Angst voor eeuwigheid en oordeel

Ik worstel al langere tijd enorm met de gedachte aan de eeuwigheid en het oordeel. Aan de ene kant het enorm beangstigende van iets wat nooit voorbij zal gaan, zelfs al is het positief voor degene die behouden zijn. Ook het oordeel dat over alle mensen zal komen, grijpt me enorm aan. Als ik dan op een willekeurige plaats om me heen kijk en al die mensen zie die allemaal voor God komen te staan zonder dat ze dat weten...Ik merk ergens ook een soort 'opstand' in mezelf dat alle mensen zonder geloof in Jezus verloren zouden gaan, omdat er genoeg mensen zijn die er geen weet van hebben...

Ik tob ook met neerslachtigheid/somberheid (waar ik behandeling voor heb gehad, maar waar ik ook mee zal moeten omgaan). In het leven zijn soms op zich wel dingen om blij om te zijn, maar dan overvalt me direct weer het gevoel van de eeuwigheid en dan is er weinig meer om blij om te zijn, of wordt het in elk geval overschaduwd. Ik durf gewoon niet goed te genieten, ook door teksten als "wee u die nu lacht..." en "wee u rijken, want u hebt uw troost al..."

Hoe zou ik hier het best mee om kunnen gaan? Sommige dominees focussen erg op angst en dat dit goed zou zijn, maar als je hier dagelijks mee te kampen hebt is dat best zwaar. Hoe kan ik dit op een Bijbelse manier een plek geven/mee omgaan?

Het is zeker zwaar om dagelijks met angst te kampen te hebben. Verdrietig om te lezen dat je hier zoveel last van hebt. De oplossing voor deze nood ligt in het persoonlijk kennen van de HEERE door het geloof in Christus. Alleen dan komen de dingen op de juiste plaats in ons leven. Door de liefde van Christus in mijn hart ga ik zien hoe goed God is. Hij doet op geen enkele manier en nooit onrecht. 

Wanneer ik Hem ken, leer ik om het regeren van deze wereld en het oordeel over alle mensen helemaal aan God over te laten. Hiermee wil ik niet zeggen dat er geen angstige gedachten meer zijn bij Gods kinderen. Ook zij kunnen met neerslachtigheid en somberheid te maken hebben. Het geloof is niet volmaakt. Onze kennis is ook ten dele. 

Toen ik persoonlijk ooit worstelde met de vraag over de mensen die het evangelie nooit hebben gehoord, besefte ik dat op de oordeelsdag niemand kan zeggen dat God onrechtvaardig is. Ook die mensen hebben kennis ontvangen over het bestaan van God. Die kennis uit de schepping en de natuur is gering in vergelijking met de kennis die wij ontvangen. Maar zij zouden die moeten gebruiken om God daarin te verheerlijken en Hem aan moeten roepen om meer kennis. Ooit las ik over een hoofdman van een stam. Hij deed dit en er kwam een zendeling en velen in die stam kwamen tot geloof.

Wij mogen genieten van het goede dat God ons geeft, wanneer we Hem ervoor dankbaar zijn en danken. Het lijkt me niet goed wanneer dominees meer focussen op angst dan op de genade die er in Christus is voor zondaren. In 1 Johannes 4:18 staat: "Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde."

Zie op Christus! Denk er over na welke weg Hij wilde gaan om zondaren zoals jij en ik te verlossen. Bedenk dat Hij alles heeft gedaan wat nodig is om zalig te worden. Rust op Zijn volbrachte werk. Belijd je zonden, ongeloof, twijfel en schuld voor Hem. Bij Hem is overvloedige genade. Hij zal door Zijn Geest in je wonen en je troosten om je nooit meer te verlaten. Dat geeft een heilige ontspannenheid en een gezonde vreugde in de goede dingen die God geeft. Bid daarnaast om gebruikt te worden voor anderen en een licht te zijn van Gods genade in deze donkere wereld.

Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven