Ouders hebben onenigheid met de dominee

Mijn ouders hebben sinds enkele maanden onenigheid met de dominee. Daardoor gaan we heel vaak niet meer naar de kerk (daar), ook omdat we bij sommige andere dominees niet gaan. Ikzelf heb geen moeite met de prediking van onze dominee. Ik luister er graag naar en het raakt me vaak. Mijn ouders wilden na die onenigheid ineens niet meer dat we naar de catechisatie gingen. M’n broertje en zusje gingen niet meer. Maar ik kon dat gewoon niet. Ik zat op belijdeniscatechisatie en het raakte me keer op keer, ik wilde er heen. Met de belijdenisdienst ben ik als enige van het gezin wel gegaan, omdat ik daar toch graag bij wilde zijn, ook al deed ik zelf geen belijdenis. Daar kreeg ik veel positieve reacties op. Ook die preek heeft mij weer geraakt. Andere keren durf ik niet te gaan, maar wil ik wel heel graag. Anders gaan we naar een andere kerk of lezen we thuis.

Ik zit er heel erg mee en vraag mij af wat er ik mee moet. Ik weet niet wie er gelijk heeft. Ik weet niet of ik mag gaan als mijn ouders niet willen gaan. Ik zou zo graag gaan. Maar misschien is dat wel helemaal verkeerd. In de Bijbel staat dat je een gemeente moet zijn, naar een kerk moet gaan, enzovoorts. Dat geldt toch nog steeds? Of zou het niet gelden als er een dominee is waar we liever niet naar luisteren of die een onzuivere prediking brengt? Mogen we dan thuis blijven of naar een andere kerk gaan? Veel vragen misschien, maar ik denk hier de hele dag over na en weet niet meer hoe het moet.

Inderdaad heel veel vragen die je stelt. Lastige vragen ook. Ik zou niet graag jou willen opzetten tegen je ouders. Ik weet overigens niet wat er aan onenigheid zit tussen jouw ouders en jullie predikant en ik weet ook niet hoe oud je bent.

Wat het eerste betreft weet ik niet wat de achtergrond is van het conflict met de predikant en hoe daarover de communicatie is (geweest). Naar ik inschat heeft het te maken met de inhoud van de prediking. Dat is altijd een lastig punt. Wat voor de één geen probleem is om naar de kerk te gaan, is dat voor de ander wel het geval. De één wordt er door gevoed en aangesproken en de ander juist helemaal niet en mist heel veel. Bij jou is dat ook het geval. Jij wordt heel sterk door de prediking aangesproken, maar je ouders juist helemaal niet. Het gesprek daarover is vaak heel moeilijk. Vaak zijn de argumenten waarom prediking afgewezen wordt heel persoonlijk en emotioneel. Zelfs als er op redelijke argumenten gediscussieerd wordt, is dat voor de één heel aannemelijk en voor de ander juist helemaal niet.

Ook jouw gesprek met je ouders zal niet gemakkelijk zijn. Als jij vindt dat de preek je wel aanspreekt, is dat voor je ouders juist een heel groot probleem. Ze zijn bang dat je meegenomen wordt in zijn manier van Schriftuitleg en willen je daarvoor bewaren. Dat voelen ze als ouders zo aan. Maar voor jou is dat weer een groot probleem. Jij ziet dat helemaal niet in en wordt juist sterk aangesproken door zijn prediking. Kortom, een lastig probleem.

Wat jij zegt over het gemeente-zijn en het juist zijn onder het Woord, ook al is de prediking niet altijd zoals je zelf zou willen, zijn heel belangrijk. Maar voor jouw ouders telt dat niet. Een gesprek daarover vervalt vaak in koude harten en hete hoofden. Daar komt nog bij, en dat schreef ik al, ik weet jouw leeftijd niet. Als jij nog onder de zeggenschap van je ouders valt en nog niet de leeftijd van de volwassenheid hebt bereikt, bepalen jouw ouders hoe de zondag wordt ingevuld. Daar kun je het niet mee eens zijn, maar je hebt je te stellen onder het gezag van je ouders. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het vijfde gebod.

Maar goed, ook daar is een grens aan. Als ouders dingen van je eisen die tegen de Bijbel ingaan, hoef je niet te gehoorzamen. We moeten immers God meer gehoorzaam zijn dan de mensen, ook al zijn het je ouders. Een gesprek hierover met de predikant waar je eigenlijk bij hoort, is ook niet gemakkelijk. Hij zit in een lastig parket omdat hij een conflict heeft met je ouders. Heel vervelend allemaal.

Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik je moet adviseren. Wel weet ik dat je op een gegeven moment een leeftijd hebt bereikt dat je voor jezelf mag opkomen. Weliswaar in een goede verstandhouding met je ouders, maar dat je wel een keus mag doen die naar je eigen gevoel de juiste is. Dat is voor ouders niet altijd gemakkelijk, maar ook zij moeten daarin berusten. Er zijn al heel wat ouders die kinderen wegen hebben zien gaan die ze zelf niet zouden nemen, maar die hun kinderen wel nemen. En dan bedoel ik niet de weg van het kwaad door tegen God en de kerk te kiezen, maar wel een andere kerkkeuze en keuze van prediking. Helaas bestaat daarover binnen christelijk Nederland heel veel onenigheid, maar laten we vooral oog hebben voor die ene heilige algemene christelijk kerk die God heeft door alle kerken heen en onder prediking die heel divers is. 

Ds. R. W. van Mourik,
Alblasserdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

• Geboortedatum:
  07-02-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven