God niet verloochenen
Ds. N. den Ouden | 1 reactie | 09-11-2012| 15:34
Vraag
De vrienden van Daniel beleden God hartelijk, ook al stond de doodstraf er op. Er zijn ook veel verhalen bekend uit de tijd van de Romeinen van mensen die God niet verloochenden, terwijl ze wisten dat daar de doodstraf op stond. In tegenstelling tot Sadrach, Mesach en Abednego stierven zij (bijna altijd) wel de marteldood. Een dominee zei pas dat je kon zien dat het geloof van de drie vrienden van Daniel een waar geloof was, omdat zij niet bogen voor het beeld. Nu vroeg ik mij af, als mensen God niet verloochenen terwijl daar de doodstraf op staat, zijn dat alleen echte gelovigen? Of kunnen schijngelovigen ook zo ver gaan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Ik moest bij het lezen van de vraag direct denken aan 1 Korinthe 13:3: "Al ware het dat ik mijn lichaam overgaf opdat ik verbrand zou worden, en had de liefde niet, zo zou het mij geen nuttigheid geven." Ik ga graag uit van het oordeel van de liefde, en geloof dus graag het goede van martelaars. Het is ook diep indrukwekkend als mensen God niet verloochenen terwijl daar de doodstraf op staat. Ik heb geen enkele behoefte om aan de oprechtheid van hun geloof te twijfelen.
Maar inderdaad (dat zegt 1 Korinthe 13 ook): je kunt al je goederen aan de armen geven, en je kunt een (wonder)geloof hebben dat bergen verzet, en je kunt in de tegenwoordigheid van Christus eten en drinken (Lukas 13:26), en duivelen uitwerpen (Matt. 7:22), enz. terwijl het hart toch niet werkelijk op Hem vertrouwt. Een marteldood op zichzelf is dus geen garantie dat het goed met me is. Onze hoop moet alleen zijn op het offer van Christus. De teksten in Gods Woord die aangeven hoe ver het met het schijngeloof kan gaan, moeten ons alleen maar meer en ernstiger heen drijven naar Hem.
Overigens geef ik de dominee die je noemt niet helemaal ongelijk. In zijn algemeenheid kun je echt wel zeggen dat geven aan de armen, en een gebedsleven, en dus ook standvastigheid en niet buigen voor afgoden, tekenen zijn van geestelijk leven. Maar als het er helemaal op aankomt houd ik alleen de tekenen over in Christus handen en voeten als grond van mijn behoud.
Hartelijke groet en zegen in alles,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik was eens bij een begrafenis van iemand van wie iedereen dacht deze persoon was 'ongelovig'. Een spreker gaf als enige reactie hierop: We weten één ding zeker: Hij is in Gods handen, en daar is het VEILIG. Dat vond ik erg mooi.
Het is niet aan ons om ons in dit leven druk te maken over wat wel en niet echt was bij anderen. God ziet niets over het hoofd...gelukkig!