Terugkeer naar God zorgt voor onbegrip
C.A. Hoekman | Geen reacties | 21-02-2017| 16:22
Vraag
Ik ben een jongen met een moeilijk en zwaar dilemma. Ik ben een paar jaar terug gaan samenwonen met een ongelovig meisje. Dit was in een tijd dat ik God vaarwel had gezegd. We hebben een kindje gekregen, om die reden ook een geregistreerd partnerschap aangegaan zodat ik de voogdij kan hebben. Zelf nooit last gehad dat ik God verlaten heb, tot voor kort.
Ik begon weer met bidden en voel me gebroken. Thuis loopt het een beetje uit de hand. Mijn partner snapt me niet dat ik weer naar kerk wil etc. Ze wil m’n kindje ook ver van het geloof vandaan houden. Voor mij voelt nog één optie en dat is uit elkaar gaan. Maar wat vindt de Bijbel hier van, valt dit net zo goed onder scheiden? We zijn nooit getrouwd in kerk. Ik voel me toch verbonden met de Ger. Gem. waar ik belijdenis heb gedaan en kan niet zo doorleven alsof God niet bestaat. Maar thuis staat alles zo onder druk dat het onhoudbaar is...
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste jongere,
Je had belijdenis gedaan in de Gereformeerde Gemeenten. Dan kom je een meisje tegen, ongelovig, waarmee je gaat samenwonen. Jullie hebben samen (van God toch?) een kindje gekregen en om over je (jullie) kindje de voogdij te kunnen hebben, een geregistreerd partnerschap aangegaan. Allemaal in de tijd dat je God vaarwel had gezegd, zelfs zo’n vaarwel dat je daar nooit last van had. Tot voor kort. Je begint weer te bidden en wil naar de kerk. Een verandering die je partner (echtgenote?!) niet snapt. Bovendien wil ze m’n (ons?!) kindje ver van het geloof vandaan houden. Onder dat alles voel je jezelf gebroken. Zelfs zo erg dat je maar één optie overhoudt, uit elkaar gaan (scheiden?!). En dan je vraag: maar wat vindt de Bijbel hier nu van, valt dit onder scheiden?
Vooropgesteld, ik heb diep medelijden met jullie. Met je partner, met jou en met jullie kindje niet in het minst. En wanneer ik de macht had om alles terug te draaien, deed ik dat onmiddellijk. Ik begrijp dat thuis alles zo onder druk staat dat het onhoudbaar is... Niet alleen voor jou maar ook voor je partner en jullie kindje. Waarom zeg ik dat laatste erbij? Omdat de problemen die je opnoemt, zijn ontstaan als gevolg van jouw veranderingen. Eerst ga je van de kerk weg en vind je een ongelovig meisje acceptabel als levensgezellin en daarna keer je terug naar de kerk en zou dat ongelovige meisje weer met jou mee moeten naar de kerk. Is dat eerlijk tegenover je partner? Ga voor de spiegel staan en zeg tegenover God: Ik ben die man. En terwijl je dat zegt kreun je en zeg je tegelijk: O, God, hoe moet het toch verder met m’n partner (echtgenote!) en ons kindje en met mij? Want dat weggaan uit je gezin een scheiding inhoudt, voel je zelf ook aan. Je deelt samen met je partner (echtgenote!) het bed, hebt samen een kindje van God gekregen en dan nu weggaan? Bijbels gezien is er maar één weg, een wettig huwelijk aangaan en je geregistreerd partnerschap laten opheffen.
Hoe je misschien zo ver zou kunnen komen is niet via de vragenrubriek van Refoweb te beantwoorden. Daar hebben jullie pastorale en professionele hulp voor nodig. Zoek die hulp. Of er, samen met je partner, een begaanbare weg is naar dit doel, een wettig huwelijk. Tegelijkertijd kan er dan ook aandacht zijn voor “het geloof en de kerk” wat nu tussen jullie in staat. Er zou hierin mogelijk ook een oplossing kunnen komen. Jouw verwoording is de ene kant van het verhaal, je partner heeft er ook recht op haar verhaal te doen. Samen zijn jullie deze weg gegaan, samen zullen jullie er voor moeten vechten om als gehuwde man en vrouw verder te gaan en zo vader en moeder voor jullie kindje te kunnen zijn. Jullie kindje heeft daar recht op.
God bestaat, dat weet je en geloof je. Je partner weet en gelooft dat niet. Daarom bid en worstel om het behoud van jullie allemaal. Een grote verzoeking is het om alleen voor je eigen zorg en nood te bidden, omdat je partner het toch niet begrijpt en, denk ik, in jouw visie ook niet wil begrijpen. Vecht daartegen. David erkent zijn schuld in 2 Sam. 12. Later dicht hij de psalmen 51 en 32. Lees en herlees ze. Er is een weg terug, in Gods weg.
Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle
Dit artikel is beantwoord door
C.A. Hoekman
- Geboortedatum:23-09-1943
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dhr. Hoekman was ruim 40 jaar ouderling in de Ger. Gem.
Bekijk ook: