Lastige integratie in nieuwe gemeente

Ds. H.H. Klomp | Geen reacties | 30-10-2024| 09:38

Wij hebben in het verleden noodgedwongen onze gemeente moeten verlaten. De ‘vernieuwde’ leer raakte voor ons als gezin te ver weg van wat wij geloven dat de HEERE in Zijn Woord wil. Dit ging na veel gesprekken met de kerkenraad en strijd. De keerzijde hiervan was dat wij de gemeente waar wij al jaren kerkten, en een fijn onderling contact hadden met medegemeenteleden, moesten verlaten. Wij mochten een nieuwe gemeente (CGK) van de HEERE ontvangen. Hier wordt het Goddelijk Woord recht gepredikt. Hier zijn we de HEERE dan ook oprecht dankbaar voor.

Maar deze gemeente is zó anders dan dat we gewend waren. Het onderling contact is niet onvriendelijk, maar men blijft op afstand. Er zijn grote familieverbanden in deze gemeente. Het lijkt erop dat men ons niet nodig heeft, ondanks dat we ons vanaf het begin open hebben gesteld om ‘ertussen’ te komen. Taken in de gemeente worden ook door ons opgepakt, waaronder het begeleiden op het orgel van de gemeentezang tijdens de erediensten. Wij hebben geen kinderen, dus ook daardoor komen wij niet echt ertussen bij de gemeenteleden. Wij wonen wel iets buiten de plaats van onze kerk. Dus ook daar vinden we elkaar niet.

Gesprekken met de kerkenraad hierover heeft niet tot resultaat geleid. We willen ook niet zielig overkomen. Wij hebben onze nood aan de HEERE voorgelegd. We vinden het zo jammer. Ook wij hebben het ook zo nodig om op een fijne manier tussen onze gemeenteleden te leven als kinderen van onze HEERE. We hebben moeten kiezen voor een Bijbelse prediking. Hier staan we nog steeds volledig achter. Maar deze situatie knaagt aan ons. Wat zouden we nog meer kunnen doen?

Betrokken gemeenteleden, dank voor uw vraag. Wat erg dat je als positief echtpaar je (oude) gemeente moet verlaten omdat de Bijbelse prediking te wensen overlaat. Maar wat een zegen dat u een nieuwe gemeente hebt gevonden, waar de schriftuurlijk-bevindelijke prediking wel wordt gehoord. Ik vertrouw dat u erdoor gezegend wordt – persoonlijk en samen.

Jammer dat de gemeentelijke integratie nog niet echt tot stand gekomen is. Soms gaat het wel zo als er veel bekende families in zo’n gemeente lid zijn. Maar men dient ook altijd oog en hart te hebben voor volwaardige gemeenteleden die van elders inkomen. Goed dat u het onderlinge contact zoekt en ook aangeeft dat u daarnaar verlangt. Jammer dat het er nog (steeds) niet is. Want als we de gemeenschap der heiligen bijbels belijden, dan moet dat in de onderlinge belangstelling en het meeleven ook gestalte krijgen. Vanuit dat Bijbelse woord dat de gemeente des Heeren met zijn vele leden toch één lichaam is. Zie 1 Korinthe 12:12-26.

Je hebt elkaar dus onderling nodig om goed te kunnen functioneren. Zò dat werkelijkheid  wordt: als één lid lijdt, lijden al de leden mee. En ook: als één lid  verheerlijkt wordt, zo verblijden zich al de leden mee! (1 Korinthe 12:26).

Ja, wat zou u nog (meer) kunnen doen? – zo vraagt u. Ik ken uw omstandigheden verder niet. Maar: blijf trouw meeleven. Geef u aan de gemeente (en aan de Heere) van harte. Begeleid tot Gods eer en tot verwondering van de samengekomen kerkgangers op zondag  het psalmgezang! Blijf hartelijk meedoen in verenigingsverband en gemeentelijke ontmoetingen. Leg uw zorg en zegen trouw voor in het gebed aan de Heere. Bemoedig elkaar en anderen. Wees lankmoedig (dus: heb geduld) – misschien moet het zijn tijd hebben voordat het echt positief verandert. Dat hoop ik voor u!  Ontvang ondertussen een zegen uit de prediking. En wees een zegen op de plek waar de Heere u bracht in Zijn voorzienige zorg.

Ik heb uw hartenkreet gehoord en hopelijk enigszins beantwoord. De Heere zegene u - persoonlijk en samen!

Groet,
Ds. H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven