Vraag
In Galaten 2:17 noemt Paulus de eerste reden waarom Christus niet de dienaar van de zonde is. Hoe verklaart Paulus met deze reden dat Christus geen dienaar van de zonde is?
Antwoord
Galaten 2:17: Maar als wij, die in Christus verlangen gerechtvaardigd te worden, ook zelf zondaars blijken te zijn, is Christus dan een dienaar van de zonde? Volstrekt niet!
De vraag gaat over bovenstaande tekst die niet zo duidelijk is. Het is goed om deze tekst in de context van de hele brief te zien. Na het vertrek van Paulus uit de gemeente van de Galaten zijn er Joodse ‘ijveraars’ gekomen. Zij verkondigden dat de heiden-christenen de hele wet moeten naleven: Spijswetten/reinigingswetten/besnijdenis. Paulus stelt tegenover deze leer de waarachtigheid en betrouwbaarheid van zijn boodschap aan de orde: het geloof in Christus is de enige weg tot God (Galaten 2:15-21).
Opvallend is Paulus’ onverzettelijkheid (Galaten 2:5). Paulus heeft niet één moment gebogen voor de dwaling. Daarin was hij anders dan Petrus (Galaten 2: 11-14). Paulus vind het optreden van Petrus huichelachtig. Het heeft een schijn van nauwgezette vroomheid, maar het is niet oprecht. Petrus heeft door met de heidenen te eten gebroken met de Joodse wet. Hoe durft hij die zich zelf niet houdt aan de Joodse gebruiken dit op te leggen aan de heidenen (Galaten 2:14)?
Dan komt in de verzen Galaten 15-21 de kern van het evangelie aan de orde: Het geloof in Christus is bepalend voor onze rechtvaardigheid voor God. Rechtvaardigheid betekent: de rechte verhouding tot God (in overeenstemming met Gods wet). Dat komt niet tot stand door het vlees. De werken der wet doen niet mee als het om de rechtvaardigheid gaat. Tegelijkertijd blijven degenen die verlangen in Christus gerechtvaardigd te worden zondaren. De wet ontdekt hen daar voortdurend aan.
De vraag van Paulus is dan: is Christus daarvan de oorzaak? Werkt Zijn genade de zonde in de hand? Volstrekt niet! Zijn volkomen offer ontneemt de rechtvaardigheid die de mens opbouwt door voor de wet te leven. Maar door het geloof ontvangt een zondaar in Christus de vrijheid om voor God te leven. Als Paulus dat bevrijdende evangelie niet zou preken dan zou hij pas een overtreder zijn! Dan zou hij opbouwen wat hij afgebroken heeft. Wie leeft uit Christus is dood voor de zonde. De wet heeft niets meer bij mij te zoeken want ik heb niets. Het enige wat de gelovige heeft is: Christus en Zijn werk. Alles van Hem is van mij. Christus is tevergeefs gestorven als de wet kracht gaf om zalig te maken. Het gaat Paulus om het hart van het evangelie. Christus is geen dienaar van de zonde om het aantal zondaren te vermeerderen maar Hij is Degene Die aan het rijk van de zonde afbreuk doet. Hij doet zondaren leven voor God in rechtvaardigheid en heiligheid door het geloof.
Is dat het hart van ons leven?
Ds. A. L. van Zwet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.L. van Zwet
