Weinig fysieke aantrekkingskracht voor aanstaande man
C. M. Chr. Rots - de Weger | 6 reacties | 10-05-2016| 08:03
Vraag
Ik hoop over een halfjaar te gaan trouwen. Ik kijk er ontzettend naar uit om iedere dag samen te zijn met mijn aanstaande. Toch knaagt er de laatste tijd wat aan mij. Iets dat ik moeilijk kan delen met mijn aanstaande. Ik heb een aantal relaties gehad voordat ik mijn verloofde leerde kennen. Ik heb altijd veel aandacht gekregen van het andere geslacht en heb veel jongens moeten teleurstellen. Ik werd dan ook vaak versierd door ‘gewilde’ jongens, zogenaamde foute jongens voor wie ik een soort vangst was. Het begin was dan altijd fantastisch: zo'n aantrekkelijke jongen die zoveel werk van je maakt en lyrisch over je is! Ze werden echt verliefd op me en wilden een vaste relatie.
Toch werd ik keer op keer teleurgesteld. In mijn verlangen naar diepgang en 'maatjesgevoel' stond ik alleen: als de buit eenmaal binnen was, merkte ik dat de inzet voor de relatie steeds meer van mijn kant moest komen. Er waren veel conflicten. Ik voelde me niet geliefd. In twee van de relaties werd ik juist erg onzeker en ‘klein gemaakt’. Zo, dat ik (ook op aandringen van omgeving) zelfs ondanks dat ik nog heel gek was op mijn ex-vriend, de relatie verbroken heb. Hij kleineerde me steeds, bewust of onbewust. Wat dus altijd fantastisch begon, eindigde in een deceptie.
Echter, hoewel deze relaties in emotioneel opzicht niet goed voor mij waren, in fysiek opzicht was het altijd heel goed. Er was veel wederzijdse aantrekkingskracht, wat het verlangen naar elkaar steeds weer deed oplaaien. Ik moest echt moeite doen om geen gemeenschap te hebben in mijn voorgaande relaties, had altijd zin om te zoenen en te knuffelen.
Na mijn laatste slechte relatie ben ik lange tijd bewust vrijgezel geweest. Ik moest echt herstellen en was geloof in liefde verloren. Nooit meer wilde ik een foute man. Ik kwam wel hele lieve jongens tegen, die ik ook echt een kans wilde geven, maar als het op zoenen aankwam merkte ik dat ik deze jongens seksueel niet aantrekkelijk vond. Na een paar jaar ‘rust’ kwam ik mijn huidige verloofde tegen. Hij is totaal anders dan mijn exen. Lief en betrouwbaar en had nog nooit een relatie gehad. Hij is absoluut geen rokkenjager en ook niet per se iemand die veel aandacht van vrouwen krijgt, omdat hij zo bescheiden is. Ik heb hem deze keer dan ook zelf ‘versierd’; hij dacht dat hij mij niet kon krijgen. Ik denk dat ik ook als aantrekkelijker word gezien dan hij. Dit maakte mij natuurlijk niets uit, ik werd binnen korte tijd heel gek op hem en het werd serieus. Ik voel me veilig bij hem. Ik kan helemaal mezelf zijn, hij vindt mij fantastisch en laat me dat vaak weten en voelen. We kunnen overal over praten, het klikt qua geloof, familie, humor. Alles klopt. Ik hou heel veel van hem, hij is een integere en goede man.
Wat een verhaal; nu het probleem: ik voel weinig fysieke aantrekkingskracht voor mijn aanstaande. Ik heb geen afkeer van fysiek contact met hem, maar mis de vlam die ik bij mijn 'foute' vriendjes had. Mijn vriend vindt mij wel erg aantrekkelijk. Soms word ik daar best moe van. Hij wil altijd zoenen en knuffelen; ik doe dat min of meer voor hem. Ik moet soms terugdenken aan hoe opgewonden ik werd in voorgaande relaties en voel me daar best rot over. Is gebrek aan seksuele aantrekkingskracht reden om uit elkaar te gaan? Ik heb steeds gedacht van niet, maar begin met het huwelijk in aantocht te twijfelen. Of is het zo dat ik die aantrekkingskracht in voorgaande relaties zo sterk voelde omdat het steeds spannend was. Immers, een foute man heb je nooit 'helemaal'. Is de emotionele band met mijn vriend in seksueel opzicht een domper? Vind ik een man die me kleineert aantrekkelijker? Dat klinkt toch best verknipt. Als we straks echt gemeenschap hebben: wordt het dan beter? Ik wil hier graag raad over. Alvast heel hartelijk dank! Een aanstaande bruid.
Antwoord
Dag aanstaande bruid,
Oh, oh, wat kunnen twijfels toch toeslaan als er een huwelijk aan zit te komen! Hoe komt het dat er dan opeens allerlei mitsen en maren de kop opsteken? Ga bij jezelf eens na wát je verwacht van een huwelijk (in het algemeen) en wat je specifiek van je aanstaande bruidegom verwacht. Wat zijn de mooie, fijne, lieve en sterke kanten van hem waardoor je verliefd werd? Je noemt er een hele serie, lees je brief maar na!
Bij hem kun je jezelf zijn. Dat alleen al lijkt mij heel belangrijk! Vertrouwd, veilig... enzovoort. Héérlijk, toch?
Ja, je mist ook een en ander: de ‘spanning’ van wat je zelf ‘foute vriendjes’ noemt. Daarom lijkt mij je eigen schrijven Ik heb geen afkeer van fysiek contact met hem, maar mis de vlam die ik bij mijn 'foute' vriendjes had’ het ‘scharnier’ in je brief: die vriendjes waren nu net fóúte vriendjes vanwege gevoelens van begéérte. En dat zijn andere gevoelens dan die van liefde en respect. Begeerte heeft te maken met ‘nemen’ terwijl liefde juist wil ‘geven’. Liefde wil de ánder gelukkig zien en is niet persé gericht op eigen plezier en bevrediging.
Of er meer lichamelijke aantrekking komt als je eenmaal getrouwd bent? Geen idee. Dat is iets tussen jullie beiden. En ook dat heeft met verwachtingen te maken. Práát er met elkaar over.
Wat ziet hij nog meer in jou, dan ‘een aantrekkelijke dame’? Je bént toch meer, hoop ik? Juist voor hém, je aanstaande echtgenoot? Wat zie jij in hem, meer dan ‘begeerte’? Daarvan laat je in je brief het nodige zien: mooi om te lezen!
De vragen die jij jezelf stelt zijn prima: probeer ook in alle eerlijkheid daar zélf de antwoorden op te geven! En ben je (nog) niet zeker van je zaak, stel dan de bruiloft uit. Want je weet het toch: vanzélf verandert er niets! Ook niet in onuitgesproken verwachtingen, die dan juist in teleurstellingen kunnen gaan veranderen. Als er nog ‘werk aan de winkel is’, is een huwelijk-met-de-liefde-van-je-leven het wachten meer dan waard! Ga met elkaar (opnieuw) in gesprek, lees een goed boek, volg huwelijkscatechese en bereid je op die manier goed (of: nog beter) voor. Zó, dat je het leven sámen aandurft. Mét alles wat je daarna op je levensweg tegen komt en waarvan je nu nog niet weet. Trouw en vertrouwen hóren gewoonweg bij liefde en liefhebben. Dat zijn geen vaststaande feiten, maar voor beide partners groeiprocessen, die steeds opnieuw ‘herijking’ vragen.
Een goede toekomst toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Niet gek voor mensen die 60jaar getrouwd zijn, maar wel gek voor iemand die voor een huwelijk staat.
Ik zou zeggen: wacht aub met trouwen. Je vriend lijkt idd een goede en lieve vriend. Als vriend ja. Maar om met iemand te trouwen is echt wel meer nodig.
Ik weet niet of ik het goed proef. Maar uit jou verhaal blijft bij mij steken dat jezelf ziet als erg gewild bij de jongens.
Jou man is minder gewild/populair??
Jij heb hem versierd want je wilde liever een betrouwbaarder persoon dan je vroegere meer gewilde vriendjes.
Ik denk dat je hiermee inderdaad een goede verstandige keuze heb gemaakt. Met je verstand of met je hart?
Wat zou er gebeuren als je hem bovenstaande vraag laat lezen en het antwoord erop??
Zou jij dan nog zo gewild zijn of zou hij zich gaan afvragen wat jij precies bij hem zoekt??
Ga het gesprek met hem aan en leg alles open op tafel.
zodat jullie niet voor verrassingen komen te staan in jullie huwelijk.
Het lijkt erop dat je deze partner vooral hebt na slechte ervaringen in het verleden. Rationeel kies je voor deze jongen, maar is dat ook echt wat je wilt?
Al met al: bezint eer ge.....
Als ik je verhaal zo lees denk ik dat je te ver gegaan bent in eerdere relaties en dat je meer een object was voor aantrekkelijke jongens. Maar geestelijk verder elkaar niks toe te voegen had aan elkaar. Jullie hebben gezoend en elkaar seksueel opgewonden gemaakt.
Je bent hierdoor seksueel wakker gemaakt en een soort van gebonden geraakt omdat het misschien nog niet in het licht is gebracht. Ik zou het belijden bij God en je laten reinigen door het bloed van Christus en zijn vergevende/genezende kracht. Doe dit door zelf hardop uit te spreken naar/aan Christus.
Maak alles volledig open naar je verloofde toe door alles open te vertellen en er samen voor te bidden. Er zit een enorme kracht in als het in het licht komt want dan is het geen geheim meer en heeft de duisternis er geen kracht/macht meer over. Ik denk namelijk dat je verloofde het recht heeft om dit te weten en een plicht is van jou om eerlijk te zijn. Hierna zou het zomaar eens kunnen dat de aantrekkingskracht er wel komt.
Daarna zou ik als ik jullie was samen los van elkaar voor jezelf samen met God bespreken of het wijs is samen te trouwen. En te luisteren naar de Heilige Geest.
Dat is de reden, dat mensen sneller verliefd worden als ze sport met iemand doen, iets dramatisch beleven of in een nieuwe omgeving zijn.
De algemene hogere staat van paraatheid/opwinding van het systeem verändert de inschatting van degene met wie je dat doet.
Het nadeel is dat het ook kann werken als er negatieve opwinding is. De intensieve goedmaak-s*x na een grote ruzie is hiervan een voorbeeld. Het is een bouwsteen die eraan kann bijdragen bij een foute of mishandelende of badboy man te blijven.
Een goede oplossing voor je moeilijkheden kann zijn de opwinding kunstmatig te verhogen. Samen sport doen en nieuwe dingen uitproberen die de adrenalinespiegel verhogen, andere landen bereizen. Voordat je een goede man aan je neus voorbij laat gaan en met een spannende foute man ongelukkig wordt, kann het goed zijn uit te proberen wat er gebeurd als je nieuwe inhoud in jullie relatie brengt.
Hoe banaal het ook klinkt, het eenvoudig uitproberen van nieuwe dingen was in een amerikaanse studie de beste voorspeller of mensen na 20 jaar relatie nog verliefd waren.
