Gevochten en gebeden tegen homo-zijn

Ds. A. de Lange | Geen reacties | 20-11-2003| 00:00

Ik ben boos. Boos op mezelf, mijn ouders en ook God. Ik weet het gewoon niet meer. Van me zelf weet ik al jaren dat ik homo ben. Ik heb er eerst tegen gevochten, gebeden. Maar ik ben het nog steeds. Elke dag weer. Ik wil gewoon zijn! Ik wil... Ik weet het niet meer. Vroeger geloofde ik nog maar de laatste tijd lijkt dat steeds verder weg te vagen. Het doet me gewoon niets meer. Ik ben mijn vertrouwen in God verloren. Waarom ben ik homo? Ik heb er niet voor gekozen. Ik weet echt niet hoe ik verder moet.

Ik zou eigenlijk naast je willen komen zitten en maar een poosje stil met je zijn. Omdat ik het zo erg voor je vind, wat je meemaakt. Omdat ik er ook niet meteen woorden voor kan vinden die je kunnen helpen.

Toch zouden we na een poosje, denk ik, wel aan de praat raken. En ik zou misschien iets tegen je zeggen in de trant van: begrijp ik het goed dat je bij jezelf steeds weer homofiele gevoelens tegen komt en dat je dat dus niet wilt? Je vecht er tegen om te zijn wie je bent, maar het helpt allemaal niet? Je wilt eigenlijk graag een relatie met een meisje aangaan, maar je voelt je daartoe niet in staat. Is dat waar je steeds weer op uit komt? Jij zou een beetje proberen te vertellen hoe het bij je zit. Wat je beleeft. Hoe frustrerend het allemaal is. En nog zoveel meer. En je boosheid, die zou je weer benadrukken. Want je bent boos op jezelf, op je ouders en op God.

Waarom ben je boos op jezelf? Omdat het over JOU gaat, en omdat JIJ niet anders bent? Waarom ben je boos op je ouders? Dat zou je me echt moeten vertellen, want dat kan ik zo geen plaats geven. Waarom ben je boos op God? Omdat die je Maker is en omdat Hij je er niet voor bewaard heeft om te zijn zoals je bent en omdat je gebeden om anders te gaan voelen niets uit te lijken werken?

Ik zou je dan toch willen proberen te laten zien dat homofiele gevoelens een deel zijn van de gebrokenheid die ontstaan is door onze val van God af en dat God ons zo niet gemaakt en bedoeld heeft. Daar hoef je Hem dan ook de schuld niet van te geven. Je zelf dan? Niet in de directe zin zoals jij schuldig kunt wezen als je je bedrinkt en in het verkeer brokken gaat maken. Wel in de zin dat je deel hebt aan de zonde van de hele wereld. Maar daar heb je niet MEER deel aan, dan al je (heterofiele) medemensen.

Ik zou je ook graag willen vertellen dat je God ter harte gaat. Dat ook jij bij de wereld hoort, die God zo lief heeft gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Ik zou je zeggen dat ik ook niet weet waarom jij dit kruis moet dragen in je leven. Maar dat je God er wel in vertrouwen mag dat Hij je niet onnodig plaagt en dat Hij ook dit moeilijke in je leven wil gebruiken, zodat er voor jou en voor Zijn koninkrijk goede dingen uit voortkomen.

Goed, ik ben niet in rechtstreeks gesprek met je. En momenteel ZIT je nog met alles. En je weet niet hoe het moet. Je bent zelfs zover dat het geloof je weinig meer doet. Het lijkt wel alsof je je vertrouwen in God kwijt bent. En je bent er bang voor, dat je nog verder weg zult zakken. En dat wil je niet.

Ik denk dat één ding erg belangrijk is: dat je leert AANVAARDEN dat je bent die je bent. Ik bedoel niet, dat je nu maar als homoseksueel gaat leven. Dat is niet Gods weg. Maar wel, dat je erkent: ik ben zo, en ik kan daar niet om heen, en ik moet ZO de weg in mijn leven vinden. Kom zo voor God. En vraag Hem om wijsheid, moed en genade om zo te kunnen leven. Het is een leven vol strijd. In sommige opzichten is het ook wel een beetje een eenzaam leven.

Belangrijk is dat je wel iemand (sommigen) hebt, met wie je over deze dingen kunt praten. Er is vast wel iemand in je omgeving, al spreek je die persoon nu misschien haast nooit, die je vertrouwen kunt en die een stuk van de weg met je wil gaan. Wil je verdere hulpverlening, kijk dan bij de beantwoording van andere vragen die hierover gaan, dan worden er ook wel adressen van hulpverleningsinstanties gegeven.

Nu wil ik graag tegen je zeggen: Man, er valt ook voor jou te LEVEN. Leg je nood voor God bloot. Kom bij de Heere Jezus aan het kruis terecht. In je lijden weet Hij je in ieder geval te begrijpen. In al je zonden wil Hij Zelf je Redder zijn.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven