Nooit een broek aan
B.S. van Groningen | 26 reacties | 04-04-2012| 13:15
Vraag
Ik ben zelf Rooms Katholiek (maar doe er niets mee) en mijn vriend is van de Gereformeerde Gemeente. Nu zijn we al een paar keer bij zijn kerk naar catechisatie geweest en merk ik dat ik het met sommige dingen meteen eens ben en bij andere dingen mijn twijfels heb. Het is namelijk zo, dat meiden in principe nooit een broek (behalve als het beroepsmatig moet) aan mogen hebben en dus altijd een rok of jurk dragen. Op zich is dit voor mij niet zo'n heel groot probleem. Maar is het ook zo dat je dit belooft als je belijdeniscatechisatie doet? Want ik kan namelijk niet beloven dat ik nooit een broek aan zal doen, puur om het feit dat ik het soms fijn vind om gewoon in een broek te lopen. Toen wij het hier samen met zijn ouders (en de ouderling die de catechisatie geeft) over hadden zeiden zij dat wij er niet zo'n groot punt van moesten maken... Maar als ik met een broek naar de kerk zou willen gaan op zondag, weet ik toch zeker dat zijn ouders mij tegen zouden houden en mij verzoeken om een rok/jurk aan te trekken. Nu is mijn vraag dus: beloof je met belijdeniscatechisatie dat je nooit een broek aan zult doen? Alvast bedankt!
Antwoord
Beste vriendin,
Ik vind dat jij een serieuze vraag stelt, daarom wil ik hem ook op die wijze behandelen. Toch maak ik tegelijk een kanttekening: we hebben het hier over middelmatige zaken; dat betekent dat andere zaken bij het doen van belijdenis veel belangrijker zijn, zonder de kleding en de levensstijl naar de achtergrond te laten verdwijnen. Ik haak tegelijk in op het antwoord van je a.s. schoonouders en van de ouderling: je moet er niet zo’n groot punt van maken.
Trouwens jij komt ook uit een kerk, die regels kent en rituelen. Al doe jij er niets mee, toch is dat ook een feit. Je bent het met sommige dingen gelijk eens en over andere zaken heb je twijfels. Nu hoop ik, dat je over hoofdzaken het eens bent en wanneer het over bijzaken gaat, rustig met elkaar praat om het eens te worden.
Jouw grote punt is het dragen van een broek door meisjes. Je bent door je vriend in een ander kerkverband terecht gekomen en ik begrijp dat je dat uit overtuiging doet. Waarom? Ik ga er vanuit, dat je van je vriend houd en samen door het leven wil gaan. Dat is geven en ontvangen (beter dan nemen). Om een andere reden vond ik het ook moeilijk om te antwoorden. We leven in de lijdenstijd. En een van de meest vernederende zaken voor de Heere Jezus was, dat ze zijn klederen verdeelden en verlootten. Hij hing daar in naaktheid en schande. En wij discussiëren over de soort kleding. In het paradijs heeft God ons kleren gegeven om onze schande en naaktheid te bedekken. In onze gezindte is het nog altijd gebruikelijk dat meisjes en vrouwen in een rok of jurk gaan. Mag het onderscheid tussen man en vrouw nog gezien worden?
Tegelijk wil ik je waarschuwen om dit niet als een geweldig strijdpunt te maken. Op de vragen, die je bij de openbare belijdenis beantwoordt, wordt niet gevraagd of je nooit een broek zult dragen, maar wel fundamenteel iets anders! Of je in leer en leven belijdt, dat het je ernst is om je daaraan te houden. Dat je door Gods genade in die belijdenis standvastig zult blijven en daarin zult leven en sterven. Wat je geleerd hebt uit Gods Woord en de belijdenisgeschriften of je dat in een godvrezend, eerbaar en onberispelijk leven zult laten zien en dat je die belijdenis met goede werken zult versieren. En of je bij ontsporing in leer of leven je zult onderwerpen aan de Christelijke tucht/vermaning.
Je ziet en je weet, dat hier niet gevraagd wordt of je nooit een broek aan zult doen. Ik kom nog even terug op de verhouding met je vriend. Wanneer je van elkaar houdt, heb je ook veel voor elkaar over. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar je gaat toch ook niet bewust tegen gevoelens van de ander in? Wanneer je het belang van belijdenis doen serieus neemt en biddend daarmee bezig bent, dan zal het ook niet moeilijk zijn om bepaalde zaken te doen of andere juist te laten. Na de Wet wordt bij ons vaak gezongen: "Och of, wij Uw geboon volbrachten, gena, O, hoogste Majesteit, gun door het geloof in Christus’ krachten, om die te doen UIT DANKBAARHEID."
Beste vriendin, ik weet dat over deze zaken verschillend gedacht wordt. Maar mag ik je een wijze raad van een oudvader meegeven? In hoofdzaken moeten we de eenheid betrachten, in bijzaken/middelmatige zaken een zekere vrijheid laten, maar in alle dingen de liefde betrachten! Allereerst tot God, maar ook tot onze naaste. En… het is niet goed, dat we door ons gedrag (op welk terrein ook) ergernis geven.
Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Op de een of andere manier is ooit eens gezegd, dat dit z omoet of hoort.
Bij ons in de gemeente gaat iedereen tijdens Het Avondmaal en ook tijdens de gewone dienste gekleed zoals iedereen dat verkiest. Is het een mooi warmne dat dan is iedreen in zomerkleding.
Als jij ooit nog eens bij ons Het Avondmaal zou vieren-maar dat zal wel nooit gebeuren-dan mag je gekleed gaat zoals jij dat verkiest. Niemand zal er aanstoot aannemen hoe je gekleed gaat of wat je wel of niet doet. De beslissing ligt binnen de relatie met God.
Je mag zelfs als gast aan Het Avondmaal deelnemen. Zo worden iedere keer de gasten uitgenodigd om deel te nemen, waarbij wel wordt gezegd da je in je iegen gemeente toegang hebt tot Het Avondmaal en het zou mooi zijn dat je kunt getuigen dat je een kind van de Heer bent.
Ik zie het al voor mij op het einde van Het Avondmaal, tussen al die anderen die gekleed gaan op hun eigen manier-incl. de mannen in korte broek- iemand met donkere kleding en hoed-hand in hand terwijl we zingen:
Wij reizen met elkander; wij wand'len hand in hand;
D'een is tot troost de ander op weg naar t vaderland.
Komt sterkt opnieuw de moed! Weest rustiger en blijer
Van aardse abnden vrijer!
Ons wacht een eeuwig goed.
Lied 481: uit onze bundel.
Waarbij we degen wiens hand we vasthouden even een kneepje geven.
Weet je wel dat je met je opmerking 'maar dat zal wel nooit gebeuren' je mij raakt? Ik vind dat niet zo'n fijne insteek van je.
Voor mij staat die kleding helemaal niet op nummer 1, 'k hoef daar ook niet over na te denken, het is God, ja God alleen!
Gezegende dagen!
Ik heb er de afgelopen dagen best wel over nagedacht, de broek-rok-kwestie. Is moeilijk. Ook omdat ik meerdere mensen in nabije omgeving behoorlijk heb zien afglijden, waarbij de overgang van rok naar broek 1 v/d eerste dingen was. Het lijkt alsof ze geen principes meer hebben, en er gebeuren gewoon dingen die echt tegen de Bijbel in gaan (nee, geen bijzaken zoals dragen van broek). Vandaar dat ik er een bijsmaak bij heb.
@ waldboy: Die conclusie trek jij: Ik zeg niet dat een vrouw met een broek geen christen kan zijn, zo'n vrouw heeft juist mijn leven heel erg gestempeld de laatste tijd, op een positieve manier. Het is vooral cultuurbepaald denk ik, maar ik blijf het opvallend vinden dat verandering van rok naar broek vaak samengaat met wereldser leven/van de kerk af gaan enz.
En over donkere kleding: ik zie inderdaad ook kleurloze mensen, niet goed, maar daarom zijn ze nog niet saai en ik probeer elke zondag vrolijk gekleurde kleren aan te trekken.
Ik denk dat, wanneer je gedreven wordt door Zijn liefde in je hart, je mond daar ook van overloopt. Niet altijd nee, ik ben het er daarom wel mee eens dat je niet altijd de verschillen ziet.
Verder herken ik de dingen die je noemt, dat zie ik ook sterk om me heen, opeens zijn er totaal geen grenzen meer lijkt het wel.
En idd. de mensen die in het donker lopen, zijn NIET saai! Daar leer ik zo veel van.....
Gisteren bekeek ik een filmpje op you tube over 2 jongens van de SGP. 2 jongeren van in de 20 jaar. Het trof me wat ze vertelden. De wereld, of totaal andere kerkgenootschappen dan waar wij zelf toebehoren, hebben vaak maar 1 beeld van de sgp en de kerk, en toen lieten ze een plaatje zien van een kerk waar alleen maar mensen in het zwart naar toe liepen. En boemba, zij vertelden verder, wij als sgp-ers herkennen dit plaatje niet! En ik eerlijk gezegd ook niet. Natuurlijk zijn die mensen er wel bij, maar ze scheren het steeds maar weer over 1 kam.
Houd de kleding die je op dit moment draagt maar hoog voor jezelf!
Gods zegen!
Je doet belijdenis van je geloof. Dat wil aan de ene kant zeggen dat je t.o.v. van menesn te kennen geeft dat je voor God hebt gekozen en je leven in Zijn dienst wiltstellen. En keuze die voor eeuwig is. Dat is natuurlijk toe te juichen, maar dat heeft ook een kjeerzijden. Je wordt tegelijkertijd ook lid evan en gemeente. Een gemeente met voorschriften en regels.
Als je nu al twijfels hebt of je je daar aan kunt houden, krab je dan nog maar eens goed achter het oor. Je moet je natuurlijk wel kunnen vinden in de gewoonte enz. van de gemeente. Als je denkt dat niet te kunnen, kan het heel moeilijk zijn om die keuze weer ongedaan te maken.
- 1
- 2
