Boos en verdrietig bij onvruchtbaarheid

M.M. van Winkelen / 7 reacties

07-09-2020, 09:17

Vraag

Mijn man en ik hebben een grote kinderwens. Nu hebben we gisteren te horen gekregen dat de kans op een natuurlijke zwangerschap nihil is omdat mijn man nauwelijks vruchtbaar is. De grond is echt onder onze voeten weggeslagen en ik ben ook boos op de Heere, terwijl ik dat niet wil zijn. We bidden veel en vragen of de Heere ons wil zegenen. Maar ik voel me zo leeg van binnen nu.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vragensteller,

Jullie hebben een zeer ingrijpend bericht te horen gekregen, een bericht dat -tenzij God een genadige verandering ten goede geeft- jullie leven zomaar kan stempelen. Het ontvangen van kinderen is een grote zegen die God verbonden heeft aan het huwelijk en jullie voelen dat te meer nu jullie te horen hebben gekregen dat een natuurlijke zwangerschap uit medische oogpunt zeer onwaarschijnlijk is. Dan gaat er een grote streep door je verlangens en gedachten over de toekomst. 

Zo een bericht moet landen. Aan de medische onderzoeken naar de vruchtbaarheid zal een proces vooraf zijn gegaan, een tijd waarin hoop en teleurstelling zich zullen hebben afgewisseld. Nu jullie deze onderzoeken doorlopen hebben is de uitkomst diep teleurstellend. Dat blijkt ook uit de gevoelens die je beschrijft: boosheid op God, verbijstering, leegheid. Hoewel ik niet in jullie schoenen sta en hetgeen wat jullie nu doormaken niet van binnenuit ken, wil ik toch graag met jullie meedenken.

Als eerste: Zie onder ogen dat het een diep ingrijpende boodschap is die jullie gekregen hebben. Juist daarom maakt dit zoveel gevoelens bij jullie los. Het laat zien hoe diep het verlangen naar een kinderwens in je hart geworteld ligt. Als daar een streep doorheen gaat, slaat dat een wond in je hart. Het vraagt tijd, moed en vooral ook genadige ontferming van God om dat een plaats te geven in jullie leven. Neem daar de tijd voor en zoek daar biddend je weg in. Het is een kruis dat je op je levensweg ontmoet. Zoek ernaar om door Gods genade onder dat kruis te komen; om er onder te buigen, zoals Christus ook eens onder Zijn onmetelijk zware kruis gebogen heeft. Daar is hartvernieuwende genade voor nodig èn verkrijgbaar. 

Ten tweede: Zoek voor alles naar om die boosheid op God en Zijn leiding in jullie leven kwijt te mogen raken. Die gevoelens zijn er, en die mag je ook niet ontkennen. Dat hoeft ook niet. Belijdt die boosheid in verlegenheid in de stilte aan de Heere. In de Psalmen zie je soms hoe de vragen en vertwijfelingen door de psalmdichters als water voor Gods aangezicht uitgegoten worden. Lees Psalm 10 maar eens. De nood en vertwijfeling is daar heel groot; maar de psalmdichter komt er mee terecht aan Gods voeten. Wat is het groot dat God zulke Psalmen in Zijn Woord heeft laten optekenen. Maar ik zeg daar wel iets bij: bedenk ook dat boosheid op God ons altijd diep schuldig stelt. Wie zijn wij dat wij een negatief oordeel over Gods handelen in ons hart een plaats kunnen geven? Dat maakt voor alles duidelijk dat wij Zijn goedheid, wijsheid en rechtvaardigheid en waarheid in twijfel trekken; en ons niet aan Zijn leiding kunnen overgeven. Terwijl God ons voor Zijn rechterstoel zou kunnen dagen, stellen wij Hem zo bij wijze van spreken voor onze rechterstoel. Zou dat geen verzoening nodig hebben? Die verzoening kan alleen komen van Hem die het in Zijn diepste lijden heeft uitgeroepen: Doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt (Math 26:29). 

Ten derde: Vergeet Gods almacht niet. God is een God van wonderen; daar zijn genoeg sprekende voorbeelden van, zowel in de Bijbel al, ook in onze tijd. Een natuurlijke zwangerschap is vrijwel uitgesloten; dat bericht moeten jullie ten volle op je inlaten werken. Toch zeg ik: Blijf voorlopig wel bidden om de kinderzegen. Mogelijk opent God andere wegen waarin jullie de kinderzegen ontvangen. Je mag je daar in alle voorzichtigheid ook op oriënteren (ik denk dan bijvoorbeeld aan IVF); hoewel hier ook allerlei ethische vragen liggen die om een afweging vragen. Ook bij een organisatie als de NPV kan je over deze zaken nuttige informatie vinden.  

Ten vierde: Raak elkaar in deze ingrijpende ervaring niet kwijt. Verwijt elkaar niets, maar zoek ernaar om elkaar juist tot een hand en een voet te zijn. Ik wijs jullie op Izak. We lezen niet alleen dat hij God “zeer” bad om de kinderzegen (dat is al behartenswaardig genoeg); maar we lezen ook dat hij dat deed in tegenwoordigheid van zijn vrouw (Gen. 25:21). Probeer dit verdriet samen te dragen, juist ook in het gebed.

Tenslotte: Weet ook dat contacten met lotgenoten jullie tot steun kunnen zijn en jullie ook kunnen helpen in de bezinning over de vragen en vertwijfelingen waar jullie mee te maken hebben. Ik denk dan ook aan stichting Revoke. Dat is nu wellicht nog te vroeg, maar op termijn kan dit jullie naar ik verwacht tot steun zijn.

Ik wens jullie toe dat in al dit verdriet Psalm 116:1 door genade jullie ondervinding mag zijn: “Ik heb lief, want de Heere hoort mijn stem, mijn smekingen. Hij neigt Zijn oor tot mij, daarom zal ik Hem in mijn dagen aanroepen.” 

M. M. van Winkelen

M.M. van Winkelen

M.M. van Winkelen

  • Geboortedatum:
    18-07-1981
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Den Haag
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Ouderling in Gereformeerde Gemeenten.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

kinderloos
7 reacties
Pubermoeder
07-09-2020 / 13:38
Ik lees nauwelijks vruchtbaar...dus dat is niet helemaal onvruchtbaar! Jullie reactie is begrijpelijk maar inderdaad bij God zijn alle dingen mogelijk. Heb dit al meer gehoord van een echtpaar en die hebben, weliswaar na een aantal jaren pas, meerdere kinderen gekregen! En we kennen ook allemaal wel een of meerdere verhalen van mensen die kinderen adopteerden en alsnog een biologisch kind kregen!
Hoe dan ook, ons gebed moet altijd : Uw wil geschiede zijn! Veel sterkte en berusting in Gods weg toegewenst!
Ermelo
07-09-2020 / 16:56
Pubermoeder, het helpt niet om mensen die geen kinderen kunnen krijgen, te vertellen dat het andere mensen wel gelukt is. Dat helpt echt niet. Elke situatie is uniek, en je vergelijken met een ander werkt niet.
Dit stel heeft tijd nodig om een en ander te verwerken en de toekomst onder ogen te leren zien. De stichting Revoke kan goede diensten verschaffen, dat zijn lotgenoten en voelen de pijn.
loes22
09-09-2020 / 12:53
Dit heb ik zelf ook te horen gekregen...
Verdriet en de pijn zijn onbeschrijfelijk...
Leg alles in God's handen en vraag hem om rust en vertrouwen

Vraag Hem om jullie weg te wijzen blijf praten met je partner want hij zal het wss zeker zien als "schuldige"
Leg alles maar in Zijn handen en evt hulp erbij zoeken is niet zwak

Heel veel sterkte
Dikke knuffel van een moeder van toch 4 kinderen bij wie gezegd was dat het onmogelijk was...
Janeway
15-09-2020 / 18:48
Mijn man en ik hebben 10 jaar geleden dit nieuws ook te horen gekregen en ik kan je helaas niet zeggen dat wij uiteindelijk wél een kind in de armen mochten sluiten. Die realiteit is er nu eenmaal, al wordt je na een dergelijke mededing van een arts helaas doodgegooid met verhalen waar het desondanks wel gelukt is. Van mij dus geen successtory, en al was het wel zo, daar heb je als individueel stel niks aan en ik voelde me in de beginperiode ook miskend als zo’n verhaal weer werd afgestoken. Zoals je bats is verteld zijn er ondanks de diagnose van je man nog wel mogelijkheden. Wij hebben 3x een icsi-traject gevolgd. Dat is helaas op niks uitgelopen, maar er zijn dus wel degelijk medische mogelijkheden. Of een dergelijk traject voor jullie een optie is, zul je samen moeten bespreken. Ik wens je heel veel sterkte bij de te maken keuzes en bid je toe dat je ondanks alles een open hart mag houden voor de vele kinderen in je omgeving waar je mee wordt geconfronteerd.
pannenkoek
15-09-2020 / 21:08
Ik ben er één van de vier die ze wel kan krijgen, een bijzonder gezin. 10 kleinkinderen waarvan 5 adoptie.
Bij één van de andere drie na 18 jr, een eigen zoon.

God is een God van wonderen, biddend of dat wonder bij jullie mag gebeuren.
Janeway
15-09-2020 / 22:02
@pannekoek: ik weet niet of je op mij reageert of de vraagsteller. Ik ben inmiddels halverwege de 40 en ik weet dat alhoewel het probleem bij mijn man zit, mijn lichaam deze levensfase ook voorbij is. En dat vind ik misschien nog wel het meest moeilijke: de voorbeelden die genoemd worden van stellen waarbij het toch anders loopt. En het blijven wijzen op gebed. Terwijl gebeden lang niet altijd verhoord worden. Op dit vlak, maar ook op ander gebied. Ik heb mijn knieen kapot gebeden en onze omgeving ook voor ons. Maar soms zit het er niet in, erken dat. Wees er “gewoon” voor iemand, heb gewoon een luisterend oor voor het verdriet en de boosheid die gevoeld wordt. Het zit in onze menselijke aard om direct in de oplossing te schieten (de schoonzus van de buurvrouw en daar een vriendin van werd tóch zwanger) omdat het misschien moeilijk is om te zien/horen dat het moeilijk is Voor geliefden dat hun hele toekomstbeeld op losse schroeven staat. Dit is verdrietig en ja er bestaan wonderen en het gebed heeft kracht. Maar erken ons; het voelt soms als een worst die wordt voorgehouden. Als je maar bidt en kijk naar anderen die linksom of rechtsom toch ouders zijn geworden. Maar dat is geen garantie: wees daar reeel in.
pannenkoek
17-09-2020 / 16:56
@Janeway, ik geef antw. voor een ieder die dat wil lezen.
Denk je dat ik als enige vd 4 niet weet hoe deze mensen zich voelen? We hebben er veel over gesproken in onze familie.
3 vd 4 gezinnen leeft met dat probleem, met deze zorgen.

Maar ik wil ook laten weten dat het na 18 jaar nog kan.
Ook dat verschil zien wij in onze familie. De één wel, en de andere 2 niet.

Terug in de tijd

Mijn vriend en ik hebben vijf jaar verkering. In december zijn we verloofd en we willen graag trouwen. Mijn vriend zegt me dat hij echt van me houdt en altijd bij me wil zijn. Ik geloof hem. Maar ik m...
Geen reacties
07-09-2007
Ik ben al lang werkloos, stuur veel sollicitatiebrieven, maar dat alles zonder resultaat. Er zijn mensen in mijn kerkelijke gemeente die openlijk in mijn gezicht zeggen dat in de Bijbel staat dat wie ...
5 reacties
07-09-2015
We zijn ruim een jaar gelukkig getrouwd. Hoewel er over het krijgen van kinderen al veel geschreven is, vind ik het een moeilijk onderwerp. We staan neutraal t.o.v. het krijgen van kinderen: prima als...
3 reacties
07-09-2021
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering