Hart luchten

Ds. A.T. Vergunst | 3 reacties | 30-12-2020| 12:06

Heen en weer geslingerd worden, ‘s avonds een mooi boek lezen of de Bijbel, zo’n verlangen of jaloersheid krijgen, een gebed in m’n hart... En dan ga ik weer aan het werk en vecht ik tegen m’n harde vreselijke hart. Of als vrienden op bezoek komen. En gesprekken over van alles en nog wat waar ik me in mee laat trekken.

Ik ben opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten en ik doe nu belijdenis. Ik vind het fijn om meer te horen, om uitleg te krijgen, maar ik vind het zo erg dat m’n hart soms zo hard is of als het me niks doet. Ik haat dat! En als ik dan weer naar de kerk mag, dan hoop ik dat God nog wat licht in m’n hart wil geven. Maar als er dan weer een zondag voorbij gaat, dan word ik weer zo heen en weer geslingerd.

Mijn oma overtuigt me niet echt van een leven met God. Dan denk ik: als ik 80 mag worden en dan zonder God leven, dan wil ik liever jong sterven met God. Want hoe kan iemand dat jaren volhouden en wachten op God zonder God? Ik probeer veel kennis te krijgen, veel Bijbel te lezen en vooral ook te bidden, maar als ik naar m’n jeugd kijkt dan kan ik voor God niet bestaan. God weet alles van mij en Hij heeft mij nog niet weggenomen. Zo word ik heen en weer geslingerd. Ik wil gewoon God vertrouwen en liefhebben.

Misschien is dit niet echt een vraag, meer een nood... Ik heb ook een poos gehad dat ik zo zoekende was en toch weer ben afgeweken. Ik ben bang dat dat straks weer gebeurt. Vooral als ik op de plek kom waar ik toen ook mijn knieën had gebogen. Dan krijg ik gelijk het gevoel dat het toch geen zin heeft en dan denk ik gelijk terug aan die vorige tijd dat ik dat ook deed en toen niets heeft uitgewerkt. Ik weet gewoon even niet wat ik er mee aan moet en ik wil gewoon even m’n hart luchten denk ik!

Fijn dat je zo je hart mag luchten. Ik neem aan dat je dat ook naar God doet in het gebed. Dat heen en weer geslinger waar je over schreef is vermoeiend en verwarrend. Hoe kan je het ene moment jaloers zijn op een echt leven met God en dan het andere moment weer zo hard en kil zijn? Hoe kan het dat je jezelf telkens weer laat meeslepen in een richting die je toch liever niet meer op wil? Soms zijn er momenten waarin je in het gebed de ervaring had dat er Iemand is Die luisterde, maar toch heeft het alles niet uitgewerkt.  Was het dan wel waar of waren het gewoon gevoelens? En dan oma... Nee zo wil ik toch ook niet zijn als ik oud mag worden. Een heel leven zonder God en dan de toekomst in zonder God. Dan liever jong sterven met God... maar je kent die God niet als jouw God? 

Het is altijd een vermoeiend feit dat we onszelf zo tegenvallen. Het zondige van ons hart blijft ons tarten en ook nog eens de overhand hebben. Toch hoor ik dat je daar niet rustig mee kan blijven. Of lees ik dat verkeerd? Je schrijft dat je een tijd zoekende was, maar dat het alles weer is afgekoeld. Was dat zomaar? Of ging het vlammetje uit door te weinig brandstof of teveel water? Begrijp je waar ik op doel? We kunnen geestelijke gedachten ‘voeden of doven’ door in het Woord en gebed te zijn of daarvan weg te blijven en ons te bedrukken met alles en nog wat. Speur eens terug en ga na wat voor keuzes je maakte en of die met het ‘op en neer gaan’ te maken hebben.

Zeg, heb je ook in de gaten dat je met al je doen en laten ook nooit zalig kan worden? Heb je in de gaten dat al ons werken werkt als iemand die in het drijfzand zakt. Hoe meer hij probeert eruit te komen, hoe dieper hij zakt. De enige hulp voor zo een is van buiten af. Iemand moet hem eruit trekken. Zie je dat ook voor jezelf al? Begin je te erkennen dat alles wat jij doet een doodlopende weg is. Immers, je probeert veel Bijbel te lezen, veel te bidden, veel kennis te krijgen, maar dat alles veegt niets uit je jeugd weg. Het maakt niets ongedaan van de stoet aan zonden die je aanklagen voor het ‘Hoge Gerechtshof’. Wat je ook doet, de zonden worden niet minder, het hart wordt niet beter, de verleidingen niet minder krachtig. Je pogingen lopen dus op niets uit. 

Als dat zo is, en als ik je daarin goed taxeer, dan zit je echt diep. Want God is niet mals met zondaren. Hij eist volkomen voldoening van Zijn recht en ook perfecte gehoorzaamheid tot Zijn wet. Beiden kan je niet. Telkens weer heb je Hem niet alleen teleurgesteld (ik spreek menselijk over God) maar je hebt Hem ook beledigd. Echt, mijn vriend, met hard bidden, veel lezen, veel kennis haal je het niet, want het is alles onrein. Oma kan je niet helpen; vader en moeder niet, dominees ook niet. De mens staat hier machteloos.  

Maar ik mag je toch nog de grote blijde boodschap niet verbergen. De boodschap die de engel aan de ruwe schaapherders bracht, mag ik ook jou brengen. Er is in Bethlehem, velen jaren geleden, een Kind geboren dat aan de buitenkant er als alle andere kinderen uitzag. Hij werd in doeken gewonden en in een wieg gelegd. Toch is dit Kind bijzonder. Hij was en is de Almachtige Zaligmaker. Hij kwam om zondaren te zaligen. Om hen uit de gevangenis van een verloren leven te bevrijden. Hij kwam om in zijn leven en sterven een schoon kleed te borduren. Zo schoon en zo perfect, dat als je onder dat kleed verborgen zit, dan ziet de Rechter niets anders dan wat is heilig, onberispelijk en zelfs onschuldig is. Lees het zelf maar in Kol. 1:21-22.

Dit Kind is inmiddels opgegroeid en Hij is als een volwassene aan het kruis genageld alsof Hij een grote boosdoener was. Maar dat was Hij niet. Hij was totaal onschuldig. Maar Hij heeft de plaats van Zijn volk, van boosdoeners, ingenomen. In Zijn leven en in Zijn sterven heeft ‘genoeggedaan’ om alles vlak te krijgen tussen God en Zijn zondige kinderen. Na een aantal dagen in het graf heeft God de Vaden een van officieren van het hemelhof naar de aarde gestuurd. Weet je wat die moest en mocht doen? Hij moest de grote grafsteen, die nota bene door een Romeinse soldaat bewaakt werd en verzegeld was, wegrollen om de opgestane Levensvorst toestemming te geven om het graf te verlaten. Dus Jezus leeft altoos en Hij heeft de sleutel van de hel en van de dood. Maar ook van ons hart heeft Hij de sleutel. Waar geen mens een hart kan openen voor het wonderlijke evangelie, daar heeft God Zijn macht!  

Is dat niet een vreugdevolle boodschap? Jij, ik, wij allen, niemand kan ooit ‘genoegdoen’ of ‘genoegzijn’ in wat we zijn moeten. Maar Hij was, is en Hij is het nog en daarom is Hij in staat om jou ook volkomelijk zalig te maken voor God, als jij maar door Hem -de Heere Jezus- tot God komt. 

Wend daarom je oog naar Jezus en worstel aan Zijn voeten. En als dan de duivel weer op je rug springt en de zonden in je hart je weer bij de keel grijpen en wegsleuren, blijf dat roepen: “Zone Davids, wees mij zondaar genadig.” En als je dan weer twijfelt of die boodschap van het Evangelie echt ook voor jou is, ga dan maar eens voor de spiegel staan en kijk naar je voorhoofd. Hoewel het niet zichtbaar is, drukte eens God Zelf Zijn hand op je vuile voorhoofd en zwoer: “Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in de dood (de scheiding tussen jou en Hem) van de goddelozen! Maar daarin heb Ik lust (behagen!), dat de goddelozen zich bekeere van zijn weg en leven. Bekeert u, bekeert u van uwe bozen wege, want waarom zoudt u sterven (gescheiden van Mij blijven!), o huis Israels?” (Ezech. 33:11). 

Maar dat is misschien je probleem. Je wilt je eigenlijk niet bekeren van bepaalde zonden die je lief zijn. Wees eerlijk. Is dat niet waar? Ligt er in ons hart niet een halfslachtigheid die ons juist in de banden houdt? Is het niet waar dat we ons wel van een aantal zonden willen bekeren, maar een ander deel toch achter de hand houden? Als dat zo is, dan wat? Wat moet ik dan daarmee doen?

Wel, vriend, Mozes (de wet) kan je daar niet bij helpen. Je zelf slaan of vasten helpt ook niet. Veel lezen en nog meer bidden helpt ook niet. Maar Jezus Christus is de Zalig-maker. Hij is alleen de enige Naam waardoor wij zondaren kunnen verlost worden van onze onwilligheid en hulpeloosheid. Wat een vreudgevolle boodschap mocht Petrus prediken en met alle vrijmoedigheid mag ik je daar op wijzen: “Deze (de Heere Jezus) heeft God door Zijn rechterhand verhoogd tot eenen Vorst en Zaligmaker, om Israel te geven (!!!) bekeering en vergeving van de zonden.” Leg daar je gevouwen vingers maar op en op dit Woord doe, zoals je ongetwijfeld weet: “Opent uwen mond, eist van Mij vrijmoedig, op mijn trouwverbond, al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij ’t smeekt, mild en overvloedig” (Psalm(berijming) 81 vers 12 ).

Gode bevolen,
Pastor A. T. Vergunst, 
Carterton, New Zealand

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven