren bestemd is tot geloof komt. Er staat ook dat ik mij moet bekeren en dat als ik dat niet doe dat ik dan degene ben die niet heeft gewild. Waarom zou ik er één van beide doorstrepen? ik geloof ze allebei!

Geloven is niet moeilijk. Dat hebben wij ervan gemaakt. Neem nou gewoon aan wat God heeft laten opschrijven:

de gerechtigheid uit het geloof spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal ten hemel opklimmen? namelijk om Christus te doen afdalen; of: Wie zal in de afgrond nederdalen? namelijk om Christus uit de doden te doen opkomen. Maar wat zegt zij? Nabij u is het woord, in uw mond en in uw hart, namelijk het woord des geloofs, dat wij prediken. Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden;

djina61 intriest inderdaad maar ik vind het ook zo moeilijk. Opgevoed in een kerk waar de uitverkiezing en het niet kunnen van de mens centraal stonden. Het is een gedachte die je nooit meer loslaat, tenminste dat is mijn beleving. Net wat stien2609 schrijft, je kan het zelf aan nemen maar wat als God niet in je werkt. Dan is het blijkbaar toch van jezelf. En niet van God? Dus moet God het toch doen. En hoe moet ik dit vers dan lezen? Zo hangt het dan niet af van hem die wil, ook niet van hem, die hardloopt, maar van God Die Zich ontfermt. Het zijn vragen waar ik zo vaak over nadenkt.

plderoos het vers wat jij aanhaalt "Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; Heb ik onderstreept in m'n bijbeltje, maar ondanks dat ik dit geloof kan ik toch niet zomaar geloven dat ik behouden ben. Ik denk dat sommige niet beseffen hoe vreselijk moeilijk dit voor mensen zoals de vragensteller, mijzelf en vele andere is.

Geloven jullie het dan "gewoon" zelf dat je behouden bent, omdat het in de bijbel staat. Zonder een bijzondere nabijheid van God of grote verandering in je leven te ervaren. Veel spijt van je zonde het beleven dat een mens het zelf niet kan, maar God het moet geven. Ooh ik vind het zo moeilijk.

Het is misschien een warrig verhaal maar zo is het, zoals bij mij m'n gedachte dagelijks door m'n hoofd gaan. En moet ik dan maar niet meer bidden wilt u mij alstublieft behouden, dichter bij u brengen, mij een waar gebed geven enz. Maar het "gewoon" aannemen. Ooh wat moeilijk.

@bootje graag zou ik hier nog met je over doorpraten, maar ik kan maar een korte reactie plaatsen, omdat er problemen zijn met deze internet pagina. Geef hierbij even mijn mailadres: dienico@solcon.nl.

@bootje, je vertolkt het vraagstuk van de moeilijkheid die er is van het gelovig aannemen en de prakijk/ervaring eenvoudig maar o zo doeltreffend. Wel willen aannemen en geloven maar het niet kunnen. Je zelf afvragen waar het aan ligt, dat de ander er zo maar toekomt en er succesvol in schijnt te zijn en dat jij ondanks dat je weet hoe het moet het niet kunt. Refo web's main item eigenlijk.

Als raad wil ik je meegeven dat je misschien wat minder gespannen om moet gaan met het willen weten en ervaren van een moment. Dat willen we als mensen toch graag, weten dat het goed zit, en vanuit die wetenschap weer verder gaan. Maar zoals de Bijbel duidelijk maakt, bestaat echt leven ook uit pure afhankelijkheid van de Heere en leven van dagelijkse wandel met Hem. Een relatie, of misschien wat dichterbij; omgang met God. Vertel Hem dat het je niet lukt en je er niet uit komt en leg al je problemen, zonden en vragen bij Hem.

Vraagt naar den Heer' en Zijne sterkte,
Naar Hem, die al uw heil bewerkte.
ZOEKT DAGELIJKS ZIJN AANGEZICHT.
Gedenkt aan 't geen Hij heeft verricht,
Aan Zijn doorluchte wonderdaan;
En wilt Zijn straffen gadeslaan

Veel zegen

Je zou het boekje "De Visserman" van Larry Huntsperger eens moeten lezen. Dat is geschreven vanuit het oogpunt van Petrus in de tijd dat hij Jezus leerde kennen en Zijn discipel mocht worden. Hij beschrijft daarin de worsteling van Petrus, zo herkenbaar en menselijk, toen al.
Daarnaast beschrijft het boek zo mooi hoe Jezus was en is en wie Hij voor je wil zijn.
En mocht je het boek niet kunnen lezen, lees dan Mattheus eens.
Je bent geliefd!

@bootje: "je kan het zelf aan nemen maar wat als God niet in je werkt. Dan is het blijkbaar toch van jezelf. En niet van God? Dus moet God het toch doen".

Dat kan niet, net zo min als je in het water kunt springen zonder nat te worden. Als jij het aanneemt heeft God dat in je gewerkt, alleen zie je dat pas achteraf.

" Het is een gedachte die je nooit meer loslaat,...."

Dat kan wel hoor, ik ben ook zo opgevoed maar toch ben ik er uiteindelijk van bevrijd.
Je moet zorgen dat je het niet meer voedt, maar zorg in plaats daarvan dat je goede 'voeding' binnen krijgt.
Een baby in het geloof, of iemand die nog niet wedergeboren is moet zich niet bezig houden met 'de vaste spijze'. 1 Kor.3:2.
Petrus was drie jaar met Jezus opgetrokken, was wedergeboren, had de Heilige Geest ontvangen, maar zelf hij vond sommige dingen die Paulus leerde zwaar om te verstaan. 2 Pet.3:15-16.

Alleen het verlangen al om bekeerd "te worden" wáár komt dát dan vandaan, het verlangen om zekerheid te hebben?
Er wordt toch geleerd dat een natuurlijk mens dat helemaal niet zal willen? En juist dát verlangen is de zekerheid dat God in de mens werkt, geloof en u zal behouden worden!

Uiteindelijk komen we toch allemaal bij hetzelfde uit: het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen!

@bootje, je zegt dat je niet zomaar kunt geloven dat je behouden bent. Maar je hoeft toch ook niet te geloven dat je behouden bent? Jezus Christus, de Zoon van God, is naar de aarde gekomen, is mens geworden, en heeft betaald voor al onze zonden. Als je DAT gelooft dan BEN je behouden.

Vaak heb ik het idee dat we hier op refoweb veel langs elkaar heen praten. De één zegt: Je moet Jezus aannemen! De ander denkt dat diegene bedoelt: Aannemen dat het wel goed met je zit. Maar Jezus aannemen in geloof is iets anders dan er eenvoudigweg vanuit gaan dat het wel goed komt. Juist door Jezus aan te nemen erken je dat je zelf machteloos bent, dat je schuldig staat tegenover God, en erken je Hem als de Koning van jouw leven. “Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.” (Mat. 16:24) Durf je dat??

Daarbij is geloven ook niet iets wat je besluit te gaan doen. Dat is in het dagelijks leven ook niet zo. Als iemand jou iets belooft dan ligt het aan de geloofwaardigheid van die persoon of je hem wel of niet gelooft. Als je hem niet gelooft, vindt je hem blijkbaar ongeloofwaardig, en ga je niet besluiten om hem vanaf nu wél te geloven.
Dus als je God niet gelooft op Zijn woord, vind je Hem (even heel zwart-wit gezegd) blijkbaar ongeloofwaardig…. Waarom??? Vertrouw er nou toch gewoon op dat Hij de waarheid spreekt…. “Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.” (1 Tim. 1:15)

Als je altijd vertelt wordt dat het je gegeven moet worden en dat je er zelf alleen om kan vragen, kun je je leven lang het idee hebben dat je je plicht al aardig vervult en dat het aan jou niet ligt…
Maar als je vertelt wordt dat je simpelweg moet geloven, en je komt er dan achter dat je dat niet kunt, weet je in ieder geval dat de haper bij jezelf ligt. En vertel dat dan maar aan God…

En als je het nou wél geloven kunt, ja dan is het genade van God. En wees Hem daar dan maar uitermate dankbaar voor. Maar je hoeft niet te wachten totdat je merkt dat God begint, want zoals stien2609 al zei: “Hij werkt het willen en werken in je hart.” En waar zou het nu voor nodig zijn dat Hij je gewillig maakt? In ieder geval niet om te blijven wachten, want Hij werkt ook het werken. Dus als je nog steeds kunt blijven afwachten, heb je serieus reden om je ernstig zorgen te maken…

“God moet het doen” kun je volhouden TOTDAT je sterft…. Daarna is het: “Had ik maar…..”

@bootje. Ik schaar mij inderdaad onder degenen die niet beseffen hoe moeilijk dit voor sommige mensen is. En ik prijs mij daar gelukkig mee :-)

Ik wéét wel dat mensen geloven heel erg moeilijk kunnen vinden. Maar begrijpen doe ik dat niet. Dat onbegrip begon toen ik mijzelf gewoon eens een keer gedwongen heb elk bijbelboek een keer in één keer door te lezen. Ik had toen bedacht: als je een brief van je moeder krijgt lees je hem in één adem uit, en als je een brief van je Vader krijgt knip je hem in stukken, en dat klopt niet.

Ik heb er dus een paar zaterdagen aan gewijd. meer moeite kost het echt niet. Ruth is een eitje, lees je 's ochtends voor de eredienst zo uit. Jesaja kost wat meer moeite maar toch lukt het op één zaterdag, echt waar, het zijn dunne boeken.

Omdat ik een gelovige uit de heidenen ben ben ik begonnen bij de evangelieën, toen al de brieven van Paulus en verder tot openbaringen, en overnieuw begonnen bij Genesis. heel gewone teksten allemaal, niks moeilijks of dubbelzinnigs aan. En toen kwam ik in de wet van Mozes dit tegen:

"Want dit gebod, dat ik u heden opleg, is niet te moeilijk voor u en het is niet ver weg. Het is niet in de hemel, zodat gij zoudt moeten zeggen: Wie zal opstijgen ten hemel, het voor ons halen, en het ons doen horen opdat wij het volbrengen? En het is niet aan de overkant der zee, zodat gij zoudt moeten zeggen: Wie zal oversteken naar de overkant der zee, het voor ons halen, en het ons doen horen opdat wij het volbrengen? Maar dit woord is zeer dicht bij u, in uw mond en in uw hart, om het te volbrengen.

En toen dacht ik: hè? maar dat heb ik Paulus toch ergens aan horen halen? Even terug gezocht en ja hoor:

Zeg niet in uw hart: Wie zal ten hemel opklimmen? namelijk om Christus te doen afdalen; of: Wie zal in de afgrond nederdalen? namelijk om Christus uit de doden te doen opkomen. Maar wat zegt zij? Nabij u is het woord, in uw mond en in uw hart, namelijk het woord des geloofs, dat wij prediken. Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden;

Nou moe! dacht ik! wat gaat hij onzorgvuldig met het OT om! Hij maakt er gewoon wat anders van! En een verschil in grondtekst, Septuagint of zoiets niet doet daar niets vanaf! Maar laten we wel wezen, de boodschap is in beide gevallen hetzelfde: Het geloof is niet moeilijk! je hoeft er niet voor naar de hel of naar de hemel om het daar te halen, het - is - gewoon - niet - moeilijk!

Maar als ik dan zo om mij heen kijk zie ik allemaal mensen, in diverse kerken, die allemaal verschrikkelijk moeilijk lopen te doen, waarom dan toch! En toen bedacht ik dat Jezus niet zei dat het koninkrijk der hemelen voor de kinderen is, zoals iedereen beweerd, maar dat het koninkrijk der hemelen voor ZODANIGEN is.

Al dat moeilijke gedoe, is daarom mijn mening, vind zijn oorzaak in twee dingen:
1. simpelweg niet goed lezen, of wel goed lezen maar er onmiddellijk iets anders van maken, en
2. niet kinderlijk geloven wat er staat.

Als ik mijn dochter van 3 een fiets beloof staat ze te springen alsof ze hem al gekregen heeft. Is dat het dan? nee, want dat is mijn interpretatie en die is altijd gekleurd, het woord van God moet het aangeven. Maar een dergelijke situatie kwam ik vlak daarna tegen. Want als Jozua het volk naar Jericho leidt zegt hij: juich want God HEEFT de stad in uw hand gegeven. En daar zagen ze helemaal niks van want het moest nog gebeuren maar ze juichten wel! En dát, is kinderlijk geloven. Als God het zegt, dan is het zo, punt uit. Heel de bijbel is van Zijn betrouwbaarheid vol. Soms valt het niet op maar de bijbel is één bonk van Gods betrouwbaarheid.

Zo las ik ook in de wet dat als het volk niet naar God zou luisteren dat Hij ze dan zou slaan, "met felle aanhoudende slagen" tot zevenmaal toe. En dan zou God Zijn aangezicht voor hen volkomen verbergen. En toen kwam ik bij richteren, jefta om precies te zijn, en dan stellen ze God een vraag en dan antwoord Hij niet. Maar dat is toch raar! God antwoordde altijd! en dat weet je als je die boeken in één keer uitleest. Dus ik maar eens tellen en wat denk je? Jefta was de 8e richter. Dus inderdaad, God had ze 7 keer geslagen en nu is Hij er even niet. God doet altijd, ik zeg altijd, wat Hij zegt.

Ander lijntje. Jozef moest naar Egypte om, zoals hij dat zelf uitlegde: een groot volk in het leven te behouden. Een heule tijd later refereert de profeet daaraan door te zeggen: "uit egypte heb ik mijn Zoon geroepen". Zijn luisteraars hebben gedacht dat dat over hen ging. Matheüs niet. Die laat zien dat Jozef en Maria naar Egypte gevlucht zijn OPDAT vervuld werd het woord gesproken door de profeet: "uit egypte heb ik mijn Zoon geroepen".

Als er dan een God is die dit allemaal voor mij heeft laten opschrijven, die al die eeuwen heeft laten zien de betrouwbaarste aller betrouwbaarsten te zijn, die alle eeuwen zo kan overzien dat hij mensen gebruikt om in situaties te komen die eeuwen later een profetie blijken te zijn van de komst van Zijn Zoon, Nou, dan is, als hij zegt dat ik behouden wordt als ik in Zijn Zoon geloof, dat ook zo. Punt uit. Niets is zekerder dan dat. Ik weet niet zeker of ik dood ga, ik weet wel zeker dat God mij zal behouden door de verdienste van zijn eigen Zoon. Hij heeft dat beloofd en dus doet Hij dat. En als Hij dat zegt neem ik dat kinderlijk van Hem aan, en dan verheug ik mij alvast!

Ik wou dat iedereen dat deed, ik gun het ze zo!

Mooie reacties allemaal! Onze (zeer conservatieve) dominee zegt het zo: Je krijgt, wat je verlangt. Als het jouw verlangen is om een kind van God te worden, dan zul je het worden.

@plderoos, wat een fijne reactie.
Je legt de vinger op de (of beter mijn) zere plek: vertrouwen!

Mooie reacties. Ook mooie reactie plderoos. Bij het lezen ervan moest ik nog denken aan Joh 3:14-15: "En zoals Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, zo moet de Zoon des mensen verhoogd worden, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." De Israëlieten hadden gezondigd door in opstand te komen tegen God (Num 21). God zond toen giftige slangen onder hen. Ze vroegen toen Mozes om voor hen te bidden. God zei toen tegen Mozes: "Maak u een gifslang en zet hem op een staak. Het zal gebeuren dat ieder die gebeten is, in leven zal blijven, als hij daarnaar kijkt". En zo gebeurde het dat ieder die dit deed en dus daarmee bewees dat hij geloofde, in leven bleef.
Jezus trekt dit door naar Zijn komende kruisiging. Iedereen die gelooft dat de gekruisigde Christus genoeg is om te worden gered en daar naar kijkt, dus het daarvan verwacht en niet van iets van zichzelf, die zal eeuwig leven hebben. Van ons wordt alleen gevraagd dat wij naar Hem kijken en het van Hem verwachten. Prent het woord 'Golgotha' in je gedachten. Schrijf het op de koelkast, je beeldscherm, je prikbord, de muren, je voordeur en achterdeur, waar dan ook. Als je twijfelt denk dan aan Golgotha hoe Christus daar werd gekruisigd voor jou. Zoals Miranda al zei: God heeft het al gedaan. Aan ons slechts de opdracht dit te geloven en te volharden in dit geloof.

Ik heb nog nagedacht over de vraag van bootje, dat je het zo moeilijk vindt. Ik vroeg me af, zou het kunnen komen omdat je dit zo vaak hebt gehoord dat je moet wachten, en hier zo sterk in hebt leren geloven, dat je het enorm moeilijk vind om dat los te laten?

Misschien dat dit helpt. Alhoewel vanuit een totale andere achtergrond kwam ik op een bepaald moment in mijn leven tot de overtuiging dat de Bijbel waar was. Mijn probleem was alleen dat ik niet wilde. Aan de ene kant wilde ik wel maar aan de andere kant niet, want ik wilde mijn oude leven niet loslaten. Deze strijd heeft een tijdje geduurd. Op een bepaald moment heb ik gebeden: Heere God, ik wil wel, maar ik kan niet want ik wil niet, maar toch wil ik wel, helpt U mij die stap te maken. Het heeft toen nog een paar weken geduurd totdat ik op een morgen in alle rust en overtuiging heel bewust de keus kon maken en op een stoel ben gaan zitten en heb gebeden: "Heere Jezus, ik wil niet langer van U weglopen, redt U mij."

Heb ik het nu zelf gedaan? Nee, want ik ben altijd van Hem weggelopen maar Hij heeft mij opgehaald en me van zonde overtuigd, mij geroepen en me vaardig gemaakt. Ja, want toen ik vaardig was gemaakt heb ik de stap gemaakt.

Bootje, wat ik van je heb gelezen heb hier op refoweb krijg ik de indruk dat er ook bij jou een verandering aan het optreden is. Zou dat niet God zijn die je roept om op Zijn Zoon te vertrouwen?

Nog ter waarschuwing: ik heb ook meegemaakt van anderen, die in een soortgelijke situatie kwamen. Toen zij voor de keuze kwamen echter besloten ze vast te houden aan wat ze hadden, net zoals de rijke jongeling gingen ze weg, verdrietig, maar niet bereid om los te laten wat ze hadden. Zoals Hebreeën 3 zegt: “Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet. "

Om nog even op je andere vraag in te gaan: ik persoonlijk heb nooit enige ervaring of iets dergelijks gehad, ook geen verlangen naar. Gods belofte is voor mij genoeg. Zoals Jezus bidt tot de Vader in Joh 17:20 “En Ik bid niet alleen voor deze, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven".
Straks zal ik Hem van aangezicht tot aangezicht zien. Daar zie ik naar uit. Net zoals plderoos beschrijft is de zekerheid ook bij mij gegroeid door de hele Bijbel te lezen en te leren begrijpen stapje voor stapje, nog steeds. Ik zou ook altijd hele Bijbelboeken lezen voor een goed begrip.

Wel kan ik, in het bijzonder terugkijkend, duizenden dingen in mijn leven aanwijzen van Gods hulp. Soms hele kleine dingetjes, soms ook grote. Maar die zijn alleen zichtbaar met de ogen van het geloof. Een ander zal dat misschien allemaal toeval noemen.

Mijn leven is wel totaal veranderd. Sommige dingen vrijwel direct na mijn bekering, andere dingen met de jaren, in het bijzonder tijdens perioden van sterke groei in het geloof. Dingen die voor mij vroeger veel waarde hadden, hebben nu voor mij geen enkele waarde meer. Maar dit is geen grond voor mij zekerheid, hooguit een bevestiging. Ik leef nu met gepakte koffer, de lendenen omgord en de lamp brandend, elk moment van de dag klaar om naar huis te gaan of om Jezus te zien wederkomen. Ik maak me geen zorgen meer om mezelf, alleen om anderen. En als de twijfel komt pak ik gelijk mijn Bijbel of denk aan Golgotha.

@Plderoos @Gerard Wauw, ben ontroerd door jullie reacties! God is groot!