Getrouwd of gelukkig

Ik ben ruim een half jaar geleden getrouwd op oudere leeftijd. Mijn vrouw is na het trouwen nog drie dagen blijven werken in de zorg. Bijna de helft van dagen werkt ze als ik vrij ben. Zij is dus veel vrij als ik werk.

Mijn vrouw heeft veel vriendinnen. Die hebben ons gelukkig een half jaar met rust gelaten, maar nu gaat ze veel naar vriendinnen een middagje of zelfs hele dagen. Als ik dan uit mijn werk kom, gaat zij vaak in het huis aan het werk en is een wandeling of fietstocht al snel te veel. Nu beginnen de vriendinnen ook nog meerdaagse uitjes te bedenken en te organiseren. Ik vind het al niet leuk dat als ik vrij ben, ik toch alleen thuis zit (daar ben ik niet voor getrouwd), maar een nacht weg gaat me echt te ver. Als we daar over praten begrijpt mijn vrouw dat niet. Moet ik dit dan accepteren? Wat zegt de Bijbel hierover, of wat moet er kunnen in een huwelijk?

Ik zit er erg mee en het geeft me veel gedachten die niet goed zijn. Had ik misschien beter niet met haar kunnen trouwen? Mijn kinderen uit het vorige huwelijk stellen me soms de vraag: “Pa, ben je getrouwd of ben je gelukkig? Ook zij zien dat ik er onder lijd en ze maken zich hier zorgen over.

Beste vraagsteller,

Om te beginnen een citaat uit het begin van uw brief: “Mijn vrouw is na het trouwen nog drie dagen blijven werken in de zorg. Bijna de helft van dagen werkt ze als ik vrij ben. Zij is dus veel vrij als ik werk.” Daarover het volgende ter overweging: u werkt beiden, maar op verschillende tijden cq. dagen. Dat kan -en is mijns inziens een kéúze- maar vooral mijn vraag hierbij is dan: is er niet meer overeenstemming mogelijk, zodat u óf beiden tegelijk werkt óf allebei vrij bent? Bij een parttime baan is er wellicht iets te regelen over werktijden/uren? Dat kan voor u gelden en/of voor uw vrouw, toch? Dat is een keuze, zei ik al.

U bent beiden ‘ouder’, hebt voor elkaar gekozen en -neem ik aan- enige levenservaring opgedaan. Hebt u daarbij ooit nagedacht over wíe er werkt en wanneer? Over wie er kostwinner is? Dat ‘de man’ zorgt voor het gezinsinkomen en ‘de werkende vrouw’ nog wel iets naast het huishouden doet (en verdient voor ‘leuke dingen’) is een standpunt dat misschien wel de langste tijd gehad heeft. Misschien schop ik tegen zere benen, maar vandaag de dag is het goed om eens na te denken over de man-vrouwverhouding in deze! Zoals: hoe ziet u ‘gelijkheid’ voor zich, binnen uw relatie? Is er gelijkheid in het verdelen van taken (huishoudelijk of anderszins), van de mogelijkheid tot het hebben van vrienden/vriendinnen, van de houding tegenover elkaar? Wat verwàcht u van elkaar en wat houdt ‘liefhebben’ in? Allemaal dingen om over na te denken en met elkaar te bespreken, nietwaar! Want niet automatisch denken partners hetzelfde! 

U schrijft, dat u met de situatie zit en dat het u veel gedachten geeft die niet goed zijn. Dat duidt op teleurstelling die misschien wel omslaat in verbittering en mogelijk zelfs wrok kan gaan worden. U beseft dat dit niet goed is en daarom waardeer ik zeer zeker de brief die u schreef. Maar nogmaals, ik kan u slechts een spiegel voorhouden. Praten met uw vrouw zult u zelf moeten doen. En dan vooral over wat een en ander met ú doet, met úw gevoelens!
 
Vervolgens over de vriendinnen die zóveel aandacht gaan vragen: nee, het is niet leuk om alleen thuis te zitten en al helemaal niet dagen achter elkaar. Uw kinderen stellen daarbij de juiste vraag: getrouwd óf gelukkig? Het liefst natuurlijk allebei: gelukkig getrouwd, maar dat lijkt niet helemaal op te gaan. Sterker nog, u voelt zich nu op het tweede plan gezet omdat uw echtgenote zich prima lijkt te vermaken met haar vriendinnen maar zónder uw aanwezigheid. Hier zult u het dus met haar over moeten hebben. Niet over haar afwezigheid an sich, maar over wat dit met ú doet! Juist omdat zij het zo allemaal wel heel gezellig (en misschien zelfs ook wel gemakkelijk) vindt, heeft zij geen behoefte om verandering aan te brengen. Het is dus aan u hoe u hiermee wilt leven.

Ofwel: maak duidelijke afspraken met elkaar. Een keer met vriendinnen op stap, prima. Maar wordt het steeds meer, dan is er toch iets ‘grenzeloos’ aan het worden. Verbieden, boos worden, verdrietig zijn hebben allemaal geen effect waarschijnlijk, maar een duidelijke grens door heldere afspraken kàn een oplossing zijn. Ook kunt u zelf natuurlijk op de momenten dat zij niet thuis is iets gaan doen, waar ú plezier aan beleeft. Thuis gaan zitten wachten is niet de oplossing!

Wat de Bijbel zegt over de man/vrouwverhouding: veel. En het belangrijkste daarvan is: geen verbittering bewerkstelligen! Wat er dan moet kunnen in een huwelijk? U bent eerder getrouwd geweest: hoe was dat toen? Liefde is een werkwoord: het gaat niet vanzelf goed tussen twee mensen! Praten met elkaar en vooral ook lúísteren naar elkaar. Wat vindt de een gewoon, waar maak ik de ander gelukkig mee, hoe hebben en houden we het sámen goed? Sámen leven, dat is toch wat u beiden wilt? Zónder elkaar in de weg te zitten of op elkaars lip, maar als twee verschillende mensen die sámen elkaar gelukkig willen maken! ‘Geven’ is een cruciaal woord en in het geven zit het ontvangen ingebakken. Dat is wezenlijk iets anders dan ‘némen’, want dat doet één in plaats van twee binnen de relatie.

U kunt zich natuurlijk afvragen of u beter niet had kunnen trouwen, maar u bént getrouwd. Met háár. En vanuit dát gegeven is het goed om samen na te denken en te praten over wat u béiden gelukkig maakt. Over de verwachtingen die u beiden hebt van dit -voor u- nieuwe huwelijk. 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven