Kerkverband afgekeurd door familie
J.M. Strijbis | 12 reacties | 27-01-2025| 10:02
Vraag
Wij zijn een aantal jaren getrouwd en hebben kinderen. Bij ons trouwen zijn we overgegaan naar het kerkverband waar ik ben opgegroeid. Mijn man komt oorspronkelijk uit de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Ons huidige kerkverband wordt ten zeerste afgekeurd door de schoonfamilie. Die is namelijk te ‘licht’, je hoort de oude waarheid er niet, alles kan er mee door, etcetera. We vinden dit allebei erg moeilijk. Er wordt namelijk niet naar je hart gekeken en naar wat je met Gods Woord doet, maar alleen naar de naam van het kerkverband. Bij voorbaat zijn wij al afgeschreven en bekeerd kunnen wij niet zijn/worden.
Er wordt op dit moment vrijwel niet over geloof gepraat, om conflicten te vermijden. Nu is het zo dat wij op verjaardagen altijd een boekje krijgen. Dit zijn boekjes die geschreven zijn vanuit het gedachtegoed van de Oud Ger. Gem. Ook onze kinderen krijgen deze boekjes. De leer die in deze boekjes naar voren komt is naar onze mening niet de leer die je terugvindt in de Bijbel. Ik lees deze boekjes dan ook nooit en onze kinderen ook niet. We weten niet wat we met deze situatie aan moeten. De boekjes ongebruikt in de kast laten liggen? Weggooien? Eerlijk zeggen dat we ze liever niet meer krijgen? Ik ben bang voor ruzie als we dit eerlijk aangeven. Heeft u tips?
Antwoord
Dag mevrouw,
U vraagt om tips in verband met uw probleem. De boekjes weggooien zie ik als geen optie. Brengt u ze dan alstublieft naar een instantie zoals bijvoorbeeld Woord en Daad. Er zijn vast mensen die deze lectuur zullen waarderen.
Tegelijkertijd zou ik u willen adviseren om het gesprek hierover aan te gaan. Niet praten heeft nog nooit iets goeds uitgewerkt. Het gaat hier niet om de wijsheid van het zwijgen, zoals het bijbelboek Spreuken ons dat leert, maar om het communiceren. De verwachtingen van u en uw ouders lijken tegengesteld te zijn en het lijkt mij goed om dat te benoemen.
Ik weet niet wat voor boekjes het zijn, maar het lijkt mij te ver gaan om te zeggen dat de leer die erin beschreven wordt onbijbels zou zijn. Dan doet u op een manier hetzelfde als u dat nu van uw ouders ervaart. Dan is de kans groot dat u het gesprek hiermee meteen blokkeert. Beter lijkt het mij om het gesprek aan te gaan over wat er volgens u gedacht wordt. Zoiets als: “Klopt het dat u alleen naar de naam van het kerkverband kijkt? En dat wij volgens u niet meer bekeerd kunnen worden?”
En mocht u dat gesprek al gevoerd hebben, dan zou mogelijk het volgende passend zijn: “Wij missen het contact. Graag zouden wij weer in contact willen komen. Hoe zou dat kunnen, zonder dat wij het in alles met elkaar eens zijn?” En dan maar kijken hoe er gereageerd wordt.
Vergeet u vooral niet om de Heere een Zegen te vragen over het gesprek. “Ken Hem in al uw wegen en Hij zal uw paden recht maken” (Spreuken 3:6).
Ik wens u van harte wijsheid en liefde toe. Gods Zegen,
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Cadeautjes van opa en oma zou ik ook niet weg gooien maar bewaren voor de kinderen. Als ze ouder zijn, mogen ze zelf weten wat ze ermee doen.
Tip: grijp élke kans aan om zelf óók boekjes aan je familie te geven.
Dat is een logisch gevolg van hoe men in 'de wedstrijd staat'. Dit leven, dat toch niet anders is dan een race tegen de klok om uit de hel te blijven, heeft blijkbaar altijd een oggin nodig, zodat toch in elk geval een procent of 2 gered wordt..
Aan de andere kant: maak jezelf niet afhankelijk van je (schoon)ouders. Je hebt hun goedkeuring niet nodig!
Ik zou in ieder geval niet zo snel boekjes gaan teruggeven die in je eigen straatje passen en die zij dan weer niet waarderen. Volgens mij wordt het echte probleem (dat er geen gesprek is) zo niet opgelost. Wellicht is er iets te vinden wat jullie allebei kunnen waarderen. De hertaalde klassiekers van Evert Barten of zo. Of de Christenreis, of iets van Ryle. Zo’n boek zou je dan concreet voor een volgende verjaardag kunnen vragen, of bij een bepaalde gelegenheid kunnen geven. Dat kan misschien verbindend werken.
Maar zelfs als je een heel geschikt boek uitzoekt, is het wel erg schamel om alleen met elkaar over het geloof te communiceren via het geven van boeken. Het kan misschien wel een begin zijn. Je kunt bij het overhandigen bijvoorbeeld aangeven waarom je dit zelf zo mooi vond en na een poosje nog eens informeren of ze het gelezen hebben en wat ze ervan vonden. Op hoop van zegen!
