Familieopstellingen

Sinds een aantal maanden zit ik (voorzichtig gezegd) niet lekker in mijn vel en loop ik bij een psycholoog. Er zijn vermoedens van (intergenerationeel) trauma. Een goede (niet christelijke) vriendin van mij geeft familieopstellingen en vraagt me steeds of ik hier aan mee wil doen. Zij is ervan overtuigd dat dit me zal helpen. Ik twijfel omdat ik me afvraag hoe representanten hierin kunnen aanvoelen wat gedachten en gevoelens zijn van mij (en blijkbaar zelfs van vorige generaties?). Is dit menselijke intuïtie of moet ik denken aan ‘energieën’ als in geestelijke krachten? Ik heb geprobeerd hier meer over te vinden, maar vind het erg lastig.

Als ik deze twijfels voorleg aan die vriendin, geeft zij aan dat ik me er geen zorgen over hoef te maken, maar dat ik me er uiteraard wel goed bij moet voelen. Op internet kan ik niet zo goed vinden wat de christelijke visie hierop is, alhoewel ik ook een christelijke aanbieder van familieopstellingen heb gezien. Ik heb wel kritiek gelezen op de visie van Hellinger, maar de kritiek is op standpunten die ik niet terughoor in de visie van deze vriendin op familieopstellingen. Daarnaast hoor ik veel positieve verhalen over familieopstellingen en ken ik ook mensen uit mijn directe omgeving die er positieve ervaringen mee hebben. Ik denk zelf ook dat het me zou kunnen helpen.

Een kennis van mij gaf aan dat zij denkt dat God mensen juist zo in contact met elkaar heeft geschapen dat zij elkaars gevoel onbewust aanvoelen en dat op die manier de representant aanvoelt wat de ander denkt of voelt. Er zijn dus verschillende visies op en er zijn binnen mijn christelijke kennissenkring weinig mensen die er bekend mee zijn, waardoor ik het er niet met andere christenen over kan hebben. Kortgezegd is dus mijn vraag: kan ik als christen met een schoon geweten deelnemen aan familieopstellingen of is het verstandiger om hier bij weg te blijven?

Beste vragensteller,

Nu weet ik niet in hoeverre je getraumatiseerd bent en daarbij  ook PTSS klachten hebt. Word je daar nu al voor behandeld?

Om antwoord te geven op de vraag of het aangaan van familieopstellingen verantwoord is, ook voor een christen, kan ik kort zijn. Vanuit mijn hulpverleningspraktijk heb ik hier goede dingen van gezien. Het geeft inzicht in de overdracht van generatiepatronen en geeft zicht op onderlinge verhoudingen en posities binnen familieverbanden die soms al meerdere generaties kunnen bestaan. Vanuit begrijpen en kunnen plaatsen van verhoudingen en opvattingen kan men door het inzicht tot eigen keuzes komen die helpend kunnen zijn. Het is belangrijk dat familieopstellingen gedaan worden door mensen die hiervoor goed zijn opgeleid.

In jouw geval vraag ik mij af of dit nu het goede moment is of dat je eerst aan de slag moet met je trauma’s. Daarnaast lijkt het mij wenselijk als je kiest voor familieopstellingen, dat niet bij je vriendin te doen. Zij is niet je hulpverlener, maar een vriendin die betrokken op je is. Hopelijk kan ze op die manier vriendin blijven.

Belangrijk is als je kiest voor familieopstelling dat je dan ook de vrijheid blijft behouden wat je daar wel of niet met haar over de inhoud en de ontdekkingen wilt delen. Wat let je om, als je ervoor kiest, gebruik te maken van een christelijke aanbieder?

Hopelijk kun je wat met het gegeven antwoord.

Kees den Hamer,
Psychotherapeut/seksuoloog