Vraag
Ik zit met het volgende probleem. Als mijn man zich aan mij ergert en een vervelende opmerking maakt, komt dat bij mij hard binnen. Ik leg hem de situatie uit, ik verweer me en zeg dat ik dat niet leuk vind dat hij dan zo reageert. Mijn man schenkt er verder geen aandacht meer aan en laat het rusten. Maar bij mij blijft het dan 'hangen'. Ik wil het uitgepraat hebben. Doordat er vaak geen tijd is om het snel uit te praten, stapelt het bij mij op en komt er een explosie. Ik draai dan echt door in mijn hoofd. Later heb ik er erg spijt van en vind ik dat ik een probleem ben... ik slik nu anti-depressiva om dit te voorkomen. Maar ik zou het zo graag anders willen. Ik lijd hier onder.
Antwoord
Beste mevrouw,
Vraag u zelf af waaraan uw man zich ergert, wanneer dat gebeurt en waarom het gebeurt. Misschien zegt het meer iets over hem dan over u. Laat hij zich gaan als hij moe thuiskomt bijvoorbeeld, of als hijzelf een foutje heeft gemaakt, een reprimande heeft gekregen, enzovoort.
Ik praat de vervelende opmerking niet goed, maar het zou uw houding ertegenover ánders kunnen maken. Houd een dagboekje bij. Mogelijk kan dat na verloop van tijd ingang zijn voor een gesprek.
U schrijft dat u hem de situatie uitlegt, u verweert enz., maar uw man raakt daar blijkbaar niet van onder de indruk. Mogelijk helpt een andere strategie. Helaas kan ik daar geen advies over geven, want dan zou ik moeten weten hóé u reageert en wát u zegt. Het kan wel een goede raad zijn om met een deskundige te gaan praten. U slikt nu antidepressiva... die zijn niet zonder recept te koop. Dus een arts is reeds ingeschakeld, al of niet op de hoogte van uw bijbehorende verhaal. Is het niet een optie om te beginnen bij de huisarts, die u waarschijnlijk de medicijnen heeft voorgeschreven? Mogelijk kan naast het pillen slikken een doorverwijzing plaatsvinden, een zogenaamd tweesporenbeleid toegepast worden. Dan kan duidelijk worden dat u niet een probleem bént, maar wel een probleem hebt dat u dwarszit in het functioneren.
Wellicht zou relatietherapie ook tot de mogelijkheden behoren, maar dan moet uw echtgenoot daar wel toe bereid zijn.
In ieder geval hebt u met het schrijven van uw brief wel beseft dat er íéts gedaan moet worden. Laat uw echtgenoot uw brief en mijn schrijven maar lezen! Dat zou mogelijk zelfs wel een serieus gesprek op gang kunnen brengen.
Heel veel sterkte toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vertel aan jouw man dat je echt een probleem heeft en vraag hem om mee te gaan naar een relatietherapeut. Wil hij niet, ga dan voor individuele hulp om zelf te leren anders met de situatie om te gaan...
Als je me wilt mailen mag dat ook: ahhk76@gmail.com
Ik snap ook wel waarom je man het laat rusten... wrsch is ie bang dat hij een heleboel emoties over zich heen krijgt. En vrouwen emoties is iets waar veel mannen zich geen raad mee weten. Ik zou op een rustig moment hem eens uit nodigen daar over te praten. Het feit dat jij anti-depressiva krijgt verbaast me wel. Dat lijkt me nou weer grof geschut maar goed ik weet ook niet precies hoe ernstig de situatie is. Als jullie huwelijk verder goed is probeer het hem desnoods in een brief uit te leggen hoe het op jou overkomt. Of praat eens met een vriendin of deskundig buitenstaander. het kan best zijn dat jij anders met de situatie om moet gaan en dat dat al een groot verschil gaat uitmaken. Sterkte.
Zit het bij jullie niet vast op te weinig tijd voor en met elkaar? Misschien is het een idee om elke avond een eindje te gaan lopen of te fietsen samen en dat je die tijd reserveert als praattijd of uitpraattijd. Jij weet dan dat je elke dag even je verhaal kwijt kunt en je man weet dat het na het wandelingetje bij jou opgeklaard is.
