(...) ik wil eigenlijk zo'n iemand worden die toch niet meer opziet tegen een fa...

Ik worstel een beetje met mezelf... Ik, een jongen van 20 jaar oud, heb enorm veel moeite met het maken van contacten. En zodra ik met iemand in gesprek ben, wil het gesprek maar niet vlotten en vallen van mijn kant regelmatig stiltes. Nu heb ik met verschillende mensen hierover gesproken en vaak zegt men dat ik niet genoeg geïnteresseerd zou zijn. Dit is misschien wel gedeeltelijk waar, maar vanuit mezelf heb ik niet zozeer de behoefte om te praten. Anderen verwachten van mij echter wel min of meer dat ik wat meer mijn mond lostrek. Anderen zeggen weer dat ik mezelf moet accepteren en maar moet doen zoals ik ben. Ondanks het feit dat ik dit probeer, krijg ik geen rust wat dat betreft in mijn hart. Ik wil vanuit mezelf dus niet graag praten, maar ik wil eigenlijk zo'n iemand worden die toch niet meer opziet tegen een fatsoenlijk gesprek. Heeft u misschien tips/adviezen hoe ik dit zou kunnen realiseren?

Beste vragensteller,

Je schrijft dat je met jezelf worstelt en als ik het goed begrijp krijg je tegenstrijdige adviezen van anderen wat uiteraard verwarrend is. Wiens raad moet je nu opvolgen? "Waar ben ik en waar is de ander?", zijn wezenlijke vragen waar veel mensen mee worstelen.
 
Zoals jij jezelf beschrijft lijk je me een rustige, wat introverte jongen. Jouw slotvraag vond ik heel verhelderend; je lijkt prima te weten wat je wilt! Je bent geen vlotte prater en je wilt jezelf rechtdoen door dit te accepteren en niet steeds van jezelf te verlangen om over een grens te gaan. Je beschrijft heel mooi dat dit geen rust geeft in je hart. Anderzijds zou je wel wat meer vaardigheden tot je beschikking willen hebben om je sociaal te gedragen en in ieder geval een "fatsoenlijk" gesprek kunt voeren. Dat lijkt me een prima standpunt!
 
Lastig vind ik de zin dat het misschien wel waar is dat je geen of weinig belangstelling hebt voor anderen. Vind je dat zelf, of vinden anderen dat? Ik merk in mijn praktijk dat het vaak zo is dat mensen wel belangstelling hebben voor anderen, maar niet weten hoe ze dit moeten laten merken of zich zo onzeker voelen dat ze het maar niet doen! Wanneer het zo is dat je bij jezelf echt geen belangstelling voor anderen ervaart en dit niet toont, heeft dit uiteraard een effect voor relaties. Wellicht is het goed om hierover na te denken. Mogelijk heb je zelf ook niet zoveel behoefte aan belangstelling van anderen en is dit voor jou een norm. Goed om je te realiseren dat niet ieders behoefte gelijk is en dat je ook hierin keuzes dient te maken, waardoor jij je verantwoordelijk toont voor een relatie.
 
Een praktisch antwoord op jouw vraag of ik tips of adviezen heb om meer sociaal vaardig te worden heb ik wel. Bij veel algemeen maatschappelijkwerk-instellingen, en ook bij Eleos, kun je hier hele bruikbare trainingen of cursussen voor volgen. In groepsverband, waar je dus direct kunt oefenen, leer je sociale vaardigheden. Meestal heeft een training ongeveer tien bijeenkomsten. Zeker omdat er geen sprake lijkt te zijn van individuele hulpverlening of therapie, lijkt mij zo'n training naadloos aan te sluiten bij jouw vraag. Informatie kun je zeker krijgen bij de instelling bij jou in de buurt. Soms wordt zo'n training ook aangeboden door de volksuniversiteit. Bij sommige onderwijsinstellingen kun je ook deelnemen maar ik weet niet of jij werkt of studeert.

Mocht je niet weten waar er bij jou in de buurt trainingen worden gegeven kun je altijd informeren bij je huisarts, die wordt altijd op de hoogte gehouden.
 
Succes en een hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven