Rusten in Gods handen

Een aantal jaren geleden heeft God ons uit de wereld geroepen. Van de duisternis, naar het Licht. Een nieuw leven in Christus. En dat geeft een vrede die alle verstand te boven gaat. Maar ook –en als we zien wat het Hem gekost heeft, hoeveel mag het ons dan kosten?– strijd. Strijd van eenzaamheid in de voornamelijk ongelovige familie. Zonden die dagelijks op ons pad komen. Onbegrip in de omgeving. Mezelf kwalijk nemen als ik de aanleiding ben waardoor een ander zondigt. Etc. Begrijpelijk dat we aards zijn en niet zondeloos. En vast, hoe dichter we bij Hem mogen leven, hoe meer we gaan inzien dat alle dingen met zonden zijn bevlekt. Maar dat geeft ook een uitzien naar het Eeuwige leven.

Mijn vraag is: hoe kunnen we rusten in Zijn handen, zonder in de kramp te schieten geen zonden te doen? De HEERE is het zo waard. Ik ervaar het als enorm spanningsveld en raak soms zo ontmoedigd dat ik de ongezonde gedachte heb om het dagelijkse leven liever te ontzien.

Een lid van de gemeente van Christus.

Heel mooi om te lezen dat de HEERE jullie uit de wereld heeft geroepen. Het nieuwe leven in Christus geeft vrede en, ja inderdaad, ook strijd. Vrede bij God door het geloof (Romeinen 5:1). De Bijbel is er eerlijk over dat we verdrukking ervaren als we godzalig leven.

Eenzaamheid en onbegrip zijn moeilijke ervaringen voor ons mensen. We zijn niet geschapen om alleen te zijn. Omgang met anderen en verbondenheid brengen ons veel vreugde. Zelf denk ik vaak aan de Heere Jezus wanneer ik onbegrip en eenzaamheid ervaar. Hij was onbegrepen in deze wereld en eenzaam. Niet begrepen door Zijn volk, Zijn broers, ja zelfs Zijn discipelen. Bij Hem vind ik troost en kracht. Hij begrijpt en kent mij door en door. De gemeenschap met Christus door het geloof gaat boven elk contact met mensen uit. Daarnaast kan de Heere ook nieuwe banden geven met gelovigen.

Onze dagelijkse zonden en aanleiding voor anderen tot zonde moeten ons verootmoedigen. Laten we dat steeds met berouw bij de Heere brengen en geloven dat Zijn bloed ons daarvan reinigt. Blijf tegen de zonden strijden, maar wordt niet moedeloos van je struikelingen.

Het is belangrijk dat we bedenken dat de Heere regeert. Christus vergadert vanuit de hemel door Zijn Woord en Geest een gemeente tot Zichzelf en tot het eeuwige leven. Daarvoor gebruikt Hij mensen. Maar uiteindelijk ligt dit werk in Zijn handen. Ik kan die last niet dragen. Zo kan er een rust zijn in onze levenswandel op aarde. We doen wat onze hand vindt om te doen en wat God op ons pad brengt. Daarin bidden we om wijsheid. Het juiste moment en de juiste woorden. Het is een weg van vallen en opstaan. Dagelijks leren, ons hele leven lang. Maar steeds zien op Christus, Die alles volmaakt heeft gedaan. Hij deed het plaatsvervangend, ook voor mij.

Zo gaat Gods werk door, ook in mijn leven, ondanks al het mijne. Vaak doet God dingen door mijn leven, die ik niet precies weet. Het enige is om gelovig, afhankelijk, biddend, ziende op Christus mijn weg te gaan. Het hangt alles af van en ligt alles vast in Zijn trouw en genade. Niet in mijn trouw of mijn ijver. Verwacht veel van de Heilige Geest en Zijn werk. Niet van ons werk.

Met een hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven