Verschillend denken over zelfbevrediging

Twee vragen aan seksuoloog C. den Hamer. Als ik het goed begrijp denken ook seksuologen die bij Eleos werken verschillend over zelfbevrediging. Ik lees bijvoorbeeld dat dat zelfbevrediging een goede voorbereiding is op de seksuele eenwording in het huwelijk en anderzijds, dat een alleengaande christen toch moet proberen zich niet over te geven aan masturbatie. Is mijn indruk van dit alles juist? Misschien vermoedt u het al, maar ik heb moeite met mijn meningsvorming over zelfbevrediging. In het ene geval lees ik dat zelfbevrediging niet verkeerd is, mits het gepaard gaat met zuivere gedachten en er geen sprake is van verslaving. In het andere geval wordt gesteld dat je er niet aan over moet geven. Ik ondervind ook best een tweestrijd op dit gebied in mijn eigen leven. Ik kom er niet goed uit. Dan nog een praktische vraag: hoe moet je handelen nadat die zelfbevrediging toch gebeurd is terwijl je het niet wilde. Ik kies dan snel voor de ‘veilige’ weg: alles goed afwassen, kleding, lichaam en wat je aangeraakt hebt. Ik moet al gauw denken aan de reinigingsvoorschriften van Lev. 15, maar misschien overtrek ik de zaken wel. Hoe je nadien handelt zegt ook iets van hoe je erin staat en waar je naar toe wil.

Beste vragensteller,
 
Ik voel niet de vrijheid namens alle Eleosseksuologen te spreken, maar wil het beperken tot wat ik er zelf over te zeggen heb.

Uw moeite is dat u tweestrijd ervaart in het omgaan met masturbatie. Doorgaans zijn er als aanleiding of tijdens masturbatie seksueel getinte fantasieën aanwezig als prikkel. Deze fantasieën veroorzaken vaak schuldgevoelens bij christenen omdat deze als zondig en onwenselijk worden beschouwd. Ik denk dat het beleven van seksualiteit en het zich eraan overgeven met name binnen de huwelijksrelatie thuishoort. Maar er zijn natuurlijk situaties denkbaar, zoals geen huwelijkspartner hebben of onderlinge seksualiteit die om wat voor reden ook niet uitvoerbaar is waardoor bovenstaande niet kan worden ingevuld.

Ik denk dat we ons moeten beseffen dat we doorgaans allen geschapen zijn als mensen van vlees en bloed met hun seksualiteitsgevoelens. Met dit scheppingsgegeven is niets mis. Het verlangen naar intimiteit en seksualiteit en dat te willen delen met de ander is iets wat bij mensen hoort. Ik denk dat het goed is te proberen, met vallen en opstaan, het beleven van seksualiteit te bewaren voor het huwelijk. Ik weet uit de praktijk dat vrijwel alle christenen dat vallen en opstaan kennen in hun eigen leven, ongeacht welke rang of stand. Laten we vooral dat vallen niet te scherp bij onszelf en bij elkaar veroordelen, maar meer zien als een zwakte en van daaruit de moed opvatten en kracht vragen van onze Schepper om er opnieuw in zuiverheid mee om te kunnen gaan.

Ik denk dat de de weg die u als vragensteller kiest bij struikelen niet zo verkeerd is. Lev. 15 rept erover dat bij een zaadlozing (al dan niet gestimuleerd?) men zich dient te reinigen en men tot de avond onrein is. Meer lees ik niet. Laten we er dan ook niet meer inleggen dan er staat, maar ons best doen te trachten in zuiverheid te leven en te handelen.
 
Kees den Hamer,
Psychotherapeut/seksuoloog NVVS-SH

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

115 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven