Opnieuw gedoopt worden
Redactie Refoweb | 141 reacties | 25-04-2024| 08:05
Vraag
Ik ben net als bijna elke refo als baby gedoopt. Alleen ik heb nooit begrepen waarom wij kinderen dopen en altijd afgevraagd of het wel bijbels is om als baby gedoopt te worden. Ik bedoel, je kan als baby niet kiezen om op Jezus te vertrouwen.
Ik heb op catechisatie aan een ouderling gevraagd of het bijbels is. Ik weet niet meer precies wat hij zei maar het was iets zoals dit: God heeft jou als baby gekozen om bij zijn volk te horen. Alleen ik zei toen: "Maar alle mensen die niet als baby gedoopt waren... die heeft God niet uitgekozen om bij zijn volk te horen?" Waarop de ouderling zei: "Ja, dat kunnen we niet helemaal begrijpen, sommige dingen houdt God verborgen." Ik zei "oke" maar ik voelde me toch niet helemaal goed bij dat idee.
Toen kwam ik op het artikel 'Ik ben op niet-Bijbelse wijze gedoopt. Moet ik opnieuw gedoopt worden?' op een andere site tegen:
"De Bijbel is heel duidelijk over de doop. Er zijn twee zaken die we allemaal moeten begrijpen. Ten eerste: de doop moet plaatsvinden nadat de dopeling Jezus Christus als Verlosser aangenomen heeft, en alleen op Hem vertrouwt voor verlossing. Ten tweede: de doop moet plaatsvinden door onderdompeling. Het woord dopen betekent letterlijk “onderdompelen in water”. De doop door onderdompeling is de enige doopvorm die op de juiste wijze laat zien wat de doop symboliseert – gelovigen sterven, worden begraven met Christus en worden opgewekt tot een nieuw leven (Romeinen 6: 3-4).
Als we deze twee hoofdzaken in gedachten houden, hoe zit het dan met gelovigen die niet op Bijbelse wijze gedoopt zijn? Ten behoeve van de duidelijkheid zullen we deze hoofdzaken ook weer in twee categorieën onderverdelen. Ten eerste: degenen die gedoopt zijn vóórdat ze Christenen werden. Veelvoorkomende voorbeelden hiervan zijn mensen die als kind gedoopt zijn en degenen die weliswaar op latere leeftijd gedoopt zijn, maar Jezus niet werkelijk kenden als Verlosser toen zij gedoopt werden. In die gevallen moet zo iemand inderdaad opnieuw gedoopt worden. Nogmaals: de Bijbel onthult dat de doop na verlossing moet plaatsvinden. De symboliek van de doop gaat verloren wanneer iemand niet werkelijk verlossing ervaren heeft door geloof in Jezus Christus.
Ten tweede: degenen die gedoopt zijn nadat zij tot geloof in Christus kwamen, maar gedoopt zijn op een andere manier dan door onderdompeling. Deze zaak ligt wat moeilijker. Je zou kunnen zeggen dat zo iemand niet werkelijk gedoopt is. Als de doop heeft plaatsgevonden door besprenkeling of begieting met water, voldoet deze niet aan de basisomschrijving van dopen, namelijk “onderdompelen”. Maar de Bijbel beschrijft nergens specifiek een situatie van iemand die “gedoopt” is maar niet ondergedompeld is. Daarom moet dit vraagstuk per geval bekeken worden. Een gelovige die op niet-Bijbelse wijze gedoopt is, moet de Heer om wijsheid vragen (Jakobus 1:5). Als de gelovige in zijn of haar geweten geen zekerheid voelt, is het beter om opnieuw gedoopt te worden op Bijbelse wijze zodat er geen twijfel meer hoeft te bestaan (Romeinen 14:23)."
En ik ben het eigenlijk wel eens met het artikel... Hebben ze gelijk? Moet ik opnieuw gedoopt worden?
Antwoord
Onze panelleden hebben in tal van antwoorden helder uitgelegd waarom de kinderdoop een Bijbelse doop is en besprenging (met water of bloed) een normale Bijbelse handeling is. Dat is op verschillende plekken in de Bijbel ook terug te vinden. En als je al een keer gedoopt bent in de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest, hoeft dat ook niet nog een keer dunnetjes overgedaan te worden. Tot slot: ook de kinderdoop is een geloofsdoop.
Zie voor meer uitleg de artikelen onder de tag 'Kinderdoop' en 'Overdoop'.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Waar staat dat in de Bijbel dat een persoon door een erkend persoon moet worden uitgevoerd? Als u dat afleid dat Filippus de Kamerling doopt is dat een heel zwak punt. Het is een kerkelijk dogma geworden.
Onder de Messiasbelijdende Joden geldt de regel de dopeling gaat zelfstandig onder water. Er zijn wel getuigen bij aanwezig.
Dan uw opmerking over dat de Messias de doop heeft opgedragen heeft twee lagen: als eerste onderwijzen daarna dopen. De kerk heeft dat omgedraaid.
Antwoord: Nee, dat schrijf ik niet. Ik beweer niet dat Jezus niet in het water is geweest. Ik zeg alleen dat nergens staat dat Hij ook ónder water is geweest. Ter vergelijking. Als je mij uit de put ziet opklimmen, wil dat niet zeggen dat ik ook onder in de put ben geweest. Maar nogmaals, ik laat me graag overtuigen door bewijs vanuit het Woord.
2. Het is juist in evangelische en Baptistenkringen dat onder andere het beeld van het graf (begraven met Christus) wordt gebruikt als bewijs voor onderdompeling. Logisch ook, omdat Christus bewijsbaar nergens anders is neergelegd dan in een graf. En we gaan ook niet onder met Christus, maar we sterven met Hem. Exegetisch is er ook geen bewijs dat Rom. 6:4 hier bedoelt de doop door onderdompeling.
3. Ja, maar als de hoeveelheid water (of bloed) bepalend zou zijn voor de geldigheid van een ritueel, dan zouden de joden bij de besprenging met water of bloed in het OT nooit vergeving van zonden hebben ontvangen. Dan zou God ze bij de instelling van de offerdienst voor het lapje hebben gehouden. En dan zou er ook bij de kruisdood van Christus te weinig bloed zijn gevloeid voor de zonde der gehele wereld. Het gaat niet om de hoeveelheid water bij de doop, maar om de symbolische betekenis er van.
Ja en dit bewijst dus ook de Didache, het geschrift uit omstreeks het jaar 150;
dat bij gebrek aan water een kruik bijvoorbeeld ook voldoende is om uit te gieten.
Dan zit je qua bron amper een generatie bij de apostelen vandaan.
De Didache is van voor het jaar 150, daar staat duidelijk dat overgieten alleen wordt toegepast als er geen stromend water is og als er weinig water voorhanden is, de dopeling en degene die doopt moeten de dag vooraf vasten...
Dat begrijp ik wel, maar nu is het nu zo dat een noodregel als wetje gemaakt is, in sommige gemeente "mag" je je kindje echt niet laten dompelen hoor, dat is allemaal nieuwigheid.
Ik had het idee dat @Omega nog wel meer heeft om ons te onderwijzen...
Voor de symboliek zou ik het onderdompelen wel het mooiste vinden, al verschillende de meningen dus over hoe belangrijk de technische uitvoering van de symboliek is t.o.v. de hele gedachte die er achter zit. Als een besprenkeling ook volstaat dan is dat ook wel zo praktisch. Wel jammer dat de liturgie soms in beton gebeiteld lijkt en er geen ruimte is voor ouders met een andere overtuiging. Anderszins wel veilig natuurlijk, en ordelijk, geen gedoe met bijvoorbeeld dit soort conversaties: "mamma, waarom gaat dat kindje helemaal kopje onder en het kindje van vorige week niet?... [Mamma]: tja.. eh dat is omdat pappa en mamma denken dat het zo en zo moet en die mensen van 3 banken verderop nog niet zover zijn in hun inzicht, jongen"
Bij Messiasbelijdende Joden gaat de dopeling zelfstandig onder water. Spreken ze ook zelf de doopformule uit? Ik neem aan van niet, anders zouden ze zichzelf dopen en ik lees in de Bijbel dat mensen gedoopt werden.
Je zegt: eerst onderwijs, dan dopen; de kerk heeft het omgedraaid. Het criterium om te dopen is niet het Woord aanhoren, maar het Woord van harte aannemen (Hand.2:41). Het is geoorloofd dat anderen het Woord aannemen voor personen die dat zelf niet kunnen (Matth.19:13/ Matth. 9:2), zie mijn vorige reactie.
Omdat het praktischer zou zijn worden alleen de vingers van de dominee gedoopt? Ja er zijn er genoeg die wel veel water nemen, maar soms...
Omdat wij het beter vinden...
Omdat het altijd zo ging...
Je merkt terecht op dat het dichtgetimmerd is, de spontaniteit is weg, de liefde eveneens, de vrijheid ook.
Echt jammer.
Discipelen zijn volgens u dus apostelen, profeten, evangelisten en herders en leraars. Dank voor deze verheldering.
1. Een kind dat wordt ondergedompeld is niet gedoopt.
2. Een gelovige volwassene die wordt gesprenkeld is niet gedoopt.
3. Iemand die zegt te geloven (net als Simon de tovenaar) en vervolgens wordt ondergedompeld, is wel gedoopt.
Ik erken de geloofsdoop. Mijn volwassen gedoopte broeder of zuster erkent mijn (kinder)doop meestal niet. En dat niet op aantoonbare Bijbelse gronden, maar op grond van de eigen leer.
Het tweede waar ik grote moeite mee heb is het fanatisme waarmee deze leer wordt verdedigd en opgelegd. Immers, wie zich in een evangelische gemeente niet laat (over)dopen hoort er nooit echt bij. Rechten worden hem ontzegd. Als ik met geloofsgedoopte broeders of zusters de straat op ga om te evangeliseren, gaat het vaak niet over Christus, maar wel over de (ware) doop. Waar komt deze Jehovagetuigenachtige dwang toch vandaan?
Ter nuance. Overigens is mijn beste vriend een Baptist en erkennen en herkennen we elkaars doop.
Maar goed. Het tweede punt dat ik graag eens in het licht van de Bijbel eens zou willen bespreken is het opdragen van pasgeboren baby's. Ik neem aan dat voor dit ritueel ook een bepaalde motivatie ten grondslag ligt.
Als ik de redenatie van Omega volg..: “Nergens wordt verboden om kinderen te dopen”
dan zou ik zeggen, draag maar op, het wordt toch nergens verboden…?
Dat zul je niet vinden in de Bijbel, net zoals je babybesprenkeling niet zult kunnen vinden.
Er is al eeuwen twist over, ik denk niet dat we er zo uitkomen, zoals je al schreef is acceptatie van elkaars mening en elkaar hartelijk als broeder en zuster aanvaarden.
Helemaal prima, maar het is een eigen verzinsel. In de Bijbel zie ik er in elk geval niets van terug. Zou het dan (zoals sommigen zo ook redeneren over christelijke feestdagen) verboden zijn? Zeker niet, maar met de doop heeft het niets te maken (het is ook niet hetzelfde als 'voorstellen').
Ik kan mij voorstellen dat ouders die het niet aandurven hun kind te dopen toch wat leegte voelen en als soortement van 'voor de zekerheid' toch iets van een levens-introductie-ritueel willen voor hun kind. In de verwachting dat om bepaalde zegeningen te koppelen aan zijn of haar leven een speciale kerkelijke gelegenheid nodig is.
Wellicht gebeurd dat dan ook, want waar gebeden wordt om een zegen, waarom zou God dat niet schenken, dus helemaal ok lijkt me, maar met dopen, nogmaals, heeft het mijn inziens niets te maken.
De Bijbel geeft geen opdracht voor het opdragen, maar dat geldt voor meer dingen (belijdenis) die daarom niet per se slecht hoeven te zijn, mits ze niet in de plaats komen van instellingen die wel duidelijk in de Bijbel staan. Dat geeft in het geval van de doop geen spanning, want opdragen wordt niet in de plaats van dopen gedaan (al voelt dat voor kinderdopers anders).
Voor het opdragen zou Lucas 2:22 een argument kunnen zijn. Maar ik vraag me af of je per se een expliciete Bijbeltekst nodig hebt om als gemeente voor (en in aanwezigheid van) een baby te bidden. Het zegenen van kinderen (Matth. 9) zou ook nog een argument kunnen zijn. Daar kwam immers geen druppel water aan te pas.
Maar misschien zijn er hard-core geloofsdopers hier die méér bieden?
Messiasbelijdende Joden geven voor hun doop een getuigenis af. Daar zijn geen formulieren nodig. Als blijkt dat de dopeling in kwestie nog meer zou kunnen uitleggen en verklaren komt er een wedervraag op zijn getuigenis. Dat is niet bedoeld om de eerste verklaring van de dopeling terzijde te schuiven. Verre van dat, het is een stimulans om nog een krachtiger getuigenis af te leggen.
En wat zegt Johannes richting de dopelingen? Adderengebroed. Vriendelijk? Nee, eerder ontdekkend om hieruit te leren en het leven drastisch te verbeteren.
Is dat een instelling van de Messias? Of is dat de Ruach van de Eeuwige die dat Johannes ingeeft.
