Dubstep
G. Slurink | 96 reacties | 17-08-2012| 11:07
Vraag
Mijn dochter luistert sinds kort 'muziek' uit een genre wat zij Dubstep noemt. Ik heb kritisch naar deze muziek geluisterd en kan tot nu toe weinig schadelijke invloeden ontdekken. Dit is voornamelijk wegens een gebrek aan gesproken tekst. Zelfs na kritisch luisteren ontwaar ik geen negatieve invloeden. Tegelijkertijd zie ik hierin ook weinig positieve aspecten die meewerken aan het opvoeden van mijn dochter. Wat is de juiste weg om hiermee om te gaan? Moet ik dit mijn dochter verbieden?
Antwoord
Heel goed dat u de muziek die uw dochter luistert onderzoekt, zodat u weet waar ze naar luistert. Popmuziek heeft een sterke en verleidende aantrekkingskracht, in het bijzonder op jongeren maar ook op ons ouderen.
Eerst even over Dubstep en de achtergrond zo dat we weten waar we het over hebben. Dubstep is een variant van elektronische dansmuziek met wortels in Jamaica en zo'n twaalf jaar geleden ontstaan in Zuid-Londen. Aan de boom van de popmuziek hangt het aan de funk- en discotak van waaruit als zijtak de house en daaruit de garage-house ontspruiten. Aan deze tak zitten een dertigtal substijlen, waarvan Dubstep er één is. Ik noem dit omdat het aannemelijk is dat uw dochter ook aanverwante stijlen luistert of gaat luisteren, al was het alleen maar omdat artiesten de stijlen vermengen. Ook kan de ene stijl niet goed los gezien worden van de andere. Alhoewel ze niet gelijk zijn, behoren ze tot dezelfde familie en dragen ze veelal dezelfde boodschap in de kern uit omdat de makers veelal handelen vanuit dezelfde levensvisie.
Dubstep wordt meestal met behulp van een computer gemaakt. Typerend is dat het sterk leunt op drums en zware bassen, meestal elektronisch vervormd zodat een zogenoemd 'wubbeleffect' ontstaat. Daar worden dan elektronische samples (muziekfragmenten) en allerlei elektronische geluiden doorheen gemengd. Kenmerkend zijn ook lange pauzes in de bas (zogenoemde 'drops') en syncopen die zorgen voor soms vreemde en onsamenhangende ritmes en tempowisselingen. Melodie ontbreekt vaak, maar wordt er dan wel ingebracht door de samples. Veel Dubstep is grotendeels instrumentaal. Als er al in gezongen wordt, komt dat meestal van het fragment van het liedje dat er in gemengd is. Soms zijn er ook korte teksten, veelal op een reggae of hiphop-achtige manier gesproken, soms sciencefictionachtig, dan weer ideëel (bijvoorbeeld "no more war"), en ook wel erotisch getint. Het genre begon meer bekendheid te krijgen toen de bekende, inmiddels overleden, BBC-diskjockey John Peel het veel draaide in zijn radioprogramma. Sinds zo'n zes jaar wordt het ook in wijdere kring opgepikt en de laatste paar jaar begint het sterk aan populariteit te winnen. Bekende artiesten zoals Britney Spears, Rihanna en Snoop Dogg hebben het inmiddels ook verwerkt in hun repertoire en er hebben reeds meerdere Dubstep songs in de Engelse hitlijsten gestaan.
Is nu deze 'muziek' problematisch? Zoals u zelf al zegt ziet u weinig positieve aspecten in deze muziek. Daarin ben ik het met u eens. Ik heb ten behoeve van deze vraag een dertigtal stukken geluisterd, de vroege en oorspronkelijk Dubstep en de latere interpretaties, en ook de wat meer mainstream varianten. Sommige stukken zijn ronduit herrie zonder melodie of harmonie, andere bevatten iets meer melodie en structuur. De muziek is nogal experimenteel, soms mysterieus, vaak wat dromerig, soms meer opzwepend. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze horen bij een wereld die los is van God. We moeten goed beseffen dat de wereld ons telkens wil verleiden om onze aandacht te richten op andere dingen dan Christus en onze toekomst met Hem. Dubstep is daarin niet anders.
U zegt ook dat u geen negatieve invloeden ontwaart. Ik kan dat begrijpen. De gedachte hierbij is vermoedelijk dat negatieve invloeden voornamelijk uit de tekst zouden komen en als er geen tekst is kan die invloed er niet zo sterk zijn. Maar het gebrek aan positieve invloed op zichzelf is al een negatieve invloed. Muziek is nooit neutraal. In een wereld die aan verval onderhevig is, is elk gemis aan opbouw afbraak. Dat geldt ook op geestelijk vlak. Ik denk niet dat muziek per se een expliciet christelijke inhoud moet hebben om opbouwend zijn, alhoewel bij voorkeur wel. Maar ook een instrumentaal stuk dat de natuurwetten van de muziek volgt (in melodie, ritme en harmonie) kan in een bepaalde mate opbouwend zijn, bijvoorbeeld rustgevend. Net zoals men kan genieten van Gods schepping in de natuur en Hem daarvoor loven, kunnen we genieten van Gods schepping in de muziek en kunst en Hem daarvoor loven. Of ook kinderliedjes kunnen prima zijn, of een lied dat tot nadenken stemt.
Maar muziek kan ook afbrekend zijn als melodie, ritme en harmonie misvormd worden, als het op onze zenuwen gaat werken, onrustig of agressief maakt. Als het geestelijke of fysieke onreinheid opwekt. Negatieve invloeden komen ook uit de cultuur en sfeer van de muziek. Iets dat ik de 'geest' van de popmuziek zou willen noemen. Vaak zit er een levensvisie achter de muziek die bestaat uit persoonlijke vrijheid, existentialisme (de ervaring is alles, je bent wat je doet), schoppen tegen gezag en normen (ook tegen het gezag van de natuurwetten van de muziek) en hedonisme (zoeken naar het optimale genot in het hier en nu). Het gevoel is alles, als het maar verdooft. Honderdduizenden mensen gaan dromend de hel in, zich liever vasthoudend aan illusies en gevoelens van illusie dan stil te staan bij de realiteit van het leven en de dood. Popmuziek is een uitstekend middel om dat in stand te houden en te bevorderen. Deze dingen zijn niet altijd expliciet zichtbaar, maar zitten in de 'geest' van de popmuziek, de sfeer, de cultuur, het waardenbeeld. Het is erg moeilijk zo niet onmogelijk popmuziek te luisteren zonder iets van die geest over te nemen. En deze geest gaat in tegen de Geest van de Bijbel. Deze dingen hebben ook helaas de levensvisie van veel christenen vervormd tot een onbijbelse levensvisie, waar de oriëntatie op en de verwachting van Christus niet langer centraal staat.
Nu hoef je als je de muziek luistert op je CD of MP3-speler hier niet per se alles direct van mee te krijgen, maar het werkt als een gestaag lekkende kraan. De kans is groot, in het bijzonder bij jonge mensen, dat je er toch wel in meegaat en er door wordt gevormd. Muziek is ook, in het bijzonder bij jongeren, vaak identiteit bepalend. Muziek is zelden neutraal omdat muziek onze ziel en geest raakt en beïnvloedt (ook het lichaam overigens). Het stuurt ons en neemt ons in bepaalde mate over. We worden vrolijk of verdrietig, emotioneel, opgewonden, nerveus of rustig van muziek. Dat betekent niet dat muziek dit voor 100 procent doet en dat we volledig de controle verliezen, maar het heeft een sterke invloed. Mensen kunnen bij harde muziek of bepaalde muziek vaak minder goed denken en zich niet concentreren. Het hangt ook van de persoon af, bij de één is dat sterker dan bij de ander, maar ik denk dat de meeste dit probleem wel kennen.
Overigens is er een toenemende mate aan Dubstep met tekst. De meer recente en gepopulariseerde vormen van Dubstep hebben wel tekst (ik denk bijvoorbeeld aan Freakshow van Britney Spears) en deze teksten vertonen duidelijk een onchristelijke levensvisie, typisch erotisch getint zoals algemeen is in de wereld van de house- en dancemuziek.
Moet je dit nu verbieden? Het hangt een beetje af van de leeftijd van uw dochter. Als ze nog klein is zal dit nog enigszins gaan, maar zelfs dan en zeker als ze al wat ouder is, heeft het verbieden van dergelijke dingen naar mijn weten zelden het beoogde effect. Wanneer moet je iets verbieden? Ik denk in de eerste plaats als een kind dingen doet die potentieel schadelijk kunnen zijn voor het kind zelf of voor anderen. Wanneer ze het gevaar loopt lichamelijk of geestelijk letsel op te lopen. Een klein kind verbied je toegang tot het aanrechtkastje met de schoonmaakmiddelen. En een puber toegang tot de discotheek of de drank. In het geval van Dubstepmuziek zie ik geen acuut probleem, maar wel potentiële en sluipende gevaren. Het lijkt me beter er met uw dochter over te praten en het beste zou zijn dat ze zelf tot de overtuiging komt dat deze soort muziek (in bredere zin) geen geschikte muziek is. Vermaning van de vader en onderricht van de moeder zijn nuttig voor een kind. Lees in dit verband ook Spreuken 1, ook samen met uw dochter.
Het hangt er ook van af hoe uw dochter staat in het geloof. Kent ze en vertrouwt ze de Heere Jezus? Heeft wat God zegt over de dingen voor haar betekenis? Ik zou daar het meeste aandacht aan geven. Om te groeien moet een plant in goede aarde staan. Als het niet in goede aarde staat kan je er wel proberen allerlei vruchten aan te plakken met plakband maar dat heeft weinig zin. Het ziet er dan voor een kort moment aardig uit maar na een tijdje vallen ze er weer van af. Zaak is dat het goed zit met de wortel, dan volgen de andere dingen wel.
Aangaande de muziek zou ik volgende punten willen noemen die u kunt bespreken:
- Waarom luistert ze deze muziek? Vind ze het zelf erg mooi of is het omdat haar vriendinnen het luisteren en wil ze er bij horen? Indien ze het voornamelijk luistert in navolging van anderen, zou mijn volgende vraag ook zijn welke verdere invloed deze personen hebben op haar? Wat is hun levensvisie? Het is goed dat ze zich daarvan bewust wordt. Dan kan al op hele simpele manieren, door te kijken naar wat belangrijk voor hen is en wat niet.
-Mogelijk vindt ze het zelf gewoon erg mooi en is ze de één van de weinigen in haar kennissenkring. Dat kan zijn, ik was zelf ook zo in veel gevallen een eenling. Maar de vraag is dan: wat vindt ze hier mooi aan? Geeft het haar een goed gevoel? Haalt ze hier waarde en betekenis uit voor zichzelf? Ikzelf was als tiener een sterke existentialist (alhoewel ik dat woord toen zelfs nog niet kende) waarbij de muzikale ervaring voor mij het toppunt van mijn bestaan was. Maar het anker van ons leven moet zijn in de Persoon van Christus en niet in onszelf.
-Wat denkt ze dat God van deze muziek zou vinden? Kan ze God ervoor loven en danken? Denkt ze dat God het zou waarderen en dat het past in wat wat bijvoorbeeld staat in Fil. 4:8 "Bedenk al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, al wat deugd is en al wat prijzenswaardig is."
-Luistert ze het als achtergrondmuziek of beluistert ze het aandachtig en intensief. Als ze intensief luistert en er veel waarde aan hecht, is het een muziekgenre dat snel naar meer verlangt. Dubstep is typisch een soort muziek die je moet voelen, het liefst met krachtige basboxen en een hoog volume en dat gaat het beste in clubs of op festivals. De stap naar meer, ligt dan op de loer. En deze gelegenheden staan bol van goddeloze zaken; drugsgebruik, sterke nadruk op erotiek en dergelijke. Dat is een wereld waar je gewoon niet in moet stappen en die je moet vermijden. Dubstep of andere vormen van housemuziek kunnen een lokspoor zijn dat daarheen leidt.
-Wat doet de muziek met haar? Verdooft het? Kan ze erbij Bijbel lezen? Naar mijn mening en ervaring heeft dit soort muziek ook een uitwerking op je geestesgesteldheid. De muziek is veelal onrustig. Als ik het 15 minuten heb geluisterd moet ik eerst eens even bijkomen en rust hebben. En ik ben erg veel gewend. Het is alsof je in een machinefabriek zit. Ik denk persoonlijk dat een belangrijke factor die bijdraagt aan de stress van mensen tegenwoordig, ook bij jeugd, komt van de radio en de muziek die overal aanstaat. En dat is bij dit genre en aanverwante genres nog een paar gradaties sterker.
-Probeer een alternatief aan te bieden. Misschien een gek voorbeeld, maar ik hou tegenwoordig veel van panfluit met orgel. Of als ze van elektronische muziek houdt zal ze misschien ook van fluitmuziek kunnen houden. Er is allerlei, ook instrumentale, muziek dat wel de regels van de door God geschapen natuurwetten volgt. En als ze dat afwijst vraag haar dan waarom. Zo komen misschien haar drijfveren boven zowel voor u als voor haarzelf.
Ik hoop u hiermee wat handreikingen te hebben gedaan hoe hiermee om te gaan. Sterkte!
Vriendelijke groet
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je zegt dat er mensen nodig zijn om antwoord te krijgen op de vraag wat God wil.
Dat kan, maar het hoeft niet.
God kan je ook een antwoord geven door in de Bijbel te lezen, en Hem te bidden om wijsheid.
Als je eerlijk en oprecht van God een antwoord wilt hebben, en je vraagt Hem erom, zal je dat zeker krijgen.
Hoe, dat zal je dan duidelijk worden. Dat kan op allerlei manieren. Direct, of dat je later denkt: Dit was het waar ik om gevraagd heb.
De manier waarop moet je dan ook aan God overlaten.
Ik zou zeggen: als je het wilt, probeer het maar!
Maar het is een leuke gedachte hoor, God zelf vragen.
Dochter bidt en God zegt "Dubstep is oké"
Moeder bidt en God zwijgt in alle talen!
Panellid bidt en God zegt "Dubstep is niet oké"
Wat is het nou?
En in de Bijbel kijken is ook leuk, maar daar komt zoveel interpretatie en historische-culturele bagage bij kijken dat die antwoorden nog maar zeer beperkt van God zelf afkomstig lijken en eerder de smaak van de vorige generaties weergeven.
Vandaar het advies om het God zelf te vragen.
Maar het verbaast mij niet dat je dat niet wilt doen. Liever geef je commentaar, hoe je denkt dat het werkt, maar je zit er helemaal naast.
je geeft elke keer aan dat iedereen alles maar op zijn eigen manier interpreteert, maar je zou
het zelf kunnen gaan onderzoeken, maar dat wil je niet.
Verder wordt er gezocht naar wat religieus klinkende argumenten om het eigen standpunt kracht bij te zetten. God als ultieme stok om mee te slaan. Want als je kind iets mooi vindt dat jij niet mooi vindt, dan is emotionele chantage het beste middel daar een einde aan te maken, toch? Een kind zou zijn eigen smaak(!) eens ontwikkelen, dat kunnen we natuurlijk niet hebben.
Ik sluit me aan bij Kathleen en Mortlach, en zelf heb ik het denk ik ook al eens gezegd: Erg vaak wordt de bijbel er bijgepakt om kinderen iets te verbieden (of af te raden zo je wilt) wat de ouders niet zint.
Ik heb er totaal geen problemen mee als mensen hun mening met het geloof willen onderbouwen. Ik heb er wel problemen mee als het lijkt dat het hoofdzakelijk gebeurt om iets te boycotten wat je op het eerste gezicht niet zint.
Ik heb deze hele discussie verder gevolgd. Onbegrijpelijk dat er zoveel verschillende meningen zijn van mensen die allemaal zeggen en/of uitdragen God te (willen) dienen. Is het raar dat de wereld de draak met ons steekt? Zouden we niet meer op moeten vallen door onze eensgezindheid? Juist ook in het afwijzen van dingen waar de rest van de wereld warm voor loopt? Er is heus niet op iedere muziekstijl iets aan te merken. En ja, muziek is cultureel bepaald. En nee, een drumstel is niet per definitie slecht. Maar er zijn zoveel andere aspecten die er voor zorgen dat het toch niet verantwoord is om het te luisteren. Hebben we dat dan niet voor God over om het gewoon te laten? Lijkt deze discussie dan ten diepste niet meer op: wij willen in God geloven maar ook nog een beetje onze eigen plezier hebben? Want ach, waarom zou een christen geen heavy metal mogen luisteren? God en de wereld gaan niet samen, vroeger niet en nu nog steeds niet. Zouden we dat niet als referentiekader moeten gebruiken? Zo bezien heeft de vragenstelster het helemaal nog niet raar bekeken om zich zorgen te maken over de invloed van de muziekstijl op haar dochter. Ik zou dat met mijn kinderen ook doen en zeker het gesprek met ze aangaan hierover. Nee, verbieden kun je ze het niet. Maar waarschuwen mag zeker wel.
Laten we toch gezamenlijk de strijd aanbinden tegen Satan. Ook hiermee verslaat hij velen en we hebben het niet eens in de gaten.
Inderdaad zeg, want bij zondaars, hoeren en tollenaren moet je uit de buurt blijven. Dat deed Jezus immers zelf ook.... O nee, wacht...
Verder moest ik even hardop lachen toen ik je "juist ook het afwijzen van dingen waar de wereld warm voor loopt". Want als de wereld het niet verketterd, moet het wel verkeerd zijn, is het niet? Er zijn een hele hoop dingen waar de wereld warm voor loopt. Benzine, antibiotica, het internet... Allemaal van de wereld, allemaal afwijzen dan maar?
En ik ben ondertussen cynisch genoeg dat er voor ELKE muziekstijl wel een christen te vinden is die er iets op heeft aan te merken...
Wat die andere aspecten betreft, de hele discussie gaat er net over of Dubstep die aspecten heeft. Ik zie ze namelijk niet. Als jij ze wel ziet, dan mag je ze voor mij benoemen. Want zomaar iets stellen zonder duidelijk aan te geven wat je bedoelt, daar schiet niemand wat mee op.
@ mortlach: er is inderdaad altijd wel een christen te vinden die het niet eens is met een bepaalde muziekstijl. Het is alleen jammer dat men vaak God voor het karretje wil spannen om gelijk te krijgen in het afkeuren van een bepaalde muziekstijl.
@ Evert_60: ook mij heeft dit verbaasd en ik heb Mortlach ook de vraag gesteld wat hij eigenlijk wil bereiken op een reformatorisch forum. Zijn antwoorden zijn, hoe scherp ook, vaak tegengeluiden aan het reformatorisch gedachtengoed. Ik vind dat soms jammer want het brengt onduidelijkheid ipv eenduidigheid als christenen.
Niets persoonlijks overigens.
Het is een illusie dat op dit soort zaken een simpel, eenduidig antwoord is. DAT is wat ik mensen wil laten beseffen met mijn tegengeluid. Van verschillende perspectieven is nog nooit iemand slechter geworden; je moet dan wel ZELF nadenken, afwegen en een beslissing nemen, en als dat het probleem is, tja, dan kan ik je verder niet helpen.
Wat niet goed is, is Satan zoeken waar hij niet zit. Dan lopen we ons allemaal druk te maken over popmuziek en dat dat toch zo slecht voor ons is. En ergens achter een gordijntje staat hij zich slap te lachen over ons gedoe. Maar Jacobus zegt het zelf: als iemand verzocht wordt dan komt dat voort uit de verlokkingen van zijn eigen vlees. Als je de slechte kant op wordt beïnvloed, dan komt dat door je eigen reactie.
Dus mensen, hou nou es op met dat geneuzel over popmuziek en laat iedereen lekker naar de trommels en cymbalen luisteren die voor hem het leukste klinken.
En ga het dan eens hebben over zaken die er wél toe doen.
Heere Jezus probeert te leven deze dingen er niet toe doen, daar begrijp ik geen hout van.
Ik sluit me overigens aan bij plderoos:
"Dus mensen, hou nou es op met dat geneuzel over popmuziek en laat iedereen lekker naar de trommels en cymbalen luisteren die voor hem het leukste klinken."
Heb het idee dat dit toch wel een beetje de samenvatting van de discussie is...
