Verdriet om ongelovige kinderen

Mijn kinderen geloven niet en dat doet me zoveel verdriet dat ik er soms gewoon ziek van ben. Laatst zei mijn 46-jarige dochter tegen mij, toen ik haar vroeg hardop te mogen bidden voor het eten, heel onverschillig: “Ja, als jij dat graag wilt.” Ik heb hardop gebeden, ook voor haar en haar gezin etc. Later hebben we een gesprek gehad erover. Alleen ik word altijd heel erg emotioneel als ik erover praat en haar onverschilligheid zie. Zij sluit zich dan af.

Ze zei wel op het laatst: “Mam, ik wil wel geloven, maar ik kan het niet. Ik kan niet geloven dat er een God is die alles heeft gemaakt, want waar komt die God dan vandaan?” En nog meer van dat soort vragen. Ik weet dan geen antwoord op die vraag en heb alleen maar gezegd: “Als jij tegen God zegt dat je wilt geloven, komt Hij je vast en zeker tegemoet, want God houdt van je en wil ook dat jij gaat geloven.” Ze gelooft wel dat Jezus er is geweest en aan het kruis is gestorven, maar niet dat Hij de Zoon van God is.

Ik gun hen de liefde en genade van Christus. Ik ben ook bang dat zij anders verloren zullen gaan. Wat kan ik hier nog aan doen?

Beste moeder,

Wat een verdriet voor u als moeder als de kinderen losgeraakt zijn van de Heere God. Dat  doet pijn, omdat we weten dat dit een heilloze weg is. En niet alleen voor de kinderen, maar ook de kleinkinderen groeien op zonder de Heere. In Richteren 2:10 staat dat er een andere generatie opstond die de Heere niet kende en ook niet meer wist wat de Heere voor grote daden in Israël gedaan had. En toen ging het fout in Israël. Toen ik het pas weer las, greep het me sterk aan.

Leven ook nu ook niet velen die de Heere niet meer kennen? Hoeveel ouders worstelen met de Heere om het behoud van hun kinderen en kleinkinderen? Zij smeken de Heere dagelijks om de omkeer van hun kinderen naar de Heere toe. En er gebeurt niets. Maar toch is het heerlijk dat we voor onze kinderen kunnen bidden met hoop! Want als wij ze niet kunnen bereiken, de Heere wel. Voor Hem is geen ding onmogelijk.

De vraag dringt in je hart op, wat heb ik fout gedaan? Misschien hebben we het fout gedaan. Net als Eli, die zijn zoons maar liet aanrommelen. Of als Jacob, die Jozef voortrok. Of als David... Maar weet dan dat de Heere ondanks al die tekorten van onze kant door gaat. Vertrouw op de Heere, wat Hij deed en wat Hij ook nu doet. Pleit op de belofte van de Heere die Hij sloot met je kind bij de doop. Waarin God de Vader zei: “Ik wil de Vader van dit kind zijn.” God de Zoon zei: “Ik wil de Zaligmaker van dit kind zijn.” En God de Heilige Geest zei: “Ik wil in het hart van dit kind werken.”
 
En als je dan ziet dat ze niets meer met de Heere hebben, dan schiet er alleen over wat een andere moeder zei: “Eerst sprak ik met mijn kinderen over de Heere. Dat gaat niet meer, ze luisteren er niet meer naar. Nu spreek ik elke dag met de Heere over mijn kinderen.”
 
Wees blij dat je nog mag bidden met hen. Al laten ze het misschien maar met tegenzin toe. Die weg is dan nog een klein beetje open. Wees voorzichtig... dat je gebed liefdevol is. Ga niet eindeloos bidden om hun bekering. Dat stoot af.
  
Maar weet u, het is nooit hopeloos! Wanhoop niet, want Jezus is de Levende! Hij is gekomen om zondaren uit de modder te halen. God stortte op de Pinksterdag Zijn Geest uit, machtig en krachtig! Drieduizend mensen werden toegebracht tot de dienst van de Heere Jezus. Waren dat allemaal vrome mensen? O nee, velen van hen hebben meegeschreeuwd: “Weg met Jezus, kruist hem, kruist Hem”? Het stond God niet in de weg. Wat een wonder, die Geest is bij ons gebleven. En Die Geest kan ook in 2022 in het hart van uw kinderen werken.
  
Houd aan in liefde, laat ook die dwingende aandrang om ze tot de Heere te leiden maar gerust los en geef hen over aan de Heere. Geef hen over in Gods liefdevolle handen. Weet ook dat onze volwassen kinderen zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden. Een heel mooi voorbeeld is de gelijkenis die de Heere Jezus verteld in Lukas 15. Die jongen ging met het geld op zak er vandoor… reddeloos verloren. Nee, want al verdween die jongen uit het huis van zijn vader, hij bleef in het hart van zijn vader.

Wat kan ik hier nog aan doen? Bidden, voorleven, vooral liefdevol voorleven en… op de Heere hopen. Niet krampachtig doen, maar wees een licht. Wat een voorrecht als kinderen biddende moeders en vaders hebben. Lees voor u zelf Jesaja 55. Heerlijk evangeliewoord, het zal u bemoedigen.

Van harte Gods zegen, 
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven