Evangelisatiewerk en geloofszekerheid

Ds. N. den Ouden | Geen reacties | 18-05-2017| 07:53

Aan ds. N. den Ouden. Beste dominee, ik heb een aantal vragen.

Vraag 1: Kun je meedoen aan evangelisatie als je zelf geen zekerheid hebt van je geloof? Ik ben er van overtuigd dat ‘ons’ geloof binnen onze kerken de waarheid is, maar ik heb er geen deel aan. Kun je dan wel iemand de weg wijzen, terwijl jezelf eigenlijk de weg niet weet?

Vraag 2: Hoe krijg ik zekerheid in mijn ziel dat Jezus Christus ook voor mij gestorven is? Dit is een moeilijke vraag, maar ik wil hem toch stellen. Ik weet dat er veel verschillen zijn in kerken en “het komen tot Jezus” en ik geloof dat het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden, maar is dat ook voor mij? Wanneer kun je zoiets toepassen voor je ziel? Hoe wordt het toegepast in je ziel? Ik voel (af en toe) mijn zonden wegen, ik probeer de zonden te laten en ik heb zelfs durven zeggen: “Heere ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp.” Echter het bleef koud, het bleef kil, het bleef zo verstandelijk en het bleef zo zonder God. Ik viel weer terug, jaar in jaar uit en ik krabbelde weer op om het weer te proberen, maar zonder (zichtbaar/voelbaar) resultaat. Ik weet dat een mens het buiten zichzelf, alleen in Christus, moet zoeken, maar dat weet ik en daar blijft het bij. Ik voel de noodzaak van bekering, alleen dat is denk ik puur eigen belang. Ook voel ik de noodzaak om mijn gezin te onderwijzen in de Godzaligheid, maar het blijft voelen als een stuurman die vanaf de kant zijn schip probeert te sturen. Hierdoor voel ik heel erg dat het geloof een gave van God is en dat het geloof niet ‘zo maar’ uit de lucht te pakken is, maar ik weet ook dat Gods gewilligheid om een zondaar te bekeren groter is dan mijn ongeloof en mijn vijandschap en toch wil en kan ik het niet geloven dat het ook voor mij is. Ik mag soms een beetje hoop hebben, maar verder ben ik nog nooit gekomen. Ik vraag ook vaak om licht, het leiden in de waarheid, een teken, een woord, maar het blijft zo stil. Dat ik het ongeloof van “er is geen God” of “het is niet voor jou” moet onderdrukken, maar het blijft zo stil. Ik wil hier nog bij opmerken dat ik in mijn jeugd ook zeer zondig ben geweest. Ik heb daarbij ook mijn ouders bedrogen en bestolen. Zou het kunnen dat ik eerst met hen in het reine moet komen, eer dat er voor mij zaligheid mogelijk zou zijn? Ik heb al diverse malen gedacht om dit op te biechten, maar ik weet dat ze teleurgesteld zullen zijn in mij en ik durf het (mede daarom denk ik) niet. Ik hoop dat u mij wat handreikingen kan doen, zodat ik toch die parel van grote waarde zal vinden!

Vraag 3: Ik weet dat u een gezin heeft, heeft u concrete tips voor boeken die wij als gezin ook met jonge kinderen kunnen lezen om hen ook de weg te wijzen? Kinderen in de leeftijd van 4-10 jaar. Ik hoop zo dat ze de Heere liefkrijgen in hun jonge leven, want dat zou ze voor veel zonden behoeden.

Dank voor de vragen. Want betreft vraag 1: Het is nodig om onze “roeping en verkiezing vast te maken”, ook afgezien van evangelisatiewerk. Het zal ook vast  verschil maken of iemand spreekt vanuit een persoonlijke zekerheid of niet. Maar toch ook anderzijds: In evangelisatiegesprek brengen we niet ons eigen geloof of onze eigen zekerheid naar voren, maar de levende God en Zijn Zoon. De waarheid van Hem is niet van jou afhankelijk. Ik wil dus aan ene kant benadrukken: Het is niet goed om onzeker te zijn en onszelf daarin rust te geven. Anderzijds: Gods Woord is waar, ongeacht onszelf. Ik zou dus niet wachten op meer vrede, zekerheid, enz. om vervolgens pas als we onszelf voldoende vinden, goed van de Heere te spreken...

Vraag 2: Hoe krijg ik zekerheid in mijn ziel dat Jezus Christus voor mij gestorven is? Wat mij opvalt in je vraag is, dat het veel gaat over gevoel en voelbaar resultaat. Het is goed om hierbij de Bijbelse volgorde in het oog te houden. Dat is de volgorde van het evangeliewoord (of belofte), vervolgens geloof en vervolgens gevoel. Als we deze volgorde omdraaien komt er geen echte zekerheid. Een veelgemaakte fout is dat het gevoel vooropgesteld wordt, of dat het Woord wel vooropstaat, maar dan wil men eerst iets voelen bij het Woord, en dan geloven (op de manier van Thomas). 

Zou Christus voor jou gestorven zijn, en is Gods genade jou beloofd? Ga maar naar de kerk waar je opgegroeid ben, en kijk eens naar het doopvont... Daar heeft de Heere gezegd dat Hij gewillig is en Hij heeft het teken van Zijn genadeverbond op je voorhoofd laten aanbrengen.

Het geloof gelooft (op hoop tegen hoop) wat de Heere zegt. Hij is betrouwbaar. Dat geloof (er zijn wel 70 synoniemen in de Bijbel voor het woord geloven) klampt zich aan de Heere vast, leunt op Hem, werpt zich op Hem, vaak al biddend en worstelend. Het weet dat het Hem nodig nodig heeft, en kan niet zonder Hem en het bloed van Zijn Zoon. Geloven wordt genoemd een lopen, een zien, een vertrouwen, een eten en drinken, enz. En meestal al biddend en worstelend geeft de Heere meer of minder van Zijn vrede in het hart. Zijn Geest gaat getuigen met onze geest dat we kinderen van God zijn. En naarmate het geloof sterker en vast is, heeft het hart meer troost.

Belangrijk is ook om te bedenken dat het geloof zich richt op Christus. Het oog richt zich niet op het oog. Het oog richt zich niet op het zien. Maar het richt zich op een voorwerp. Zo doet het geloof ook. En vanuit het Woord mag het iedere gelovige gezegd worden: Mijn zoon, wees welgemoed, uw zonden zijn u vergeven...
 
Ik zou er graag veel meer over schrijven, maar dan wordt het te veel. Het is zeker bijbels om zonden te belijden, al is het niet om daarmee genade of zekerheid te verdienen. Ouders zullen misschien teleurgesteld zijn, al is mijn ervaring in het pastoraat dat het juist vaak in meerdere opzichten zegenrijk werkt als zonden worden beleden. En zelfs ongeacht hun reactie is het goed om dat te doen.

Vraag 3 over goede boeken voor kinderen. Die zijn er heel veel. Ik ben verbaasd hoe ze al jong, mee kunnen komen in de christenreis van Bunyan. De serie van Van Rijswijk met veel deeltjes over kerkgeschiedenis spreekt ook jonge kinderen erg aan. Vogelaar-van Amersfoort schrijft ook mooi over kerkgeschiedenis, voor iets oudere kinderen. Met de nog wat oudere kinderen bespreken wij de boeken van Barten over de Galatenbrief van Luther, enz.

Met elkaar zingen en een moment van huisgodsdienst aan tafel is ook erg belangrijk. We kunnen de wind niet maken, maar moeten wel de zeilen hijsen!

Hartelijke groet en zegen in alles,
Ds. N. den Ouden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N. den Ouden

• Geboortedatum:
  25-10-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Leerbroek
• Status:
  Inactief

125 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven