(...) Zou u over dit gedrag praten of het maar met een korrel zout nemen? Het be...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 31-05-2007| 00:00

Wij zijn nu een aantal maanden getrouwd, hebben een prachtige huwelijksdag achter ons liggen en ook nog eens een heerlijke huwelijksreis. Nu wil het feit dat een paar vrienden van ons (goede middelbare schoolvriend en zijn vrouw) een paar jaar geleden zijn getrouwd. Hun dag had -achteraf gezien- wellicht wat zelfde trekjes als onze dag, zonder dat het onze intentie is geweest om "na te apen". Echter, de vrouw van mijn goede vriend heeft op de huwelijksdag direct geroepen toen ze m'n vrouw had gezien: precies mijn jurk, zo'n model had ik ook (ik ben geen expert, maar kon wel zien dat het er heel anders uitzag). Daarna is het maar doorgegaan: wij zijn op een slot getrouwd, zij op een kasteel. Ik had jacquet, die vriend ook (wij als vrienden zagen zoiets nooit als een probleem, ik had altijd al gezegd dat ik in jacquet zou gaan trouwen en hij blijkbaar ook, leuk toch?). Het boeket zou hetzelfde zijn geweest, de ring had mijn vrouw ook nageaapt, etc. etc. Het bedankkaartje zou trekjes hebben van hun kaartje en ga zo maar door. Ons beider huwelijksreis ging naar hetzelfde land (had er mee te maken dat mijn vrouw en ik in dat land hebben gewoond). Dit heeft ze nu inmiddels zo'n drie keer tegen ons gezegd (geformuleerd als: "We voelen ons helemaal vereerd dat jullie zoveel dingen hetzelfde hadden als wij, geeft ook aan dat jullie het bij ons heel leuk vonden"). Dit vonden wij trouwens ook een erg leuke dag! Totdat we deze week ook nog eens hoorden dat ze tegen verschillende mensen heeft gezegd, dat wij hen zouden hebben nageaapt. Dit was totaal niet het geval, geen moment mee bezig geweest!!! Eerst hebben we ons er niet zo aan gestoord, helemaal niet zelfs. Prima, als iemand overeenkomsten ziet. U zult wellicht denken: maak je niet zo druk. Normaal doe ik dat ook niet zo, maar het is niet leuk als iemand maar rondbazuint dat wij alles gekopieerd zouden hebben. We hebben het gevoel dat dit nu tussen ons in komt te staan. Die vriend van mij zou er nooit een probleem van maken, die is heel relaxed (er is namelijk helemaal geen sprake van kopiëren). Zou u over dit gedrag praten of het maar met een korrel zout nemen? Het begint mij inmiddels aardig te irriteren. Nog een vraag: waarom vergelijkt iemand zichzelf altijd met een ander? Dat is toch erg vermoeiend? Als wij zelf iets organiseren (feestje o.i.d.), doen we dat omdat we dat zelf leuk vinden. Niet om de competitie aan te gaan met een ander. Dat is het leven toch niet waard?  Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel. Alvast bedankt voor uw antwoord.

Beste vraagsteller,

Je verhaal heb ik met een glimlach gelezen, dat wil zeggen het begin. Want gaande weg kan ik me inderdaad de ergernis die ontstaan is indenken. Vriendin-lief gaat buiten haar boekje. Uit jaloezie? Hoe goed kennen jullie elkaar? Hoe reageerde zij vóór jullie trouwdag? Vriendschap is er tussen jullie als mannen al langer, maar daar zijn dus twee dames bijgekomen. Dat geeft verandering binnen relaties, ook binnen die met vrienden. Waarschijnlijk leerden jullie mannen niet tegelijk je a.s. vrouw kennen, kregen jullie niet tegelijk verkering. Dus gaan veranderingen ook geleidelijk. Jullie echtgenotes moesten jullie én elkaar leren kennen, waarderen, respecteren. Als daar twee vrienden-echtparen uitgroeien is dat geweldig. Automatisch gaat dat echter niet! Dat blijkt wel uit je verhaal. “Vriend en vriendin” trouwden eerder en nu jullie óók getrouwd zijn is er opnieuw een andere situatie ontstaan. Waar één het in ieder geval ‘moeilijk’ mee heeft. Om wat voor reden dan ook. Je schrijft zelf al dat haar reacties tussen jullie in komen te staan. Ja, en dat is jammer. Vriendschap, ook tussen echtparen, is ô waardevol! Wat je ook gaat doen, hoe je het ook aanpakt: probeer vriendschap er niet onder te laten lijden... dat is een gedachte die je vast moet houden!

Natuurlijk zijn er op een trouwdag een aantal elementen die voor ieder bruidspaar ‘eender’ zijn... probeer dat maar met een beetje humor te relativeren naar vriendin-lief. Natuurlijk was jouw eigen bruid het mooiste, zelfs al hád ze dezelfde jurk aangehad! Hebben jullie de fotoreportage al? Dan zijn verschillen toch duidelijk te zien, zou ik zeggen. Jouw bruid versierde zich voor jou en ‘zij’ deed het destijds voor haar eigen man! Dat is en blijft uniek!  Soms is ‘de aanval’ de beste verdediging: als ik jou was stapte ik op haar af (of nodigde ik hen beiden bij mij thuis uit), maar ik bén jou niet. Ik kan niet inschatten of je er goed aan zou doen.
 
Een korreltje zout... kan ook wonderen doen. Als jùllie beiden het op kunnen brengen, tenminste. Ga met elkaar foto’s kijken en vergelijken. Er zullen dezelfde ‘scènes’ te zien zijn, maar toch ook weer heel verschillend... ‘Bevestig’ haar door haar gelijk te geven in: "We voelen ons helemaal vereerd dat jullie zoveel dingen hetzelfde hadden als wij, geeft ook aan dat jullie het bij ons heel leuk vonden", want dat wás ook zo, schreef je. Een gesprek met de nodige humor erin kan hier best op volgen. Bereidt het vóór: nodig ze uit voor een etentje, zorg voor een ontspannen sfeer.

Hoe kijkt je vriend er tegenaan? Een gesprek met hem, onder vier ogen is een andere mogelijke optie. Let er op (bij elk gesprek: met háár, hém, of jullie allemaal) dat je ‘haar’ niet afkraakt: ‘zij’ is de echtgenote van je vriend, voor hém belangrijk! Praat in ik-termen (“ik vind het vervelend dat...”), terwijl je haar eerst geprezen hebt (“je bent een geweldige vrouw, maar ik vind het vervelend dat...”). Snap je?

Stop het gebeuren in ieder geval niet in de doofpot door te denken dat het vanzelf verandert, of door het met de zogenaamde mantel der liefde te bedekken. Want dat werkt op de duur niet! Weet je: een klein plantje is zo verwijderd, maar een grote boom verplaatsen lukt niet meer! Of een ander beeld: een bal die je onder water duwt en loslaat spríngt omhoog. Duw je hem verder omlaag, dan springt ie ook hoger als ie boven water komt!

En dan nog dit: waarom vergelijkt iemand zichzelf altijd met een ander? Tja, daar kunnen verschillende oorzaken voor zijn. Daarom vroeg ik aan het begin van dit antwoord: hoe goed kennen jullie elkaar? Het kan jaloezie zijn, onzekerheid, interessant willen doen, een gewoonte, de veranderde situatie niet (goed) aankunnen... in ieder geval is dát voor jou, voor jullie, lastig. En aanleiding om er “iets mee te doen”. Maar misschien heeft ‘zij’ er ook zelf wel last van!

Ik hoop, dat je nu hiermee verder kunt, samen met je kersverse echtgenote!
En zo niet: schrijf dan nog maar eens! Een goed gesprek gewenst!

Hartelijke groeten,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven