Erg verlegen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 27-12-2012| 12:52

Eerder las ik een vraag van een jongen van 21 met een soortgelijk 'probleem'. Alvast een verontschuldiging als mijn vraag daarom misschien wat dubbel is. Zelf ben ik een meisje (klinkt nog wat jonger dan vrouw ;-)) van 22 jaar. Al sinds de pubertijd ben ik erg verlegen, vooral in de omgang met jongens. Diep van binnen verlang ik erg naar genegenheid, een lieve man om het leven mee te delen. Van buiten toon ik dit echter niet. Ik heb het gevoel afgekeurd te worden, afgewezen te worden. Jongens nemen niet vaak het initiatief en zelf durf ik al helemaal geen initiatief te nemen. Als mensen me ontmoeten hebben ze vaak al het vooroordeel dat ik verlegen ben. Daar ga ik me dan ook naar gedragen. Van binnen gaat er zoveel in me om, maar ik durf mijn gevoelens niet te tonen. Ik ben nu al 22 en de eenzaamheid drukt zwaar. Ik heb veel liefde om me heen, lieve familie en vriendinnen. Maar juist het missen van een relatie is heel zwaar. Het lijkt een beetje hulpeloos. Veel van mijn leeftijd hebben al een relatie gehad of zijn gelukkig getrouwd. Ook trek ik me best opmerkingen of blikken van anderen aan, bijvoorbeeld in de kerk als je alleen in de bank gaat zitten. Of de vraag van: heb je nog geen vriend? Misschien wordt het niet altijd zo bedoeld, maar het gevoel veroordeeld te worden door de gemeenschap, het idee dat mensen me raar vinden (dat ik nog nooit een vriend heb gehad), of het idee dat ze me zielig vinden, dat drukt erg zwaar. Soms lijkt het wel als een tekort gezien te worden. Het lijkt ook wel of ik een soort bescherming heb opgebouwd, uit angst afgewezen te worden. Zelf ben ik een grote romanticus en misschien wat ouderwets: een jongen hoort toch een meisje het hof te maken, een galante heer te zijn. Helaas zijn die er niet veel meer tegenwoordig. Ik weet niet goed wat ik moet doen en moet bekennen hierop misschien te weinig op God te vertrouwen. Of misschien is het wel mijn bestemming alleen door het leven te gaan. Misschien houdt dat de relatie met God steviger. Een groter bijkomend probleem, waar ik me diep voor schaam, is dat ik snel verliefd wordt op wat oudere mannen, omdat deze vaak wel galant, betrokken, serieus en zorgzaam zijn. Deze mannen zijn echter vaak al getrouwd. Ik zal nooit openlijk uiting geven aan deze gevoelens, maar het draagt niet echt bij aan een gemakkelijke omgang en ook drukt daarbij zwaar het gebod niet te begeren naar andermans echtgenoot. Hebben jullie misschien tips voor dit hopeloze geval ;-)? In elk geval super dank voor het lezen van dit hele verhaal.

Beste vraagsteller,

Geen idee of ik het antwoord heb gegeven aan de jongeman met het soortgelijke probleem. Als dat zo is, lees dat dan nog maar eens door want waarschijnlijk schrijf ik nu iets dergelijks! En ben ik het niet geweest (ik lees niet alle antwoorden erop na, hoor!), dan wijkt mijn antwoord ongetwijfeld niet af van dat van een ander panellid.

Wat zou je van mij willen horen? Dat ik een serie jongens langs stuur die maar eens goed moeten kijken naar een lief meisje dat wel erg verlegen is, maar dat die verlegenheid niet zo wil laten merken? Beste meid, wanneer je vrienden wilt maken zul je hoe dan ook er niet alleen voor open moeten staan, maar dat ook laten merken! Je kunt wel heel romantische gevoelens koesteren (waar niks mis mee is, begrijp me goed!), maar die prins op het witte paard komt echt alleen maar in sprookjes voorbij! Als jij denkt dat mensen bevooroordeeld naar jou kijken, waarna jij daar vervolgens naar gaat handelen bevestig je niet hún vooroordelen, maar jóúw eigen vooroordelen! En dan verandert er niets. Het gevoel van afwijzing is dikwijls iets dat diep van binnen zit, maar absoluut niet op het oordeel van anderen berust. Ga eens voor de spiegel staan, recht je rug en zeg tegen jezelf: "Ik mag er zijn! Ik mag er zijn, omdat God mij heeft gemaakt. Geschapen als een mooi mens."

Dan nog: die oudere mannen... heerlijk, zo’n galante kerel die de deur voor je open houdt! Maar als hij getrouwd is, is ie níét voor jou! Geniet van de attenties, maar niet meer dan dat! En "begeren"... zeer zeker niet! Dat is een verstandelijke keuze maken in plaats van gevoelens van verliefdheid een kans geven! Nu je laatste zin: je bent géén hopeloos geval! Jij bent -net zo goed als een ander- een parel in Gods hand! Probeer zo naar jezelf te kijken en handel er vervolgens naar!

Alle goeds toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven