Gevoel van tekortschieten

Hoe weet je of het leven dat je leidt juist is? Je moet je talenten inzetten en veel doen voor anderen. Ik voel me dan zo falen. Ik ben toen er kinderen kwamen gestopt met werken en inmiddels is de jongste naar school maar werk ik nog niet. Dat zou ik ook het liefst niet meer doen. Ik zag erg op tegen het werk ondanks dat ik het wel leuk vond. Het zorgde voor veel druk. Ik heb elke maand één of twee keer migraine. Met paracetamol houd ik dat aardig onder controle, maar ik voel me toch wel naar en moe erdoor. Ook ben ik hooggevoelig, dus alles komt hard binnen en heeft veel tijd nodig om weg te ebben.

Buiten mijn eigen huishouden doe ik wat kleine (achtergrond)dingen voor school en kerk, wat niet echt spanning oplevert. Meer lukt me ook niet. Maar het blijft aan me knagen. De meeste moeders werken wel, halen geld binnen en dichten ook nog eens de eenverdienerskloof. Ik niet. Mijn man vindt het gelukkig prima. Hij zegt: misschien komt er nog eens iets op je pad en anders maar niet. Ik ben bang dat mensen me lui vinden, maar ik heb aan mijn eigen leven echt al genoeg.

Beste vraagsteller,

Voortdurend kijken naar anderen -en vooral ook vergelijken met anderen- levert al gauw frustratie op. Het gevoel van tekortschieten is dan snel ‘geboren’. 

Maar als ìk uw brief lees zie ik helemaal niet iemand voor me die niet genoeg doet! U hebt uw gezin, huishouden en doet ook nog vrijwilligerswerk. Kortom, ik denk dat de dag best gevuld is. Wilt u weten hoevéél u doet: schrijf het op. Ja, ook alle ‘kleine’ karweitjes als bedden opmaken, wassen, strijken, koken, etc. 

Maar dat is slechts het gewone, wat u waarschijnlijk niet persé bedoelt. Want u hebt er schuldgevoelens over dat u níét genoeg doet. Voor wíé, vraag ik me af. Uw echtgenoot heeft er geen problemen mee, schrijft u, dus híj is niet de reden van uw gedachten en dito nare gevoelens. Als u nu eens bedenkt dat echtgenote en moeder zijn al heel mooie taken betekenen waarin u ál uw liefde kwijt kunt. Gewoonweg door er te zíjn! Met aandacht, liefde en tijd voor heel uw gezin. Is dat al niet iets om heel dankbaar voor te zijn? Hoeveel anderen (ja, als we toch kijken en vergelijken!) zijn niet steeds maar weer aan het rennen, vliegen en organiseren om alle ballen in de lucht te houden? Dát wilt u niet, toch? En het hoeft blijkbaar ook niet, wat bij anderen soms wél noodzakelijk is vanwege de financiën. U begint uw brief zo: Hoe weet je of het leven dat je leidt juist is. Door aan het eind van de dag te kunnen zeggen: “Dank U Heere, dat U mij de kracht, de liefde en de wijsheid hebt gegeven die ik vandaag nodig had om U te kunnen dienen zoals U dat van mij vraagt.”
  
“Je moet je talenten inzetten en veel doen voor anderen.” Ja, als u in de eerste plaats voor “anderen” uw directe naasten (=gezin!) leest en talenten vertaalt met het geven van liefde en aandacht. Wij dènken bij talenten vaak aan dingen-doen, maar dat is níét de diepste betekenis van het woord. Tevredenheid, dankbaarheid en positieve gevoelens zijn óók talenten, hoor! Waarmee u een voorbeeld bènt voor uw omgeving! 
 
U hebt genoeg aan uw eigen leven... helemaal prima, want méér dan dat kan ook niet. Probeert u eens zó naar uzelf te kijken, mogelijk doorbreekt u dan de negatieve spiraal waarin u lijkt terecht te komen.

Marijke Rots