Ik ben een heks

oke laat ik het nog eens proberen dan....Laat ik als eerste zeggen dat ik niet iemand heb willen kwetsen of beledigen...kennelijk zijn mijn reacties anders overgekomen dan ik ze bedoeld heb.

Ik ben op zich best wel in voor een discussie/uitleg, maar mss kunnen we dat beter op het forum doen.en misschien kan ik dan ook beter uitleggen waarom ik zo weinig met de meeste reacties kan.

Het antwoord van plderoos en dkw kan ik wat mee, alhoewel ik die ook nog niet echt begrijp.de rest tsja.. Lief dat het geprobeerd wordt, maar ik kan er gewoon echt niks mee. Ik heb niet zoveel aan bijbelcitaten uit een boek wat ik niet als leidraad en waarheid beschouw. Heeft iemand op andere gronden mss een antwoord.Ik ben echt beniewd welk "bewijs" christenen hebben voor hun geloof, anders dan de bijbel.

Als ik een antwoord krijg waar ik niet omheen kan, ben ik echt bereid om er serieus over na te denken.

En ja, hhet is toch echt waar...de laatste keer dat ik in een discussie verzeild raakte met een christen, hadden we binnen een kwartier slaande ruzie...hij kon het ocherme niet verteren dat ik,uitgerekend ik, ongelovig,vrouw en heks, mijn weg in de bijbel beter wist dan hij....en dat ik hem duidelijk kon maken waarom ik geen christen was....hij had geen antwoord op mijn argumenten en is woedend weggelopen uiteindelijk.

Nogmaals, het is niet mijn bedoeling om te kwetsen of wat dan ook....ik ben gewoon oprecht op zoek naar een antwoord....ipv "het staat inde bijbel en dus moet het en dus is het waar". daar red ik het gewoon niet mee:)

@rian2 je excuses zijn geaccepteerd, dankjewel :)

Beste Irmo
Ik heb even overwogen een aantal argumenten op te voeren die de betrouwbaarheid van de Bijbel ondersteunen. Maar ik moest toen denken aan een stuk uit een boek van een dominee Wilhelm Busch die leefde in Duitsland in de vorige eeuw. Het is een eigen vertaling, dus excuses voor als het soms niet perfect is. Dit als aanvulling op het aanbod van ds Paul en Marloes van der Welle wat ik niet in de wind zou slaan als je serieus antwoorden wilt. Bedenk echter dat God zich niet laat bewijzen, als jij meent God ter verantwoording te kunnen roepen heb je het mis. De Bijbel zegt: "God keert zich tegen de hoogmoedigen, maar nederigen geeft Hij genade". Als je werkelijk oprecht naar een antwoord zoekt vraag dan of Hij je genadig wil zijn en je inzicht wil geven. Hier is het stuk van Busch:


WAAROM LEEF IK.

Hier gaat het om: Waarom leef ik? Waarvoor ben ik op de wereld? Wat is de zin van mijn leven? Op een dag belt een zakenman mij opgewonden op: "Dominee, komt U." Ik snel er heen. Hij ontvangt mij met de woorden: "Mijn zoon heeft zich neergeschoten." Ik kende de jongen. Hij was een student. Hij had alles wat zijn hart begeerde. Hij was gezond, knap, jong, en rijk. Hij bezat al lang een eigen auto. Hij was ook niet in één of andere verkeerde zaak verwikkeld. En deze jonge man schoot zich een kogel door de mond. In een brief, die hij achter liet stond alleen: "Ik zie niet in wat het voor zin heeft, om verder te leven. Daarom maak ik er een eind aan. Mijn leven is zinloos". Vreselijk!

Ziet U: de vraag naar de zin van ons leven is verschrikkelijk belangrijk. En die is zo belangrijk omdat we maar één leven hebben. Heeft U daar wel eens over nagedacht, wat dat betekent, dat we maar één leven hebben?

Toen ik nog naar school ging, was ik niet zo goed in wiskunde. Mijn leraar had geen begrip voor mijn oplossingen. Als ik dan weer eens een wiskunde opgave gemaakt had, dan had hij vaak mijn schrift vol rode krassen gezet. Dat was verschrikkelijk om te zien. En als zo'n schrift dan weer eens flink vol gekrast was, heb ik het vaak weggedaan, zelfs wanneer hij nog niet eens vol was, en heb ik een nieuwe gekocht, zo'n mooie schone. Dan kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Als dat toch ook eens met het leven kon. Geloof me: miljoenen mensen denken op het ogenblik van hun sterven: Ach, mocht ik, kon ik, nog maar een keer opnieuw beginnen, ik zou alles anders doen.

Een schoolschrift kan men nieuw kopen en daarin nog een keer opnieuw beginnen. Met een leven gaat dat niet. We hebben maar één leven. Wat verschrikkelijk moet dat zijn, als we dat verspeeld hebben, als we dat fout geleeft hebben. We hebben maar één leven. Is dat verspeeld, dan is dat voor altijd verspeeld. En dat geeft wat ik U te zeggen heb een dodelijke ernst.

Vanochtend is er langs mijn hotelraam een kudde koeien voorbij gekomen. Ik dacht: wat gelukkig zijn deze beesten, zij hoefen niet over de zin van het leven na te denken, en waarom ze op de wereld zijn. Dat is duidelijk: melk geven en aan het einde rundvlees leveren. U begrijpt: het dier hoeft niet over de zin van het leven na te denken. Hierin onderscheid zich de mens van het dier. En dat is het erge, dat er een heleboel mensen zijn, die leven en uiteindelijk sterven en zich nooit afgevraagd hebben: waarom leef ik eigenlijk? Zij onderscheiden zich niet van een dier. U ziet: die grens is niet zo ver. Dit maakt een mens tot een mens, dat hij vraagt: Waarom ben ik er, waarom ben ik een mens, waarom leef ik.


1 DE OPPERVLAKKIGE ANTWOORDEN

Nu, mijn vrienden, er zijn heel veel oppervlakkige antwoorden op de vraag: Waarom leef ik? Jaren geleden heb ik al deze oppervlakkige antwoorden in één keer te horen gekregen. Het was in 1936, dus midden in het Hitler-rijk. Studenten uit Münster hadden me gevraagd te komen spreken over de vraag: "Wat is de zin van mijn leven?". En ze vertelden me erbij: "We willen geen voordracht over dit onderwerp horen, maar er met U over discusseren". Goed, zei ik, vertel mij dan eens wat de zin van mijn leven is. Waarvoor leef ik?

Omdat de discussie in het Hitler-rijk plaatsvond, stond er natuurlijk direct iemand op die verklaarde: "Ik ben er voor mijn volk, dat is zoals het blad en de boom, het blad betekend niets de boom is alles. Ik besta voor mijn volk." Daarop heb ik geantwoord:" Mooi, en waarvoor is de boom er, en waarvoor is het volk er ?" Stilte, dat wist hij ook niet. Begrijpt U, de eigenlijke vraag was nog niet beantwoord. Die was aan de kant geschoven. Ik heb hun gezegd: "Lieve mensen, zulke antwoorden mogen jullie niet geven, waarmee de vraag alleen maar aan de kant geschoven wordt".

"Wat is de zin van mijn leven, waarom leef ik" vroeg ik opnieuw. Toen zei een ander " Ik ben op de wereld om mijn plicht te doen". "Vriend", zei ik : "dat is nu juist de grap: wat is mijn plicht? Ik hou het voor mijn plicht jullie Gods woord te vertellen, Mathilde Ludendorff ziet het als haar plicht om Gods woord te loochenen. Wat houd dat in, plicht. Een hoge beamte heeft mij eens gezegd: "Dominee, in vertrouwen, ik onderteken de hele dag akten, maar als ze allemaal verbranden zouden, dan draaide de wereld ook gewoon door. Ik lijd er onder, dat ik in de grond van de zaak zulk zinloos werk doe". Wat is plicht? Duizenden SS-ers hebben in het derde rijk honderdduizenden mensen omgebracht. En wanneer ze berecht worden zeggen ze: "We hebben onze plicht gedaan, het was ons bevolen." Gelooft U, dat het de plicht van de ene mens is, de andere mens om te brengen ? Dat kan ik niet geloven. Ik zei dus tegen deze studenten: "Dat is nu juist de grap, wat is mijn plicht ? Wie kan mij dat zeggen? Nu zitten we weer vast."

Nu werden de jonge heren wat nadenkender. Daar stond er een op, en zei trots "Ik stam uit een oud addelijk geslacht. Mijn voorvaderen kan ik tot zestien generaties terug vinden. Een lange adelijke rij. Is dat geen levensinhoud en levensopgave, dit addelijke geslacht voort te zetten?" Daarop kon ik alleen maar antwoorden: "Man, als je niet weet waarvoor deze zestien generaties geleefd hebben, dan is het toch ook niet de moeite waard, nog een zeventiende er bij te maken".

Begrijpt U: Er zijn zoveel oppervlakkige antwoorden. Bij ons zie je vaak overlijdensberichten in de kranten, waarboven een verschrikkelijke spreuk staat: Alleen werken was je leven, nooit dacht je aan jezelf, alleen voor de jouwen streven, dat was je hoogste plicht. Kent U die ook? Iedere keer als ik dat lees, krijg ik kippevel. Dan denk ik "Dat is een overlijdensbericht voor een paard." Niet waar? Een paard moet werken, maar ik geloof niet dat de mens alleen daarvoor op aarde is, om te werken. Dat zou armzalig zijn. Dan konden we maar beter met tien jaar zelfmoord plegen, als dat de zin van ons leven was: Alleen werken was je leven..." Dat is afgrijselijk. Nee! dat is ook niet de zin van ons leven.

Een andere student zei mij toen: "Ziet U, ik wil arts worden. En wanneer ik dan mensenlevens redden kan, is dat dan geen mooie levensinhoud?". Daarop heb ik geantwoord: "Goed, maar als u niet weet, waarvoor de mens leeft dan heeft het toch helemaal geen zin, het mensenleven te redden ? Dan geef je ze toch beter een spuitje om te sterven". Begrijp me alstublieft goed: ga nu niet vertellen dat ik gezegd heb dat men de mensen een spuitje om te sterven moet geven. Ik bedoel: dat is toch geen uiteindelijk antwoord op de vraag naar de zin van het leven.

Ik kwam toendertijd tot de schokkende ontdekking -het waren allemaal studenten- hoe zelfs de ontwikkelden in onze tijd zomaar leven zonder te weten waarvoor ze eigenlijk op de wereld zijn.

Ziet U, wanneer men dit alles zo doorpraat, - ik heb U er alleen maar een klein beetje van verteld - krijgt men uiteindelijk het antwoord, die ik toen in Münster ook uiteindelijk kreeg: "Het leven heeft eigenlijk geen diepere zin. Het is puur toeval dat ik geboren ben. Daar is verder geen bedoeling mee. En daarom kunnen we het beste maar dit doen: van het leven genieten zo goed als we kunnen". Dit is mischien wel de grootste aanvechting die een mens krijgen kan, wanneer het hem door het hoofd schiet: "Mijn leven is zinloos. Het heeft geen enkele zin. Waren mijn ouders niet getrouwd, was ik er ook niet geweest. Het is puur toeval, dat ik besta. Uiteindelijk is mijn leven totaal zinloos". En wanneer iemand dan een zwaar leven heeft, is hij op dat moment niet ver van zelfmoord af: "Waarom zou ik mijn leven nog verder leven? Als toch alles toeval en zinloos is, dan kan men er beter een eind aan maken". Weet U dat het aantal doden door zelfmoord in Duitsland hoger ligt, dan het aantal doden door een verkeers ongeval? Weet U dat, ongeveer 50% van de zelfmoorden jonge mensen van onder de 30 zijn? Dat is de schokkende werkelijkheid van deze tijd: We zien de zin van ons leven niet meer.

Ik heb vaak met mensen gesproken, die klaagden: "Het leven is zo zinloos. Ik vergooi het - of aan er maar wat op los te leven, - of ik pleeg zelfmoord". Daarop heb ik gevraagd: "Maar wanneer het dan toch een zin heeft?! Wanneer het toch een zin heeft, en U heeft geleeft alsof er geen zin was? Hoe sta je er dan voor aan het einde?".

Er staat in de Bijbel iets geschreven, dat kan je door merg en been gaan. Dit staat er: "En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel". Ziet U: Deze woorden moet je kennen, om je werkelijk af te kunnen vragen: "Waarom leef ik?". We kunnen toch niet sterven en voor Gods gerecht verschijnen, terwijl we het doel van ons leven gemist hebben! Is de vraag nu duidelijk? Dan ga ik nog een stap verder:


2. WIE KAN DAN HET ANTWOORD GEVEN ?

Wie in de wereld kan mij dan het antwoord geven op de vraag "Waarom leef ik". -Wie? De kerk? Nee! De dominee? Nee! Die is in de zelfde situatie als U. De professoren? De filosofen? Zij kunnen ons ook geen antwoord geven op de vraag "waarom leef ik". Alleen één iemand kan ons zeggen waarom we leven: Namelijk Hij, die ons het leven gegeven heeft, die ons gemaakt heeft - onze Schepper: God!

Laat mij eens een beetje een dom voorbeeld geven: Op een dag kom ik bij mensen thuis. Daar zit een jongen wat te knutselen met draden en lampjes. En ik vraag hem: "Wat bouw je daar nu voor een machine? Wat moet dat worden?" Hij legt het me uit, en ik moet toegeven dat ik er niet veel van begrepen heb. Maar wat ik wel bedacht was: "Geen enkel mens kan bedenken wat dat worden moet, behalve dan diegene die het maakt, die kan vertellen wat het voorstelt en waarvoor het dient."

Zo is het ook met ons leven: alleen Hij, die ons gemaakt heeft, kan vertellen waarvoor Hij ons gemaakt heeft! Dat betekent, op de vraag "waarom leef ik?" kunnen wij alleen antwoord krijgen door openbaring. God moet het ons vertellen! Wanneer ik niet al in de Bijbel zou lezen, zou ik door deze vraag in de Bijbel gaan lezen. Ik zou het niet meer uithouden, als ik niet wist waarom ik op deze vervloekte wereld leefde. Is die uitdrukking 'vervloekte wereld' te hard naar uw idee? Wel, het staat in de Bijbel. Wanneer U een half jaar lang met een dominee uit de grote stad zou optrekken, dan wist U wat ik bedoel: dat deze wereld onder een verschrikkelijke vloek staat. En ik zou het niet uit kunnen houden, daarin te leven, als ik niet door de openbaring van God het antwoord had.

God beantwoordt ons de vraag naar het leven in de Bijbel. En dat is de reden waarom de Bijbel zo vreselijk belangrijk is. Ik ken mensen die heel trots zeggen; "Ach, de Bijbel, die lezen we toch niet". Die kan ik alleen antwoorden: "Ik kan jullie op een briefje geven, dat jullie nog nooit ernstig hebben nagedacht over de zin van het leven". Ik wil U het antwoord uit de Bijbel in één zin geven: God heeft ons geschapen opdat we Zijn kinderen zouden worden!

Zoals een vader zich graag in zijn zoon spiegelt, zo schiep God de mensen, 'Hem tot gelijkenis'. God wil dat we zijn kinderen worden, die met Hem praten -en met wie Hij praten kan, die Hem liefhebben - en die Hij liefheeft. Daarvoor zijn we op de wereld! Alstublieft, begrijp me niet verkeerd: ik heb het niet over de kerk, dogma, of religie en al dat soort dingen, maar over de levende God. En die heeft U gemaakt, opdat U zijn kind zou zijn! Bent U dat?!

Nu moet ik weer een stap verder gaan: Wij zijn bedoelt als kinderen van God, maar van nature zijn we geen kinderen van God. Aan het begin van de bijbel staat er: "En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep hij hen". En dan verteld de Bijbel over een grote katastrofe. De mens was met volledige vrijheid geschapen - en toen besloot de mens zich tegen God te keren! Hij neemt van de vrucht, dat betekent: Hij wil autonoom zijn! Ik kan zonder God leven! Begrijpt U, Adam heeft nooit getwijfeld of God bestond - maar hij heeft zich vrij van Hem gemaakt: "Ik leef mijn leven naar mijn eigen regie!".

Hier wil ik U graag nog een verhaal bij vertellen. Laatst vroeg een man mij op straat: Dominee Busch, U praat altijd over God. Maar ik kan Hem niet zien. Vertel mij eens hoe kan ik God vinden? En ik antwoordde hem: "Luistert U eens goed! stelt U zich eens voor, er is een tijdmachine waarmee ik duizenden jaren heen en terug in de tijd kan gaan. En met deze tijdmachine ga ik naar het begin van de mensheid. Op een avond ga ik in het paradijs wandelen. U kent toch het verhaal van de zondenval? Dus achter een struik tref ik Adam, de eerste mens. "Goedenavond, Adam" begroet ik hem. "Goedenavond, dominee Busch" antwoordt hij. "Je bent verbaast mij te zien?" vraag ik hem, en ik leg hem uit: "Ik ben per ongeluk, door het verschuiven van de coulissen van het wereldtheater in de paradijs-tuin gekomen". "Ja" zegt hij "en wat kijk je nadenkend" en ik antwoord hem: "Weet je, ik denk net over een vraag na, die een man me gesteld heeft, namelijk de vraag: "Hoe kan men God vinden?". Luid lachend verteld Adam mij dan: "Dat is toch niet het probleem, hoe ik God vinden kan! Hij is er toch! Wees toch eerlijk, dominee Busch, het gaat jullie er toch veel meer om, hoe je van Hem af komt". Dat is het probleem, men komt niet van Hem los!

Heeft hij gelijk, Adam? God is er, men kan Hem vinden! Maar men komt niet van Hem af! Wanneer ik de geschiedenis van de laatste 300 jaar bekijk: Wat is er dan een moeite gedaan, om van God af te komen. Mijn vrienden, U gelooft in de grond van uw hart allemaal, dat God bestaat. Maar U hoort niet bij Hem. U doet dat wat de meeste mensen doen: U schuift de vraag naar God voor zich uit. Men zegt niet dat Hij niet bestaat, maar men behoort Hem ook niet toe. Men is geen vijand van God, maar ook geen vriend van God. En zo laat men het grote probleem van zijn leven onopgelost.

Een Zwitserse arts heeft in een boek beweerd: wanneer een mens geen antwoord heeft op de grote levensvragen, dan krijgt hij een wond in zijn ziel. En hij gaat verder: wij in het westen zijn ziek aan God. Dat geloof ik ook.

Als ik overal hoor: "De moderne mens interesseert zich niet voor God", dan kan ik alleen maar antwoorden: "Dan staat het er slecht voor met de moderne mens!". En omdat ik er zelf een ben, interesseert me dat. Wanneer de moderne mens zich inderdaad niet voor zijn verlossing interesseert is dat heel erg. Laat mij U nog eens een voorbeeld geven: Stelt U zich eens een koksleerling voor. Op een dag zegt zijn chef: "Die jongen interesseert zich totaal niet voor het koken". Ik vraag: "Waarvoor dan wel?". De chef antwoord: "Voor muziek en voor meisjes". "Ja," zeg ik: "dan moet u meer met de jongen mee gaan, en van nu af aan alleen maar met hem over muziek en meisjes praten". "Nee, nee." antwoord de chef: " Wanneer die kerel zich niet voor koken interesseert, dan heeft hij zijn beroep verspeeld".
Begrijpt U: ons beroep is het, kinderen van God te worden. En wanneer de moderne mens zich daar niet voor interesseert, dan heeft hij zijn beroep als mens verspeeld. Dan heeft het totaal geen zin, om met hem over alle mogelijke en onmogelijke dingen te spreken die hem misschien wel interesseren. Integendeel, ik zal niet ophouden tegen hem te zeggen: U begint pas, mens te zijn, wanneer U een kind van God geworden bent!


3 HET ANTWOORD VAN GOD OP DE GROTE LEVENSVRAAG

Ik herhaal: Wij zijn van nature geen kinderen van God, maar we zijn op de wereld om kinderen van God te zijn. En daarom moet er in ons leven iets gebeuren. Dat is de bedoeling van mijn verhaal, daaraan mee te helpen. Ik ben hier niet om U een beetje te vermaken, maar ik zou willen, dat ik een paar mensen, die hun hart openen, kon helpen , dat hun leven zinvol zou worden. Ach, als dat zou kunnen!

Wij zijn dus van nature geen kinderen van God, we houden niet van God, we overtreden zijn geboden, we bemoeien ons niet met Hem, we bidden niet, hoogstens eens wanneer we het moeilijk hebben, dan trekken we een beetje aan de noodrem. Daarom is de grote vraag: "Hoe wordt ik een kind van de levende God?"

Nu zou ik het liefste pen en papier uit willen delen en zeggen: "Schrijf eens op, hoe denkt U nou, dat je een kind van God kan worden". Dan zal de één zeggen: "Dat ik een goed mens ben" en de ander zal zeggen: "Dat ik in God geloof". Maar dat is allemaal niet genoeg. De grote vraag blijft: "Hoe wordt ik een kind van de levende God?"

Het antwoord op deze grote vraag kan ik ook alleen maar door openbaring te weten komen. Hoe God mij als kind aanneemt, dat moet Hij mij zelf vertellen. Dat kan een dominee ook niet bedenken. En de Bijbel geeft ons een heel duidelijk antwoord. Dat luidt: alleen door Jezus!

Mijn vrienden, wanneer ik over Jezus begin, dan klopt mijn hart sneller, dan ben ik bij het thema van mijn leven. Wanneer ik een kind van God worden wil, gaat dat alleen door Jezus!

Er staat iets in de Bijbel, dat gaat zo: "Jezus kwam uit de wereld van God in onze wereld". We krijgen tegenwoordig steeds te horen: "De Bijbel heeft een verouderd en achterhaald wereldbeeld: boven is de hemel, onder de aarde". Dat is onzin. Zo'n wereldbeeld heeft de Bijbel niet. Ze verteld veel meer van God: "Gij omgeeft mij van achteren en van voren". Dat is iets heel anders. Begrijpt U, zelfs wanneer ik onder de aarde zou vluchten, zou God daar zijn. De Bijbel heeft, modern gezegd 'een wereldbeeld met verschillende dimensies'. We leven in een wereld met drie dimensies: lengte, hoogte, en breedte. Maar er zijn nog meer dimensies. God is in een andere dimensie. Hij is heel dicht bij, een handbreedte van ons af. Hij gaat met ons mee! Hij heeft U gezien op Uw goddeloze weg. Maar wij kunnen niet door de wand heen breken, naar de andere dimensie toe. Alleen God kan daar doorheen breken. En God heeft die wand doorgebroken en is naar ons toe gekomen, in Jezus Christus!

In het Nieuwe Testament staat verder over Jezus: "Hij kwam tot het zijne," -de wereld is van Hem- " en de zijnen hebben Hem niet aangenomen". Dat is het verhaal van het evangelie, tot op deze dag: Jezus komt en de mens sluit de deur. "Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben hem niet aangenomen". Eigenlijk zou hier een punt moeten komen, eigenlijk zou de zaak van God, met de mensen, hiermee afgelopen moeten zijn. Maar nu gaat het merkwaardig genoeg toch verder, en wel zo: "Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden". Zo wordt men dus een kind van God, door Jezus aan te nemen! Hebt U de deur van Uw leven al geopend voor Jezus? "Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden".

Ik was een jonge officier in de eerste wereldoorlog, ver van God verwijderd, toen dat met mij gebeurde, toen ik daar achter kwam, en mijn leven opende voor Jezus, en Hem aannam. Dat gooide mijn hele leven over hoop. Maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik ben om Jezus wil op moeilijke wegen gebracht. Ik ben om Jezus wil in de gevangenis gegooid. Ik heb om Jezus wil veel nood geleden. Maar wanneer ik nog honderd levens zou hebben, zou ik, van het eerste moment af, dat ik denken kon, me hieraan vast houden: "Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden". Dan wordt mijn leven zinvol, wanneer ik een kind van God wordt! Het maakt niets uit, wat ik ben, of ik dominee of stratenmaker, directeur of werkeloos, huisvrouw of lerares ben, mijn leven wordt zinvol op het moment, dat ik een kind van God wordt. Dus: U moet Jezus aannemen! Dan hebt U de zin van Uw leven gevonden! Alleen dan!

Het is heel interessant, om op die manier de mensen in het Nieuwe Testament te bekijken. Daar is bijvoorbeeld een vrouw, wiens leven verschrikkelijk zinloos is: Maria Magdalena. Er staat van haar geschreven: " Van wie zeven boze geesten uitgegaan waren". Ik ken mensen die zijn van twaalf boze geesten bezeten. Het moet een verschrikkelijk leven geweest zijn: gedreven, en gebonden. En zij leed er onder, hoe zinloos het was. En dan komt Jezus in haar leven, de Heiland, de Zoon van God, en drijft de duivel uit. Dat kan Hij!, en dat doet Hij! Van dat ogenblik af behoort deze vrouw bij De Here Jezus. Haar leven is niet meer zinloos. En daarna beleeft zij, hoe Jezus aan het kruis geslagen wordt, en sterft. En dan komt de verschrikking over haar: "Nu begint het zinloze leven weer." Op de morgen van de derde dag, na de kruisiging van Jezus, knielt ze in de tuin bij het graf van Jezus, en huilt. Toen ze bij het graf van Jezus aan gekomen was, bleek het leeg te zijn, en het rotsblok was weggerold. Zijn lichaam lag er niet meer. Daarom huilt ze. Ik kan deze vrouw zo goed begrijpen. Wanneer ik vandaag Jezus verliezen zou, zou dat betekenen, dat ik in de afgrond van het zinloze bestaan zou storten. Ik begrijp haar: "De Heiland is weg. Nu is mijn leven weer zinloos geworden". En dan hoort ze plotseling een stem achter zich: "Maria!". Ze kijkt om - en ziet Hem, Jezus!, de opgestane. Ik zie het voor me, hoe de tranen van geluk en vreugde en voorbijgegaande vertwijfeling over haar gezicht stromen: "Rabboeni, mijn Heer!"

Door deze vrouw wordt het mij heel duidelijk, dat men geen grote filosofen nodig heeft, om antwoord op de vraag naar de zin van het te krijgen. De eenvoudigste mens weet het al: "Mijn leven is zinloos! Waarom leef ik eigenlijk?". Op het ogenblik waarop Maria Magdalena, Jezus aangenomen heeft, is de vraag naar de zin van het leven voor haar opgelost, op het moment dat ze een kind van de levende God is geworden, is haar leven opgenomen in het enige zinvolle geheel: het leven met God.

Daarom wil ik U dringend vragen: Neemt U Jezus aan! Hij wacht op U! Als U straks naar huis gaat, kunt U met hem praten. Hij is heel dicht bij U. Het zou iets geweldigs zijn, wanneer zeer veel van U zouden zeggen: "Here Jezus, mijn leven is zinloos. Kom tot mij zoals U tot Maria Magdalena bent gekomen!"

Wanneer we Jezus aannemen, vindt er in ons leven een grote revolutie plaats: Hij maakt mij deel aan zijn dood, de oude mens sterft. En ik mag met hem opstaan tot een heel nieuw leven als kind van God. Hij geeft mij zijn Geest, zodat ik anders ga denken, en een andere smaak krijg. Maar dat zult U wel merken. Neemt U nu eerst maar Jezus aan. Maar dan wil ik U wel gelijk zeggen: Wanneer men Jezus aanneemt, krijgt men een heel nieuw bestaan. Een kind van God worden betekend niet alleen een andere manier van denken, maar een heel nieuw leven.

Begrijpt U goed: Wat ik U voorstel, is niet een religieuze hobby, niet het idee van een dominee, maar leven en dood hangen daar vanaf voor U, eeuwig leven en eeuwige dood.

De Here Jezus zegt: "Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop, Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen". Dit zegt de Here Jezus ook tegen ons: "Zie, ik sta aan de deur van je leven. Maak open! Ik wil je leven zin geven!"

Er kwam eens een oude mijnwerker naar mij toe hij zei: "Ik moet met U spreken, meneer de dominee!". Hij was 70 jaar oud en hij vertelde mij: "Toen ik 17 jaar was, kwam ik eens in een evangeliesatiebijeenkomst. En toen heb ik gemerkt dat Jezus bij mij aanklopte. Maar ik heb tegen mezelf gezegd: wanneer ik dit serieus neem en ik Hem aanneem, dan zullen al mijn vrienden mij uitlachen. Het is onmogelijk". En toen ben ik naar buiten gelopen. En hij gaat verder: "Nu is mijn leven vervlogen. Ik ben oud geworden. En nu weet ik, dat mijn leven fout was, omdat ik op dat moment Jezus niet de deur opengedaan heb!"

Mijn vrienden, we hebben maar één leven, en daarom is de vraag 'waarom leef ik' levensbelangrijk. God heeft die vraag in Jezus, de gekruisigde en opgestane, beantwoord. En nu staat deze Jezus voor Uw deur en klopt. Doet U Hem Uw leven open, en U zult het niet berouwen!

@irmo
We hebben geen mail ontvangen met de vraag om de gegevens van dr. Paul. Laat ons dat gerust weten via het formulier waar je ook de vraag gesteld hebt.

@irmo

Als je bewijs wilt moet je een wetenschapper hebben.
Het christendom is een kwestie van geloof.
Er zijn zeker bewijzen dat tenminste een groot gedeelte van de verhalen in de Bijbel op waarheid gebaseerd is.
Maar zeggen dat God de Maker is van de hemel en de aarde, en je Vader, kan alleen door geloof.

Ik weet dat je met spreuken dingen kan 'doen', maar voor mij is dat geen bewijs van het bestaan van de natuurgodin.
Wat jij hebt gehoord en gezien van het christendom is voor jou ook geen bewijs voor het bestaan van God.
Dan blijft het een kwestie van geloof, met hoeveel teksten of wonderen we ook aankomen.
Ik vind het overigens supertof dat je je in ons verdiept, maar buiten wat bijbelteksten, creationistische theorieën, onderzoeken, opgravingen en wonderen heb ik niets. Ik blijf erbij dat alleen onze Vader je echt kan overtuigen.

Het allerbeste!

Iemand die zoveel mogelijk liefde probeert uit te delen.

ps: Over die creationistische theorieën, onderzoeken en opgravingen, check out drdino (Eric Hovind / Kent Hovind) Ik weet niet in hoeverre hij gelijk heeft, maar ik vind zijn theorieën zeker interessant, maarja, ik ben een nerd. ;-)

@Gerard; Dankkjewel!! kijk, met zo'n antwoord gaan we de goede kant op

*doet rondedansje* ;)) Ik zal ff critisch lezen, en dan heb ik vast wel weer vragen;)

@Simondj; Lief antwoord. Ik snap je wel (denk ik), maar dat is niet waar ik op doelde. Ik weet wel dat god bestaat, of liever gezegd EEN god, maar ik snap niet waarom die dan per se christelijk moet zijn.En die christenen zelf, die snap ik al helemaal niet.

Ik snap niet dat je op grond van je geloof een ander kan veroordelen/beoordelen.
Ik snap niet dat je op grond van je geloof een ander onder de trein kan duwen.
Ik snap niet dat je op grond van je geloof een ander met de dood kan/mag bedreigen
Ik snap niet dat je op grond van je geloof een ander kan bestempelen als *minderwaardig* en *niks waard voor god*

Euhh nee.Dat snap ik NIET. en ik geloof ook niet dat ik dat WIL snappen. Helaas heb ik zulke mensen wel in mn omgeving....en die noemen zich dan christen.....daar wil ik dus echt niet bijhoren!!

@Gerard; Heb je nog meer van die mooie stukjes? Ik zou ze graag horen;)))

Irmo, heel begrijpelijk dat je dat niet snapt.
Op grond van geloof mag dat helemaal niet.
God wil niet dat we oordelen/veroordelen, dat we mensen voor de trein duwen,dat we mensen met de dood bedreigen of bestempelen als minderwaardig.
God vraagt liefde voor elkaar, sterker nog dat we elkaar liefhebben zoals we onszelf liefhebben.
Dat kan alleen door op de Heere te zien, Hij geeft ons Zijn liefde waardoor we andere mensen kunnen liefhebben.
Zou gauw het ons werk word gaat het mis, want ik blijf verkeerd tot ik dood ga.
Ik blijf mens, alleen Zijn werk in mij geeft goeie dingen.
Ik hoop dat je het een klein beetje begrijpt wat ik bedoel.
Ik wens dat christenen van Christus zijn, dat we andere mensen jaloers maken juist in ons doen en laten.

Ik snap heel goed dat de Bijbel een moeilijk boek is, en dat je het niet gelooft.
In de Bijbel lees je wel wie de Heere is, hoe goed en liefdevol Hij is.
Hij zal jou niet veroordelen of als minderwaardig bestempelen.
Wel vraagt Hij geloof, dan alleen zul je ZIjn kind zijn.

Hoi Irmo,

De vier "Ik snap niet's" die je noemt zijn inderdaad ONBEGRIJPELIJK. Maar misschien zijn die mensen zo omdat bij hun "het geloof" centraal staat, en niet de Heere Jezus, waar wij in geloven.

En heel misschien lig daar nu bij jou ook wel de knoop. Ligt je focus niet op "het geloof" in plaats van op Jezus Zelf? Hij kwam, niet om mensen te veroordelen, maar juist om Zelf het oordeel te dragen, zodat wij volkomen vrijuit gaan...

En weet je waarom God zo moeilijk 'te bewijzen' is? Ik denk dat Hij wil dat wij Hem volgen uit LIEFDE, en niet omdat dat de uitkomst was van een wetenschappelijk onderzoek of iets dergelijks.

Toch zijn er genoeg aanwijzingen in de natuur en in de wetenschap die naar een Schepper wijzen. Lees bijvoorbeeld "Feiten genoeg" van Lee Strobel maar eens.

Maar dan blijft inderdaad nog de vraag waarom het de christelijke God zou zijn. Tja, dat is denk ik inderdaad een persoonlijke geloofskwestie. En daarvoor is het nodig dat Hij Zelf onze geest overtuigd. En dat kan Hij zo krachtig dat daar geen wetenschappelijk bewijs tegenop kan.

@irmo,
Al iemand je op grond van zijn of haar geloof een ander kwaad wil doen of dingen wil opleggen is er meestal iets anders aan de hand. Typisch komt dit voort uit een ideologie. Dat kan islamitisch of nazistisch of communistisch of humanistisch of liberaal of socialistisch of wat dan ook zijn. Dat kan ook een ideologie zijn die zich christelijk noemt. Maar het komt dan allemaal op hetzelfde neer: mensen, of het nu een paar mensen zijn of duizenden mensen, die hun ideeën willen opleggen aan andere mensen.

Wat is christelijk? De naam 'christenen' ontstond in rondom de jaren 40 na Christus. Dit waren mensen die in Jezus Christus geloofden en Hem volgden. Ze werden zo genoemd door anderen wegens deze reden. Christenen zijn mensen die zich houden aan de woorden van Jezus Christus. Er zijn helaas veel mensen die zich christenen noemen waar dat niet zo is. Als je bijvoorbeeld het Johannes evangelie leest in de Bijbel zal het duidelijk zijn dat de voorbeelden die je noemt rechtstreeks ingaan tegen wat Jezus daar zegt. Als je wilt weten wat werkelijk christelijk is moet je bij Jezus Christus zijn.

De vraag is: wie heeft de autoriteit jou te vertellen hoe de dingen zijn? Geen enkel mens heeft dat. Geen enkel mens staat van nature boven een ander mens. Niemand kan je geloof en je denken claimen. Als het ideeën van mensen zijn , en dat zijn alle ideologiën, hebben die geen andere basis dan hun eigen denken. En dit is nooit genoeg om dat universeel geldend te maken. De Enige die zo'n claim kan leggen is Degene ons en de wereld gemaakt heeft: onze Schepper. Als Hij bestaat heeft Hij het recht zo'n claim te maken. Dus de hoofdvraag is: is er een Schepper en zo ja heeft Hij dingen gezegd waar ik rekening mee heb te houden. Als dat zo is, is dat iets waar ik ernst mee moet maken.

Er is één persoon in de geschiedenis die heeft geclaimd dit te zijn: Jezus Christus, een man die claimde dat Hij al bestond voor de wereld tot stand kwam. En dat Hij in het vlees (dat is als mens) naar ons toegekomen is om ons God te openbaren en Zijn reddingsplan voor ons te vervullen, wij die verloren waren omdat we ons van onze Schepper hebben afgekeerd. Hij heeft dat aangetoond met vele tekenen en wonderen en door het vervullen van profetieën die duizenden jaren daarvoor waren gesproken. Een man die gekruisigd en gestorven is onder het oog van duizenden mensen. Maar die na drie dagen is opgestaan uit de dood, niet als geest maar lichamelijk, en zich getoond heeft aan honderden mensen en met hun gesproken en gegeten heeft. En die voor het oog van tientallen mensen is opgestegen naar de hemel en heeft gezegd dat Hij vandaar ook zal weerkomen als de wereld aan het einde komt om de doden weer levend te maken en degenen die op Hem hun geloof hebben gevestigd mee te nemen in Zijn Koninkrijk.

Dat dit alles geloofwaardig is zou ik honderden pagina's over kunnen schrijven, maar dat zou je niet veel helpen, je moet er zelf van overtuigd raken door dit te onderzoeken. Het christelijk geloof is geen blind geloof, het gebaseerd op feiten. Feiten die in de Bijbel beschreven staan en kunnen worden getoetst aan de werkelijkheid. Maar het merkwaardige is dat een mens dat pas inziet nadat hij of zij tot geloof is gekomen. Een typisch voorbeeld vind ik in de Bijbel: de Farizeeën willen graag dat Jezus een teken doet. Maar Jezus weigert dat. Waarom? Omdat ze al bij voorbaat hadden besloten niet te geloven, wat er ook gebeuren zou.

Toen ik tot geloof kwam was mijn geloof gebaseerd op een paar dingen die mij duidelijk waren geworden: dat de wereld vol van slechtheid is en dat als er een Schepper is deze recht van spreken heeft. Ik heb toen op een nacht gebeden: God als u bestaat wilt U het me laten begrijpen. In verloop van tijd werd me duidelijk dat de enige weg naar deze God toe Jezus Christus is en dat ik zonder Hem voor altijd van Hem verstoten zou blijven en verloren was. Ik heb toen gebeden tot Jezus en gevraagd of Hij mijn leven wilde overnemen. Pas in de jaren daarna begon ik meer te begrijpen en heb ik duizenden bewijzen gekregen, maar die kwamen pas nadat ik deed wat in spreuken staat: "Mijn zoon (of dochter), als je mijn woorden aanneemt, en mijn geboden bij je opbergt, om je oor acht te doen slaan op de wijsheid, als je je hart neigt naar het inzicht, ja, als je roept om het verstand, je stem laat klinken om inzicht, als je het zoekt als zilver, het naspeurt als verborgen schatten, dan zul je de vreze des HEEREN begrijpen, de kennis van God vinden. De HEERE geeft immers wijsheid, uit Zijn mond komen kennis en inzicht. Hij houdt voor de oprechten wijsheid gereed. Hij is een Schild voor hen die in oprechtheid hun weg gaan, opdat zij de paden van het recht in acht nemen. Hij bewaart de weg van Zijn gunstelingen. Dan zul je gerechtigheid en recht begrijpen, en billijkheid, op elk goed spoor. Ja, in je hart zal wijsheid komen en kennis zal aangenaam zijn voor je ziel. Bedachtzaamheid zal over jou waken, inzicht zal je beschermen, om je te redden van de verkeerde weg, van de man die verderfelijke dingen spreekt, van hen die de rechte paden verlaten om op de wegen van de duisternis te gaan, van hen die zich verblijden in kwaad te doen, zich verheugen in verderfelijk kwaad, van wie de paden slinks zijn, die afwijken in hun sporen".
Ik heb gemerkt dat dit een waar woord is.

Hieronder volgt op je verzoek nog een stukje van ds. Busch. Het komt ook uit het boek 'Jesus unser Schicksal'. Dit boek is ook in het Nederlands vertaald en heeft als naam 'Jezus onze bestemming'. Zie bijvoorbeeld <a href ="http://www.bol.com/nl/p/jezus-onze-bestemming/1001004002093963/">hier</a> of <a href="http://www.gideonboeken.nl/boeken/titel/jezus-onze-bestemming/terug/53/">hier</a>.
De vertalingen die ik hier geef komen overigens niet uit deze vertaling. Deze hadden we al gemaakt jaren geleden, voordat we van het bestaan van de Nederlandse uitgave afwisten.

Als een instappunt over de betrouwbaarheid van de Bijbel en andere zaken is <a href="http://christiananswers.net/dutch/home.html">dit</a> misschien dit een instappunt.

Een video over onze Schepper vindt je <a href="http://www.youtube.com/watch?v=teELgZ5efF0">hier</a>.



GOD JA, MAAR WAAROM JEZUS?

Kijk, zo'n oude dominee als ik, die een leven lang in de grote stad gewerkt heeft, krijgt in de loop der jaren telkens weer dezelfde vragen te horen. Een daarvan is: Hoe kan God dit allemaal toelaten? Een andere: Kaïn en Abel waren broers. Kaïn sloeg Abel dood. Waar kwam Kaïns vrouw vandaan?’En een heel geliefde stelling is: Dominee, U heeft het altijd maar over Jezus, dat is toch fanatiek. Wat maakt het uit wat voor religie iemand heeft. De hoofdzaak is toch dat iemand eerbied voor het hogere, het onzichtbare, heeft. Dat is duidelijk, nietwaar? Dat heeft Goethe ook gezegd: Gevoel is alles, de naam is niet van belang. Of we het nu Allah, Boeddha, het noodlot of 'het hogere wezen' noemen maakt niet uit. Hoofdzaak is, dat je ergens in gelooft. Het zou fanatiek zijn, daar een etiketje op te plakken. Zo denkt 50% van U ook, nietwaar? Ik zie de oude dame nog voor me die zei: O, dominee, U altijd met uw Jezus gepraat. Heeft Jezus niet zelf gezegd: In het huis van mijn Vader zijn vele woningen. Daar is plaats voor iedereen.

Beste vrienden, dat is bedrog. Ik was eens op het vliegveld van Berlijn. Voor we naar het vliegtuig konden, moesten we eerst door de pascontrole. Voor mij stond een grote man, ik zie hem nog voor me: een beer van een vent, reisdeken onder z'n arm, en hij geeft z'n pas af. De beambte kijkt, en zegt: Wacht even, Uw pas is verlopen. De man antwoordde: Ach, doe niet zo kinderachtig. De hoofdzaak is dat ik een pas heb. Nee, zei de beambte beslist: De hoofdzaak is, dat U een geldige pas hebt.

En precies zo is het met het geloven: Het gaat er niet om dat je een geloof hebt. Iedereen gelooft wel iets. Laatst zei iemand tegen mij: Ik geloof, dat je van twee pond rundvlees een lekkere soep kunt trekken. Dat is ook een geloof, al is het niet veel. U begrijpt wel, Het gaat er niet om dat je één of ander geloof hebt, maar of U het juiste geloof hebt, een geloof waarmee je leven kunt, ook wanneer alles donker lijkt, dat houvast geeft in grote problemen, een geloof, waarmee je sterven kan. Het sterven is een grote proef naar de waarheid van ons geloof.

Er is maar één waar geloof, waarmee men werkelijk leven en waarmee men werkelijk sterven kan: dat is het het geloof in de Here Jezus Christus, de Zoon van God. Jezus heeft gezegd: In het huis van mijn Vader zijn vele woningen. Maar er is maar één deur naar die woningen: Ik ben de deur, als iemand door Mij binnenkomt, zal hij behouden worden.

Jezus is de deur! ik weet wel: dat willen de mensen niet horen. Over God kan men uren praten, de één stelt zich God zó voor, en de andere zó. Maar over Jezus valt niet te discussiëren. Ik zeg U: alleen het geloof in Jezus, de Zoon van God, is een reddend en zaligmakend geloof, waarmee je leven en sterven kan! Hoe lachwekkend dit geloof er in mensenogen uitziet laat volgend voorval zien.

Ik loop, jaren geleden, in Essen door de stad. Twee mannen staan op de stoep. Als ik langsloop groet de één: Dag dominee. Ik stop en vraag: Kennen wij elkaar? Hij lacht en vertelt de ander: Dat is dominee Busch! Een hele aardige man. Dank U, zeg ik. En dan gaat hij verder: Alleen, hij heeft jammer genoeg een afwijking. Ik val verontwaardigt uit: Wat? Heb ik een afwijking? Hoezo heb ik een afwijking? Dan herhaalt hij: Ja, dominee Busch is een hele aardige man, alleen: hij heeft het altijd over Jezus. Man, riep ik opgelucht: Dat is geen afwijking. Binnen honderd jaar bent U in de eeuwigheid. Dan hangt alles ervan af of U Jezus hebt leren kennen ja of nee. Bij Hem valt de beslissing, of U in de hel of in de hemel komt. Zeg eens kent U Jezus? Zie je wel, zegt hij lachend tegen de ander: Daar begint hij weer.

Ik wil nu weer over Jezus beginnen. Er staat in de Bijbel iets dat ik gelijk aan het begin wil zeggen. Er staat: Wie de Zoon van God heeft, heeft het leven. U heeft vast wel eens iets geleerd over Jezus, maar U heeft hem niet. Wie de Zoon van God heeft, hoort U: heeft, die heeft het leven, hier en in de eeuwigheid! Wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. Dat zegt het woord van God! Kent U het gezegde: Wie heeft, die heeft? Zo zegt het Bijbelwoord het ook. Ik zou willen dat ik U kon overhalen, voor uzelf, Jezus aan te nemen, Hem Uw leven te geven. Want zonder Hem is het een ellendig leven. En nu wil ik u zeggen waarom Jezus de enige en alles is en waarom het geloof aan Jezus het enige ware is. Of, laat ik het anders zeggen: Ik wil u vertellen, waarom ik Jezus hebben moet en ik in Hem geloof.


1 JEZUS IS DE OPENBARING VAN GOD.

Als iemand tegen mij zegt: Ik geloof in God, maar waarom Jezus, dan antwoord ik: Dat is onzin! God is een verborgen God! En zonder Jezus weten we niets van God. De mensen kunnen voor zichzelf een God bedenken ‘de lieve Heere God’ bijvoorbeeld, die een eerlijke Nederlander niet in de steek laat. Dat is toch niet God? Dat zijn verzinsels van onze eigen wensen. Maar God? Zonder Jezus weten we niets van God. Jezus is de openbaring van God. In Jezus is God naar ons toegekomen.

Ik wil jullie dat graag met een voorbeeld duidelijk maken: Stelt U zich eens een dichte muur van mist voor. Achter deze mistwand is God verborgen. Maar de mensen kunnen niet zonder God leven. En dan beginnen ze Hem te zoeken. Ze proberen die mistwand in te dringen. Dat zijn de pogingen van de religies. Alle religies zijn een zoeken van mensen naar God. En alle religies hebben één ding gemeen: ze zijn in de mist verdwaald, ze hebben God niet gevonden. God is een verborgen God. Dat heeft een man, Jesaja heette hij, begrepen en uit de grond van zijn hart geroepen: Heere, wij kunnen niet bij U komen, Ach, als U toch de nevelwand verscheurde en bij ons kwam. En, wat denkt U: God heeft deze schreeuw gehoord. Hij heeft de nevelwand verscheurd en is naar ons toe gekomen: in Jezus. Toen de engelen in de velden van Bethlehem, in een spreekkoor riepen: U is heden de Heiland geboren. Ere zij God in de hoge. Daar is God tot ons gekomen. En nu zegt Jezus: Wie Mij ziet, die ziet de Vader.

Zonder Jezus wist ik niets van God. Hij is de enige plaats waar ik zekerheid over God krijgen kan. Hoe kan men dan zeggen: Ik kan er wel zonder Jezus uitkomen.

Ik kan dit maar in het kort vertellen, en moet veel weglaten. En ik zou U zoveel over Jezus willen vertellen. Maar ik kan U nu alleen de belangrijkste punten op de vraag: ’waarom Jezus’ vertellen.

2.JEZUS IS DE REDDENDE LIEFDE VAN GOD.

Ik zal U dat uitleggen. Enige tijd terug stelde een journalist mij de vraag: Waarom houdt U eigenlijk zulke voordrachten? Daarop heb ik hem geantwoord: Die houd ik, omdat ik bang ben dat de mensen in de hel komen. Daar lachte hij om en hij zei: Die is er toch helemaal niet. En toen heb ik gezegd: Wacht U maar af. Binnen 100 jaar weet U het, of U gelijk hebt, of Gods woord. Zegt U eens, vroeg ik hem: Hebt u wel eens voor God gevreesd? Nee, antwoordde hij: Voor de lieve God hoeft men toch niet bang te zijn? Ik heb hem toen uitgelegd: Wie ook maar het kleinste beetje begrip van God heeft, die moet toch begrijpen, dat er niets ergers is dan Hij, de heilige en rechtvaardige God, de Rechter over onze zonden. Denkt U, dat Hij zwijgt over onze zonden? U spreekt over 'die lieve God'. De Bijbel zegt dat niet zo. De Bijbel zegt veel meer: Vreselijk is het, te vallen in de handen van de levende God!

Hebt U God wel eens gevreesd? Zo niet, dan bent U nog niet eens begonnen, de werkelijkheid van de levende God en Uw eigen zondige leven onder ogen te zien. Wanneer U echter begint God te vrezen, dan zult U vragen: Hoe kan ik voor God bestaan? Ik denk dat, dit de grootste domheid van onze tijd is, dat men de toorn van God niet meer vreest, ja, het is een teken van grote afstomping, wanneer een volk de levende God, en zijn toorn over de zonde niet meer serieus neemt.

Professor Karl Heim vertelde eens, hoe hij op een reis door China, ook in Peking kwam. Hij werd op een berg gebracht, waar helemaal bovenaan een altaar stond, het 'hemelse altaar'. Men legde hem uit, dat in 'de nacht der verzoening' de hele berg vol was met mensen, die lampions dragen. En dan gaat de Keizer omhoog (in die tijd waren het nog Keizers die China regeerden) en brengt het verzoeningsoffer voor zijn volk. Nadat Professor Heim dit verteld had, zei hij: Deze heidenen wisten iets van de toorn van God en dat de mens verzoening nodig heeft.

En de ontwikkelde Europeaan meent, dat hij van 'de lieve God' kan spreken, en hij is blij om te zien dat alle mensen hun kerkbijdrage braaf betalen. Laten we liever weer eens beginnen met God te vrezen! We hebben toch allemaal gezondigd! U niet? Natuurlijk wel!

Wanneer we God weer leren vrezen, dan zullen we vragen: Waar is redding voor de toorn van God? Waar is redding? En dan kan ons duidelijk worden: Jezus is de reddende liefde van God! God wil, dat alle mensen geholpen worden. Maar Hij kan niet onrechtvaardig zijn. Hij kan niet zwijgen over de zonde. En daarom heeft Hij zijn Zoon gegeven als redding, en als verzoening.

Gaat U met mij mee naar Jeruzalem. Er is een heuvel voor de stad. Daar zien we duizenden mensen. Boven de hoofden van al die mensen steken drie kruizen uit. De man aan het linker kruis is zo als wij, een zondaar. De man aan het rechter kruis ook. Maar die in het midden! Kijk Hem aan, de man met de doornenkroon, de Zoon van de levende God! Waarom hangt Hij daar? Dit kruis is het altaar van God. En Jezus is het Lam van God, die de zonde van de wereld draagt, en de mens verzoend met God.

Ziet U, zolang U Jezus niet gevonden hebt, staat U onder Gods toorn, ook als u daar niets van merkt, ook wanneer U zegt, dat dat niet waar is. En alleen wie tot Jezus gekomen is, staat onder de vrede van God: De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem.

Laat mij nog een voorbeeld geven: In de eerste wereldoorlog was ik artillerist. We hadden kanonnen met pantser schilden. Eens stonden we zonder infanterie voor ons. En toen kwam er een aanval met pantsers, 'tanks' noemden we die toen. Als hagel sloegen de Infanterieschoten op onze pantser schilden. Maar die waren zo sterk, dat we daar achter veilig zaten. En toen moest ik denken: Wanneer ik nu mijn hand buiten het schild zou houden, wordt hij doorzeefd, en ben ik verloren, en zal ik ellendig doodbloeden. Maar achter het pantserschild ben ik geborgen.

En ziet U: Zo is Jezus voor mij geworden. Ik weet: zonder Jezus verga ik in het gerecht van God. Zonder Jezus heb ik geen vrede in mijn hart, wat ik ook doe. Zonder Jezus kan ik niet sterven zonder dodelijke angst. Zonder Jezus ben ik in de eeuwige verlorenheid. Er is een eeuwig verloren gaan, wacht U maar af! Maar wanneer ik achter het kruis van Jezus sta, ben ik geborgen als achter het pantserschild. Daar mag ik weten : Hij is mijn verzoener. Hij is mijn redder. Jezus is de reddende liefde van God.

Hoort U: God wil, dat alle mensen geholpen worden. Daarom heeft hij zijn eigen Zoon gegeven, voor redding, en voor verzoening. Ook voor U. Rust u niet, voor u vrede met God hebt.

Waarom Jezus?

3. JEZUS IS DE ENIGE, DIE RAAD WEET MET HET GROOTSTE PROBLEEM VAN ONS LEVEN.

Weet U, wat het grootste probleem van ons leven is? Ah, de ouderen denken nu natuurlijk aan hun gal of hun nieren of wat er ook net ziek is. Bij de jongeren is het 'dat meisje' of 'die jongen'. Iedereen heeft zo zijn problemen. Gelooft U mij: Het grootste probleem in ons leven is onze schuld voor God.

Ik was tientallen jaren lang jeugdpredikant. In die tijd heb ik telkens nieuwe voorbeelden gezocht, om de jongens dat duidelijk te maken. Een van deze voorbeelden wil ik hier gebruiken. Ik heb gezegd: stellen jullie je eens voor, we worden geboren met een ijzeren ketting om onze hals. En iedere keer, als ik zondig, wordt er een schakel aan vast gesmeed. Ik heb een smerige gedachte: een schakel erbij. Ik ben brutaal tegen mijn moeder: een schakel. Ik heb kwaad gesproken over andere mensen: een schakel. Een dag zonder gebed, alsof God niet bestond: een schakel. Stelt U zich eens voor, hoe lang die ketting zou zijn die we achter ons aanslepen. Begrijpt U: de schuldketting. Zo realistisch is onze schuld voor God, ook wanneer men deze ketting niet ziet. Maar hij is verschrikkelijk lang. En we slepen hem met ons mee. Ik vraag me vaak af, waarom de mensen eigenlijk niet echt vrolijk en gelukkig kunnen zijn. Ze hebben het toch vaak goed. Maar zijn ze gelukkig? Ze kunnen niet gelukkig zijn. Ze kunnen het niet omdat ze hun schuldketting met zich mee slepen. En die neemt geen dominee en geen priester en geen engel van U af. En ook God kan die niet weg doen, omdat Hij rechtvaardig is: Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.

Maar Jezus is er. Hij is de enige, die raad weet met het grootste probleem van ons leven: Hij is voor mijn schuld gestorven. Hij heeft die betaald, toen Hij stierf. Daarom is Hij in staat, mij de schuldketting af te nemen. Hij is de enige die dat kan.

Ik wil U dat uit ervaring zeggen: het is bevrijdend te weten: ik heb vergeving voor mijn zonden. Dat is de grootste bevrijding in dit leven, en in de eerste plaats bij het sterven. U, ouderen, te sterven en vergeving van zonden hebben. Of de eeuwigheid ingaan en alle schuld mee moeten nemen. Afschuwelijk.

Ik ken mensen die hebben hun leven lang gezegd: Ik ben goed, ik ben eerlijk. En dan sterven ze, en dan moeten ze de laatste hand loslaten en ontdekken: Het schip van ons leven vaart op de donkere stroom van de eeuwigheid, God tegemoet. Ze hebben niets mee kunnen nemen: geen huis, geen bankrekening, geen spaarbankboekje, alleen hun schuld. En zo verschijnt men voor God. Afschuwelijk! Maar zo is het sterven van de mensen. U zegt: Zo sterven ze allemaal. Goed, dan sterven ze allemaal zo. Maar daarom hoeft U niet zo te sterven. Jezus geeft vergeving van de zonden. Dat is nu al de grootste bevrijding die er is.

Ik was een jonge vent van 18 jaar, toen ik bemerkte, wat vergeving van zonden was: De ketting viel af. Er is een lied, dat gaat zo: ‘De zonden zijn vergeven, en dat betekent leven, voor de gekwelde geest, ze zijn het in Jezus naam.’ Ik wens U, dat U dat ook zult ervaren. Gaat U naar Jezus, vandaag. Hij wacht op U. En zegt U Hem: Heer, mijn leven is totaal verknoeid en vol schuld. Ik heb dat altijd verzwegen en goed van mezelf gepraat. Nu leg ik het voor U neer. Nu wil ik geloven, dat Uw bloed mijn schuld wegneemt. Dat is iets heerlijks: de vergeving van zonden.

In 1700 leefde in Engeland een man die Bunyan heette. Deze man werd om zijn geloof jarenlang gevangen gehouden. Dat is in alle tijden zo geweest. Naast het woord van God zijn gevangenissen het stabielste wat er is in de mensheid. En daar in de gevangenis heeft deze Bunyan een wondermooi boek geschreven, dat nu nog actueel is. Daarin schildert hij het leven van een christen als een heel gevaarlijke, avontuurlijke trektocht. Het begint zo: Er leeft iemand in de stad Wereld. Op een bepaald moment wordt hij onrustig en zegt: Het klopt hier niet. Ik heb onvrede. Ik ben ongelukkig. Ik moet hier weg. Hij praat met zijn vrouw. Die legt hem uit: Je bent nerveus, je hebt wat ontspanning nodig. Maar dat helpt hem niets. De onrust blijft. En op een dag merkt hij: Het helpt niets, ik moet weg uit deze stad. En dan vlucht hij. Als wegtrekt, merkt hij, dat hij een last op zijn rug draagt. Hij wil hem afdoen, maar hij krijgt hem niet los. Hoe verder hij loopt, hoe zwaarder hij wordt. Voorheen heeft hij de last niet zo gemerkt. Hij was er natuurlijk wel. Maar als hij wegtrekt van de stad Wereld wordt de last steeds zwaarder. Op het laatst kan hij haast niet meer verder. En hij gaat met veel moeite een pad in het gebergte op. Hij kan niet meer met de last. Dan gaat hij een bocht om en voor hem duikt een kruisbeeld op. Bijna bewusteloos zinkt hij voor het kruis neer, houd zich daar aan vast en kijkt omhoog. Op het zelfde ogenblik merkt hij, hoe de last loslaat en met veel lawaai in de afgrond stort.

Een heel mooi beeld voor dat, wat een mens beleven kan bij het kruis van Jezus Christus: Daar blik ik omhoog en zie Gods Lam, hoe het voor mij gebloed heeft. En stierf aan het kruis. Dan moet ik schaamtevol bekennen: Twee wonderen vindt ik hier: Het wonder van Zijn grote liefde en mijn grote zonden.
Vergeving van de zonden: de Heiland heeft voor mij betaald. Mijn schuldenketting wordt me afgedaan. Ik raak mijn last kwijt. Dat kan alleen Jezus schenken: Vergeving van de zonden.

Waarom Jezus? Ik moet U nog iets zeggen, waarom ik in Jezus geloof:


4. JEZUS IS DE GOEDE HERDER.

U hebt toch allemaal eens in het leven ervaren, hoe oneindig eenzaam men kan zijn en hoe leeg het leven is. En dan merkt U plotseling: Mij ontbreekt wat. Maar wat?’ Ik wil het U vertellen: U mist de levende Heiland.

Zonet heb ik verteld, dat Jezus aan het kruis stierf, om onze schuld te betalen. Let eens op deze zin: De straf ligt op Hem, opdat wij vrede hebben. En dan heeft men Hem in een graf gelegd, in een rotsgraf. Een zwaar rotsblok werd er voor gerold. En voor de zekerheid heeft de Romeinse stadhouder het graf verzegeld en wachters er voor geplaatst, Romeinse soldaten. Ik stel me daar grote kerels bij voor, kerels, die in alle landen van de wereld gevochten hebben: in Gallië (het huidige Frankrijk), in Germanië (het huidige Duitsland), in Azië, en in Afrika. Kerels vol littekens. Die staan daar in het ochtendgloren van de derde dag, met het schild aan de arm, de werpspeer in de rechterhand, en een helm op het hoofd. Een Romeins soldaat hield de wacht. Op hem kon men zich verlaten. En dan komt er plotseling een fel licht. De bijbel zegt: Een engel van de Heere daalde uit de hemel neer, en hij wentelde de steen weg. En Jezus komt uit het graf! Het is zo overweldigend, dat de soldaten flauw vallen. Een paar uur later ontmoet Jezus een arm meisje. De Bijbel zegt van haar, dat ze zeven boze geesten heeft gehad, die Jezus uitgedreven heeft. Dit meisje huilt. Dan komt Jezus bij haar. En het meisje valt niet flauw. Integendeel. Zij is blij, wanneer zij de opgestane Here Jezus herkent, en zegt: Meester! Ze is getroost omdat ze weet: Jezus, de goede Herder leeft, en is bij mij!

Ziet U, daarom ook wil ik Jezus hebben: Ik heb iemand nodig wiens hand ik vasthouden kan. Het leven heeft mij in zeer donkere diepten geworpen. Ik heb wegens mijn geloof in nazistische gevangenissen gezeten. Daar waren uren, waarin ik dacht: Nu is het nog één stap, voor het donkere rijk van de waanzin begint, waar men niet meer terug kan. En dan kwam Jezus! En alles werd goed! Dat kan ik U alleen maar vertellen.

Ik heb een avond in de gevangenis beleeft, waarop de hel losbrak. Ze brachten een doorgaand transport van mensen binnen die op weg waren naar het concentratiekamp. Mensen die geen enkele hoop meer hadden, deels criminelen, deels onschuldige mensen: joden. Op een zaterdagavond greep de vertwijfeling deze mensen aan. En braken ze in brullen uit. Dat kunt U zich niet voorstellen. Een heel huis met louter cellen vol vertwijfeling, waar alles schreeuwt en tegen de muren en deuren dondert. De bewaarders werden nerveus
en schoten met hun revolvers tegen het plafond, renden in het rond, sloegen een paar mensen in elkaar. En ik zit in mijn cel en denk: Zo moet de hel zijn. Dat kan men alleen maar schetsen. In deze situatie valt me in: Jezus! Hij is er! Ik vertel U wat ik werkelijk zelf meegemaakt heb. Dan heb ik alleen maar zachtjes, heel zachtjes, in mijn cel gezegd: Jezus! Jezus!! Jezus!!! En in drie minuten werd het stil. Begrijpt U: Ik riep Hem aan, dat hoorde geen mens, alleen Hij, en de demonen moeten wijken En toen zong ik, wat streng verboden was, heel luid: ‘Jezus, Mijn vriend, Weide van mijn hart, Jezus, mijn sieraad. Ach, hoe lang, hoe lang, is het hart bang. En verlangt naar U!’ En alle gevangen hoorden het. De wachters zeiden geen woord, terwijl ik luid zong: ‘Zou van donder en bliksem de hele wereld sidderen. Mij staat Jezus bij! Mijn vrienden, daar heb ik gemerkt, wat het betekend, een levende Heiland te hebben.

Eens moeten we allemaal door een hele grote nood, door de nood van het sterven. Iemand heeft mij eens voor de voeten geworpen: Jullie dominees maken de mensen altijd maar bang voor het sterven! Daarop heb ik geantwoord: Daarvoor hoef ik niemand bang te maken, daar hebben we allemaal al angst voor. En daar, in het sterven, dan de hand van de goede Herder te mogen vasthouden! Maar men verteld mij, en dat klopt: ‘De huidige mens heeft minder angst om te sterven dan om te leven. Het leven is verschrikkelijk
erger als het sterven. Ook dat bestaat mijn vrienden: In het leven een Heiland hebben!

Ik moet U nog een verhaal vertellen, die ik al vaak verteld heb. Het is ongelooflijk, maar waar. Ik had in Essen een heer leren kennen uit de zakenwereld, zo'n goedgehumeurde, weet U: Meneer de dominee, dat is aardig, dat U de kinderen het goede voorhoud. Hier hebt U honderd mark voor Uw werk. En ik zeg: Dank U. En uzelf? Nee, nee, meneer de dominee, weet U, ik heb al mijn eigen wereldbeeld. Begrijpt U: Een beste vent, maar zo ver van God, als de maan van Sirius. Op een dag had ik een trouwerij. Dat is vaak een beetje troosteloos in een grote kale kerk. En dan komt het bruidspaar en misschien nog tien andere mensen. Die zitten dan een beetje verloren in die reusachtige kerk. En mijn goedgehumeurde heer uit de zakenwereld was getuige! De arme man, ik had werkelijk medelijden met hem: een zeer elegant rokkostuum aan, de hoge hoed in de hand. En nu wist hij gewoon niet hoe men zich in een kerk gedaagd. Je merkte aan hem dat hij zich afvroeg: Moet ik nu knielen? Zal ik een kruis slaan? Of wat moet ik doen? Ik hielp hem een beetje, nam de hoge hoed van hem over en legde die aan de kant. Toen werd er een lied gezongen. Daar had hij natuurlijk geen idee van, maar hij deed net alsof. Kunt U zich die heer voorstellen? Een man, die zo goed in de wereld past! En gebeurde er iets heel merkwaardigs: De bruid had vroeger geholpen bij de kinderdiensten. En daarom zongen bij de bruiloft ongeveer 30 meisjes boven op de galerij een lied. Met hun zoete stemmetjes zongen ze het simpele kinderlied, dat U misschien wel kent: ‘Omdat ik Jezus schaapje ben, verheug ik mij steeds meer over mijn goede Herder. Op dat moment denk ik: Wat is er eigenlijk met die man aan de hand? Wordt hij ziek?’ Hij zakt in elkaar, slaat zijn handen voor zijn gezicht en beeft. Ik denk bij mezelf: Hij is ingestort, ik moet een verpleger roepen. Maar dan merk ik: De man huilt, ongeremd. ‘...over mijn goede Herder, die mij goed weet te verzorgen’ zongen de kinderen, ‘die van mij houd, die mij kent en mij bij name noemt. Onder zijn liefdevolle staf ga ik uit en in en heb onuitsprekelijk zoete weide...’ En daar zit de man, de grote zakenman, en huilt. Opeens begrijp ik wat daar gebeurt in die kale kerk. De man begreep: Die kinderen hebben, wat ik niet heb: een goede Herder. Maar ik ben een eenzame, verloren man.

U mannen en U vrouwen, U kunt het in het leven niet verder brengen, Dan wanneer U zeggen kan: Ik verheug mij, dat ik bij Jezus Christus hoor en een goede Herder heb. Iets mooiers kunt U niet bereiken. Zorg er voor, dat U dat zeggen kan. Waarom ik in Jezus geloof? Omdat Hij de goede Herder is, de beste vriend, mijn levende Heiland.

Waarom Jezus? Ik wil U als laatste nog dit zeggen:


5. JEZUS IS DE KONING VAN HET LEVEN

Jaren geleden had ik eens een samenkomst in het Bohmerwald. Nadat de jongens vertrokken waren, moest ik nog een dag wachten, omdat ik met de auto opgehaald zou worden. Ik verbleef zolang in een oud jachtslot, dat eens aan een koning toebehoord had. Nu woonde daar alleen nog maar een boswachter. Het huis was half vervallen. Er was geen elektrisch licht. Maar er was een reusachtige woonkamer met een open haard, waarin een vuurtje brandde. Men gaf mij een petroleumlamp en wenste me goede nacht. Buiten huilde de storm. De regen striemde door de dennen, die rondom het huis stonden. Weet U: een plaats om een roversverhaal te beleven. En ik had bij uitzondering niets te lezen bij me. Daar vind ik op de schoorsteenmantel een brochure. En daarin las ik onder de petroleumlamp. Zoiets verschrikkelijks had ik nog nooit gelezen. Een arts had hierin al zijn woede over de dood van zich afgeschreven. Bladzijden lang ging het maar door: O Jij dood, vijand van de mensheid! Net heb ik een week lang gevochten voor een mensenleven en denk de man uit het dal te hebben, en dan verheft jij je grijnzend boven het bed en grijpt toe en alles was voor niets. Ik kan mensen helen, en dan weet ik, het is toch voor niets. O Jij bedrieger, jij dood, jij vijand! Bladzijden lang alleen maar haat tegen de dood En dan kwam het ergste: Jij dood, jij punt, jij uitroepteken. En woordelijk ging hij zo verder: Oh, verdoemt, wanneer je slechts een uitroepteken zou zijn! Maar wanneer ik je aanzie dan verander je je in een vraagteken. En ik vraag me af: Is de dood een einde, of is het niet een einde? Wat volgt? Dood Jij gemeen vraagteken!

Dat was het. En ik kan U zeggen, dat met de dood niet alles afgelopen is. Jezus, die antwoord weet, heeft gezegd: Breed is de weg die tot het verderf leidt, en smal is de weg die ten leven leidt. Maar hier wordt onze bestemming bepaald. En nu ben ik blij, dat ik een Heiland heb, die hier al het leven geeft, en het leven is, en naar het leven voert. Daarom verkondig ik Hem zo graag.

Ziet U: Ik was in de eerste wereldoorlog wekenlang bij Verduin, waar toentertijd één van de grootste veldslagen woede. Tussen de linies lagen de lijken opgestapeld. Ik ben mijn leven lang deze zoetige lijkenlucht niet meer kwijtgeraakt. En altijd, wanneer ik zo'n gedenkteken zie: Zij vielen voor het vaderland, dan ruik ik de geur van Verduin, de lijkengeur. En wanneer ik denk: Binnen honderd jaar is niemand van ons meer hier, dan grijpt deze doodslucht mij ontzettend aan. Heeft U dat niet?

En in deze dodenwereld is er één die van de dood is opgestaan. En die zegt, denkt U zich in: Ik leef, en jullie zouden ook moeten leven. Geloof in Mij. Kom tot Mij. Bekeer je tot Mij. Wordt Mijn eigendom! Ik voer jullie tot leven. Is dat niet wonderbaarlijk? Hoe kan men in deze dodenwereld eigenlijk leven zonder deze Heiland, die het leven is en tot het eeuwige leven voert!

Ik heb in de afgelopen dagen een oude brief gelezen, die professor Karl Heim afgedrukt heeft. Het is een brief van een in Rusland in de tweede wereldoorlog gevallen soldaat, een christen. Die brief gaat ongeveer zo: Het is huiveringwekkend om ons heen. Wanneer de Russen met hun Stalinorgel schieten, komt de paniek over ons allemaal. En de kou. En de sneeuw. Gruwelijk. Maar ik heb totaal geen angst. Wanneer ik vallen zou, dan moet het wondermooi zijn: Dan ben ik met één stap in de heerlijkheid. Dan zwijgt de storm en ik zie mijn Heer van aangezicht tot aangezicht, en Zijn glans omgeeft mij. Ik heb er niets tegen, hier te sterven. Hij is kort daarna gestorven. Toen ik dat las, heb ik moeten denken: Wat is dat toch voor iets, dat een jonge man geen angst meer heeft voor de dood, omdat hij Jezus kent!

Ja, Jezus is de koning van het leven. En Hij geeft de zijnen de zekere hoop van het eeuwige leven.

Het was op de kerkendag in Leipzig: ontvangst in het raadhuis. De kopstukken van de overheid en de kopstukken van de Kerk waren verzameld. En toen werden er redevoeringen gehouden, in tegenspraak
met elkaar, om maar niemand voor het hoofd te stoten. Heinrich Giesen, de toenmalige secretaris-generaal van de Duitse evangelische kerkendag, hield het slotwoord. Ik vergeet het niet, hoe Heinrich Giesen opstond en zei: U vraagt ons, mijne heren, wat wij voor mensen zijn. Ik wil het in één zin zeggen: Wij zijn mensen, die bidden: ‘Lieve God maak ons vromen, zodat we in de hemel komen’. En toen ging hij zitten. Het was onbehaaglijk, hoe de mensen opeens geschokt waren.

In de dertigjarige oorlog dichtte Paul Gerhardt: 'Zo zal ik weliswaar mijn leven, bedrijvig gaan in deze wereld. Maar denk er niet aan om te blijven in deze vreemde tent. Zo ga ik mijn weg die naar het thuisland voert. Waar mij rijkelijk mijn Vader troosten zal.' Ik wens U toe, dat U ook zo door de wereld kunt gaan.

Waarom Jezus? Alles, maar dan ook alles hangt daar van af, of U Jezus leert kennen!

@ Irmo, Ik heb nog es een tijdje lopen nadenken en nu kom ik hier terug en lees de antwoorden van Gerard. Als je daar wat mee kunt, zeker doen! Ik ben het , behalve op het vlak van muziek, altijd met hem eens. Hij weet veel en kan het goed uitleggen.

Ik wilde nog even vertellen dat het misschien simpel lijkt wat ik vertelde. Maar ja, moeilijker is het nu eenmaal niet. Geloven doen we namelijk allemaal. De een gelooft alleen maar in wat hij vast kan pakken en de ander gelooft iemand op zijn woord. Dat laatste doet iedereen. als de dokter zegt dat je een penicillinekuur moet neem je die in. Je gelooft dat het goed voor je is. Maar laten we wel wezen, zelfs het feit dat je er beter van wordt is geen bewijs dat het goed voor je was, wie weet wordt je er wel veel minder oud door, zeker weten doe je het nooit, maar je gelooft het wel. Wat je gelooft zien veel mensen als een soort van symptoom van religieus denken maar het is juist andersom. Het geloof is voor iedereen de basis van wat je denkt. De een gaat uit van wat wetenschappelijk bewezen is, wat hij vast kan pakken, en de ander baseert zich, in mijn geval, op wat er in de bijbel staat. Nou ben ik een redelijk zelfverzekerd mens dus misschien komt het daarvan, maar ik voor mij ben overtuigd van de waarheid van de bijbel. Ik kan met mijn beperkte menselijke logica niet anders dan concluderen dan dat wat er in de bijbel staat waar is. Ik geloof dat. Ik weet dat zeker.

Het mooie van het christelijke geloof vind ik dat het hoe dan ook goed met mij komt en dat dat buiten mij om gaat. Ik voeg er niets aan toe, het is gebaseerd op liefde. En geloof mij maar, ik ben echt geen watje. Liefde is belangeloos en doet dingen voor een ander zonder er iets voor terug te verwachten. Nou geloof ik in een God die zo groot is dat wat ik ook doe, het voegt niets aan Hem toe. Hij wordt er niet leuker, vriendelijker, groter of liefdevoller van want dat was Hij al. nou en die God, die doet dus gewoon van alles voor mij! zonder dat ik snap dat ik het nodig heb doet Hij dat, zonder iets terug te verwachten, want ik kan namelijk helemaal niets terug doen! is dat wat! Ik vind dat zo fantastisch dat ik al mijn vertrouwen op het gezet heb. Ik zeg dat Hij dat meer dan waard is. Nou, zegt Hij, als jij dat doet dan zal Ik dat vertrouwen niet beschamen. En dat geloof ik dan ook weer :-)

Christelijk geloof is niet moeilijk. Het is zoals ik al zei niet meer dan erkennen dat Jezus het hier voor het zeggen heeft en dat Hij het goed met ons zal maken. Heel veel mensen doen daar heel erg moeilijk over maar dat is het niet! Als jij erkent dat Die rare vent die zo'n 2000 jaar geleden een bak ellende over Zich heen kreeg ondanks dat alles toch hier de Baas is en het goede met jou voor heeft dan gaat het hoe dan ook goed met jou komen!

@Gerard Dankjewel voor je verhaal en de links. Ik zal ze zeker eens onderzoeken. Toch heb ik nog een paar vragen voor je;) Je zegt:


Al iemand je op grond van zijn of haar geloof een ander kwaad wil doen of dingen wil opleggen is er meestal iets anders aan de hand. Typisch komt dit voort uit een ideologie. Dat kan islamitisch of nazistisch of communistisch of humanistisch of liberaal of socialistisch of wat dan ook zijn. Dat kan ook een ideologie zijn die zich christelijk noemt. Maar het komt dan allemaal op hetzelfde neer: mensen, of het nu een paar mensen zijn of duizenden mensen, die hun ideeën willen opleggen aan andere mensen.

en

Het christelijk geloof is geen blind geloof, het gebaseerd op feiten. Feiten die in de Bijbel beschreven staan en kunnen worden getoetst aan de werkelijkheid.

Sinds wanneer is het christendom geen ideologie meer? Het is toch ook ooit opschreven door mensen? En bovendien heeft de katholieke paus aardig wat zitten schrappen en toevoegen in zn bijbel,over de eeuwen heen. Endie bijbel moet ik dan geloven? en voor waar aanhouden?

En juist met je 2e punt heb ik de meeste problemen. Welke feiten kun je me noemen? En heb je ook bewijs vooor die feiten,anders dan dat ze in de bijbel staan?Het is toch niet alleen maar waar, gewoon omdat het in de bijbel staat? Voor mij niet, in ieder geval. en hoe onderzoek ik dat dan? Vragen, vragen......

@Irmo,
Ik hoop dat je inmiddels wat verder bent gekomen. Hier nog een wat late reactie op je tweede vraag: de betrouwbaarheid van de Bijbel.

Of de katholieke paus veel heeft zitten schrappen in zijn Bijbel weet ik niet. Maar hoe kom je aan die informatie? Heb je daar bewijs voor of slechts van horen zeggen? Waarom zou je aan zo'n aan zo'n uitspraak wel geloof hechten aan en zou je de Bijbel bij voorbaat voor onbetrouwbaar houden?

Bijbelonderzoeker Daniel Wallace heeft meer dan 5000 oude manuscripten van de Bijbel van over de hele wereld, pagina voor pagina gefotografeerd en gedigitaliseerd en geïnventariseerd om ze te bewaren voor de toekomst. Dit zijn allemaal handgeschreven manuscripten van voor de tijd van boekdrukkunst. Ze bestaan in de verschillende talen van de tijd: Aramees, Grieks, Latijn, Assyrisch, Koptisch, Gothisch, Arabisch en andere talen. Er zijn vele tienduizenden oude manuscripten van de Bijbel. Men heeft deze vergeleken (met een groot team van mensen over vele jaren) en de verschillen onderzocht. Ze hebben vastgesteld dat alhoewel er duizenden kleine verschillen zijn, vrijwel geen van deze verschillen iets veranderen aan de inhoud. De totale verandering over de 1500 jaar tot de boekdrukkunst werd uitgevonden is miniem. Als je een beetje Engels kan, kijk dan eens hier: <a href="http://www.dod.org/Products/DOD2264.aspx">The Bible: Why Does It Endure</a>.

Hij is niet de enige, er zijn vele anderen die soortgelijke onderzoeken hebben gedaan.

Frank Morison (echte naam Albert Henry Ross) was een ongelovige journalist. Hij geloofde niet in de opstanding van Jezus Christus en nam het plan op zich grondig aan te tonen dat dit een mythe was. Gedurende dit onderzoek werd hij geconfronteerd met de beschikbare feiten en getuigenverslagen en kwam hij tot geloof. Zoals hij zelf zegt: voor elke rechtbank zou een zaak met zoveel argumenten voor vast staan. Hij heeft het boek 'Who Moved the Stone', in het Nederlands 'Het lege graf' geschreven dat vele mensen heeft overtuigd.

Lee Strobel was ook ongelovige journalist met een masters graad in rechten, die de claims van de Bijbel onderzocht om die voor eens en altijd grondig te weerleggen. Ook hij kwam tijdens dat proces tot de overtuiging dat de Bijbel de waarheid spreekt. Hij schreef toen 'The Case for Christ'.

Er zijn meer zulke mensen zoals Gary Habermas, Raplh Muncaster, Josh McDowell en vele anderen. Allemaal voormalige sceptici en atheïsten die hun zinnen er op hadden gezet aan te tonen dat de Bijbel onbetrouwbaar is en in dat proces overtuigd zijn geraakt van het tegendeel.

Ik zeg dit niet om op de autoriteit van deze mensen te bouwen, maar slechts dat mensen zo makkelijk zeggen dat de Bijbel verzonnen en herschreven is zonder verder te kijken dan hun neus lang is. Het gaat mij er niet om om te bewijzen dat de Bijbel waar is, de Bijbel bewijst zichzelf. Ik wil slechts wat tegengas geven om niet zomaar mensen te geloven die zonder veel onderbouwing beweren dat de Bijbel historisch onbetrouwbaar is.

Ik wil je nog even verwijzen naar een website die veel vragen beantwoord:
<a href="http://www.gotquestions.org/Nederlands/index.html”gotquestions nederlands/a

Hier vindt je antwoorden op vragen over de Bijbel en nog veel meer
a href="http://www.gotquestions.org/Nederlands/Vragen-over-Bijbel.html”> Vragen over de Bijbel</a>

En hier nog een link:

Er ging wat mis. Hier het laatse stuk opnieuw:

Ik wil je nog even verwijzen naar een website die veel vragen beantwoord:
<a href="http://www.gotquestions.org/Nederlands/index.html">gotquestions nederlands</a>.

Hier vindt je antwoorden op vragen over de Bijbel en nog veel meer
<a href="http://www.gotquestions.org/Nederlands/Vragen-over-Bijbel.html">Vragen over de Bijbel</a>

En hier nog een link:
<a href="http://waarom-jezus.nu">Waarom Jezus</a>

Ik kan begrijpen dat je moeite hebt om de Bijbel zo maar zonder slag of stoot als gezaghebbend aan te nemen. Ik wilde ik dat ook niet, ik zette me af omdat ik niet 'geïndoctrineerd' wilde worden (afzetten tegen alles en dat indoctrinatie noemen was mode in die tijd). Ik besefte niet dat ik in feite dag in dag uit werd geïndoctrineerd van de andere kant, vanuit school, vanuit de popmuziek, van de tv en film, uit boeken etc. en alles wat zij zeiden over wat er fout was met de Bijbel nam ik zonder slag aan.

Bij mij kwam de verandering toen ik de inhoud van de Bijbel enigszins leerde kennen en de realiteit van het mijn eigen leven en het leven op aarde zag en hoe dit alles overeen kwam met wat de Bijbel zegt. De Bijbel verklaarde wat ik zag en ervoer en had ook de oplossing. En hoe meer ik de Bijbel leerde kennen hoe groter het vertrouwen werd.

Daarom:
1- Verdiep je in de werkelijke geschiedenis van de Bijbel. Ga niet zomaar af op wat mensen zeggen die zich er verder niet in verdiept hebben.
2 - Lees de Bijbel zelf, niet oppervlakkig maar om het echt te leren kenen en te begrijpen. Als je het wil leren kennen en zien of het betrouwbaar is moet je allereerst zelf lezen, in plaats van er over te lezen.

En daarbij wil ik nog zeggen dat het uiteindelijk niet gaat om de Bijbel, maar om de Persoon die achter de Bijbel staat: jouw en mijn Schepper.

Succes.

Waarom heb je jezelf toch wijsgemaakt dat je een heks bent? Als je geinteresseerd bent in occulte zaken zegt dat niets over jou als mens, hooguit over je zoektocht naar wat voor waarde is voor jou en waar je energie uit put. Kennelijk heb je hier je twijfels over, gezien de vragen die je stelt. Het leven bestaat niet uit pasklare antwoorden, maar dat je de behoefte voelt ergens in te geloven is wel duidelijk. Hierin zul je zelf je keuze moeten maken.

@Gerard @Irmo,
Ik hoop dat je inmiddels wat verder bent gekomen. Hier nog een wat late reactie op je tweede vraag: de betrouwbaarheid van de Bijbel.

Of de katholieke paus veel heeft zitten schrappen in zijn Bijbel weet ik niet. Maar hoe kom je aan die informatie? Heb je daar bewijs voor of slechts van horen zeggen? Waarom zou je aan aan zo'n uitspraak wel geloof hechten aan en zou je de Bijbel bij voorbaat voor onbetrouwbaar houden? 

Daar heb ik bewijs voor. Dat moet ik wel opzoeken, want ik kon het zo niet vinden. Dus hou je nog tegoed van me, ok?

Bijbelonderzoeker Daniel Wallace heeft meer dan 5000 oude manuscripten van de Bijbel van over de hele wereld, pagina voor pagina gefotografeerd en gedigitaliseerd en geïnventariseerd om ze te bewaren voor de toekomst. Dit zijn allemaal handgeschreven manuscripten van voor de tijd van boekdrukkunst. Ze bestaan in de verschillende talen van de tijd: Aramees, Grieks, Latijn, Assyrisch, Koptisch, Gothisch, Arabisch en andere talen. Er zijn vele tienduizenden oude manuscripten van de Bijbel. Men heeft deze vergeleken (met een groot team van mensen over vele jaren) en de verschillen onderzocht. Ze hebben vastgesteld dat alhoewel er duizenden kleine verschillen zijn, vrijwel geen van deze verschillen iets veranderen aan de inhoud. De totale verandering over de 1500 jaar tot de boekdrukkunst werd uitgevonden is miniem. Als je een beetje Engels kan, kijk dan eens hier: The Bible: Why Does It Endure.

Hij is niet de enige, er zijn vele anderen die soortgelijke onderzoeken hebben gedaan. 

Daar gaat het me niet om.Ik weet dat er veel manuscripten van de bijbel zijn en dat ze allemaal nauwkeurig onderzocht zijn.Het zal allemaal wel. Het zullen vast allemaal heel begaafde mensen zijn enzo, maar toch kan ik me er niet in vinden. Bovendien, laten we eens bij het begin beginnen. Als het over de bijbel gaat, over welke bijbel heb je het dan? De statenvertaling? De NbG? De HSV? De jongerenbijbel(die is erg leuk om te lezen trouwens)Welke vertaling? Welke taal?

Ik zal het bij de SV houden, daar ben ik zelf het meest bekend mee. Ik ben nu bezig in de spaanse vertaling ervan( ik ben vertaler/tolk) en ik kan zeggen dat die en de NL'se toch echt niet hetzelfde zijn!! Daar zit een behoorlijk verschil in, qua vertaling!

De SV is van het aramees naar het grieks naar het latijn naar het spaans/italiaans naar het engels naar het duits naar het nederlands gegaan. Ontelbare vertalingen en hertalingen over de eeuwen heen. n elke keer als je iets vertaalt verlies je een stuk van de oorspronkelijke betekenis. Zeker als het gaat om talen uit verschillende families zoals de Indo-Europese en de Semitische. Maar ook Latijn en Grieks bevatten elementen die niet zo simpel in het hedendaagse Nederlands weergegeven kunnen worden. Daarvoor moet de grondtekst geinterpreteerd worden en voor de bijbelteksten is dat meermalen gebeurd, soms niet al te zorgvuldig maar in overeenstemming met bepaalde ideeen of intenties. En daar zal nooit een foutje in zitten? Yeah right. Christenen zeggen dat ze de bijbel letterlijk nemen, en dat ze geloven in wat er in de bijbel staat. Ik denk dat ze geloven in wat ze geloven wat er in de bijbel staat. En wat ze geloven dat er in de bijbel staat is een interpretatie van wat er geschreven staat. Een interpretatie door jouzelf en door honderden anderen. Er zijn te veel dingen die niet logisch zijn. Zeker omdat de bijbel een geschiedenis boek is en geen religieuze handleiding (zoals ze uit die tijd wel gevonden zijn maar steeds maar in de kelder van het vaticaan verborgen raken)


Ik hoop dat je je realiseert dat er zo door de eeuwen heen nogal is gerommeld met de 'letterlijke' tekst van de bijbel. Allereerst is helemaal niet duidelijk wat nu precies wel en wat niet tot de bijbel behoort, in de loop der eeuwen zijn de meningen daarover nogal verdeeld geweest en ook nu nog bestaat er tussen de verschillende groeperingen geen eenduidigheid wat wel en wat niet als een bijbelse tekst beschouwd moet worden.

De bijbelteksten dateren uit een ver verleden en uit een compleet andere cultuur dan de onze. Om die teksten in overeenstemming te brengen met onze huidige tijd en cultuur zul je dus nogmaals een vertaalslag moeten maken: van bijbelse tijden naar nu. Daar gaat het ook vaak verkeerd, omdat men denkt te weten wat met bepaalde termen bedoeld wordt. Een eenvoudig voorbeeld is homosexualiteit: het hele begrip zoals we dat nu kennen komt nergens in de bijbel voor, maar wel kom je verwijzingen tegen naar sex tussen twee mannen, echter altijd in samenhang met het begrip wellust, wellicht om aan te geven dat de wellust soms zo ver ging dat men zich niet tevreden stelde met de heterosexuele omgang. Maar omdat mensen van tegenwoordig niet op de hoogte zijn van de toenmalige cultuur en inzichten denken ze dat het verschijnsel homosexualiteit afgekeurd wordt, terwijl het gaat om het verschijnsel ongebreidelde wellust.
Deze laatste vertaalslag is misschien wel de moeilijkste omdat je je moet gaan verdiepen in culturele anthropologie. Bij gebrek aan kennis hierover vervalt men tot willekurige invulling van begrippen, ziedaar het probleem.
Op grond van al deze willekeuren, valkuilen en keuzemogelijkheden lijkt me het 'letterlijk nemen' van een tekst waarvan de oorspronkelijkheid zo is aangetast een uiterst hachelijke en wankele basis voor een geloof. Hoe weet jij zeker dat de bijbel die jij als christen meent letterlijk te nemen inderdaad 'het Woord Gods' is en niet het woord van een hele groep mensen die dit Woord voor hun eigen doeleinden hebben aangepast? En als de bijbel er niet is/of geweest zou zijn, waar blijft dan je geloof? Bijbel hier ohja ik heb een geloof. Bijbel weg*poef* ook het geloof weg. Wat is de grond van jouw geloof, afgezien van ' het staat zo in de bijbel'?

Ben je besneden? Er staat toch in de bijbel dat dat moet? God was boos op Mozes dat ie zijn zoon niet besneden had. Dus zal hij ook boos zijn op jou of in ieder geval op je vader. In de bijbel staat dat als je vrouw waar je net mee getrouwd bent op de huwelijksnacht niet maagd blijkt te zijn dat je haar op de deur van haar vaders huis met stenen moet doodgooien. Ga je dat doen? Het oude testament staat vol met dit soort "verlichte" texten. Het nieuwe testament heeft ook zat tegenspraken.

Frank Morison (echte naam Albert Henry Ross) was een ongelovige journalist. Hij geloofde niet in de opstanding van Jezus Christus en nam het plan op zich grondig aan te tonen dat dit een mythe was. Gedurende dit onderzoek werd hij geconfronteerd met de beschikbare feiten en getuigenverslagen en kwam hij tot geloof. Zoals hij zelf zegt: voor elke rechtbank zou een zaak met zoveel argumenten voor vast staan. Hij heeft het boek 'Who Moved the Stone', in het Nederlands 'Het lege graf' geschreven dat vele mensen heeft overtuigd.

Lee Strobel was ook ongelovige journalist met een masters graad in rechten, die de claims van de Bijbel onderzocht om die voor eens en altijd grondig te weerleggen. Ook hij kwam tijdens dat proces tot de overtuiging dat de Bijbel de waarheid spreekt. Hij schreef toen 'The Case for Christ'.

Er zijn meer zulke mensen zoals Gary Habermas, Raplh Muncaster, Josh McDowell en vele anderen. Allemaal voormalige sceptici en atheïsten die hun zinnen er op hadden gezet aan te tonen dat de Bijbel onbetrouwbaar is en in dat proces overtuigd zijn geraakt van het tegendeel.

Ik zeg dit niet om op de autoriteit van deze mensen te bouwen, maar slechts dat mensen zo makkelijk zeggen dat de Bijbel verzonnen en herschreven is zonder verder te kijken dan hun neus lang is. Het gaat mij er niet om om te bewijzen dat de Bijbel waar is, de Bijbel bewijst zichzelf. Ik wil slechts wat tegengas geven om niet zomaar mensen te geloven die zonder veel onderbouwing beweren dat de Bijbel historisch onbetrouwbaar is. 


Als de bijbel zichzelf bewijst, waar komen al mijn vragen dan vandaan? De bijbel bewijst zichzelf voor mij absoluut niet, daarom begrijp ik niet dat je hem letterlijk kunt nemen. Je mag hem serieus nemen als je dat wilt maar letterlijk nemen is gewoon vragen om ellende. In mijn nederige opinie dan toch.

Ik wil je nog even verwijzen naar een website die veel vragen beantwoord:
Vragen over de Bijbel

Ik wil je nog even verwijzen naar een website die veel vragen beantwoord:
gotquestions nederlands.

Hier vindt je antwoorden op vragen over de Bijbel en nog veel meer
Vragen over de Bijbel

En hier nog een link:
Waarom Jezus

Ik kan begrijpen dat je moeite hebt om de Bijbel zo maar zonder slag of stoot als gezaghebbend aan te nemen. Ik wilde ik dat ook niet, ik zette me af omdat ik niet 'geïndoctrineerd' wilde worden (afzetten tegen alles en dat indoctrinatie noemen was mode in die tijd). Ik besefte niet dat ik in feite dag in dag uit werd geïndoctrineerd van de andere kant, vanuit school, vanuit de popmuziek, van de tv en film, uit boeken etc. en alles wat zij zeiden over wat er fout was met de Bijbel nam ik zonder slag aan.

Dat is het hele probleem niet.Ik zit met het probleem dat ik niet snap dat mensen het gevoel hebben hun geloof op te geven, als zij goedkeuren dat geloven op een andere manier ook goed is.

Tenzij je heel rigide vasthoudt aan regeltjes en documenten, moet het toch mogelijk zijn om als christen te geloven in Ggod en in te zien dat het een van de vele wegen is, welke naar God leiden. Ik heb geen moeite met Jezus, maar wel met de christenen.
Dat er voorbeelden staan in de bijbel dat minderheidsgroepen vervolgt worden is levens gevaarlijk. het is een geschiedenisboek, en niet alles wat erin beschreven wordt is de wil van God. Als je het kort door de bocht letterlijk neemt. Dan kun je denk ik beter selectief Jezus zijn lessen letterlijk nemen. Die had het tenminste begrepen. Als ik de paus was, en dus de bijbel mocht aanpassen( dat heeft ie in het verleden gedaan!!) dan zou ik bijna alles behalve de verhalen van Jezus verplaatsen naar het hoofdstuk "andere zaken". Jakob was een oplichter, Abraham leende zijn vrouw uit aan de farao om de man te paaien, Mozes vond steniging uit voor al te goedgebekte vrouwen en God zelf liet zijn eigen zoon nagelen en eiste hetzelfde van Abraham. Hoe kan zo iemand oneidig goedertieren en barmhartig genoemd worden? Dat is pure taalerosie. Die hele Bijbel staat zo vol tegenstrijdigheden. Het is ook een ongelooflijk slecht geschreven, oersaai boek. Vol drama en prachtige verhalen, zeker, maar zo beroerd geschreven. Adam en Eva, de kennis van goed en kwaad, de broedermoord op Abel, de zondvloed en de ark van Noach; wist je dat de eenhoorn is uitgestorven doordat Noach en de zijnen aan boord een feestmaal aanrichtten? Hoe deden ze dat op de ark met het paartje houtworm?) Al deze schitterende verhalen, vol nog steeds actuele conflicten en wijsheden, worden in een paar bladzijden afgeraffeld. Wat een gemiste kans! Opsommingen van vaders, zonen en hun leeftijden daarentegen krijgen alle ruimte.

Bij mij kwam de verandering toen ik de inhoud van de Bijbel enigszins leerde kennen en de realiteit van het mijn eigen leven en het leven op aarde zag en hoe dit alles overeen kwam met wat de Bijbel zegt. De Bijbel verklaarde wat ik zag en ervoer en had ook de oplossing. En hoe meer ik de Bijbel leerde kennen hoe groter het vertrouwen werd.

Nou, fijn. Als jij daar blij mee bent vindt ik het prima. Ik had het andersom. Na 20 jaar in de protestantse wereld, was ik er absoluut niet van overtuigd. Gedwongen belijdenis moeten doen, hele gesprekken met de dominee die mij niet kon overtuigen, het was niks. Iedereen was blij en gelukkig en “ in de Heere” , maar ik niet.Ik heb een gezonde portie respect voor de Goden/Krachten (hoe je 't beestje ook noemt), maar ik weiger om volgens een systeem te leven waarin ik me continu schuldig of gecontroleerd moet zien. Dat is nu net wat ik bij het Christendom zo vreselijk vind, dat je vaak alles op die hogere macht schijnt te moeten schuiven en daarmee effectief de verantwoording voor je eigen daden uit handen geeft, want 'het is God's wil' of juist niet.

Daarom:
1- Verdiep je in de werkelijke geschiedenis van de Bijbel. Ga niet zomaar af op wat mensen zeggen die zich er verder niet in verdiept hebben.

Heb ik gedaan. Ben niet overtuigd.

2 - Lees de Bijbel zelf, niet oppervlakkig maar om het echt te leren kenen en te begrijpen. Als je het wil leren kennen en zien of het betrouwbaar is moet je allereerst zelf lezen, in plaats van er over te lezen. 

Heb ik ook gedaan. IN het nederlands, Engels, Frans en nu de Spaanse versie ;) en ik vind God daar niet. En Jezus ook niet. Lees ik dan verkeerd?

En daarbij wil ik nog zeggen dat het uiteindelijk niet gaat om de Bijbel, maar om de Persoon die achter de Bijbel staat: jouw en mijn Schepper.

De bijbel of kerk gehoorzamen brengt je niet bij God. Het is een richting aanwijsbordje op de weg. Als je bij God bent kun je de bijbel vergeten. Je kunt hem tenslotte alles zelf vragen. Het maakt op dat moment dan ook niet uit of je binnen of buiten de tuin bent. Mensen kunnen wandelen met God. Werkelijk een worden. Niet dat je dan plots alles kunt of alles mag maar dat je volledig in overeenstemming bent met zijn bedoeling voor jou. Als je dat pad wandelt is buiten de tuin lopen totaal ongevaarlijk. Wie zou je raken met zo'n bondgenoot? Psalm 91 was het toch?

Wat de waarden betreft die het christelijk geloof uitdraagt ivm liefde en respect voor je medemens, dan denk ik dat het christendom en wicca wel samengaan, want die waarden zijn voor mij universeel.

Ook zal ik altijd respect hebben voor mensen die wel christelijk gelovig zijn. Wat voor mij geen steun en houvast geeft, moet daarom voor een ander nog niet slecht zijn.