Sterilisatie en Gods voorzienigheid

Ik ben een 35-jarige vrouw en moeder van vier kinderen. Ik heb meerdere miskramen gehad, maar ben heel erg dankbaar voor onze kinderen die we ontvangen hebben. Wel wat kinderen met problematiek wat veel van ons als ouders vergt.

Nu de vraag die hier al wel gesteld is. Maar ik kan er geen duidelijk antwoord op krijgen. Elke situatie m.b.t. sterilisatie is weer anders. Ik ben erg vruchtbaar. Ik heb inmiddels zeven zwangerschappen gehad, met weerslag op mijn lijf en psychische toestand. De laatste twee zwangerschappen heb ik als loodzwaar ervaren. Ik slik na de laatste zwangerschap antidepressiva. De angst om weer zwanger te worden is groot.

Een vraag waar me mee worstelen: mijn man overweegt een sterilisatie. Ethisch lijkt dat hem -en ook mij- het meest verantwoord. We hebben veel onderzoek gedaan naar anticonceptie. Ik ben niet zo zeer bang om spijt te krijgen (het moederschap vind ik heel zwaar), alleen worstel ik met de vraag of het van God mag. Doen wij iets verkeerds als we het door gaan zetten? Of moeten wij vertrouwen hebben in Gods voorzienigheid? De Heere geeft leven, dat beseffen we al te goed. Mogen wij wel ingrijpen in de natuur? En aan de andere kant... ik heb verantwoordelijkheden voor de andere kinderen. Een moeder die het psychisch niet aankan, is dat verantwoord?

Geachte mevrouw,

U zit midden in de vragen rondom al dan niet nog verdere gezinsuitbreiding. U hebt uw handen meer dan vol aan het verzorgen en grootbrengen van de kinderen, zoals u schrijft. U bent ondertussen zeven keer zwanger geweest. U slikt antidepressiva en zo probeert u uw taken wat betreft het gezin te doen en vol te houden.  

Ik denk dat een echtpaar in de eerste plaats de verantwoordelijkheid heeft voor de kinderen die er al zijn. Het is belangrijk dat de ouders in principe zelf in staat zijn hun kinderen groot te brengen. Ik wil daarmee zeggen dat je niet boven je krachten hoeft te gaan. Dat staat nergens in de Bijbel. De spanning van het opnieuw zwanger kunnen worden kan ook z'n invloed gaan hebben op je huwelijksleven. Een vrouw kan zo bang zijn voor een nieuwe zwangerschap dat ze daarmee de seksuele omgang met haar man zoveel mogelijk uit de weg gaat wat ook nog eens spanningen kan geven in de onderlinge relatie.
  
U verwijst ook naar Gods voorzienigheid. Het is niet zo dat Gods voorzienigheid het beste kan werken als wij maar zoveel mogelijk niets doen. Wat je ook doet, het blijkt dan achteraf altijd Gods voorzienigheid te zijn. Calvijn zegt zo mooi: “Gods voorzienigheid werkt door onze verantwoordelijkheid heen.”
 
U ervaart al langere tijd dat de gezinssituatie zoals die nu is, het maximum is. Dat is geen gemakzucht, maar de ervaring iedere dag weer. U bent toegegroeid naar de situatie dat het goed is dat het kindertal blijft zoals het is. Dan kan een sterilisatie van de man of de vrouw een mogelijkheid zijn. Bij een sterilisatie worden bij de man de zaadleiders ondoorgankelijk gemaakt of anders bij de vrouw de eileiders. De zaadcel en de eicel kunnen elkaar dan niet meer ontmoeten en er kan dus geen bevruchting optreden. Er vindt dus geen vernietiging van nieuw menselijk leven plaats. Wel is het definitief. Ik denk dat deze methode u rust kan geven in uw gezinssituatie en huwelijksrelatie en dat deze weg zo met een goed geweten bewandeld mag worden.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven