Vriendschap met niet-gelovigen verbreken
Redactie Refoweb | 24 reacties | 29-03-2022| 08:02
Vraag
Ik heb een aantal vrienden die wel gelovig zijn opgevoed maar er nu niks meer mee doen. Mag je dan nog wel met ze omgaan? En wat vindt God als je met ongelovige mensen omgaat? Wel merk ik dat ze je vaak meenemen in het genot van de wereld. Zoals heidense muziek, filmpjes of uitgaansgelegenheden. Ik ben iemand die het best lastig vindt om een vriendschap te verbreken met zo iemand omdat ik graag goed voor iedereen wil zijn (dat staat ook in de Bijbel, dat je iedereen lief moet hebben).
Zelf kom ik ook uit een verleden waar ik geen tijd voor het geloof had (wel christelijk opgevoed) en ging ik naar festivals en concerten. Nu ik weet dat God niet wil dat je daar naar toe gaat, wil ik daar ook niet meer heen en bid ik veel of Hij me weg wil houden van het verkeerde. Sinds begin vorig jaar ben ik me meer gaan verdiepen in het geloof en ga weer naar de kerk. Ik ben blij en dankbaar dat ik daar kracht uit mag halen. Ik vind het nu ook fijn om preken te beluisteren in plaats van wereldse muziek.
Daarom ook de vraag: kan ik nog wel met ze omgaan, of kan ik de vriendschap beter verbreken?
Antwoord
In deze artikelen staan soortgelijke vragen. Daar kun je vast meer mee:
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In alle liefde gezegd je verdiepen in het geloof, preken luisteren en weer naar de kerk gaan is goed, maar niet genoeg... alleen het bloed van Jezus Christus maak je vrij, alleen door Hem kan je gered worden.
9 van de 10 keer zijn mensen die van de kerk zijn afgegaan best vijandig naar mensen die over de Bijbel beginnen. Zij hebben zich bewust van Gods Woord afgekeerd. Zeker kan je het gesprek met ze aangaan, maar als ik zou merken dat er vijandschap komt zou ik op een gegeven moment geen contact meer willen, zeker als ik meegezogen wordt in zonde. Ons hart heeft zo'n intense aantrekkingskracht tot de zonde, als onze vrienden ons er dan toe verleiden waarom zouden we ons in verzoeking brengen?
De vijandschap van mensen binnen de kerk is net zo groot, lid van de kerk zijn is niet genoeg, mensen binnen de kerk die nee blijven zeggen tegen de Heere Jezus, die God de Vader buiten hun leven houden, die de Heilige Geest blijven weerstaan, zijn vijandiger dan mensen die openlijk de kerk verlaten hebben.
Het Woord horen en niet doen, daar wordt heel veel voor gewaarschuwd in de Bijbel.
Je hoeft geen actie te ondernemen om met mensen breken, zij breken met jou.
Klopt, elk mens is ten diepste een vijand van God, alleen wedergeboorte kan daar verandering in brengen, al blijft de oude mens een vijand van God. Maar we moeten ook geen eenzijdig beeld van Gods Woord brengen, zeker goed van Christus spreken, maar ook van de zonde, de mens in zijn doodstaat, wedergeboorte, Gods recht en dat het alleen genade is en geen 'half om half gehakt' God wat en de mens wat. Enkel genade, de mens valt er helemaal buiten.
En als toevoeging als je vrienden toch niet bij je weggaan en jou blijven verleiden tot zonde en je vlees geen nee kan zeggen zou ik zeker afstand nemen. God wil niet dat wij meedoen met de wereld en zonde.
Ik vraag me af wat je onder goed van Christus spreken verstaat, dat je het nodig vindt om het over de doodstaat van de mens.
Goed spreken van Christus, wat versta je daar dan onder?
Ik vraag me nog steeds af wat je onder goed spreken van Christus verstaat.
Alles wat ik schreef dus, dat Hij op deze vervloekte aarde is gekomen om vijanden met God te verzoenen. Dat Hij een weg baant, waar bij de mens geen weg meer is, waarom was het op mij gemunt?! Niks uit de mens, alles uit Hem, wonderbaarlijke genade
Ook dat Hij er meer verlangen voor heeft om jou/mij te redden dan dat jij/ik ooit verlangen zou hebben om gered te worden?
Zeker, er is niks in een mens echt niet. Wij zien geen gedaante nog heerlijkheid in Hem. Wat een wonder als Hij je ogen daar dan voor opent. Wij zijn van nature zondezoekers en geen Godzoekers, daarom is het het zo'n wonder dat Hij met zo'n mens begint.
Dat zijn we dan met elkaar eens, het wordt echter persoonlijker als je het "wij" in "ik" veranderd en ook " een mens" in "ik".
Dan wordt het persoonlijker.
Ik ben een vijand van God, ik wil God buiten mijn leven houden.
Ik kies tegen God en Zijn Gezalfde.
Ik kies ervoor om onbekeerd te blijven.
Dan is het niet zo algemeen en gemoedelijk toch?
Je hebt zeker je verantwoordelijkheid om de middelen te gebruiken en op te zoeken, maar een dode zondaar kan niet ineens zeggen: kom ik kies er eens voor ik bekeerd te worden/zijn.
Als onbekeerd zijn geen eigen keuze is, wat is het dan wel? Noodlot? De DL zegt dat je verloren gaat door eigen schuld= eigen keuze, dat je redding 100% genade is.
Het is je eigen keuze om onbekeerd te blijven.
Diezelfde DL zegt dat wedergeboorte in ons en zonder ons gebeurd, maar dat je door die geschonken wedergeboorte ons in staat stelt daadwerkelijk te geloven en je te bekeren.
Dat gebeurd dus gewerkt door de wedergeboorte.
Hoofdstuk 3/4 par 12
En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift , die van den Auteur van deze werking is ingegeven,, in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.
Hoewel ik je helemaal begrijp en er gedeeltelijk in meega, denk ik toch dat dit gedeelte bedoeld is voor de gemeente, zoals die functioneerde in de tijd van Paulus, de gemeente moest rein blijven, de gemeente bestond uit gelovigen, niet uit een groep mensen die zeiden onbekeerd te zijn en de Heere niet te kennen, wel belijdenis gelooft doen en toch niet geloven.
Paulus ging uit van ware gelovigen, ze hadden hun geloof beleden en werden op hun belijdenis gedoopt. Natuurlijk waren daar hypocrieten onder, die hun goddeloze leven voortzette, die moesten uit de gemeente gezet worden.
Ik ben er van overtuigd dat wij door onze woorden en daden anderen moeten leiden tot Christus.
De tekst gaat over hoe je een gemeente rein en zuiver houdt en niet dat je bijvoorbeeld prostituees niet mag groeten of er een band mee probeert te krijgen om hen tot Christus te kunnen leiden.
Je schrijft: “Daarom moet je ook bij het begin beginnen, dat we van God zijn afgegaan in het paradijs, maar het grote wonder dat God nog een volk op aarde heeft verkoren die zalig worden.”
Terecht geef je aan om bij het begin te moeten beginnen. Maar dan moet je dat vervolgens ook doen, dus Gen 1 en 2. En niet bij Gen. 3 beginnen, zoals je nu doet. En al helemaal niet (voor ons althans) met de uitverkiezing…
God heeft de mensheid van harte gewild, als Zijn evenbeeld. Dát was de basis! En die basis is gebleven. Zo sterk zelfs, dat ná de zondeval, Hij met een herstelplan kwam. Voor de mensheid, de kosmos, de wereld, zoals Joh. 3 ons leert.
En op die basis mag de Evangelieverkondiging gebaseerd zijn. Daarom hebben we zo’n heerlijke boodschap voor deze arme, hopeloze wereld.
Zegen gewenst!
- 1
- 2