Dubstep
G. Slurink | 96 reacties | 17-08-2012| 11:07
Vraag
Mijn dochter luistert sinds kort 'muziek' uit een genre wat zij Dubstep noemt. Ik heb kritisch naar deze muziek geluisterd en kan tot nu toe weinig schadelijke invloeden ontdekken. Dit is voornamelijk wegens een gebrek aan gesproken tekst. Zelfs na kritisch luisteren ontwaar ik geen negatieve invloeden. Tegelijkertijd zie ik hierin ook weinig positieve aspecten die meewerken aan het opvoeden van mijn dochter. Wat is de juiste weg om hiermee om te gaan? Moet ik dit mijn dochter verbieden?
Antwoord
Heel goed dat u de muziek die uw dochter luistert onderzoekt, zodat u weet waar ze naar luistert. Popmuziek heeft een sterke en verleidende aantrekkingskracht, in het bijzonder op jongeren maar ook op ons ouderen.
Eerst even over Dubstep en de achtergrond zo dat we weten waar we het over hebben. Dubstep is een variant van elektronische dansmuziek met wortels in Jamaica en zo'n twaalf jaar geleden ontstaan in Zuid-Londen. Aan de boom van de popmuziek hangt het aan de funk- en discotak van waaruit als zijtak de house en daaruit de garage-house ontspruiten. Aan deze tak zitten een dertigtal substijlen, waarvan Dubstep er één is. Ik noem dit omdat het aannemelijk is dat uw dochter ook aanverwante stijlen luistert of gaat luisteren, al was het alleen maar omdat artiesten de stijlen vermengen. Ook kan de ene stijl niet goed los gezien worden van de andere. Alhoewel ze niet gelijk zijn, behoren ze tot dezelfde familie en dragen ze veelal dezelfde boodschap in de kern uit omdat de makers veelal handelen vanuit dezelfde levensvisie.
Dubstep wordt meestal met behulp van een computer gemaakt. Typerend is dat het sterk leunt op drums en zware bassen, meestal elektronisch vervormd zodat een zogenoemd 'wubbeleffect' ontstaat. Daar worden dan elektronische samples (muziekfragmenten) en allerlei elektronische geluiden doorheen gemengd. Kenmerkend zijn ook lange pauzes in de bas (zogenoemde 'drops') en syncopen die zorgen voor soms vreemde en onsamenhangende ritmes en tempowisselingen. Melodie ontbreekt vaak, maar wordt er dan wel ingebracht door de samples. Veel Dubstep is grotendeels instrumentaal. Als er al in gezongen wordt, komt dat meestal van het fragment van het liedje dat er in gemengd is. Soms zijn er ook korte teksten, veelal op een reggae of hiphop-achtige manier gesproken, soms sciencefictionachtig, dan weer ideëel (bijvoorbeeld "no more war"), en ook wel erotisch getint. Het genre begon meer bekendheid te krijgen toen de bekende, inmiddels overleden, BBC-diskjockey John Peel het veel draaide in zijn radioprogramma. Sinds zo'n zes jaar wordt het ook in wijdere kring opgepikt en de laatste paar jaar begint het sterk aan populariteit te winnen. Bekende artiesten zoals Britney Spears, Rihanna en Snoop Dogg hebben het inmiddels ook verwerkt in hun repertoire en er hebben reeds meerdere Dubstep songs in de Engelse hitlijsten gestaan.
Is nu deze 'muziek' problematisch? Zoals u zelf al zegt ziet u weinig positieve aspecten in deze muziek. Daarin ben ik het met u eens. Ik heb ten behoeve van deze vraag een dertigtal stukken geluisterd, de vroege en oorspronkelijk Dubstep en de latere interpretaties, en ook de wat meer mainstream varianten. Sommige stukken zijn ronduit herrie zonder melodie of harmonie, andere bevatten iets meer melodie en structuur. De muziek is nogal experimenteel, soms mysterieus, vaak wat dromerig, soms meer opzwepend. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze horen bij een wereld die los is van God. We moeten goed beseffen dat de wereld ons telkens wil verleiden om onze aandacht te richten op andere dingen dan Christus en onze toekomst met Hem. Dubstep is daarin niet anders.
U zegt ook dat u geen negatieve invloeden ontwaart. Ik kan dat begrijpen. De gedachte hierbij is vermoedelijk dat negatieve invloeden voornamelijk uit de tekst zouden komen en als er geen tekst is kan die invloed er niet zo sterk zijn. Maar het gebrek aan positieve invloed op zichzelf is al een negatieve invloed. Muziek is nooit neutraal. In een wereld die aan verval onderhevig is, is elk gemis aan opbouw afbraak. Dat geldt ook op geestelijk vlak. Ik denk niet dat muziek per se een expliciet christelijke inhoud moet hebben om opbouwend zijn, alhoewel bij voorkeur wel. Maar ook een instrumentaal stuk dat de natuurwetten van de muziek volgt (in melodie, ritme en harmonie) kan in een bepaalde mate opbouwend zijn, bijvoorbeeld rustgevend. Net zoals men kan genieten van Gods schepping in de natuur en Hem daarvoor loven, kunnen we genieten van Gods schepping in de muziek en kunst en Hem daarvoor loven. Of ook kinderliedjes kunnen prima zijn, of een lied dat tot nadenken stemt.
Maar muziek kan ook afbrekend zijn als melodie, ritme en harmonie misvormd worden, als het op onze zenuwen gaat werken, onrustig of agressief maakt. Als het geestelijke of fysieke onreinheid opwekt. Negatieve invloeden komen ook uit de cultuur en sfeer van de muziek. Iets dat ik de 'geest' van de popmuziek zou willen noemen. Vaak zit er een levensvisie achter de muziek die bestaat uit persoonlijke vrijheid, existentialisme (de ervaring is alles, je bent wat je doet), schoppen tegen gezag en normen (ook tegen het gezag van de natuurwetten van de muziek) en hedonisme (zoeken naar het optimale genot in het hier en nu). Het gevoel is alles, als het maar verdooft. Honderdduizenden mensen gaan dromend de hel in, zich liever vasthoudend aan illusies en gevoelens van illusie dan stil te staan bij de realiteit van het leven en de dood. Popmuziek is een uitstekend middel om dat in stand te houden en te bevorderen. Deze dingen zijn niet altijd expliciet zichtbaar, maar zitten in de 'geest' van de popmuziek, de sfeer, de cultuur, het waardenbeeld. Het is erg moeilijk zo niet onmogelijk popmuziek te luisteren zonder iets van die geest over te nemen. En deze geest gaat in tegen de Geest van de Bijbel. Deze dingen hebben ook helaas de levensvisie van veel christenen vervormd tot een onbijbelse levensvisie, waar de oriëntatie op en de verwachting van Christus niet langer centraal staat.
Nu hoef je als je de muziek luistert op je CD of MP3-speler hier niet per se alles direct van mee te krijgen, maar het werkt als een gestaag lekkende kraan. De kans is groot, in het bijzonder bij jonge mensen, dat je er toch wel in meegaat en er door wordt gevormd. Muziek is ook, in het bijzonder bij jongeren, vaak identiteit bepalend. Muziek is zelden neutraal omdat muziek onze ziel en geest raakt en beïnvloedt (ook het lichaam overigens). Het stuurt ons en neemt ons in bepaalde mate over. We worden vrolijk of verdrietig, emotioneel, opgewonden, nerveus of rustig van muziek. Dat betekent niet dat muziek dit voor 100 procent doet en dat we volledig de controle verliezen, maar het heeft een sterke invloed. Mensen kunnen bij harde muziek of bepaalde muziek vaak minder goed denken en zich niet concentreren. Het hangt ook van de persoon af, bij de één is dat sterker dan bij de ander, maar ik denk dat de meeste dit probleem wel kennen.
Overigens is er een toenemende mate aan Dubstep met tekst. De meer recente en gepopulariseerde vormen van Dubstep hebben wel tekst (ik denk bijvoorbeeld aan Freakshow van Britney Spears) en deze teksten vertonen duidelijk een onchristelijke levensvisie, typisch erotisch getint zoals algemeen is in de wereld van de house- en dancemuziek.
Moet je dit nu verbieden? Het hangt een beetje af van de leeftijd van uw dochter. Als ze nog klein is zal dit nog enigszins gaan, maar zelfs dan en zeker als ze al wat ouder is, heeft het verbieden van dergelijke dingen naar mijn weten zelden het beoogde effect. Wanneer moet je iets verbieden? Ik denk in de eerste plaats als een kind dingen doet die potentieel schadelijk kunnen zijn voor het kind zelf of voor anderen. Wanneer ze het gevaar loopt lichamelijk of geestelijk letsel op te lopen. Een klein kind verbied je toegang tot het aanrechtkastje met de schoonmaakmiddelen. En een puber toegang tot de discotheek of de drank. In het geval van Dubstepmuziek zie ik geen acuut probleem, maar wel potentiële en sluipende gevaren. Het lijkt me beter er met uw dochter over te praten en het beste zou zijn dat ze zelf tot de overtuiging komt dat deze soort muziek (in bredere zin) geen geschikte muziek is. Vermaning van de vader en onderricht van de moeder zijn nuttig voor een kind. Lees in dit verband ook Spreuken 1, ook samen met uw dochter.
Het hangt er ook van af hoe uw dochter staat in het geloof. Kent ze en vertrouwt ze de Heere Jezus? Heeft wat God zegt over de dingen voor haar betekenis? Ik zou daar het meeste aandacht aan geven. Om te groeien moet een plant in goede aarde staan. Als het niet in goede aarde staat kan je er wel proberen allerlei vruchten aan te plakken met plakband maar dat heeft weinig zin. Het ziet er dan voor een kort moment aardig uit maar na een tijdje vallen ze er weer van af. Zaak is dat het goed zit met de wortel, dan volgen de andere dingen wel.
Aangaande de muziek zou ik volgende punten willen noemen die u kunt bespreken:
- Waarom luistert ze deze muziek? Vind ze het zelf erg mooi of is het omdat haar vriendinnen het luisteren en wil ze er bij horen? Indien ze het voornamelijk luistert in navolging van anderen, zou mijn volgende vraag ook zijn welke verdere invloed deze personen hebben op haar? Wat is hun levensvisie? Het is goed dat ze zich daarvan bewust wordt. Dan kan al op hele simpele manieren, door te kijken naar wat belangrijk voor hen is en wat niet.
-Mogelijk vindt ze het zelf gewoon erg mooi en is ze de één van de weinigen in haar kennissenkring. Dat kan zijn, ik was zelf ook zo in veel gevallen een eenling. Maar de vraag is dan: wat vindt ze hier mooi aan? Geeft het haar een goed gevoel? Haalt ze hier waarde en betekenis uit voor zichzelf? Ikzelf was als tiener een sterke existentialist (alhoewel ik dat woord toen zelfs nog niet kende) waarbij de muzikale ervaring voor mij het toppunt van mijn bestaan was. Maar het anker van ons leven moet zijn in de Persoon van Christus en niet in onszelf.
-Wat denkt ze dat God van deze muziek zou vinden? Kan ze God ervoor loven en danken? Denkt ze dat God het zou waarderen en dat het past in wat wat bijvoorbeeld staat in Fil. 4:8 "Bedenk al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, al wat deugd is en al wat prijzenswaardig is."
-Luistert ze het als achtergrondmuziek of beluistert ze het aandachtig en intensief. Als ze intensief luistert en er veel waarde aan hecht, is het een muziekgenre dat snel naar meer verlangt. Dubstep is typisch een soort muziek die je moet voelen, het liefst met krachtige basboxen en een hoog volume en dat gaat het beste in clubs of op festivals. De stap naar meer, ligt dan op de loer. En deze gelegenheden staan bol van goddeloze zaken; drugsgebruik, sterke nadruk op erotiek en dergelijke. Dat is een wereld waar je gewoon niet in moet stappen en die je moet vermijden. Dubstep of andere vormen van housemuziek kunnen een lokspoor zijn dat daarheen leidt.
-Wat doet de muziek met haar? Verdooft het? Kan ze erbij Bijbel lezen? Naar mijn mening en ervaring heeft dit soort muziek ook een uitwerking op je geestesgesteldheid. De muziek is veelal onrustig. Als ik het 15 minuten heb geluisterd moet ik eerst eens even bijkomen en rust hebben. En ik ben erg veel gewend. Het is alsof je in een machinefabriek zit. Ik denk persoonlijk dat een belangrijke factor die bijdraagt aan de stress van mensen tegenwoordig, ook bij jeugd, komt van de radio en de muziek die overal aanstaat. En dat is bij dit genre en aanverwante genres nog een paar gradaties sterker.
-Probeer een alternatief aan te bieden. Misschien een gek voorbeeld, maar ik hou tegenwoordig veel van panfluit met orgel. Of als ze van elektronische muziek houdt zal ze misschien ook van fluitmuziek kunnen houden. Er is allerlei, ook instrumentale, muziek dat wel de regels van de door God geschapen natuurwetten volgt. En als ze dat afwijst vraag haar dan waarom. Zo komen misschien haar drijfveren boven zowel voor u als voor haarzelf.
Ik hoop u hiermee wat handreikingen te hebben gedaan hoe hiermee om te gaan. Sterkte!
Vriendelijke groet
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik was niet geheel serieus in mijn reactie.
Althans, bij nagenoeg alle popmuziek die ik hoor (en gemakshalve schaar ik dan rock/metal/elektronisch ook even onder pop) heb ik inderdaad het idee dat het ongelofelijk saai is, omdat er op muzikaal gebied gewoon bijna niks gebeurt. Ik vind het wonderbaarlijk dat men een popnummer vaak spannender vind dan een goed klassiek stuk, terwijl er in verhouding muzikaal gezien zoveel meer gebeurt in een klassiek stuk. Ik vraag me dan af, waar luisteren die mensen in vredesnaam naar? Niet naar de muziek in ieder geval. Maarja, maar ietwat elitaire mening over popmuziek daargelaten, is dat natuurlijk geen reden om iemand bepaalde muziek te ontzeggen.
Bij instrumentale muziek is het denk ik vooral een zaak van zelfonderzoek, wat die muziek precies met je doet. Er is ook bepaalde klassieke muziek, en dan vooral van het modernistische soort - eigenlijk niet klassiek dus maar goed - die ik om die reden liever niet luister. Satie bijvoorbeeld en Scriabin, en ook wat obscuurdere componisten zoals Lourie, Scelsi, Mossolov. Voor sommige Jazz geldt hetzelfde. Maar dat is vooral een persoonlijke keuze, want ik kan niet echt aanwijzen wat er mis is met die muziek, ten opzichte van sommige andere muziek die ik wel graag luister.
We zoomen nu vooral in op de negatieve invloed die muziek kan hebben, maar muziek kan natuurlijk ook een positief effect hebben. Hoewel ik niet erg streng ben op wat voor muziek ik luister - althans zolang we het niet over foute lyrics hebben-, probeer ik wel vooral muziek te luisteren die ik niet alleen als 'niet-schadelijk' ervaar, maar die juist stichtelijk werkt. In mijn geval bijvoorbeeld J.S. Bach of Heinrich Schutz, Buxtehude, Palestrina (oei! die is Rooms :P) of Sweelinck.
Maarja, terwijl ik dit typ ben ik Shostakovich aan het luisteren, ik weet niet of die de proef "Maar muziek kan ook afbrekend zijn als melodie, ritme en harmonie misvormd worden" doorstaat.
Je schreef één ding wat me wel opviel: Ik denk dat het belangrijk is om te kijken waarom je dochter het luistert.
Dat lijkt me dus helemaal niet belangrijk. Dan lijkt het net of er goede en verkeerde redenen zijn en als de dochter niet genoeg van de 'goede redenen' afvinkt, dat ze dan moet stoppen. Er is toch maar één reden die er toe doet "ik vind het mooi/Ik voel me er prettig bij". Dat is verder een kwestie van smaak, en over smaak valt spreekwoordelijk niet te twisten.
Dat muziek de bron is van allerlei ellende qua persoonlijkheid, kan ik me eigenlijk niet voorstellen.
Je zegt terecht "heb vertrouwen in uw kind," maar ik wil daar nog aan toevoegen "heb vertrouwen in God" dat die niet laat gebeuren dat zoiets basaals als muziek tussen Hem en zijn kind in komt te staan.
Veel van de popmuziek is ook helemaal niet bedoeld om aan onze hoge eisen te verdoen. Er zit veel wegwerpmuziek tussen, en dat is prima. De boog hoeft niet altijd gespannen te staan.
Daarbij is er ook veel muziek die bedoeld is om emotie uit te drukken, dat hoeft ook niet altijd met evenveel muzikale finesse (Slayer, iemand?). Ik luister thuis voornamelijk ook naar muziek met iets meer inhoud - meen ik zelf. In de muziek van Nile, Dream Theater en Opeth, om er eens een paar te noemen, gebeurt al een hele hoop meer dan in de gemiddelde top40-song.
Natuurlijk is zelfonderzoek goed, maar het kerngedeelte is 'zelf'. Muziekervaring is heel persoonlijk dus wat ik als schadelijk of stichtelijk ervaar, kan voor een ander weer heel anders liggen (kwalijke teksten even daargelaten).
Voor zover ik begrepen heb uit je reactie's op refoweb, ben jij daar toch niet mee bezig?
Ik bedoel met het zoeken naar God? (dit is wel een erg persoonlijke vraag, je hoeft hem niet te beantwoorden).
Maar als je God zou willen vinden, dan zou ik eerder naar Hem zoeken in Zijn Woord, dan in muziek, van welke soort of stroming dan ook.
Mijn ouders waren het ook niet altijd eens met mijn muziekkeuze, maar zij konden wel goede muziek waarderen. Omdat ik altijd een goede en open relatie met mijn ouders heb gehad werd het op een gegeven moment zelfs een sport: mijn ouders lieten mij dingen horen die zij leuk vonden/vinden ( JJ Cale, CCR, Pink Floyd, etcetera) en ik ging muziek zoeken die zij leuk zouden vinden (Moby, Jack Johnson, Chrystal Castles, Goldfish) en het was altijd weer leuk als we erachter kwamen dat we dezelfde mening deelden. Misschien een idee voor de vraagsteller? Al is dubstep inderdaad wat minder toegankelijk.
Soms houden we ook wel van trance. We kunnen daar, samen met de verlichting op dim, heerlijk in elkaar armen bij dromen en van elkaar genieten en dan.....
Gezegende zondag iedereen.
Ten eerste, leuk die y-tjes :-)
Ten tweede, hoezo is dat zo duidelijk? En wie bepaalt dat eigenlijk? Waarom zou een christelijke muzikant geen Dubstep kunnen maken? Waarom zou het niet tot Gods eer kunnen zijn? Misschien bedoel je met 'niet van God' eigenlijk 'traditioneel'. En zo ga je stapje voor stapje terug naar de trommels en de cymbalen.
Ik moest denken aan het moment dat iemand voor het eerst op een trommel sloeg. Ik weet zeker dat er iemand hoofdschuddend bij heeft gestaan en gezegd: "Is de stem alleen niet goed genoeg meer?"
Bij mijn ouders was en is het klassieke muziek het klokje rond. Ik heb het leren haten. Nu luister ik wel eens wat, maar het scheelt dat ik zelf kan uitzoeken wat en hoe lang. Maar aria's zal ik wel nooit mooi gaan vinden, en dat is prima.
Het scheelde trouwens wel dat ik op een gegeven moment mijn vader een tekstboekje heb gegeven, en dat hij toen de tekst wat beter kon volgen. Nou ja, besefte dat het daadwerkelijk woorden waren en niet slechts gegrom :-) Er zijn wel meer overeenkomsten tussen klassiek en metal, en die uitzoeken brengt inderdaad dichterbij elkaar.
Nu kunnen we er gelukkig wat meer om lachen. Een vriend van mijn vader vroeg eens wat ik zoal luister. Ik zei: "O, dat is alleen maar takkenherrie." "Zo erg kan het toch niet zijn," zei die vriend, waarop mijn ouders tegelijkertijd zeiden "nee, het is echt takkenherrie."
Ik herinnerde me ineens het moment aan het begin van de middelbare school dat mijn ouders besloten dat ik me niet kon concentreren op mijn huiswerk als ik tegelijkertijd naar metal luisterde. En dus moest de radio uitblijven. Gevolg: ik compleet gestresst en kelderende schoolresultaten. Die cdtjes mochten vrij snel weer aan. :-)
Satan wil net zo aanbeden worden als God. Dus hij heeft zijn zin met hele stadions vol met juichende en dansende jonge mensen. Ik zou een ieder die deze muziek beluistert (en dat is niet alleen dubstep) willen inprenten: denk toch om je ziel! Hij wordt door deze muziek afgetrokken van de Heere.
Ik luisterde als klein meisje naar de spicegirls, ben ik daardoor pervers geworden, minder menslievend? Denk het niet. Ik luister nu ook wel eens naar Lady Gaga en krijg hierdoor echt niet de neiging me overdreven sexy te kleden of me gewillig op te stellen tegenover mannen. En waarom niet? Omdat mijn ouders me dat hebben geleerd. Als je een gedegen opvoeding hebt gekregen besef je dat artiesten niet perse mensen zijn om te moeten volgen, maar dat er andere mensen zijn om je aan te willen spiegelen! Voor mij is die grens altijd duidelijk geweest. Is het niet zo dat als je je kinderen die scheiding leert er geen probleem is?
Door popmuziek (en niemand noemt dat eigenlijk zo) te verbieden maak je je kinderen naar mijn idee wereldvreemd. Ze komen er hoe dan ook eens mee in aanmerking. Leer ze er mee om gaan in plaats van dat je ze er bang voor maakt!
Als je als artiest slechte en perverse bedoelingen hebt en die aan mensen wil overbrengen zou ik die juist in een christelijk jasje verpakken omdat je weet dat mensen dat sneller goed zouden keuren.
Maak je kinderen niet bang voor de enge buitenwereld. Je kunt er voor wegrennen maar de wereld is altijd sneller.
hier christen en een luisteraar van de dubstep muziek. regelmatig ben ik te vinden op dubstep feesten. op deze feesten ligt het drugs gebruik zeer hoog als ik een schatting mag maken dan denk ik dat 80% van de mensen op een feest drugs hebben gebruikt. Toch denk ik niet dat je iemand moet verbieden om naar een dergelijk feest te gaan, dit omdat als je de verleiding van de drugs kan weerstaan een van de meest fantastische avonden van je leven wordt. Laat uw puber jong zijn en laat ze genieten van het leven. Zelf ga ik om de week naar de kerk en ondervind geen enkele belemmering bij het geloof belijden en dubstep muziek.
@Hart
Je reactie over liefde begrijp ik niet. M.i is de liefde van God (zelfopoffering enz.) iets heel anders dan de liefde van een artiest (passie & enthousiasme, mssg zelfs adrenaline bij bepaalde stylen) voor zijn muziek.
Ook de daarbij beschreven blijheid, vrolijkheid en verbroedering bij drukbezochte feesten zijn (ook weer m.i.) een hele andere dan de meer algemene 'Christelijke blijdschap' die men ervaart en waarover de Bijbel zeker niet zwijgt. (Die Christelijke blijdschap vind ik lastig te definieren, maar is zeker totaal anders dan het gevoel na een lekker feest)
@Arbeitsmeister
De gedachte dat je moet genieten van het leven kan een discussie op zich worden, maar wat voor een realistische christen vast zou moeten staan is dat als er op een feest 80% van de mensen drugs zou gebruiken, de kans groot is dat hij/zij daar dan binnenkort ook bij hoort - zo world proof zijn we echt niet ;) Om die reden lijkt het mij verstandig afstand te nemen van dat waarvan ik verwacht dat het mij af zal leiden van God.
@allen
De tekst 'er is niets dat van buitenaf de mens ingaat dat hem kan verontreinigen, maar juist dat wat eruit komt enz.' wordt hier verschillende malen zwaar verkracht.
Hebben degenen die deze tekst gebruiken het gedeelte eromheen gelezen om zo te snappen waar het om gaat?
In vers 21 staat een heel rijtje 'slechtigheden' die vanuit een mens kunnen komen. Jezus geeft aan dat DAT gevaarlijk is, en niet de door de politieke en godsdienstige leiders (toen nog niet gescheiden) opgestelde extra regeltjes betreffende schoonmaken van potten en pannen, handen.
Samengevat en algemeen gesteld n.a.v. markus 7: Niet door mensen bedachte regels over wat wel en niet kan (inclusief alles wat klassiek en goed genoemd wordt) geeft richting aan ons leven, onze opvoeding en daarmee ons gezin, maar dat wat in de bijbel staat.
En ja, daar kunnen ook wel wat regels en conclusies over muziek bijhoren...
Blijkbaar vind je de opvoeding van je ouders wat betreft de punten 'gewillig opstellen tegenover mannen' en 'overdreven sexy kleden' niet geheel onzinnig, want je gedegen opvoeding zorgt ervoor dat je scheiding kan maken tussen wat je zelf goed vind en wat er in sommige muziek naar voren komt. Zeg ik dat goed?
Is het dan niet vreemd dat je een zekere moraal hebt ontwikkeld, een grens kent, maar dan toch muziek luistert waarin die grenzen en moraal worden tegengesproken?
Dat je kinderen niet alleen moet verbieden, maar ook moet leren wat er beschikbaar is en waarom je dat fout of goed vind, ben ik van harte met je eens.
@mortlach...
Dat van je huiswerk en schoolcijfers was zeker een trucje om snel weer je cd's terug te krijgen?;)
Ik kan me erg vinden in de vraag die Justin hier stelt. Moet je niet alles in je leven daar aan toetsen? Is muziek echt zo onschuldig als het gemaakt is door mensen die niet in God geloven en dat ook uitleven? Zij willen met hun muziek iets duidelijk maken, moeten wij dat dan onderschatten? Dat geld ook voor boeken, kleding etc. Doet het al ter ere van God.
En Mortlach. Ik waardeer ook je kritische analyses. Het is zeker niet goed om vanwege vastgeroeste tradities kinderen dingen te verbieden. Maar aangezien je aangeeft atheist te zijn, vraag ik me af wat je wilt bereiken op een website als dit. Wat probeer je daar mee te bereiken? Behalve steeds compleet andere meningen neer te pennen dan de gemiddelde Refoweb bezoeker. Het spijt me voor jou, maar ik vind dat hinderlijk. Als ik wil weten hoe een atheist over dit soort dingen denkt, zoek ik wel op een andere website. Evengoed hoop ik van ganser harte dat je je mening herziet en onze God aanneemt tot jouw God. Hij is er ook voor jou!
Hoe kun je dit ALS CHRISTEN dan goedpraten? Evenals het goedpraten van de muziek van LadyGaga???
Je laat als ouders je kind toch ook niet vlak langs een afgrond lopen?
Het is niet te verbieden, maar blijf alsjeblieft waarschuwen!!!
