Opzien tegen verjaardagsfeest organiseren
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 9 reacties | 25-04-2025| 12:32
Vraag
Ik zie het absoluut niet zitten om verjaardagen hier thuis of elders te vieren. Ik raak het overzicht kwijt, voel paniek en we hebben familie die altijd de kinderen meebrengt. Deze kinderen breken letterlijk het huis af. Als ik daar wat van zeg, doen de ouders daar nogal laconiek over. Verder krijg ik simpelweg teveel prikkels tijdens een verjaardag en ben ik zelf verantwoordelijk voor catering etcetera, ook als het op een andere locatie zou zijn.
Ik heb ontzettend veel meegemaakt in mijn leven en voor een deel ligt daar de oorzaak denk ik. Mijn hoofd kan het gewoon niet aan, terwijl ik verder prima functioneer en gewoon een leuke moeder ben voor de kids. Ik zie om bovenstaande redenen al weken van te voren tegen verjaardagen op. Mijn man wil namelijk wel de hele familie vragen. Elk jaar is dit weer discussie en ruzie. En elk jaar weer moet ik uitleggen dat ik het gewoon niet aan kan, echt niet aan kan en dit geen onwil of iets dergelijks is.
Nu had ik als alternatief dat we beide ouders en opa/oma voor de maaltijd vragen op verjaardagen, dat is altijd erg gezellig. Nu is het zo dat mijn man zegt dat wij dan ook niet naar hun verjaardagen kunnen gaan omdat we het zelf niet vieren. Ook krijgen we telkens opmerkingen in de familie hierover, terwijl ik wel heb uitgelegd wat mijn beweegredenen zijn. Wat is wijsheid?
Antwoord
Beste mevrouw,
Moeilijk hè? Ik begrijp dat het de gewoonte is dat iedereen in de familie zijn/haar verjaardag met elkaar viert. Dat kan heel gezellig zijn. Maar ook heel belastend. U raakt er van in paniek, vooral omdat de familieleden ook kinderen meebrengen die de boel bij u afbreken. Hoe dan ook, u kunt het niet aan. Als ik het goed begrijp dan moet u alles alleen doen. Misschien zou uw man ook een deel op zich kunnen nemen bij de catering? Of een paar zussen of schoonzussen? Maar dan nog is uw probleem niet weg.
Het is wel heel verdrietig dat, voor het zover is, er al heel wat tussen u en uw man is gediscussieerd en geruzied. Dus eerst samen dit probleem oplossen. Over en weer naar elkaar luisteren en tot samenwerking komen. Probeer daarna de familie opnieuw duidelijk te maken dat het geen onwil van u is, maar het echt niet gaat. Dat ze op andere dagen altijd hartelijk welkom zijn, maar niet allemaal tegelijk op uw verjaardag. Misschien zijn dan de opmerkingen die zij hierover maken ook weg.
Voor heel wat mensen zijn de verjaardagen ieder jaar weer een hele belasting, u bent echt niet de enige. Ik zie ook dat na de coronatijd veel mensen geen verjaardag meer vieren. Uw alternatief vind ik heel mooi. De beide ouders en opa en oma op de verjaardag vragen en gezellig met hen eten.
En als de andere familieleden jarig zijn die dit probleem niet kennen, waarom zou u met uw man er dan niet heen gaan. Als christenen moeten we toch de dingen niet op scherp zetten? De een kan meer aan dan de ander. De een heeft veel mee gemaakt, de ander minder. Laten we in liefde met elkaar omgaan en begrip voor elkaar hebben.
En dan nog wat: het is uw verjaardag. U mag het toch op die dag voor het zeggen hebben?
Hopelijk hebt u wat aan deze handreiking en… indien iemand van u wijsheid ontbreekt, ga dan naar de Heere om Hem te vragen. Hij geeft wijsheid en Hij verwijt nooit.
Hartelijke groet en van harte sterkte in alles,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Bij de familie van vraagsteller zijn nog jonge kinderen begrijp ik. Een idee is de verjaardag als "vrouwen-ochtend" te vieren, en bij de man alleen 's avonds.
Wel heel naar dat er geen begrip voor jouw probleem is. Dat zegt wat over je familie!
Wat de caterig betreft: hou het eenvoudig, en maak zoveel mogelijk van te voren klaar.
Succes en hopelijk een gezelliger verjaardag tzt!
Eventueel een pilletje om de prikkels tijdelijk wat te dempen? Of wat oordopjes.
Verjaardagen vieren is een traditie waar je niet aan mee hóeft te doen. Al die sociale druk die jij blijkbaar ook voelt en waar je alleen maar last van hebt.
Het is heerlijk om daar los van te komen.
Overigens ben ik van harte welkom op alle andere verjaardagen, daarvoor geldt niet 'je viert het zelf ook niet'.
- hoe zit ik in m’n cyclus op dat moment.. klinkt gek maar ik ken mezelf ondertussen goed genoeg om te weten wanneer ik meer of minder kan hebben.
- focus je tijdens zo’n ‘officiëel verjaardag ‘ moment op 1 ding. Ik ben op dat moment echt gastvrouw, ik vraag niet van mezelf dat ik ook nog heel sociaal ben, dat komt wel een andere keer. En in de keuken heb je dan soms de beste onverwachte gesprekjes.
- pas de tijden aan zoals hierboven aangegeven. Bijv. een borrel vanaf 20:30u. Geen taart en koffie, je schenkt 1x drinken in daarna is de koelkast beschikbaar voor iedereen en is het zelfbediening.
- vier een kinderverjaardag zoals je zelf zegt met opa en oma hartstikke gezellig.
- misschien overzie je het dan tzt wel omdat de druk eraf is om bijvoorbeeld eens per zoveel jaar een leuk tuinfeestje te organiseren voor alle verjaardagen. of je spreek af in een speeltuin.
Wij pakken soms groots uit, soms is het een borrel, soms een gewone verjaardag, dan een lunch met de (schoon)zussen etc. Dan weer komen opa en oma bijv. gourmetten. Ik zou het ook benauwd krijgen als ik verplicht tig keer per jaar een gewone verjaardag moet vieren. Het is ons huis, ons feestje en wij bepalen hoe we dat inrichten. Soms groots soms klein, dan weer gericht op het gezin en dan weer op een breder gezelschap.
Sterkte hoor, het zegt meer over die mensen dat ze zo vast geroest zitten in een bepaald patroon dan over jou.
En de leeftijd van, als ik op jou feestje mag komen dan mag jij op die van mij komen… lijkt me na de basisschool wel afgesloten.
Wat niet gaat dat gaat niet.
