(...) Ik maak me echter zorgen om haar keuze voor haar vriend. Hij is ongeveer v...

J.M. Strijbis | Geen reacties | 11-05-2006| 00:00

Sinds enkele jaren heb ik een goede vriendin waarmee ik het altijd erg gezellig heb gehad. Helaas is onze vriendschap de laatste tijd aan het verwateren. Toevallig hebben we ongeveer tegelijkertijd verkering gekregen. Ik maak me echter zorgen om haar keuze voor haar vriend. Hij is ongeveer vijftien jaar ouder (dit vind ik niet echt een probleem) maar wat ik het belangrijkste vind: niet christelijk. Ik vind het echter heel moeilijk om hier met haar over te praten: zij houden namelijk erg veel van elkaar. Wanneer ik over haar relatie begin klapt ze dicht en stelt ze zich defensief op richting mij, al probeer ik het zo vriendschappelijk mogelijk en zeg ik geen negatieve dingen over hem. Ik weet dat ze met hem ook over het geloof praat, maar er zit geen schot in de zaak. Het duurt nu al bijna een jaar. Haar familie maakt zich er ook zorgen over dat hij niet gelovig is. Momenteel is zij bezig zichzelf op een eilandje te plaatsen. Al haar vrije tijd brengt ze bij hem door. Wanneer ik vraag of ze meegaat of zin heeft om gezellig een avondje wat leuks te gaan doen, word ik doorverwezen naar mijn eigen vriend. Met al onze andere vrienden heeft ze nauwelijks nog contact en thuis komt ze voornamelijk nog om te eten en te slapen. Bij mijn weten heb ik haar niet verwaarloosd. Ik bel haar nog even vaak en ik vraag haar nog even vaak om iets te gaan doen. Nu is mijn vraag; wat moet ik hiermee? Als ik met haar praat, wat kan ik dan het beste zeggen zonder dat ik haar gevoelens kwets? En hoe maak ik haar duidelijk dat het niet goed is om zo in hem op te gaan? Ik hoop dat u mij hiermee kunt helpen. Met vriendelijke groet, een meisje van 20.

Ha vragenstelster,
 
Je zit met een moeilijk probleem, waarvan ik denk dat het ook nog wat te veel op je nek zit. Ik begrijp dat je veel om je vriendin geeft en dat maakt het zo moeilijk. Toch denk ik dat je niet aan de gang kunt blijven. De liefde lijkt van één kant te komen en dat is heel lastig. Je vriendin is kennelijk ook volwassen en neemt haar besluiten in eigen verantwoordelijkheid. Naar ik begrijp heb je talloze keren geprobeerd haar tot een ander inzicht te brengen, maar hoe fijngevoelig ook gedaan: het is je niet gelukt.

Ik neem aan dat je het elke keer biddend hebt gedaan. Dan mag je dit ook biddend in Gods Hand leggen. Laat haar niet vallen. Blijf haar regelmatig bellen, maar probeer ook een gesprek te krijgen waarbij je haar vraagt of zij nog wel zo gesteld is op de vriendschap. Uit je mail leid ik af dat de liefde momenteel van één kant komt. Laat zij ook hierin een keus maken. En stelt ze er nog steeds prijs op, houd dan contact, maar weet dat je de ander niet kunt overtuigen. Dit is een werk van de Heilige Geest. Bid daar maar veel om en neem het dan niet elke keer weer op je rug.

Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ook hierbij mag je dit soort moeite en zorgen in Gods Hand leggen. Wij lossen het zo graag op, maar we moeten ook leren om het aan die machtige Heiland over te laten. Nooit kan het geloof te veel verwachten.

Ik besef dat ik je geen pasklare oplossing aangereikt hebt, maar ik hoop dat je hier toch wat mee kunt. Sterkte in alle dingen en veel overgave gewenst.

Groetjes,
J. M. Strijbis

Dit artikel is beantwoord door

J.M. Strijbis

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven