Ieder voor zich

Ik ben niet echt bekend met jullie website, kwam het gisteren tegen. Mijn leven is de laatste twee maanden veel veranderd en ben dankzij God veel vooruit gekomen. Alleen ik merk dat sommige dingen gewoon niet gaan zoals ik het zou willen. Ik kom uit een vrije gemeente en ken daar redelijk veel mensen. Maar waar ik nu de laatste tijd mee worstel is eenzaamheid. Ik woon in een evangelische woongemeenschap, samen met andere mensen, alleen ik merk dat het ieder voor zich is. Ik zit vaak alleen thuis en als ik naar buiten ga, ben ik ook altijd alleen. Het is wel fijn dat ik zo veel tijd heb om te praten met God en bedenk me soms dat als ik meer met mensen zou omgaan, daar minder tijd voor zou hebben. Maar is het niet God die een verlangen in mij legt om met mensen om te gaan? Waarom lijkt het dan alsof het ieder voor zich is en ik vraag me vaak af of het niet aan mij ligt. Dan stel ik me vragen of ik misschien een vervelend karakter heb waardoor mensen niet met me om willen gaan? Ik heb sterk het verlangen om onder de mensen te zijn en de eenzaamheid doet soms pijn, en maakt me boos. Hoe zorg ik dat mensen me gaan accepteren of -als dit al het geval is- hoe zorg ik dat het gevoel van eenzaamheid en niet geaccepteerd worden weg gaat?

Beste...,

Eerlijk gezegd vind ik het wel lastig om je situatie in te schatten. En het lijkt ook of je tegenstrijdige dingen zegt: je woont in een woongemeenschap, maar je zit vaak alleen thuis. Hoe zit dat dan? Waar zijn de andere mensen die er wonen dan? Ook is het mij niet duidelijk of je werkt of studeert ,of dat je juist te weinig om handen hebt. Al die factoren maken natuurlijk wel verschil.

Om bij dat laatste aan te sluiten: je kunt contact maken met mensen door dingen samen te doen, bijvoorbeeld. Tussen de regels van je vraag lees ik dat je redelijk veel tijd hebt. Klopt dat? Als dat zo is, zou je wellicht ergens vrijwilligerswerk kunnen doen. Dan snijdt het mes aan twee kanten: je bent heel nuttig bezig en je maakt door het werk contact met anderen.

En zo geldt dat voor heel veel dingen: als je zelf initiatief neemt kan er van alles gebeuren. Als je een eind wilt gaan wandelen bijvoorbeeld en je doet dat liever samen met iemand anders, dan vraag je toch iemand mee? Je schrijft toch dat je redelijk veel mensen kent? Nou dan! Neem initiatieven, bedenk leuke dingen die je voor iemand zou kunnen doen, probeer iemand te verrassen, enzovoort.

Je schrijft niets over familie. Maar je hebt vast ook wel familieleden. Welke rol spelen die in je leven? Wat kun jij voor hen betekenen?

Je schrijft ook dat je soms het idee hebt, dat het aan jou zelf ligt dat je zo weinig contacten hebt, aangezien je misschien voor andere een moeilijk karakter hebt. De enige manier om dat te weten te komen, is het gewoon te vragen. Vraag maar wat voor jou belangrijke mensen van je vinden en/of wat ze mogelijk irritant vinden aan je gedrag. Als daar een duidelijk antwoord op komt, kun je daar misschien iets mee.

Oftewel: blijf niet in vage gedachten hangen en blijf ook niet in je eentje in je stoel zitten, maar ga concreet aan de slag!

Heb het goed, samen met je medemensen!
Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven