Vraag
Rachab loog. In het verzet in de WOII werd ook gelogen. Maar liegen wordt toch in alle opzichten verboden? Ook als het gewoon zelfmoord zou zijn om de waarheid te zeggen? Moeten we zoveel vertrouwen op God stellen? Is dit geen afdwingen van Gods genade? Mag je jezelf zo in gevaar begeven?
Antwoord
In bepaalde situaties is een noodleugen noodzakelijk. Als die niet gebruikt zou worden, zou je daardoor grote schade aanrichten. Dan waren de verspieders, die door Rachab verborgen waren, zeker gedood. Dan zouden er, toen het volk Israël in Egypte was, ook veel jongentjes om het leven gebracht zijn. En in de Tweede Wereldoorlog zouden er nog meer joden en andere mensen om het leven gebracht zijn. Je kunt ook denken aan het voorbeeld van iemand die totaal doorgedraaid is en met de meest moordzuchtige plannen rondloopt. En die vraagt aan jou, waar die persoon is die hij wil vermoorden. En je weet waar hij is. Moet je het dan vertellen? Natuurlijk niet.
Lastig is dat er zo twee dingen met elkaar strijden. Aan de ene kant dat je je naaste moet liefhebben en dus niet mag meewerken aan zijn ondergang. En aan de andere kant dat je niet liegen mag. Dat die twee geboden zo met elkaar strijden, geeft iets aan van de gebroken werkelijkheid waarin we leven. Maar juist als het leven er mee gemoeid is, dan moet de keuze niet moeilijk zijn.
Pas ondertussen echter wel op. Ons hart is arglistig. En zo gauw gaan we allerlei noodleugens en leugentjes om bestwil gebruiken, waarbij we ons eigen voordeel op het oog hebben. Die kant moeten we niet op. Iemand kan bijvoorbeeld zeggen dat hij geen tijd heeft, terwijl hij best wel tijd heeft. Maar hij heeft eigenlijk geen zin om de ander op dat moment te ontvangen.
Het laatste lijkt me een veel reëler gevaar dan dat van Rachab en de Tweede Wereldoorlog.
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
