Man wederom ontrouw
Ds. B. J. van de Kamp | 14 reacties | 16-06-2011| 16:40
Vraag
Mijn man en ik zijn bijna acht jaar getrouwd. We hebben twee kinderen. In die acht jaar is zo veel gebeurd, dat ik nu op het punt sta het op te geven. Mijn man is christen maar heeft een probleem met vrouwen/seksualiteit. Meer dan eens in de acht jaar dat we getrouwd zijn is hij mij ontrouw geweest. Hij erkende steeds zijn misstap en vroeg me om vergeving, vaak in tranen; zelf kapot van het feit dat het wéér gebeurd was. Ik heb steeds geprobeerd om er met hem en met God een weg in te vinden. Elke keer opnieuw me vastgeklampt aan God en de wankele hoop dat hij (mijn man) er met God wel zou uitkomen. Nu er weer opnieuw een situatie boven water is gekomen, weet ik het niet meer... Het vertrouwen in hem en in een toekomst samen is zoek. Ik weet het gewoon niet meer. Hoe ver moet je gaan?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Dit is een uiterst pijnlijke situatie, die je mij vertelt. Het is bewonderingswaardig, dat jullie samen hebben gezocht om er weerstand aan te bieden in geloof in God. Maar de Heere God sluit geen hulp van mensen en instanties uit. Het eerste waar heel nadrukkelijk toegekomen moet worden is: De keuze van je man. Hij kiest voor zijn vrouw en gezin, of hij kiest er tegen! Als hij voor kiest, maak je de strijd openbaar. Als hij niet wil kiezen, maar zijn zwakte blijft koesteren, is het een verhaal zonder eind. Is er sprake van onoprechtheid.
De zonde werkt het sterkst door als hij zo verborgen mogelijk zijn weg kan gaan. Daarom moeten deze zaken in het licht komen. Uit je informatie leid ik af, dat jullie het alleen met elkaar delen. Hebben jullie geen ouders, met wie het besproken kan worden, of vrienden en vriendinnen? Hoe is de werksituatie van je man? Zit daar zoveel verleiding? Dan moet hij ander werk gaan zoeken. Heeft hij verkeerde contacten, dan moet hij die verbreken.
Het gaat hier n.l. om een verslaving. Als je die verslaving niet met alle kracht verbreekt, blijft het bestaan en kom je in een martelaarsrol. Iedereen krijgt dan de schuld bij een heldere keuze, behalve de dader. Die is zielig. Maar de dader is niet zielig. Hij is schuldig. Als je wilt erkennen dat je schuldig bent, zul je ook aanvaarden dat mogelijkheden tot misstappen worden uitgebannen. Als dit niet gebeurt, is het een hopeloze situatie, waarin het bedrog voort zal gaan.
Voor een seksverslaving bestaan goede therapieën. Ook dat moet je aanpakken. Anders verander je de situatie echt niet. Je kunt het vergelijken met de genezing van een gebroken been. Het is goed te bidden voor genezing! Maar tegelijk moet dat been wel bloot en onder doktersbegeleiding gips erom heen. Gewoon door blijven lopen is vernietigend. Dat geldt ook voor jullie probleem
Hartelijk wens ik jullie heel veel zegen!
Ds. B. J. van de Kamp, Hierden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. J. van de Kamp
- Geboortedatum:21-11-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hierden
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik begrijp dat je op het punt staat om het op te geven. Het is ook verschrikkelijk moeilijk!
Toch sluit ik me helemaal aan bij het antwoord. Zoek samen hulp en wel zo snel mogelijk. Ga naar de Vluchtheuvel, het Eleos, de Driehoek, CHAP of zoiets. Kijk eens op www.kostbaarvaatwerk.nl
Heel veel sterkte!
Deze man verdient jou niet! Het zijn keuze om met andere vrouwen iets te beginnen.
Hard maar waar: stop met deze relatie!
Zelf zijn we bij stagg in houten-Rotterdam geweest, PERFECT!
Heel veel sterkte; God is getrouw, Hij zal jullie helpen!
Het leven van een gescheiden vrouw met kinderen is echt niet gemakkelijk. Kinderen hebben een vader nodig.... En voor de man zelf wordt het probleem waarschijnlijk alleen maar groter. Als de man in zijn zonde blijft volharden en geen hulp wil zoeken, kan het zover komen dat er geen andere oplossing meer is....
Aanmelden voor hulp lijkt me voor alle betrokkenen beter. Als de man niet mee wil, kan de vrouw eerst ook alleen hulp gaan zoeken.
Je vrouw in elkaar meppen, Godlastering, zondigen tegen alle tien geboden enz.
Maar je moet bij je man blijven want anders wordt het probleem waarschijnlijk alleen maar groter.
En kinderen hebben een vader nodig....dus een weduwe moet weer trouwen, mijn moeder is na de dood van mijn vader (ik was vier jaar) nooit meer getrouwd en heeft ons prima opgevoed.
En Krista heeft ook recht op een mening, die hoeft niet gelijk afgepoeierd te worden.
Zo..., ik heb mijn hart weer gelucht en kan morgen weer opgewekt kerken.
Misschien is het goed om even heel klinisch te bekijken wat er in de bijbel allemaal speelt rondom echtscheiding, overspel en echtbreuk. Echtbreuk volgens de tien geboden betekend dat je niet aan de vrouw van je naaste mag komen. Overspel is dat jij als getrouwde man of vrouw naar bed gaat met een ander. In jouw geval pleegt je man dus overspel, en degene die dat met hem doet is degene die "jullie echt verbreekt". Dat je niet mag scheiden zie je aan het feit dat een man zijn vrouw moet aanhangen en "wat God heeft samengevoegd scheidde de mens niet". Aan dat laatste zie je dat het niet mág, niet dat het niet zou kunnen.
Vervolgens kun je nadenken over verzoening, want Jezus zelf zegt dat je anderen tot in het oneindig moet vergeven, dat doet jouw vader in de hemel ook. En dat zou je dus ook op jullie situatie kunnen toepassen.
Er is wel degelijk een reden om te scheiden. Mozes gaf om die reden al aan dat er dan een scheidbrief overhandigd moest worden. Jezus zegt daarvan dat hij dat heeft gedaan om de hardheid van ons hart maar dat het niet zo bedoeld is geweest. Dus nogmaals, verzoening is op zijn plaats. Maar de mogelijkheid tot scheiding is er wel. Want Jezus zegt ook: als je je vrouw wegstuurt om een andere reden dan overspel dan maak je dat er echtbreuk met haar gepleegd wordt. Je ziet daaraan een aantal dingen. Als eerste is het huwelijk onontbindbaar zolang er geen overspel is gepleegd. Want als iemand met haar naar bed gaat nadat zij is weggestuurd pleegt hij op dat moment echtbreuk. Je kunt dus wel scheiden maar dat ziet God niet zo. Maar op het moment van overspel pleegt de derde persoon echtbreuk. Hij breekt de echt, hij breekt het huwelijk. Op dat moment is voor God het huwelijk dus verbroken. En op dat moment is dus verzoening weer op zijn plaats.
Als ik dat allemaal overdenk dan zou ik het volgende doen. Je vergeeft je man nogmaals, en hartelijk ook! je bouwt samen een nieuwe toekomst op en als dat slaagt dan heb je geleefd zoals God dat graag ziet. Ik zou tegelijkertijd afspreken dat dit wel de laatste keer is geweest. wees daar heel duidelijk in. Want als hij dan weer over de schreef gaat is het ZIJN hardheid van hart die mozes deed zeggen dat je dan een scheidbrief moet geven. Op dat moment kun je ook je man wegzenden, scheiden dus, ook al is dat niet de bedoeling geweest. Want Jezus zegt dat overspel een plausibele reden is je man weg te sturen. In principe zou je dus nu al om die reden kunen scheiden maar ik denk dat verzoening voorop staat. Ik zou God dan wel vergeving vragen om het feit dat je niet in staat bent geweest je man trouw te laten zijn en er dan ook van overtuigd zijn dat je die vergeving gekregen hebt.
Vervolgens kun je bedenken wat dan de rest van je leven is. Je moet je voorstellen dat in bijbelse zin jouw echt al verbroken is. Je bent dus in principe niet meer aan je man gebonden. Maar Paulus zegt dat iets anders. Die zegt dat het huwelijk in principe stand houdt tot de dood. en dat je daarom ongehuwd zou moeten blijven. Ik voor mij zou dat dan ook nastreven, ongetrouwd blijven. Maar omdat je anderzijds door overspel al niet meer aan je man gebonden bent durf ik niet te beweren dat ik daarmee goed zit. Ik ben wel van mening dat je niet twee keer iemand trouw tot de dood kunt beloven, want dood ga je maar één keer. En daarom ben ik toch van mening dat na een scheiding God liever ziet dat je ongehuwd blijft.
Misschien klinkt dat allemaal wat koud en kil. Wees ervan overtuigd dat ondertussen mijn hart schreeuwt van ellende! ik vind het vreselijk dat dit soort situaties voorkomen en ik leef dus met je mee! Toch is bovenstaande volgens mij de bijbelse weg.
Ik weet waar je het over hebt. In combinatie met het forum van Kostbaar Vaatwerk, zoals bovengenoemd, is er een website waar je gratis een christelijke online cursus kunt volgen voor deze dingen. Voor de man is er een cursus: Puur Leven. Voor de partner van een man met deze problematiek is er een cursus: In vrijheid samen. Beide cursussen duren 60 dagen. Kijk maar eens op http://old.settingcaptivesfree.com/home/index_dutch.php
Ik kan het je echt aanbeveling. Voor mij is er door deze cursus een hoop ten goede veranderd!
Mocht je het fijn vinden om eens verder je hart te luchten, laat maar weten!
Hoe zou het zijn als de vrouw al acht jaren vreemd zou zijn gegaan?
Ja, dan zouden de reacties hetzelfde moeten zijn, maar ik heb diep in mijn onderbuik het gevoel dat de reacties dan anders zouden zijn.
Zelf ben ik opgevoed in de Gereformeerde Gemeente, ik heb drie zussen en weet hoe moeilijk het voor vrouwen soms kan zijn.
Waarom schrijf je G'd en niet gewoon God?
Wel blijven ze, hoe moeilijk ik dat vaak vind, bij hun vader komen. Ze blijven loyaal, hij is tenslotte toch hun vader.
En natuurlijk ga je niet over 1 nacht ijs, het heeft bij mij 16 jaar geduurd, maar er zijn grenzen.
Waar ik ook bang voor was dat ik een geslachtsziekte zou oplopen, bij die gedachte kreeg ik steeds meer afkeer van hem en het houden van, ebt langzaam weg.
Naar mijn eer en geweten heb ik er alles, maar dan ook alles aan gedaan, zijn beiden in therapie gegaan, maar helaas had het geen resultaat. Een derde in een huwelijk is tenslotte evenmin Bijbels.
We hebben niet gezegd dat de vrouw nooit mag scheiden. Ze mag dat ook echt wel van mij. Maar volgens mij slaan ze dan een stap over. Het is belangrijk eerst hulp te zoeken, dat hebben ze nog niet eerder hebben gedaan. Het is mooi als je er er samen (met God) uitkomt. De praktijk met deze dingen is meestal zo dat het helpt als je er niet alleen samen en met God over praat. Als je anderen er ook over verteld kan dat helpen om het te doorbreken.
Als de man zo door blijft gaan, of geen hulp wil zoeken, dan komt die scheiding er echt wel, denk ik. Maar een echtscheiding is niet de oplossing is van alle problemen, maar een begin van een nieuw fase. Iedereen die om zich heen kijkt en luistert, kan dat zien en horen.
Ook is het niet zo dat ik denk dat iedere zonde een verslaving is. Maar deze vrouw schrijft zelf: dat haar man een probleem heeft met vrouwen/seksualiteit. Daarom heeft de Ds. van de Kamp in de beantwoording geschreven dat het een verslaving is, zelf vind ik dat een logische conclusie.
Ik hoop dat je je ondanks alles toch gedragen voelt door God.
Misschien helpen deze sites je verder?
www.settingcaptivesfree.nl
www.kostbaarvaatwerk.nl