Zonden door psychische problemen niet kunnen laten
Ds. A. de Lange | Geen reacties | 16-01-2006| 00:00
Vraag
Ik heb eigenlijk iets waar ik heel erg mee zit... Ik vraag me heel erg af óf God wil vergeven als je bepaalde zonden niet laat. Ik heb zelfs een tijd gedacht dat ik de zonde tegen de Heilige Geest gedaan heb. Ik zag het leven niet meer zitten, er was nergens hoop meer. Bidden had geen zin... Nu weet ik dat God mij toch wil vergeven en ik ben zo verwonderd over Zijn geduld, liefde en trouw.
Maar wat als ik me niet bekeer? Wil God mij dan ook vergeven? Ik doe dus bepaalde zonden die ik niet kan en eigenlijk ook niet wil veranderen... (ik kras mezelf, ik denk veel aan de dood, ik spuug m'n eten uit en laxeer.) en wat dan? Ik wil zo ontzettend graag dat het weer goed komt tussen God en mij. Ik wil zo graag leven met Hem. En ook al is Hij voor mijn gevoel vaak heel ver weg en ben ik ook opstandig, toch verlangt mijn hart naar Hem, want Hij is alles, ik kan niet zonder Hem!
Antwoord
Wil God jou vergeven? Ja. Ook als je steeds weer in de fout valt? Ja. Hij wil ons zulke christenen maken, dat wij onze naaste 70 maal 7 maal vergeven; 490 keer zou dat zijn, maar het is niet de bedoeling dat je hier boek van houdt; God wil ons leren om steeds weer vergevend te zijn. Waarom wil Hij ons zo laten zijn? Zodat we zullen weerspiegelen DAT HIJ ZELF ZO IS! We zingen daarom met psalm 103: “Looft Hem die u AL wat gij hebt misdreven, HOEVEEL HET ZIJ genadig wil vergeven.” Het is iets om dankbaar voor te zijn dat je dat ook gelooft, terwijl je dat een tijd niet hebt kunnen of durven geloven. De duivel heeft graag dat je in het donker terug komt, waarin je gelooft dat God voor jou geen vergevend God kan/zal zijn. Wees ervan verzekerd dat God je in het licht wil hebben. En dat licht is het licht van Zijn genade.
Maar nu het moeilijke punt: “Ik doe bepaalde zonden, die ik niet kan en eigenlijk ook niet wil veranderen.” Daarin ben je eerlijk. Was ieder die gelooft/verlangt te geloven maar zo eerlijk. Want het is met de zonde in ons leven niet zo eenvoudig. Het is niet alleen een schuld, het is ook een macht. En wij zijn er vanuit onszelf niet tegenop gewassen. De zonde zit zelfs in ons. In onze geneigdheid. In ons menszijn. Daar heeft iedereen (!) die de Heere wil dienen mee te maken. Bij jou komt er nog een extra probleem bij: je bent psychisch in de knel gekomen. Je noemt verschijnselen die lijken op anorexia of boulimia, een laag zelfbeeld, depressiviteit. Dat is een problematiek op zich, waarbij je hopelijk hulp gezocht en gekregen hebt. Als je die hulp niet gezocht hebt, zou ik dat zeker doen, want het lukt niet gemakkelijk om zelfstandig uit een neergaande spiraal te komen. In ieder geval ben je momenteel nog niet zover, dat je echt bent opgehouden met krassen, denken aan de dood, spugen en laxeren.
Wat geldt voor degene die een zondig patroon bij zichzelf tegenkomt? Ik denk aan twee dingen: 1. God kent onze zwakheid, en Hij heeft mededogen met ons. Wij vallen Hem niet tegen. Hij wijst ons ook niet af. Psalm 103 zegt: Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten, hoe zwak van moed, hoe klein wij zijn van krachten, en dat wij stof van jongs af zijn geweest.” 2. God wil echter niet dat wij zondige patronen die tot oneer van Hem, tot schade van onszelf en onze naaste zijn koesteren en ruimte blijven geven in ons leven. Spreuken 28:13 zegt: “Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.” Die weg moeten wij ook met onze zondige gewoonten willen gaan: ze BEKENNEN: voor onszelf, voor God en misschien ook tegenover onze naaste, en ze dan LATEN. Dat moeten en mogen wij WILLEN. God wil door Zijn Geest zo in ons werken dat dit ook werkelijk zo wordt. Het is goed voor iedere gelovige die strijdt met bepaalde zonden in zijn leven (boezemzonden) om dit onder ogen te zien.
Er is vaak een fase op de weg van het met ons leven komen tot God, waarin wij de zonden enerzijds onderkennen in haar zondigheid, maar waar we anderzijds innerlijk er nog zo aan gebonden zijn, dat wij ze eigenlijk ook niet echt los willen laten. We beleven dat “niet willen loslaten” vaak meer als een “niet kunnen loslaten”. Toch wil God het zover brengen dat wij niet alleen onze schuld over de zonde (steeds weer) belijden, maar dat wij ook zover komen dat wij echt met de zonde willen breken. Daar hebben we dan ook vaak hulp bij nodig. Juist het feit dat je alleen met dingen blijft tobben, maakt dat je niet uit de vicieuze cirkel van de zonde komt. We zijn er misschien erg bang voor om onszelf in onze gebondenheid aan de zonde bloot te geven aan een ander, maar als dat iemand is die we kunnen vertrouwen, zal het ons wellicht verder helpen om sterk te kunnen staan in de strijd.
Van harte sterkte gewenst bij de worsteling die je in je leven doormaakt. Nogmaals: God wil niet dat je in het donker je weg gaat. Kruip zelf ook niet in dat donker weg. Je mag er helemaal zijn voor God. Zijn genade is groter dan je denkt.
Oldebroek, ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
