Moeite met strijd als christenhomo

Herman van Wijngaarden | 11 reacties | 23-01-2024| 16:21

Ik ben een dertiger met een andere geaardheid. Ik ben christen en geloof dat de Heere Jezus door genade mijn Zaligmaker geworden is. Dit heeft mij in de achterliggende jaren vreugde gegeven, maar ook veel strijd. Ik merk dat nu ik de dertig gepasseerd ben, steeds meer strijd heb met het niet hebben van een relatie. Ik voel me vaak eenzaam en mis genegenheid. Ik heb veel vrienden, daar ligt het niet aan. Zit ook bij een organisatie die mij helpt bij mijn strijd, maar het blijft telkens terugkomen. Het is elke keer weer het dilemma tussen Gods Woord en mijn gevoel.

Ik ben bang dat ik dit in de toekomst niet ga winnen. Toch wil ik ook niet breken met de kerk. Wat moet ik? Bidden neemt mijn verlangen maar moeizaam weg. En de concentratie om Bijbel te lezen is vaak ver te zoeken. Zijn er manieren om hiervan verlost te worden?

Beste dertiger,

De strijd die je voert, is herkenbaar – voor mijzelf en ook voor andere andersgeaarde christenen. Of nog breder: hij is herkenbaar voor veel christenen in het algemeen. Er is een moeite die je ervaart om het geloven en het leven als christen vol te houden. Was er maar een manier om hiervan verlost te worden. Je bidt God erom, maar dat gebed lijkt niet verhoord te worden. Wat te doen?

Ik ben bang dat er geen ‘manieren’ bestaan om hiervan verlost te worden. Misschien wel manieren om ermee om te gaan. Soms is het nodig om jezelf eerlijk de vraag te stellen: ‘Wat wil ik nu eigenlijk?’ Want als het erop aankomt, heb je echt de keuze: als je wilt, kun je ervoor kiezen een relatie aan te gaan. Ik zeg niet dat ik dat aanbeveel, maar de vraag is wel: wat wil je? Ik kom nog wel eens tegen dat homo’s het zich hierin onnodig moeilijk maken. Dan denken ze in zichzelf: eigenlijk wil ik geen relatie aangaan. Maar stiekem houden ze die mogelijkheid nog wel open. Zonder dat ze het doorhebben, blijven ze daardoor hinken op twee gedachten. Om het in een beeld te zeggen: in theorie kiezen ze ervoor om in hun ‘huis’ te blijven, maar de achterdeur waardoor ze eruit weg kunnen gaan, doen ze niet op slot.

Misschien geldt dit niet voor jou, maar omdat ik je niet ken, zeg ik het toch maar voor de zekerheid: als het echt zo is dat je wilt blijven in het huis van wat in jouw overtuiging de bijbelse weg is, doe de achterdeur dan op slot. Put jezelf niet uit door steeds die deur even open te zetten om hem vervolgens met moeite weer dicht te doen. Het kan in je hoofd en hart al rust geven om hierin een duidelijk wilsbesluit te nemen. Wil je in het huis blijven of wil je het liever toch niet? Dat is aan jou…

Daarmee is je moeite niet opgelost. Maar nergens in de Bijbel geeft God de belofte dat het volgen van Jezus makkelijk zal zijn. Het komt aan op volhouden. Dat bijbelse woord verliezen we soms uit het oog. Toch zegt de Heere Jezus het niet voor niets: “Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden” (Mattheüs 24:13). De strijd om het vol te houden, hoort bij het geloof. En ik weet dat die strijd moeilijk kan zijn… Het kan inhouden dat je doorgaat tegen ‘alles’ in.

Ik moet hierbij ook denken aan de gelijkenis die Jezus vertelt in Lukas 18:1-8. In vers 1 zegt Lukas: “En Hij (Jezus) sprak ook een gelijkenis tot hen met het oog daarop dat men altijd moet bidden en niet de moed verliezen.” Deze gelijkenis staat speciaal in de Bijbel voor mensen als jij, daar ben ik van overtuigd. Lees hem voor jezelf maar weer eens.
Nog iets anders: op het eerste gezicht zit er in je vraag iets tegenstrijdigs. Enerzijds zeg je: ik voel me vaak eenzaam en mis genegenheid. Maar direct daarop volgt: ik heb veel vrienden, daar ligt het niet aan. Ik vermoed daarom dat je doelt op het gemis van fysieke genegenheid, misschien wel vooral in seksuele zin. Dat zou ik me in ieder geval heel goed kunnen voorstellen. Als dat zo is, raad ik je aan om hierover het gesprek te zoeken met andere singles,  of ze nu andersgeaard zijn of niet. Gewoon, heel concreet: hoe ga jij nu om met je seksuele gevoelens en je behoefte aan lichamelijke intimiteit? Het delen van ervaringen, moeiten en misschien wel zonden op dit terrein, kan heel helpend zijn. Het vermindert in ieder geval je eenzaamheid.

Ten slotte geef ik je nog een paar regels door uit een bekend gedicht waarin jouw (en mijn) ervaringen heel mooi verwoord worden, vind ik.

Ik vroeg om kracht,
en God gaf mij moeilijkheden om mij sterk te maken.
Ik vroeg om wijsheid,
en God gaf me problemen om me te leren die op te lossen.
Ik vroeg om moed,
en God gaf me angst om die te overwinnen.
Ik kreeg niets waarom ik vroeg,
ik kreeg alles wat ik nodig had.

Sterkte met alles gewenst en vooral Gods zegen,

Herman van Wijngaarden

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven