Geen handen wassen na toiletbezoek

Onze nog thuiswonende zoon van 26 is super aardig en intelligent, soort van ideale zoon. Hij is echter ook best wel eigenwijs. Het is een beetje een raar verhaal, maar als hij naar de wc geweest is vertikt hij het om zijn handen te wassen. Snel even onder de kraan wat water laten lopen was het beste wat ik tot voor kort kon bereiken. Ik heb wat artikelen over hygiëne onder zijn neus geduwd en inmiddels heb ik hem er, misschien, van overtuigd dat zeker na een grote boodschap wel wat zeep nodig is. Hij doet dat, min of meer, als ik in de buurt ben... Misschien om ongenoegen en nare sfeer te vermijden, want ik word echt boos.

Ik vind het vies om je handen niet met zeep te wassen en doodleuk van alles aan te raken of zelfs mij een knuffel te geven. Maar als hij nu na toiletbezoek toch daarna meteen gaat douchen, vindt hij het onzin om de handen te wassen, hij gaat immers toch douchen, dan pakt ie dat toch gewoon mee... Tussendoor raakt hij wel van alles aan, deurknoppen, het deksel van de wasmand waar zijn kleren ingaan, even lief (want hij is zich werkelijk van geen kwaad bewust) een hand op zijn moeders schouder... Brrr! Ben ik nou een overdreven mens, haast iemand met smetvrees, of is dit inderdaad vies en niet normaal?

Beste vraagsteller,

Bent u een overdreven mens en hebt u smetvrees, of handelt uw zoon niet normaal? Tja, er vallen me een paar dingen op aan uw brief. Allereerst: de ideale zoon van 26, die nog altijd thuis woont. Een volwassen man is hij inmiddels al járen, toch? Hoe ‘ideaal’ is het dan dat hij zich thuis als een klein kind blijft gedragen, of zich màg blijven gedragen? Voor het thuis wonen kunnen allerlei redenen zijn, maar híj zal moeten beseffen dat er in ùw huis ùw regels gelden en dat is: handen wassen na toiletbezoek. Daar is niks geks of overdrevens mee, maar een normale zaak. Hebt u het hem niet van jongs af aan geleerd? Helaas heeft het weinig zin om nú nog steeds iets te zeggen want dat werkt eerder averechts, zoals u hebt gemerkt.

Vervolgens: ú bent er vies van, schrijft u, en daardoor hebt ú een probleem. Uw zoon vindt het allemaal wel prima, zeker als hij (na verloop van tijd) toch gaat douchen. Wat u kunt doen is hem nog één keer zeggen -op een vriendelijke toon, zonder boos te worden!- wat ik hier boven schreef: ú bepaalt de regels in uw huis. En wenst hij zich niet aan uw regels te houden, wel, wat let hem om zelfstandig te gaan wonen? Tenslotte: als uit huis gaan om de een of andere reden niet kan, zou ik maar eens een goed gesprek aangaan als volwassenen onder elkaar! Wellicht helpt uw brief en mijn reactie er op als opening voor dit gesprek...

Marijke Rots