Angststoornis zit overgave aan God in de weg
Ds. P.C. van Keulen | 2 reacties | 02-04-2024| 07:59
Vraag
Ik heb sterk het gevoel dat ik iets heel dierbaars in mijn leven moet opgeven voordat ik God leer kennen en rust vind voor mijn zeer roerige en onrustige hart. Het voelt als een Abraham die Izak moest offeren. Maar hoe kan ik dat doen met mijn angststoornis die ik heb! Zonder diegene ben ik niets, ik leun daarop. Als ik nou zou weten dat er een ‘ram in de struiken zou zitten’ en ik mijn dierbare niet op hoefde te offeren, dan zou het makkelijker zijn om me over te geven. Ik besef, God kan diegene alsnog wegnemen, ook zonder overgave van mij en ik vrees dat dat ook zal gebeuren als straf, zo zondig en weerbarstig ben ik. Wie, o wie, kan mij helpen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Het is een ingrijpende zaak die jou bezig houdt en waardoor het er in jouw hart en gedachten allemaal niet rustiger op wordt. Ik hoor dat ook in jouw laatste zinnetje: wie, o wie kan mij helpen? Nu ken ik jou persoonlijk niet, maar vanuit wat je schrijft wil ik enkele gedachten weergeven.
Wat kun je je afhankelijk voelen van iets of iemand, je zonder dat of diegene eigenlijk geen raad weten hoe het verder moet, dat je er als het ware op leunt en steunt als je enige houvast; daarbij is er bij jou ook het gevoel dat, wil je God leren kennen en rust vinden, je in jouw geval diegene moet opgeven. Het voelt voor jou als een Abraham die zijn zoon Izak moest (op)offeren, maar eigenlijk kun je niet zonder diegene, zonder die steun en toeverlaat. En als je nu zou weten dat er ‘een ram in de struiken’ zou zitten, en je jouw dierbare niet op hoeft te geven, op hoeft te offeren, dan zou het makkelijker voor jou zijn om je over te geven aan God.
Nu mag Gods Woord tot jou komen als ‘een ram in de struiken’, waarin Hij jou laat zien dat Hij jou een steun en toeverlaat wil zijn, zoals het ook was voor de dichter: “Ik steun op God mijn toeverlaat, dies heb ik niets te vrezen.” Niets te vrezen! Hoe vaak horen we God deze woorden spreken! Maar ja, je gevoel kan zo anders zijn, zeker ook vanwege jouw angststoornis. Het zien op God, het zien op Zijn Woord mag je rust geven, alsook dat Hij laat horen dat Hij een ander offer heeft gegeven, namelijk Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus, door Wie alleen je God leert kennen en rust kunt vinden voor je onrustige hart. Geef je over aan Hem en wat Hij je laat zien en horen in Zijn Woord.
Je schrijft: zonder diegene ben ik niets en begin ik niets, je leunt daarop. En natuurlijk mogen mensen ons tot een hand en een voet zijn, maar ook zij zijn beperkt en dat geldt nu voor God niet. Laat je bemoedigen door wie Hij is en hoe Hij zich laat zien in Zijn Woord, Hij is de Almachtige; bij Hem is een plaats om te schuilen in alle omstandigheden van het leven, waardoor het verder kan in het leven met al de bagage die er zo kan zijn, bij Hem is raad, bij Hem alleen.
Je vreest dat God ook diegene kan wegnemen als straf omdat je zo zondig en weerbarstig bent. Zou God om jouw zonden een dierbare van je wegnemen? Wat Hij nu juist wil wegnemen, wil vergeven, zijn jouw zonden en weerbarstigheid. En dat brengt mij opnieuw bij het offer van Zijn dierbare Zoon, de Heere Jezus Christus, waardoor het gezongen kan worden: “Maar ons weerspannig overtreden verzoent en zuivert Gij.” Houd in jouw vrees dat offer, waar we zo op Goede Vrijdag bij stilstaan, biddend voor ogen om in Hem te mogen zien de liefde en de goedheid van God voor de meest weerbarstige zondaar.
Ten slotte: Ik schreef al dat ik jou persoonlijk niet ken, maar wat ik jou ook toewens is dat jij voor jouw angststoornis professionele hulp hebt of gaat zoeken, want angst maakt je leven zo zwaar! Wie, o wie, kan jou helpen? Het is zeker waar: God is het, Die helpt in nood (van welke aard ook), en is in Sion groot; bij Hem zijn uitkomsten, maar God geeft ook mensen die ons kunnen bijstaan in onze omstandigheden. Daarom, zoek hulp indien je dat nog niet zou hebben, en indien mogelijk, kijk eens in jouw (kerkelijke) omgeving of er iemand is met wie je van hart tot hart over deze zaken kunt spreken.
Ik wens je heel veel sterkte en de zegen van God toe,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet iets van angst. Ik las in de vraag dat je (de vraagsteller) zonder diegene niets bent en ik dacht dat je daarmee de angst bedoelde :p. Volgens mij kun je de angst missen als kiespijn. Maar jij bedoelde een dierbaar persoon. Dat je zonder die dierbare niet leven kunt omdat je op hem/haar leunt en hem/haar nodig hebt.
Volgens mij heeft iedereen in dit leven wel iets of iemand nodig. Wie kan er zonder mensen of veel praktische dingen die het leven biedt? Al is het maar een bord eten of een goed gesprek of medicijnen enz.. etc...
Dat is niet verkeerd geloof ik.