Vol huis
C. M. Chr. Rots - de Weger | 41 reacties | 14-08-2024| 09:52
Vraag
We kregen binnen zes jaar vier kinderen. Daarmee is ons (relatief kleine) huis helemaal vol. We hebben geen zolder. De vraag is: hoe ga je dan nu verder? Zuinig leven kunnen we goed, maar het huis kan niet groter worden. Dus wat dan? Verhuizen op één inkomen in deze tijd en in onze regio is een onmogelijkheid, dus dan maar weer gaan werken als moeder? Anticonceptie gebruiken want een vijfde past nergens meer? Een financieel x-jarenplan maken tot een verhuizing mogelijk is?
Of gewoon niets veranderen en op den duur vanzelf er tegenaan lopen dat het niet meer past in ons huis (tieners van verschillend geslacht op dezelfde kamer is niet wenselijk, de kamers zijn te klein om het anders in te delen), en dan? En (hoe) botst bijvoorbeeld wel actief zorgen en keuzes maken waardoor een groter huis op den duur toch kan, met het vertrouwen dat God je leven leidt?
Geeft u straatarme Egyptische christenen een onvergetelijke Kerst?
In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een christelijke Egyptische familie te doneren. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden.
Antwoord
Beste vraagsteller,
De vragen die je stelt zijn op zich allemaal het overwegen waard! Maar ja, ik kan er natuurlijk niet zomaar één uit pakken die hèt antwoord vormt. Bespreek een en ander met je partner. Maak lijstjes met voor en tegen bij elk argument. En vooral: jullie hebben je gezin zoals het nú is, dus dáár ligt de verantwoordelijkheid.
‘Kinderen op de wereld zetten’ (ja, zeker: van de Heere gekregen!) is één, ze gróótbrengen is een heel eigen opgave. Vooral als je de kinderen opvoedt ‘in de vreze des Heeren’. Een groot of klein huis is dan een gegeven: met de ruimte creatief omgaan is de kunst. Zuinig leven kunnen jullie, zoals je schrijft, maar besparen door níét uit te geven is eveneens een uitdaging (ben je zelf handig en/of is je echtgenoot een doe-het-zelver, let je bij de boodschappen op aanbiedingen, is een moestuin(tje) mogelijk? Dat soort dingen.).
In je brief lees ik tegenstellingen die er niet zijn: verhuizen op één inkomen in deze tijd en in onze regio is een onmogelijkheid, dus dan maar weer gaan werken als moeder? Als het op verhuizen aankomt zijn er bijvoorbeeld méér regio’s of je kijkt naar een ‘klushuis’. Wellicht opent het heel serieus naar meerdere opties kijken onverwachte mogelijkheden.
Gaan werken hoeft geen tegenstelling te zijn, maar misschien wèl een optie om nader te onderzoeken! Een financieel plan maken is áltijd een goed idee, waar de mogelijkheid van een werkende moeder goed in zou kunnen passen. Overigens: ook als je níet buiten de deur werkt heb je invloed op de gezinsfinanciën! Misschien niet door ìnkomsten, maar zeker door úitgaven!
Ook de volgende regel in je brief: “Anticonceptie gebruiken want een vijfde past nergens meer?” vind ik wel erg zwart-wit! Je kunt als mens niet alle dingen naar je hand zetten, maar je mag zéker je hemelse Vader vragen om te zorgen. Je héle leven heeft toch te maken met het vertrouwen dat God je leven leidt? Betekent dat dan ‘afwachten’: lees lijdzaam toezien en je min of meer slachtoffer van de omstandigheden voelen? Nee, zeker niet! Bidden en werken gaan samen. Je hebt immers ook je verstand gekregen, je creativiteit in denken én uitvoeren! Met áltijd de vraag: Heere, help mij om zó te leven als U dat van mij vraagt.
Tenslotte je laatste zin: “En (hoe) botst bijvoorbeeld wel actief zorgen en keuzes maken waardoor een groter huis op den duur toch kan, met het vertrouwen dat God je leven leidt?” Op de een of andere manier lijk je gefocust op ‘een groter huis’. Dat kan -ik kan niet bekijken hoe klein en vol je huidige woning is!- maar van meer ruimte word je niet gelukkig. Dan heb je zó weer allerlei spullen die je meent nodig te hebben. Nee, het gaat om iets heel anders. Lééf je met de altijd terugkerende vraag die ik hierboven noemde? Dat is wellicht confronterend, maar denk dáár eens over na en praat erover met man, kinderen, familie, ouderling, dominee, bij de Bijbelstudiekring.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat knaagde er dan precies? want dat is m.i. belangrijk om te analyseren. Is het op de Bijbel gegrond of is het een vaag ongefundeerd(?) gevoel?
Omdat in de Bijbel duidelijk staat dat het de Heere is die de baarmoeder opent en sluit. Wat geeft ons dan het recht om daar tussen te komen en over te willen beslissen?
En, daarom ook mijn opmerking in mijn eerste reactie, laat je leiden door Zijn Geest. Het zal voor iedereen vast anders zijn en verschillende ‘uitkomsten’ hebben, voor mij persoonlijk voelt dit als Zijn leiding, dat ik er eerst niet aan moest denken om weer zwanger te worden en dat ik er nu soms zelfs weer naar kan verlangen ;)
Ik probeer helder te krijgen of er wel ruimte is om het beperken van het aantal kinderen t.o.v. het aantal dat je 'technisch' had kunnen krijgen (ten gevolge van het zo vaak mogelijk proberen) als zonde/of fout te bestempelen. Mijn inzien hebben we daarin een stukje keuzevrijheid en als anderen dat fout noemen of over knagende geweten beginnen dan wel ik graag weten of daar dan toch ergens grond voor gevonden kan worden -buiten gevoelens om- (dus duidelijk vermeld in de bijbel). Dat openen en sluiten van de baarmoeder kun je net zo goed uitleggen als: het wel of niet kinderen kunnen krijgen
Idd het sluit ons niet uit kijk bij voedsel: Psalmen 145
15 Ain. Aller ogen wachten op U; en Gij geeft hun hun spijs te zijner tijd. 16 Pe. Gij doet Uw hand open, en verzadigt al wat er leeft, naar Uw welbehagen. 17 Tsade. De HEERE is rechtvaardig in al Zijn wegen, en goedertieren in al Zijn werken.
Psalmen 103
3 Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
Psalmen 147
8 Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten; 9 Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
Allemaal teksten waar de Heere het doet en toch de mensen niet uitsluit, de boer moet zijn vee eten geven, als het droog is mag je je gewas begieten en verzorgen. God laat het groeien maar dat sluit niet uit dat jij het kan bemesten, Lucas 13
8 En hij, antwoordende, zeide tot hem: Heere, laat hem ook nog dit jaar, totdat ik om hem gegraven en mest gelegd zal hebben;
Zo zijn er veel meer voorbeelden dat mensen geen stok of blok zijn, maar hun verantwoordelijkheid mogen en moeten nemen.
Hoe vaak hoor je niet de Heere moet het doen? Maar als je hoofdpijn hebt neem je wel een paracetamol, zo mag je zeker samen met de Heere je gezin vormen, ken Hem in al je wegen, dus ook hierin.
Ja de Heere kan het wel maken boven bidden en denken. Onze jongste was medisch en psychisch gezien ook niet echt verantwoordelijk, toch heeft de Heere het goed gemaakt, (miskraam met drie maanden, zwangerschap, baby en na een jaar nog een baby.) Toch weten we dat het goed was en hebben we hem met veel vreugde ontvangen, maar dat betekent niet dat we onze verantwoordelijkheid niet mogen/moeten nemen.
Ik begrijp het heel goed dat mensen daar voor kiezen en ik zou iemand daar nooit om (ver)oordelen!
Daarom zei ik ook dat het voor iedereen persoonlijk is, wij zijn zelf op dit punt in ons leven tot deze visie gekomen, ik hoop dat wij daar ook niet om veroordeeld worden :)
En wie weet, mocht ik zwanger raken, dan zijn er na die zwangerschap wellicht weer andere afwegingen die we dan biddend (moeten) maken waardoor we dan weer tot een andere visie komen.
Uiteindelijk moeten we straks allemaal voor onszelf verantwoording afleggen toch :) daarom nogmaals, laat ieder in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd zijn.
Is goed hoor, ieder heeft zijn eigen beweegredenen, soms kun je het theoretisch wel zeggen, maar in de praktijk is het anders, zoals ik al vertelde met hoe het met onze jongste, de 8e ging.
Het is fijn elkaar naar de Heere te wijzen, met Hem kun je alles aan en ook beslissingen nemen.
Ik veroordeel je niet hoor. Vat het ook niet persoonlijk op. Het is maar het challengen van wat gesuggereerd wordt om te kijken of een schuldgevoel of het maken van keuzes die je liever niet zou doen werkelijk terecht zijn.
Ik zie bijv. nog voor me hoe ze zich met aan elke hand 4 kleine kinderen zondags de kerkbank insleepte, half overspannen met een 9e op komst..waarschijnlijk niet omdat ze het zo graag wilde, maar omdat ze anders tegen Gods wil in zouden gaan.
Kinderen vind ik zelf een absolute verrijking van je/het leven, ondanks al het gedoe wat er bij komt kijken! Vat het dus niet op als een pleidooi tegen kinderen, verre van dat.
Ik vind het wonderlijk mooi dat God op een wijze werkt die bij een ieder uniek is. En in alle dingen heeft Hij maar 1 doel voor oog: Tot Zijn Eer.
Als het dan gaat over kinderen krijgen - daarin stem ik in met Rosalinda; Ik ben ten volle verzekerd in mijn gemoed, dat Hij die de baarmoeder opent en sluit, ook zal geven wat nodig is. Maar wanneer ik dat zeg, is het wel in geloofsvertrouwen - en Hij zal niet beschamen.
Maar maakt dat de mening van een ander teniet? Of moet ik overtuigd worden van een andere visie? Ik denk dat wij dan bezig zijn met waar Paulus voor waarschuwt in Romeinen 14.
De één is ten volle verzekerd bij beperking, en looft God voor de middelen. De ander is ten volle verzekerd van God die de baarmoeder opent en sluit, en looft de kinderzegen.
De conclusie blijft uiteindelijk: Waarin ben ik verzekerd op dit gebied? En als het je niet duidelijk is, of je twijfelt.. dan is dat een mooi onderwerp om te onderzoeken. En t.Z.t. zal duidelijkheid komen.
Doe ik met mijn reactie mensen te kort? Ongetwijfeld.. Maar ik hoop dat de intentie van mijn reactie duidelijk is.
Als laatste: Ik heb genoten van jullie uitwisseling van gedachten, en stuk voor stuk leerzaam en interessant. Dank!
Maar, als t gaat over vruchtbaarheid, dat wordt wel lastig om daar op een natuurlijke manier mee om te gaan als je geen regelmatige cyclus hebt toch?
En je hebt gelijk dat je in de vruchtbare periode ook makkelijker seksueel contact kan hebben onder invloed van al die hormonen die er daar voor bedoelt zijn.
Je mag wel een keer een bakkie koffie komen drinken om er over door te praten ;)
Om gezondheidsreden volgt ik dat prima, alleen als het gaat om principiële redenen ben ik dan dus wel nieuwsgierig.
Het onderwerp kun je denk ik onderscheiden in '3 gedachten' ;-):
1) Het in zijn geheel geen kinderen 'nemen'/kinderen voorkomen
2) Het beperken (maar wel meer dan 0) van het aantal kinderen t.o.v. wat 'technisch' mogelijk is
3) Het wel of niet geoorloofd zijn van bepaalde middelen die je zou kunnen gebruiken voor punt 1 of punt 2
Mijn vraag gaat over punt 2, punt 1 en 3 zijn wat mij betreft andere discussies
Of je nu de pil slikt, een condoom gebruikt, het op een natuurlijke manier ‘regelt’ of als je het in vertrouwen over laat aan de Heere en jezelf openstelt voor een eventuele zwangerschap.
Als je in al die dingen de Heere er niet bij betrekt en niet op Hem vertrouwt, dan moet je denk ik ook niet Zijn zegen daarover verwachten.
Er zijn al zoveel kindjes op de wereld, een kind moet de aandacht en liefde en middelen kunnen krijgen die het nodig heeft. Hiermee zeg ik niet dat dat in grote gezinnen niet kan. Maar maar door blijven voortplanten omdat je denkt dat dat je opdracht is, dan heb je het volgens mij niet goed begrepen. Persoonlijk vind ik veilige en stabiele huisvesting en financiele middelen hierin ook echt een zwaar wegend punt. Dat God voorziet betekent niet dat je niet meer logisch en verantwoord beslissingen hoeft te nemen.
