Het leven best zwaar

Ds. P. Koeman / 1 reactie

17-02-2011, 13:30

Vraag

Voor mij is het leven best zwaar. Ik heb o.a. een diagnose in het autismespectrum. Bovendien pieker ik heel vaak en heb ik het vaak ergens moeilijk mee, met wat dan ook. Het lijkt me daarom goed om eerst een tijdje getrouwd te zijn en te investeren in ons huwelijk (verkering kost mij al veel energie en misschien ook wel veel moeite). Dan kunnen we na bijv. 4 of 5 jaar toch zien of het voor mij psychisch wel mogelijk is om kinderen op te voeden. Of is dat niet bijbels? Dit alles uiteraard als mijn vriend het hier mee eens is.


Antwoord

Beste mevrouw,
 
Uw vraag geeft aan, dat het voor u niet eenvoudig is om met allerlei belangrijke dingen in het leven om te gaan. Het geeft de nodige spanning en zorg en u zou graag houvast en rust, zekerheid willen krijgen en ervaren. Dat is een hele worsteling die u ook aan God mag voorleggen.

Concreet vraagt u naar de situatie rond verloving en huwelijk. Het lijkt me inderdaad goed, dat u daar  eerst met uw vriend/ verloofde  open en eerlijk over spreekt. Tevens is het van groot belang om voor de door u genoemde problematiek hulp te zoeken. Het huwelijk is namelijk niet zo'n 'eiland' als u wellicht denkt. Het is ook geen vorm van therapie. Het vraagt voortdurend in de relatie tussen man en vrouw ,dat je er aan werkt en er voor elkaar bent. Het brengt niet een aantal jaren ontspanning om daarna eventueel aan het krijgen en opvoeden van kinderen te denken

Een goed zicht krijgen op uzelf en op wat voor u samen van belang is, is nodig. Er zijn gelukkig ter zake kundige therapeuten die u met uw vriend daarbij van dienst kunnen zijn.
 
Sterkte en zegen bij alles.

Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Koeman

  • Geboortedatum:
    16-04-1941
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Barneveld
  • Status:
    Inactief
77 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
hjrl
18-02-2011 / 07:51
beste schrijver/schrijfster; mag ik u het volgende op het hart drukken: probeer met uw aanstaande eerst door te krijgen wat het is. Wat de consequenties zijn van dit syndroom. Alleen als beiden er zoveel mogelijk van weten kan een huwelijk tot de mogelijkheden gaan behoren. Kinderen maken alles nog zwaarder (en mooier), maar moeten wel voorop komen te staan als ze er eenmaal zijn.

Hier spreekt een ervaringsdeskundige. Pas 10 jaar na gehuwd zijn kwam de diagnose. Er zijn kinderen. Maar partner neemt het mij en mijn ouders (en zichzelf?) erg kwalijk in zo'n huwelijk verzeild te zijn geraakt.

De consequentie is dat we nu alleen nog maar ouders van de kinderen zijn.

Terug in de tijd

Bij mij in de klas zitten verschillende christelijke klasgenoten. Allemaal van een andere kerk, dus er zijn veel verschillen onderling. Een klasgenoot van mij denkt dat als ze gelooft in God, dat het ...
5 reacties
17-02-2012
Mijn man en ik hebben een aantal jaren geleden de keuze gemaakt om niet op zondag uit eten te gaan, naar een zwembad te gaan en naar andere gelegenheden waar mensen  voor ons moeten werken. Mijn echtg...
Geen reacties
17-02-2017
Graag zou ik willen reageren op de vraag en het antwoord waar "depressief" boven staat van 29-01. Ik ben niet de vraagsteller. In het antwoord wordt aangeraden om hulp te zoeken en de "middelen" die h...
Geen reacties
17-02-2009
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering