Erkenning en aanvaarding van zondigende naasten

Aan ds. D. J. Budding. In uw dagboek “Alle oog zal Hem zien” schrijft u bij de werken van de Nikolaieten over zonden die door de kerk van onze dagen worden goedgepraat, waaronder samenwonen voor het huwelijk. Echte liefde is de zonde bij de naam noemen en je naaste in liefde en ernst waarschuwen. Niet meedoen met iets dat op erkenning en aanvaarding lijkt. Met dit punt worstelen wij al een poosje. Wanneer is er sprake van erkenning en aanvaarding? Wat als je zwager en schoonzus samenwonen? Bij de bekendmaking daarvan hebben we gezegd dat we ze geluk gunnen, maar het graag op een andere manier had gezien. Ze komen ook op visite bij ons en wij bij hen, maar we hebben aangegeven dat zij niet bij ons kunnen blijven slapen (in één slaapkamer).

Hoe om te gaan met familievakanties, waarin je met elkaar in familiehuizen verblijft (meerdere gezinnen, waarbij even zoveel meningen zijn)? Ze weten hoe wij er vanuit de Bijbel over denken. Ben je mede verantwoordelijk voor hun leefwijze als je meegaat op vakantie, in hetzelfde huis slaapt en zij samen op één slaapkamer slapen? In hoeverre moet je hun keuze respecteren en waar ligt de grens, ook van medeverantwoordelijk zijn? We willen ze ook niet afstoten en het contact verliezen.

Beste vrienden,

Het is niet zo gemakkelijk om een eenduidig antwoord te geven. Elke situatie is ook weer verschillend. De Bijbelse hoofdlijn is wel, dat je elkaar in liefde laat weten dat je een relatie afwijst die God verbiedt. De ware liefde laat de ander niet voortgaan in dat wat tot oneer van God is en wat schadelijk is voor hun ziel. Het moet ook duidelijk zijn dat je zo’n relatie niet kan erkennen en er niet aan kan meewerken. Dat betekent niet dat, als je dat duidelijk hebt gesteld, je alle relaties moet of mag verbreken. Je broer blijft je broer. Het gebod van naastenliefde blijft gelden, ook al gaat hij verkeerde wegen.

Het lijkt me juist dat je vraagt dat ze gescheiden slapen als je bij je logeren. Als het vakantiehuis door jullie gehuurd is, ben je ook verantwoordelijk voor wat er in gebeurt. Als dat niet zo is, ligt daar de grens van je verantwoordelijkheid. Verder moet je biddend je weg zoeken. In de gezindheid van Christus. Hij wees de zonde af, maar had de zondaar lief. Het geloof werkt door de liefde en overwint de wereld. Hoe dieper het besef in ons doordringt hoe zondig wij zelf zijn, hoe gemakkelijker kunnen wij met zondaren omgaan. 

Veel liefde, licht en waarheid toegebeden.

Ds. D. J. Budding