Broertje met contactstoornis

Ds. A. de Lange | Geen reacties | 06-03-2005| 00:00

Mijn broertje van 11 jaar heeft een vorm van een contactstoornis en is ook gedeeltelijk autistisch. Hij ziet er uit als elk ander jongetje van 11. Ik hou ontzettend veel van hem, doe vaak leuke dingen met hem en probeer altijd geduldig te zijn. Hij is erg geïnteresseerd in dieren en daar kun je dan ook altijd met hem over praten. Maar, zodra je hem voorleest uit de Bijbel, doet hij als het ware zijn oren dicht. En als je zegt dat hij moet luisteren, weigert hij dat. Hij wil absoluut niks van het geloof weten. Tijdens de kerkdienst zit hij met zijn gedachten ergens anders. Als je na de kerkdienst vraagt waar het over ging, zegt hij dat je maar op moet houden met vragen stellen. Hij geeft gewoon geen antwoord. Ik vind dit heel erg. Ik weet dat hij net als iedereen een ziel heeft en dat hij voor God zal moeten verschijnen. Hij heeft van God gehoord maar hij wil niet luisteren. Hoe moet ik hier mee omgaan?

Allereerst vind ik het op zijn plaats om je te prijzen voor je zorg voor je broertje. Hij heeft veel zorg nodig. En het is fijn dat je er (wellicht naast je ouders) voor hem wilt zijn. Het is altijd goed om er voor elkaar te zijn in het gezin. Het is nog vele malen belangrijker nu je broertje te maken heeft met contactstoornis en autisme.

Twee dingen wil ik in mijn reactie graag noemen: 1. Je broertje lijkt zich af te sluiten voor God en Zijn Woord. Dat is op zich zo vreemd niet. Want hij is mens. En mensen hebben dat als zondaar in zich. Ik weet daarvan in mijn leven en jij wellicht ook. Hoe moet je ermee omgaan als je zelf aanvoelt dat het zo belangrijk is om over God te horen en bij Zijn Woord te leven? Daar zit je altijd mee als je afwijzing ontmoet op je pogingen om iemand erover aan te spreken. In ieder geval is geduld belangrijk - God heeft zoveel geduld met ons allemaal, dan mogen wij het ook wel proberen op te brengen. Ook is gebed belangrijk. Want het belangrijkste om open te gaan voor het Woord van God is dat God het hart opent. Bij Lydia deed hij dat. En we mogen er Hem om vragen voor mensen om ons heen. En als we iemand zo in de handen van God hebben mogen geven, mogen we ook op Gods tijd wachten.

2. Maar wat doe je nu je broertje wellicht ook vanwege zijn persoonlijk problematiek van contactstoornis en autisme zo reageert. Geduld is dan ook het eerste wat ik noem. Maar het is bij hem nog vele malen meer nodig, dan in het geval van mensen zonder zijn problematiek. Maar dat weet je zelf wel. Je geeft aan dat je altijd probeert om geduldig te zijn. Een volgende gedachte die ik opper is: Jouw broertje heeft wellicht, net als anderen met dit soort problematiek, moeite om buiten zijn wereldje te treden. Misschien komen de dingen van God, Bijbel, kerk en geloof helemaal niet bij hem aan. Hij zal misschien ook vooral visueel ingesteld zijn: dingen moeten ‘zien’. Probeer zoveel mogelijk met platen te werken als je met de Bijbelse boodschap bezig bent. Verder: je broertje is geïnteresseerd in dieren. Probeer dat te gebruiken. God is er namelijk ook in geïnteresseerd. Vanuit de scheppingsgeschiedenis, de ark van Noach, de ezel van Bileam, de offerlammeren en Jezus, het Lam Gods, en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde liggen er allerlei linken. Misschien kun je zo zijn (interesse-)wereld ‘uitbreiden’.

Ik begrijp dat je ervaringen met je broertje op het gebied van het geloof teleurstellend en ontmoedigend voor je zijn. Toch hoop ik dat je moed mag blijven hebben. Gestaag verder blijven gaan, zal hopelijk toch resultaten opleveren in de toekomst. En het is waar: zonder Gods zegen kan al ons proberen niet slagen. Blijf daarom voor hem zorgen op hoop van zegen.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven