Weinig aandacht voor Gods beloften rondom Israël
Ds. A. Simons | 151 reacties | 21-11-2017| 09:54
Vraag
Israël speelt een prominente rol in Gods plan in de Bijbel. Daniël 7:27 (o.a.) zegt zelfs dat “het koningschap en de heerschappij en de grootheid van de koninkrijken onder heel de hemel zullen gegeven worden aan het volk van de heiligen van de Allerhoogste.” Het gaat hier om Israël. Het woord Israël is na “Yahweh” en “Elhohim” zelfs het derde woord in de Bijbel. Maria, Zacharia en Simeon bezongen dat God naar Zijn volk Israël had omgezien. Jezus zegt dat de verlossing uit de Joden is. Jezus was zelf een Jood. De Emmaüsgangers zeiden ook dat zij dachten dat de Messias zou komen om Israël te verlossen en Jezus sprak dat niet tegen. Zo zijn er zoveel schriftplaatsen aan te wijzen dat Israël een zeer belangrijke plaats heeft in het plan van God en Zijn Koninkrijk.
Hoe komt het dan dat Israël helemaal geen plaats heeft in de belijdenisgeschriften en nauwelijks in de prediking? Ik heb dat eens aan onze predikant gevraagd en hij zei dat hij dat heeft geprobeerd, maar doordat hij zoveel weerstand daarop kreeg, is hij daarmee gestopt. Hoe kunnen wij niets met Israël hebben als het Gods uitverkoren volk is? Als Israël straks met Jezus de nieuwe aarde zal regeren, wat moeten wij op dat moment dan doen als we nu ook niets met Gods volk hebben? Wordt het niet tijd dat wij ook dít belangrijke deel van de Bijbel eens een wat meer prominentere plek geven in ons geloofsleven en prediking?
Antwoord
Vriend, een hele mond vol! Inkt en papier te kort om te beschrijven en te reageren op uw of jouw mail. Helaas moet ik je gelijk geven dat er in de kerk zo weinig aandacht is voor Gods beloften rondom Zijn letterlijk Israël. Bekering van Israël is vaak een sluitstuk in ons gebedsleven. Alsof het ophoudt bij de bekering van gans Israël (Rom. 11:26). Alsof er geen andere tijd meer komen zal (Zach. 3:10).
We gaan met elkaar de tijd van advent in. Voor velen is advent een terugblik. Toch geloof ik dat advent een uitzien is naar de dag van Zijn wederkomst. Maranatha. Om met Paulus de Heere Jezus Christus als Zaligmaker terug te verwachten opdat Hij ons verderfelijke lichaam zal veranderen en gelijkvormig maken aan Zijn lichaam (Filip. 3:20).
Weinig oog voor het land en het letterlijke volk Israël, is mede de oorzaak dat wij een geestelijk koninkrijk verwachten en weinig oog hebben voor een aards koninkrijk. We denken dat Gods kinderen eeuwig in de hemel zijn en beseffen niet dat er een aards koninkrijk komt. Een letterlijk koninkrijk waarin de bekering van het letterlijk Israël een grote rol zal spelen. Ook het land en de natie van Israël. Een voorproef van het koninkrijk wat straks eeuwig letterlijk komen zal.
Heimwee maakt het hart uitziende naar Zijn komst. Naar de bekering van Zijn Israël. Opdat God verheerlijkt wordt door Zijn volk zoals Simeon het geprofeteerd heeft in Lukas 2:32: Een Licht tot verlichting der heidenen en (daarna) tot heerlijkheid van Uw volk Israël. En de Geest en de bruid die zegge; Kom! Ja, kom Heere Jezus, kom haastelijk!
Groet ds. A. Simons,
Deze vraag is ook behandeld in het programma 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop dat van harte dat ik nooit naar de hemel hoef. Als het moet, dan is het heerlijk om dan Jezus te zien, maar ik zie Jezus liever komen als ik nog leef. Dat ligt in Gods handen.
Gods plan met Israël is een wezenlijk onderdeel van het plan van God om Zijn Koninkrijk weer te herstellen, en uiteindelijk tot volle heerlijkheid te brengen. Het Koninkrijk van God is al gekomen in aanvang toen Jezus nog op aarde was. Hij heeft de weg gebaand zodat wij ook deel mogen uitmaken van Zijn Koninkrijk. Nu al! En Israël zal volledig hersteld worden als alle uitverkorenen uit de volken Jezus hebben aangenomen. Dus inderdaad: Maranatha! Jezus, kom met haast!
Koudwatervrees is het beslist niet, maar wat dan wel? Is dat niet de uitkomst dat de vroege kerk de Joden als een minderheidsgroep de deur wezen zonder enig afscheid.
De woede boosheid van de kerk, die kwam over de Joden, die zich niet wilden bekeren tot het christendom. Men las wel over onze geschiedenis in de Bijbel en kwamen tot de conclusie dat het Joodse volk zeer ongehoorzaam was aan G'd. De kerkelijke bekeringsdrang naar de Joden werd bekeringsdwang en zij die dat niet wilden werden ter dood gebracht. Heel veel kerken vergeten die geschiedenis of zeggen: maar dat hebben wij niet gedaan hoor. Een waarschijnlijk antwoord? Ja, en nee, het antwoord is te kort door de bocht, in die zin, wat is de houding van die kerk ten aanzien van het Huis van Israël? Die vraag moet eerst gesteld worden. Dan wordt het vaak heel erg stil, want daar heeft men in de regel nauwelijks over nagedacht. Wat is dan het leed wat de kerken hebben berokkend aan het Joodse volk? Ja, maar dat is niet onze kerk geweest is de eerste reactie.
In principe heeft de kerk de Messiasbelijdende Jood in de eerste eeuwen buiten de deur gezet. Zij, die de jonge gemeenten dienden en leefden zoals het in de Bijbel was voorgeschreven. Daar had de jonge gemeente geen boodschap meer aan. Het Joodse geluid verstomde en werd overschreeuwd door boze tongen die haarfijn vertelden dat wij hun Jezus hadden gedood. Hiermee verklaarden zij dat het gehele Joodse volk daaraan schuldig was. De waarheid is dat Yeshua zelf Zijn leven gaf aan het kruis. Joden werden de G'dsmoordenaars genoemd en het werd ons aangerekend en was het een vrijbrief van de kerken om ons daarvoor te doden.
Echter, wij Joden bleven in leven omdat G'd een ander plan had met ons volk. G'd heeft ons een hoofdrol toebedacht om als de eerste ooggetuigen op te treden bij de komst van de Messias op de Olijfberg. Letterlijk zal in vervulling gaan wat er over ons geprofeteerd is in Zacharia. Een rol, die der kerk zo graag wil vervullen gelet op de vele heilige huisjes die er staan in Israël. De vervangingstheologie is nog steeds aanwezig al roepen een aantal kerken: maar daar doen wij niet aan mee hoor.
Wat is toch de diepe drijfveer van de kerken om de “voortzetting van Israël” te zijn? Is dat omdat ook zij geschiedenis willen schrijven? Wat hebben de kerkheiligen daadwerkelijk toegevoegd en waarom krijgen zij in de geschiedenis van de kerken een prominente rol toebedeeld? Hij of zij was zo goed voor de armen en daarom vinden wij dat deze persoon een heilige genoemd moet worden. Behoort dat dan niet tot de mensverheerlijking en leidt dat dan niet af van het gebod geen andere goden dienen. Is dat niet ten diepste het afzetten tegenover alle fouten en afdwalingen die men over het Huis van Israël leest in de Bijbel. Is dat niet een stukje hoogmoed: maar wij schuiven mensen naar voren die echt goed zijn. Mijns inziens behoort dat tot de verkapte afgoderij. Ook in onze dagen zien wij dat terugkeren dat men voorgangers op een voetstuk plaatst onder het mom: hij is een van G’d geroepen dienaar. Zo werden wij, het Huis van Israël geroepen om tot het uitverkoren volk te horen. Je zult er maar toe behoren en de dubbele slagen in ontvangst moeten nemen. Nee, het Huis van Israël is bij de kerken niet hoog aangeslagen.
Waarom worden er in de kerken zoveel zaken toegevoegd die niet in de Bijbel voorkomen? Het nieuwste kerkelijke modeverschijnsel is liturgisch bloemschikken. Allemaal zaken die afleiden van het gepredikte woord. Overigens is het zo, dat men vaak de betekenis van een gelijkenis niet meer kan uitleggen omdat men zeer ver af staat van de cultuur en spraakgebruik van het Huis van Israël. Zeer veel Joden schudden hun hoofden als zij een kerkelijke uitleg te horen krijgen die ver van de werkelijkheid staat. O ja, de Joden moeten zich maar bekeren, want dat moet toch. Natuurlijk is dat noodzakelijk maar wat is dan de juiste leer? Oeps, ik kan als Jood kiezen uit zoveel kerkelijke smaken dat ik geen keuze kan maken vanwege het feit dat iedereen roept: maar wij zijn de ware kerk.
Ik begrijp de vraagsteller en ook ik zie in dat hij/zij een tekort ziet in zijn/haar kerk. De eigen predikant moet het niet wagen om meer van het Joodse volk te vertellen. Het komt gewoon niet tot zijn recht. Ik denk dat ook de predikant moeite heeft en met veel teksten geen raad weet om die vanuit het Joodse gedachtegoed onder woorden te brengen. Waarom staan wij, het Huis van Israël, zo ver van de kerken vandaan? Durft men gewoon niet een spreker uit te nodigen omdat het niet is toegestaan? Dan is er maar een antwoord op: toch koudwatervrees. Die warme deken, de verkondiging vanuit de Joodse visie is toch een brug te ver.
Het is heel aardig om hierover het promotieonderzoek (hij heeft daar tien jaar over gedaan) van dr. R. Bisschop te lezen "Sions vorst en volk", waarin hij aan de hand van vele honderden preken en geschriften van predikanten en godgeleerden uit de 17e, 18e en 19e eeuw, tot de conclusie komt dat van de vervangingstheologie nooit sprake is geweest in de gereformeerde kerken. Los van persoonlijke gedachtenkronkels bij individuele predikanten. Maar het was nooit een leerstuk (of vergelijkbaar).
Saillant detail is dat de Messiasbelijdende jood Isaac da Costa daar wel enigszins toe neigde. Hij beschouwde Nederland in die tijd als het Israël van het Westen. Overigens was dat bij vergelijking, niet bij gelijkstelling.
Ik heb hier de flapuits met hun beschuldigingen aan de reformatorische kerken wel eens uitgedaagd om een reformatorische gemeente te noemen waar de vervangingstheologie nog zou worden geleerd of gepromoot. Omdat men drommels goed weet dat ik met die gemeente dan direct contact opneem om dat na te trekken, moest men het antwoord altijd schuldig blijven. Ik heb zelfs een panellid van Refoweb die dit tussen neus en lippen beweerde persoonlijk gesproken en hem gevraagd met een voorbeeld te komen. Dat antwoord moest hij schuldig blijven. Dat zegt genoeg ;-) Het is dus flauwekul.
Gelukkig is het de kerk in de loop van de eeuwen steeds duielijker geworden dat in het in de bijbel om Israël gaat waar Israël staat, maar dat is niet altijd zo geweest. En in teveel kerken worden de profetieën en de Psalmen nog veel te vaak uitgelegd als dat Israël de kerk is.
Het is dus geen evangelische beschuldiging aan de refokerken, maar een geschiedenis die we snel moeten vergeten.
Rom. 11: kant. 59: Dat is, wanneer de Joden met grote hopen en menigte het Evangelie zullen aannemen, namelijk zal hetzelve wezen de rijkdom der heidenen.
Of kant 125: Dat is, niet enige weinigen, maar ene zeer grote menigte, en gelijk als de ganse Joodse natie.
Hoezo, vervangingstheologie? Misschien helpt het als je de kanttekeningen ook leest in het verband van de tekst ;-)
Dat geldt óók voor de opstellers van de belijdenisgeschriften. Die hadden géén oog voor Israël.
Dat kan je ze op zich ook niet kwalijk nemen, maar dan moeten wij dat, met de kennis die we nu hebben, wel goed maken. En daar hoor ik helaas zo weinig over.
Dat de gereformeerde belijdenisgeschriften relatief weinig aandacht hadden voor Israël is gezien de tijd dat ze zijn geschreven volkomen logisch. De reformatie was net een feit en protestanten werden nog volop vervolgd door de roomse inquisitie. Bovendien was er een intern conflict met de remonstranten. Men had wel wat anders aan z'n hoofd dan het ontwikkelen van een visie op Israël.
Dat bedoelde ik ook met:
"Dat kan je ze op zich ook niet kwalijk nemen."
Ze kwamen daarbij ook nog uit de Roomse traditie die wel heel erg het standpunt had dat zij het nieuwe Israël waren. Dat raak je niet zomaar kwijt. Net zo goed als dat wij ook niet zomaar een beeld kwijtraken wat wij altijd zo hebben geleerd. Ik heb ook even aan het idee moeten wennen dat Israël toch wel een veel belangrijker positie heeft dan ik altijd had gedacht (en wellicht ook gewild).
het op de vingers tikken is uw goed recht.
Was het maar waar dat de vervangingstheologie niet bestond. Als die schoen u niet past hoeft u ook niet aan te trekken. Toch moet het benoemd worden, dit kan nu eenmaal niet weggeveegd worden alsof dat nooit heeft bestaan. U noemt het dat de vervangingstheologie in uw kerk nooit een grote rol heeft gespeeld. Er zijn ook andere, subtiele vormen van vervangingstheologie, dat is de exegese. Die vallen wat minder op.
U mag zich gelukkig prijzen dat u in een kerkgenootschap verkeert waar de vervangingstheologie niet verkondigd wordt. Waarom herkennen wij. Messiaaanse Joden, niet die witte raaf? Blijkbaar zit daar toch nog een grote afstand tussen.
Mag ik daarnaast wat voorbeelden van een subtiele exegese in die richting? Bedoel je het copiëren en toeëigenen van joodse feestdagen als bijvoorbeeld het Loofhuttenfeest? Dat herken ik, maar daarvoor moet je in evangelische kringen zijn ;-)
De 1e reactie Lecram was duidelijk en gaf de juiste richting aan. Mijn reactie was vanuit Joodse zijde hoe wij kijken naar de kerken. Een ontboezeming en een handreiking vanuit de Joodse zijde. Er zijn nu eenmaal feiten die tussen de kerken en het Joodse volk instaat. Die moeten gewoon benoembaar zijn en blijven.
Uw eerste reactie vind ik onevenwichtig en zal de kloof niet dichten. Jammer dat u niet zoekt naar wat ons aan elkaar verbind. De geboden handreking slaat u af.
U weet heel goed wat de feestdagen zijn die de Eeuwige ons heeft geboden. De kerken, ook uw kerkgenootschap houdt zich niet daaraan.
Uw methode om de kerken te corrigeren en tot de orde te roepen krijgen bij mij de smaak van de kruisvaarders en inquisitie.
Overigens, als het gaat om orthodoxe joden hebben christenen in Israël (jood en niet jood) ook nogal wat te klagen ;-)
@Lecram Volgens mij zijn christenen verlost van het geestelijk Egypte en niet uit het land Egypte ;-)
Zowel de vraagsteller, als het antwoord wat daarop volgde is constructief. Was het maar waar dat er opening kwam voor het Huis van Israël. Weest u ervan overtuigd dat de beloften die aan Israël zijn gegeven volledig uitgevoerd zullen worden.
Het verzet van de kerken en individuen zal gebroken worden. Waar het mij ten diepste om gaat is om zaken onder de aandacht te brengen en een handreiking te geven. U moet niets, maar u mag zich verheugen in het feit dat Israël bestaat en dat de Eeuwige om ziet naar het Huis van Israël.
Massaal keren wij huiswaarts, naar het land van de belofte. Daar, op die plaats zal het Volk van Israël onze Messias Yeshua zien. Dat is het cruciale im mijn opmerking. Het tweede is dat men de Messiasbelijdende Joden in de eerste eeuw buiten de kerk heeft geplaatst.
Wees welkom Joden heeft het geklonken in vele landen. Wij mochten echter geen bezittingen hebben en werden daar, waar wij waren kort gehouden. Met eerlijke handel verdienden we geld. Echter men vergat onze oosterse gewoonte dat je moet afdingen. Dat was de westerling niet gewend en betaalde wat gevraagd werd. Onze hygiensche voorschriften voorkwam vele besmettelijke ziektes. Jaloerse blikken die onze welvaart en gezondheid met argusogen bekeken. Een progrom volgde en wij werden verdereven. Het gevolg: de welvaart van dat land storte gelijdelijk in.
Wij Joden werden niet begrepen en stonden alleen maar bekend als gewiekste handelaren. Overigens vrijheid was alleen maar in een getto van een stad.
Nu in onze dagen, u bent daar een toeschouwer van, krijgt Israël de plaats die zij van de Eeuwige hebben gekregen. In de laatste Shoa kregen wij een nummer op onze armen en werden vervolgens omgebracht in de gaskamers. Het woord nummers heeft dan ook een zeer wanstaltige klank in mijn oren.
U noemt eerlijke feiten en u weet heel goed dat die er zijn richting het Joodse volk. Die hoef ik niet te benoemen, u kent heel goed uw geschiedenis. Zaken, die voor ons Joden pijnlijk zijn, moeten die dan opnieuw onder uw aandacht worden gebracht?