Vraag
Ik heb een vraag omtrent euthanasie. Uiteraard ben ik een tegenstander van deze praktijken, maar ik zat er laatst over te denken en vroeg me toch het een en ander af. Wanneer wij mensen een huisdier hebben zoals bijvoorbeeld een hond of een kat en deze wordt ongeneeslijk ziek, dan laten we het dier inslapen uit medelijden. Maar eigenlijk lijkt het toch wat inconsistent dat we in exact dezelfde situatie bij mensen juist het tegenovergestelde doen. We laten een mens wel bewust ondraaglijk lijden, zelfs wanneer genezing op natuurlijke wijze niet meer mogelijk is. Denk aan een lang ziekbed met kanker of kasplantjes. Waarom zeggen wij in zulke gevallen dat een kind van God (indien we praten over broeders en zusters) er dan slechter af moet komen dan een dier? Meer moet onnodig en ondraaglijk moet lijden dan een dier?
Natuurlijk zijn er verschillen: een mens heeft een ziel, een dier niet. Maar juist de wetenschap dat een mens nog een leven na de dood heeft en de dood dus niet het einde is maar het begin van het nieuwe leven (voor de gelovige dan) maakt het dan toch juist des te vreemder? We sterven hoe dan ook. Zelfs als we niet iemand uit zijn lijden verlossen zal hij of zij eenmaal sterven. Waarom is het dan fout om de mens die gered van zijn pijn te verlossen (mits diegene dat zelf ook wil), in de wetenschap dat hij/zij daarna bij de Heere zal zijn. Het oogt inconsistent.
De enige reden die ik kan bedenken is puur en alleen het gebod: gij zult niet doodslaan. Maar in die context gaat het altijd om kwade bedoelingen. Kan iemand mij hier duidelijk en het liefst wat diepgaand in onderwijzen waarin ik hier misschien de fout in ga in mijn denken en iets over het hoofd zie?
Antwoord
Onze ethicus Johan Boeijenga heeft dat uitgebreid uitgelegd in het artikel 'Rechtvaardiging actieve euthanasie'.
Onder de tag 'Euthanasie' tref je nog meer vragen en antwoorden aan over dit thema.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zou hij daar nog eens op in kunnen gaan?
Ik hoor ook weleens dat mensen moeite hebben een " niet reanimeren " belijdt in een verzorgings/verpleeghuis, dan denk ik, wanneer mogen mensen sterven? Rekken we levens?
Het gaat dan niet over een hartstilstand of verdrinking of door stroom oid.
Mensen die in de laatste fasen van hun leven zitten... die heel oud zijn... kun je dan zeggen: mijn tijden zijn in Uw hand en doen we er alles aan om het een paar weken rekken?
Het is heel erg moeilijk om daar een juiste houding in te vinden.
Het blijft moeilijk.
Actieve euthanasie ligt voor de meeste christenen heel gevoelig. Wat begrijpelijk is.
Helaas aarzelt men vaak ook om optimale pijnbestrijding en palliatieve sedatie toe te passen. Hierdoor kan het stervensproces versneld worden, wat ook erg gevoelig ligt.
Ja het is echt ingewikkeld... het zijn vaak moeilijke beslissingen, aversie tegen sedatie, je bent dan niet meer (helemaal) bij bewustzijn, ik heb ook wel gehoord dan kun je niet neer bekeerd worden.
Ik ben vorig jaar heel erg ziek geweest, toen besefte ik: En gedenk aan uw Schepper in de dagen uwer jongelingschap, eer dat de kwade dagen komen, en de jaren naderen, van dewelke gij zeggen zult: Ik heb geen lust in dezelve.
Ik zou tegen iedereen willen zeggen:
Als je zo ziek bent is het al te laat, je kunt niet denken, niet bidden, je hebt alles te stellen met je lichaam, ja de moordenaar die was er toch ook?
Ja dat klopt, dat is een vertroosting dat je hie dan ook welkom bent, maar er staat maar 1 voorbeeld in de Bijbel.
Toen ik zo ziek was kon ik wist ik dat Hij erbij was dat, hoe het ook zou aflopen het altijd goed was.
Als je je je hele leven nee tegen de Heere gezegd heeft... ik zou het ieder willen toeroepen: laat het daar niet op aan komen en... neem de Heere Jezus aan net als die mensen op de Pinksterdag die Zijn Woord gaarne aannamen.
Bij actieve euthanasie is dat wel een stellig weten dat mensen hierbij zullen overlijden.
Ik heb er persoonlijk nooit mee te maken gehad dat ik er een keuze over moest maken. Vanuit mijn werk in de thuiszorg natuurlijk wel de verschillende keuzes van de cliënten meegemaakt maar mijn mening was hier niet van belang. Ik was ook niet degene die de euthanasie toe moest passen. Ik kwam alleen doen wat ik moest/ kon doen tot dat moment.
Iemand die ongeneeslijk ziek is op de ic opnemen in plaats van thuis (voorzover mogelijk) rustig / comfortabel te laten sterven bijvoorbeeld.
Een zeer kwetsbare patiënt reanimeren terwijl je als arts (of verpleegkundige!) heus wel weet dat de kans miniem is dat diegene er goed/beter uitkomt. Dat het in feite ‘uitstel van executie’ is, maar dan wel met veel extra ellende voor de patiënt.
Het is niet voor niets dat een longontsteking ‘an old men’s friend’ wordt genoemd. Dat er dan perspectief is op een zacht sterfbed. Dus ja, Gods wil volgen betekent ook ‘níet onnodig lijden vergroten/verlengen’!
