Doodsangst
Ds. P.C. van Keulen | 12 reacties | 16-04-2010| 14:00
Vraag
Ik heb ontzettende doodsangst. Ik ben zo bang om te sterven en voel me daardoor erg naar. Ik ben 47 jaar en heb nog een jong gezin. De tijd gaat redelijk snel en dat benauwt me. De dood kun je niet tegenhouden, maar hoe kan ik minder angstig zijn? Help me, alstublieft.
Antwoord
Geachte vragensteller,
De tijd vliegt, dat is een realiteit die bij het ouder worden steeds meer en meer opgemerkt wordt. Ook Mozes sprak er al van in zijn gebed: wij vliegen heen naar de 70 of zo wij zeer sterk zijn naar de 80, en zo vliegen we als mensen naar ons eeuwig huis, want er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven. Echter, tussen de tijd van geboorte en de tijd van het sterven zit een tussentijd, de tijd van ons leven hier op aarde. Een tijd die God ons geeft als genadetijd, een tijd waarin God Zich aan ons openbaart, maar ook een tijd om bezig te zijn in hetgeen waarin Hij ons geplaatst heeft. Dat is voor u onder andere een jong gezin. En wat brengt ook een jong gezin met zich mee dat de tijd vliegt, juist omdat je daarmee ook zo druk bent en het veel van je tijd opslokt. Dat die tijd zo snel gaat benauwt u, u bent ook bang om te sterven, waarbij u ook de vraag stelt: hoe kan ik minder angstig zijn?
Het is voor mij niet precies duidelijk wat op de achtergrond meespeelt met betrekking tot uw angst. Is het mogelijk dat als u nu zou sterven u een jong gezin achter moet laten? En dan? Hoe moet het dan verder met hen als u er niet meer bent? Of is het het sterven zelf wat u benauwt en daar bij mogelijk ook het moeten verschijnen voor God? En dan?
Het is kort na Pasen, waarop wij de overwinning door de Heere Jezus mochten gedenken over de dood en het graf; de Heere is waarlijk opgestaan! Gelukkig dat de Heere nog veertig dagen Zichzelf levend vertoond heeft alvorens Hij ten hemel opvoer. Een verdrietige Maria werd zo door hem vertroost, aan ongelovige discipelen heeft Hij Zich geopenbaard, opdat zij zouden geloven, en dit wordt nu ook aan ons voorgehouden in het Woord “opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zoon van God; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn naam”. Het léven hebt! Het eeuwige leven! Het leven dat verder doet kijken dan de dood, waardoor er gezongen kan worden: nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan, wie in ’t geloof op Jezus ziet, die vreest voor dood en helle niet; en waardoor Paulus uitriep: dood waar is uw prikkel, hel waar is uw overwinning?
Wie is Jezus voor u? Mag u in het geloof zien op wat Hij heeft volbracht aan het kruishout van Golgotha? Mag u in het geloof Hem zien als Degene, Die de dood heeft verslonden tot overwinning?
Neemt dat dan alle angst weg? Helaas niet, hoe komen we in het Woord mensen (gelovigen) tegen die angst en benauwdheid kenden in hun leven, en zo kan ook de dood, als laatste vijand, ook al is deze in Christus te niet gedaan, op gezette tijden ons angstig maken. Ik denk hierbij aan Psalm 116. De dichter zegt daar: “banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis.” Hij zag de dood naderen en hij werd vervuld door angst en vrees. Wat dan te doen? Wees als de dichter, roep de Heere aan; houdt in gedachtenis dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt; zie dat de steen is afgewenteld. Ik denk hierbij ook aan het versje: “als ik in gedachte sta bij het kruis van Golgotha, als ik hoor wat Jezus sprak”; laat het voor u ook maar veel zijn: “als ik in gedachten sta, bij het graf in de hof van Jozef van Arimathea, als ik hoor wat Jezus sprak.” En wat sprak Hij daar dan? Vrouw wat weent gij? Waarom ben je zo angstig? Gedenk de woorden, die Ik tot u gesproken heb: Ik leef en gij zult leven, die in Mij gelooft zal leven ook al is hij gestorven, kijk maar naar het geopende graf, zie Mijn handen en Mijn zijde!
Maar ja, m’n gezin! Wie in Christus Jezus is heeft God tot Vader, en zal Hij niet zorgen? Hierbij denk ik aan Jakob, die op de zaligheid wachtte; bij het naderen van de dood legde hij zijn voeten samen op het bed, nadat hij zijn (klein)kinderen gezegend had; in Gods handen beval hij zijn geest, en in Gods handen beval hij zijn (klein)kinderen, zijn gezin, en zo kon hij ze loslaten, wetend dat de hand van Zijn God hen vast kon en wilde houden. Zeker dat is stervensgenade, maar die werd hem ook pas verleend in de uren waarin hij het nodig had, en zo kon hij zich in alle rust neerleggen, zonder angst. Leg zo de namen van uw jonge gezin(sleden) maar veel in die Vaderlijke hand
Angst is een slechte raadgever, het Woord echter niet, waarin de opgestane Levensvorst Zich openbaart; Johannes op Patmos viel bij de openbaring van Christus als dood aan Zijn voeten, maar wat een wonder, Hij legde Zijn rechterhand op hem en zei: Vrees niet; Ik ben de Eerste en de Laatste; en Die leef, en Ik ben dood geweest; en zie, Ik ben levend in alle eeuwigheid.
Heel veel sterkte toegewenst.
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Want God is geen God van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de gemeenten der heiligen".
Daar moest ik zo aan denken, en stem het inderdaad in met Ds. van Keulen: Angst is een slechte raadgever, Het Woord echter niet!!
De engelen komen je dan halen (die de gelijkenis van de rijke dwaas)
Maak het vandaag nog in orde met God, geef je hele leven over aan Hem, en laat je vullen met Zijn vrede.
Na veel praten kwam er uit dat hij angstig was en bang om te sterven. Hij was nog niet bekeerd.
Zondag 1 van de heidelbergse catechismus bracht hem troost.
Dat hij mocht weten het eigendom van Christus te zijn.
Als je over onze ervaring met onze zoon wilt praten kan dat: pannenkoek@yord.nl
Zoek ook maar troost in de Bijbel, en vertel alles aan God. Hij kan en wil je helpen.
Zondag 1 van de heidelbergse catechismus bracht hem troost.
Dat hij mocht weten het eigendom van Christus te zijn.
Lijkt erg tegenstrijdig, maar na verloop van enkele maanden kreeg hij rust. Innerlijke rust.
Ik had dit als kind al. Soms kan het je weer naar de keel vliegen. Al mag je weten dat je door het geloof het eeuwige leven hebt, toch kun je bang zijn.
Het is de angst voor het onbekende. Scheiding van ziel en lichaam, het is onvoorstelbaar! Hoe, wat en wie ben ik zonder dit lichaam en hoe zal dat gaan, dat alles kan mij soms enorm benauwen. Ergens is dat ook niet vreemd, want de dood hoort niet bij het leven!
God wil ons genade geven als wij leven, maar ook als wij sterven moeten.
In dit vertrouwen mogen wij verder gaan.
Jouw getuigenis dienaangaande is ook de mijne.
Wanneer het helemaal overgegaan is, nadat ik bij het sterfbed van mijn eigen moeder heb gestaan. Eigenlijk wilde ik het niet, maar achteraf zie ik het als leiding van de Heere dat ik er wel bij moest zijn. En door te weten dat de Heere op haar wachtte, kon ik het loslaten. Mijn moeder mag eeuwig de Heere grootmaken, door dit sterven werd mijn ongegronde angst weggenomen. Want dat was het bij mij. De Heere is ook in mijn leven gaan werken en dan komen al deze zaken in een ander licht te staan. dan is de dood het einde niet, maar een doorgang tot in het eeuwige leven. om het zo te zeggen de kramp is er af, of de angel is er uit. zelf heb ik ook een aantal gesprekken bij het maatschappelijk werk gehad, misschien een aanrader.
Van harte Gods nabijheid toegebeden.
Heb je geen last van depressie? Op internet kun je een zelftest doen of je depressief bent.
Dit zeg ik omdat ik zelf een ruim jaar met vreselijke angsten heb gelopen, ook aangaande de dood en God, en niet meer kon begrijpen dat er iemand was die gelukkig was op aarde. Ik dacht nooit aan een depressie, omdat de angstige gedachten op de voorgrond stonden,maar dit bleek het wel te zijn! Was het maar eerder ontdekt, want daar is iets aan te doen.
Heb je negatieve gedachten die in een kringetje doordraaien, veel piekeren, soms huilen van ellende, geen zin of fut om dingen aan te pakken, want alles gaat toch voorbij etc. Dan zou het heel goed een depressie kunnen zijn.
Dan kun je namelijk niet meer relativeren.
Misschien is het bij jou anders hoor, vergeef me dan, het is goed bedoeld!
Hartelijke groet en Gode bevolen, want Hij zal niet beschamen die het van Hem verwachten!!!
Vriendelijke groet
Een hartelijke groet.
