Begrip voor seculiere standpunten
Ds. L. Krooneman | 17 reacties | 07-02-2013| 18:24
Vraag
Ik ben midden twintig, een trouwe kerkganger binnen de HHK en heb vijf jaar geleden ook belijdenis van het geloof gedaan. Na het afronden van mijn studie ben ik gaan werken en word ik omringd door niet-gelovige collega's. Als de gelegenheid daar is, probeer ik ze de basiselementen van het geloof mee te geven en met enige regelmaat zijn er ook goede gesprekken. Zo krijg ik de mogelijkheid om een christelijke visie te geven op zaken als samenwonen, homorelaties, euthanasie, winkels die open zijn op zondag en abortus. Dit doe ik overigens zonder oordelen en ik laat daarbij een ieder in zijn of haar waarde. De laatste tijd merk ik echter dat ik steeds meer begrip krijg voor de seculiere standpunten. Zo hoorde ik via een collega dat een andere collega een abortus heeft ondergaan en ik merkte bij mezelf dat ik veel begrip kon opbrengen voor haar situatie. Ik gun het collega's eigenlijk ook wel dat ze op zondag gezellig kunnen gaan winkelen en toen een goede vriend van mijn vader ging samenwonen , was ik oprecht blij voor hem dat hij weer een levensgezellin had gevonden. Dit zijn slechts enkele voorbeelden en ik ben bang dat ik verder wegzak en meer loskom van de Bijbel, hoewel ik er elke dag in lees. Mijn inlevingsvermogen is altijd erg groot geweest. Ik lees veel opinietijdschriften en kijk regelmatig een talkshow waarin recente ontwikkelingen worden besproken (o.a. Pauw en Witteman). Daarnaast heb ik minder gelijk-denkenden om me heen. Ook hebben wij in onze kerk minder activiteiten; vroeger had je JV, catechisatie, studentenvereniging, etc. Anderzijds weet ik wel welke bijbelse gronden er zijn om de punten zoals hierboven beschreven af te wijzen. Toch lukt het me op dit moment niet meer om de bijbelse geluiden harder te laten klinken in het hart. Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Gebeurt dit bij meer christenen? Bedankt voor uw antwoord!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Jij bent iemand met een waardevolle gave. Je kunt je goed inleven in een ander. Dat is op zichzelf genomen een groot voorrecht. Maar nu zorgt deze gave voor een probleem. Je merkt bij jezelf dat je steeds meer begrip krijgt voor seculiere standpunten. Op zichzelf hoeft dit ook nog geen probleem te zijn. Het wordt wel een probleem als het je niet meer lukt de bijbelse geluiden harder te laten klinken in je hart dan de seculiere standpunten. Daarom is het goed dat je dit probleem voorlegt.
In jouw crisis is het allereerst van groot belang dat je een levend geloof in de Heere Jezus Christus hebt. Stel jezelf de basisvragen die je misschien van kinds af aan al zijn voorgehouden. Maar stel ze nu echt. Laat ze spreken tot je hart. Wie is de Heere Jezus voor mij? Als je daar niet direct een antwoord op kunt geven, bedenk dan wie de Heere Jezus is. Bedenk wat Hij gedaan heeft op Golgotha. Bedenk hoe diep Hij is gegaan. Bedenk dat Hij Zijn leven afgelegd heeft voor onze zonden.
Waarvoor heeft Christus dat nu gedaan? Om alle ellende die wij over ons heen gehaald hebben weg te nemen. En om in plaats daarvan eeuwig leven te geven. En dat voor een ieder die in Hem gelooft. Een ieder die de Naam van de Heere aanroept zal zalig worden. Zijn Naam is Jezus. Leef vanuit Jezus. Leef dichtbij Hem. Een leven vanuit en dichtbij Hem is belangrijker dan het verdedigen van allerlei standpunten.
Vanuit Christus is er meer vreugde dan alles wat de aarde geven kan. Probeer dat ook te bedenken. Juist omdat je je zo goed kunt inleven in een ander. Probeer je dan ook in te leven hoe diep ongelukkig die ander is zonder Christus. En hoe gelukkig die ander is met Christus. Vertel daarom maar veel over de Heere Jezus tegen de ander. Over dat onbegrijpelijke. Dat Hij in onze plaats ging staan. Bedenk dat deze wereld voorbij gaat. Het aardse geluk is tijdelijk. Het hemelse geluk is eeuwig.
Als er dingen in je leven zijn die op zichzelf onschuldig zijn, maar waarvan je wel voelt dat ze je bij God vandaan trekken, dan kun je beter met die dingen stoppen. Probeer in plaats daarvan steun te zoeken bij medechristenen. Want er zijn inderdaad nog veel meer christenen die hiermee worstelen. Zeker als ze behoorlijk beschermd zijn opgevoed en dan opeens in een niet-christelijke omgeving terecht komen. Probeer daarom mensen te zoeken die je probleem herkennen. Misschien kun je een soort gespreksgroep starten. Samen met enkele andere personen iedere week even bij elkaar zijn om de week door te nemen. Samen bidden om kracht om staande te blijven.
Tenslotte is het erg belangrijk dat er vanuit jouw gemeente aandacht geschonken wordt aan jongvolwassen mensen zoals jij. Je schrijft dat er vanuit jouw kerk niet zoveel activiteiten zijn. Vroeger had je JV, catechisatie en studentenvereniging. Het is niet goed als er in jouw gemeente geen aandacht is voor jouw leeftijdscategorie. Geef een tip aan de kerkenraad om een jongvolwassenenkring te starten. Start anders zelf een gesprekskring. Zoek christelijke vrienden. Zijn die er niet in je gemeente, zoek ze dan in bredere verbanden. Zoek een Aäron en een Hur die je armen kunnen ondersteunen als je armen naar beneden zakken.
"Vertrouw op de HEERE, en doe het goede; bewoon de aarde, en voed u met getrouwheid. En verlustig u in de HEERE, zo zal Hij u geven de begeerten uws harten. Wentel uw weg op de HEERE, en vertrouw op Hem; Hij zal het maken." Psalm 37:3-5.
Ik wens je van harte Gods zegen en een leven aan de voet van het kruis van Christus.
Met een hartelijke groet,
Kand. L. Krooneman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. L. Krooneman
- Geboortedatum:28-06-1984
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Schiedam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Misschien voelen we ons te belangrijk? Wij die iets voor God moeten doen? Mij lijkt het dat meer je leven zelf spreekt als je de gaven van de geest uitdraagt, medemenselijkheid, warmte, liefde, genegenheid, echtheid. Een leesbare brief, is vooral een zichtbare brief.
Ik zeg ; gefeliciteerd.
Zeker t.a.v. de onderwerpen die je noemt “als samenwonen, homorelaties, euthanasie, winkels die open zijn op zondag en abortus” zijn onze standpunten vaak ongenuanceerd en hardvochtig.
Je merkt dan ook dat deze “principes” vaak heel erg theoretisch zijn, worden mensen zelf geconfronteerd met een b.v. homoseksuele zoon of een ernstig ziek familielid dan gaan veel van dit soort standpunten onder druk van de realiteit “overboord”.
Ik sluit mij graag aan bij het citaat van Vlokje ; Christus zegt “heeft niemand u veroordeeld?
Dan veroordeel ik u ook niet”.
De toevoeging “zondig niet meer” komt van Hem die zonder zonde was.
Dus heeft Hij “recht van spreken”.
Moet je “bijbelse geluiden harder te laten klinken in het hart?”
De vraag stellen is hem beantwoorden, uiteraard is het antwoord “ja”.
Maar de bijbel volgen zou wel eens iets anders kunnen zijn dan het onverkort vasthouden aan sommige kerkelijke en plaatsgebonden dogma's.
O, en ik kan melden dat ik zeker niet diep-ongelukkig ben zonder Christus. Het lijkt mij persoonlijk niet behulpzaam om in je houding jegens anderen van dat idee uit te gaan.
Daniel: je bent mijn gouden medemens, ik wil je niet missen in de refowereld.
Ik hoop eigenlijk dat het slechts ongelukkig gekozen woorden zijn, want in mijn ogen gaat er dan dus iets ont-zet-tend fout met je geloofsleven....
Ik zou bijna zin hebben in een reunie, een samenkomen met jullie. Iedere keer moet je mij zien glimlachen om jullie reacties naar elkaar.
Helaas vind ik deze site altijd wel wat paradoxaal. De vraagstellers zijn zo divers, alsook de vragen waarvan er velen in (diepe) nood verkeren.
Ik kan mij geheel verplaatsen in deze vraagsteller en herken er dus veel in. Maar nu gaan Mortlach vlokje en Daniel weer verder praten, en dan schiet ik echt in de lach.
Sorry, ik moest dit even kwijt. En neem het me niet kwalijk.
Beledig ik je heel erg als ik zeg dat ik dat niet begrijp ? Heb je wat dat betreft ook een mening over Moslims ? Hindoes ? Bhoedisten ? Socialisten ? Communisten ? Atheïsten? en de rest van de "isten" ?.
Tja, als christendom ertoe leidt dat je je medemens niet als medemens ziet, dan ben ik bijzonder blij dat ik geen christen ben...
Ik moet toegeven dat ik die zin van Vlokje niet helemaal begrijp, maar dit is zeker niet wat Vlokje bedoelt.
Zo zou het leven van een christen er niet uit mogen zien. Maar helaas zijn we nog steeds Adams kinderen. Zondaren dus.
En zien we andermans zonde sterker dan die van onszelf. Anders zouden we wel zwijgen.
Misschien een tip: Uiteraard is de bijbel lezen en bestuderen het beste.Maar een boek lezen zoals die van dr. Ben Hobrink, over de bijbel is wetenschap voorruit, is ook geen overbodige luxe.
Je bent nog jong, je leven en je gedachten wereld zal heus nog wel eens schommelen.
Je zult je meningen nog wel eens bijstellen.
Denk eens aan seksualiteit bij verstandelijk gehandicapten.
Mogen ze trouwen?Kunnen ze kinderen krijgen? En als je niet wilt dat je vg kind kinderen krijgt, dan "mogen" ze ook geen sex hebben . Nou ,kijk eens hoe moeilijk alles is.
Grote kans dat ze gefrustreerd raken. Het is allemaal niet zwart wit.
@rotterdam: ik heb zeker een mening als ik naar het mensbeeld kijk dat geloof/gelovigen uitdragen.
De gelovige bestaat niet, het zijn 1,2 miljard individuen die geloven.
Daar zitten aardige mensen tussen maar ook heel vervelende, eerlijke mensen maar ook schurken, alle mogelijke tegenstellingen kom je tegen.
Maar als je graag groepen vergelijkt, neem dan het atheïstisch paradijs "de Sovjet Unie".
De geloof geëlimineerd, de gelovigen werden vervolgd en vermoord.
Een prachtig mensbeeld van de mens zonder God.
Helemaal prima, laat er geen spaan van heel. Mag je zelf weten.
Overigens word dat ook gedaan met de bijbel. En dat vind ik heel wat erger.
Ik lees boeken met een kritisch oog. Maar kraak ze niet compleet af.
Wat ik wil zeggen d.m.v.van dat boek, is dat je niet alle standpunten zwart wit kan zien.
Nu spreek je tegen Rotterdam over het uitdragen van het mensbeeld van gelovigen.
Dat is nou precies wat ik bedoel. Die klopt niet altijd.
Maar soms begrijpt een niet gelovige niet alles over God en of de bijbel.
Simpelweg omdat je er niet in opgegroeid bent.
Ik refereer terug naar je eigen uitspraak over het lezen van Harry Potter.
Als jij christelijk zou zijn, zou je er geen moeite mee hebben omdat boek toe te staan aan je kinderen.
Een voorbeeld van wat niet kan.
Je geloofd niet in de bijbel neem ik aan, dus kan je je ook niet inleven als christelijk gelovige.
