Krokodillentranen over kerkelijke verdeeldheid

http://youtu.be/gAgGkNrxfZY

Verder vind ik het stukje wel een beetje hard jegens de predikanten, alsof zij het niet zouden menen. Vaak zijn het maar enkelen die de verdeeldheid in stand houden...

@EenVasteBurcht ; Vaak zijn het maar enkelen die de verdeeldheid in stand houden...

Dus als ik het goed begrijp is er een kleine minderheid die de rest de wil oplegt ?

Populistische, pseudobetrokken artikelen als dit brengen méér verwijdering teweeg dan menig kerkscheuring.

@jvslooten - u heeft wellicht gelijk maar is het onwaar ? en wat is uw alternatief ?

@rotterdam - Ik denk dat de Kerk er meer baad bij heeft als we eens iets doen aan interne verdeeldheid en de scheuren die maar al te vaak dwars door de individuele gemeentes zelf lopen.. ik vind dat een stuk schokkender dan het feit dat we verschillende kerkverbanden en denominaties kennen.

Als @jvslooten deze column erger vindt dan de vele kerkscheuringen, betekent het vast dat het hier om mensen als jvslooten gaat ;-)

@Omega - als je niet zo goed bent in begrijpend lezen kun je misschien maar beter ook niet reageren ;-)

@jvslooten Het wordt extra lastig als je niet bedoelt wat je schrijft. Gelukkig zijn daar cursussen voor ;-)

@Omega - het wordt extra lastig als je exact schrijft wat je bedoeld, en er vervolgens ene Omega komt die je woorden op een wel heel vrije wijze interpreteert en naar eigen inzicht op amechtige wijze verdraaid. Hier zijn vast ook cursussen voor, alhoewel ik me hardop afvraag of dat mensen zoals jou nog iets te leren valt ;-)

Voor Omega een cursus ' impulsbeheersing' en een taalcursus 'stijl', voor jvslooten een taalcursus 'spelling'.

@jvslooten ; schokkend - schokkender - schokkendst.

Het is allemaal erg.
Welke kerk verwacht u, er baad bij te hebben, iets te doen aan de interne verdeeldheid en scheuren en hoe wilt u dit doen ?

Op veel kansels klinkt steevast het gebed of de Heere bij elkaar wil brengen wat bij elkaar hoort.
Dit is een vreemd gebed - waarom moet "de Heere" dit doen ?
Wij hebben het veroorzaakt dus "AAN DE SLAG"

@klboersma Als dit een sollicitatie naar de functie van columnist is bij Refoweb, dan is er als proefballon wat meer tekst nodig ;-) En aangezien mijn stijl niet zo best is, waag ik me er niet aan. Zo heeft een ieder zijn eigen talenten.

@jvslooten Laat ik maar beginnen met een letterlijk citaat van je die m.i. niet multi-interpretabel is: "Populistische, pseudobetrokken artikelen als dit brengen méér verwijdering teweeg dan menig kerkscheuring." Vanzelfsprekend ben ik zeer benieuwd welke grote kerkelijke verwijdering deze (of soortgelijke) column tot gevolg heeft (gehad), meer nog dan de huidige kerkscheuringen.

Je bent in ieder geval wel eerlijk. De meeste mensen houden de schijn op dat ze de verdeeldheid onder christenen een ernstige zaak vinden, zonder daar concreet iets aan of mee te doen. Jou boeien al die kerkscheuringen gewoon weinig.

@rotterdam De Heere moet het doen omdat de mensen het niet willen ;-)

Wat een flauwigheid, zeg...
Inhoudelijk is het natuurlijk een ontzettend belangrijk thema. Maar deze manier van omgaan ermee is verre van stichtelijk, laat staan helend. Want wat zijn we aan het doen? We geven links en rechts een serie predikanten en oudere mensen een draai om de oren en plaatsen ze buiten de deur, zelfs met de suggestie dat ze buiten de deur van het Koninkrijk staan. Daarna gaan we gezellig met een stel jongeren bij elkaar staan en zeggen: zo, wij hebben kerkelijke eenheid. Vervolgens is er iemand die op deze manier van spreken kritiek heeft, en met een flinke zwieper plaatsen we die ook buiten de deur, om daar slooten krokodillentranen te mogen vergieten. Maar wij van refoweb hebben in elk geval gelijk.

Begrijpt u? Het mechanisme van de column en van sommige reageerders is precies hetzelfde als het mechanisme dat soms bij en na scheuringen optreedt. We willen graag eenheid en verbondenheid, maar we vinden het ook wel fijn om zelf te bepalen wie daar wat ons betreft bij passen. Wij bidden of spreken over 'bijeen brengen wat bijeen hoort' (wat overigens niet verkeerd is), alleen... Kerkelijk gezien kan dat soms betekenen dat hier slechts een select kerkelijk clubje voor in aanmerking komt. En op het refoweb betekent het niet zelden, dat wij ons eigenlijk alleen verbonden voelen met de verlichte half-refo's, die de bekrompenheid voorbij zijn...

Goed, tot zover mijn wat kritische bijdrage. In wat meer opbouwende zin wil ik graag het volgende zeggen:

- Er wordt in deze column al duidelijk, dat de werkelijkheid weerbarstig is. Kennelijk zijn er christenen met wie je je enerzijds verbonden weet, maar bij wie anderzijds ook verschilpunten zijn. De columnist ervaart dat duidelijk ook: de jongeren zijn heel wat anders dan de ouderen, hun omgang met kerkelijke zaken is blijkbaar heel anders.

- Je kunt niet altijd simpel zeggen: iedereen die met een verschilpunt niet precies zo omgaat als ik, zit verkeerd. Om te blijven bij het voorbeeld van de kerkmuren: (sommige) jongeren verwijten ouderen starheid - en helemaal ongelijk hebben ze niet. (Sommige) ouderen verwijten jongeren kerkelijk relativisme (alsof het er allemaal niet zo toe doet) - en helemaal ongelijk hebben ze niet...

- Ik weet uit de Bijbel heel wat voorbeelden van mensen die tranen stortten over hetgeen in hun leven verkeerd was, terwijl ze niet zomaar in staat waren om hun leven te verbeteren en de breuken uit het verleden te helen. Denk aan David (Ps. 51), Petrus (Luk. 22) en Paulus (Rom. 7). Het blijkt voor mensen heel wat makkelijker om brokken te maken dan om uit puinhopen tot mooie gebouwen tevoorschijn te doen komen...

- Kerkelijke eenheid is niet iets dat je zomaar maakt. De zaak is veel te complex om dat met een paar woorden af te doen. Hier zou je makkelijk een paar pagina's vol kunnen schrijven over aspecten van geschiedenis, omgang met Schrift en belijdenis, externe kerkelijke eenheid vs. interne kerkelijke eenheid, de problemen die ontstaan als eenheid alleen maar opgelegd (en niet gegroeid) is etc. etc. Het is voor 'gewone' gemeenteleden nogal makkelijk om hartelijke verbondenheid te ervaren met een 'gewoon' gemeentelid uit een andere gemeente (daar is ook niets mis mee; overigens: er zijn ook ontzettend veel predikanten die dit ook herkennen). Het is echter heel wat anders om als 'leider' van een gemeente op een geestelijke wijze dergelijke processen te begeleiden.

- Wanneer is kerkelijke eenwording gemakkelijk? Als (1) er in alle gemeenten niet veel meer om de waarheid gegeven wordt of (2) er in alle gemeenten alleen maar volmaakte mensen zitten. Het eerste is niet wenselijk en het tweede niet werkelijk....

- Daarom is het niet onterecht dat er veel gebeden wordt, of de Heere bijeen wil brengen.

- Tegelijkertijd ligt er bij iedereen op dit punt inderdaad ook een dure roeping: wat doet u daarvoor? We kunnen niet met onze armen over elkaar zitten afwachten. Kerkenraden en predikanten dus ook niet. En gemeenteleden evenmin. Maar het heeft geen zin om dit eigenhandig te doen. Dan krijg je eenheid met anderen (jongeren), maar je verlies de eenheid met de kerk waar je geplaatst bent (inclusief ouderen die soms misschien voor jouw gevoel wat lastig zijn, maar die van de Heere ook hun eigen functie gekregen hebben). Beter is het, om regelmatig met de kerkenraad te spreken over de zaken die je op dit vlak ter harte gaan.

Je vergeet een punt MvR:
Kerkelijke eenheid is ook mogelijk als bepaalde mensen hun trots laten varen en de minste willen zijn.
Wij mensen zijn ontzettend koppig, trots, machtslustig, daarom zijn er scheuringen.

Zo aan de reacties te zien is het ideaal van de columnist nog ver te zoeken...

@ dkw: Ik laat wel meer punten liggen. Mijn bijdrage was niet bedoeld als een algemene beschouwing over de mogelijke wegen naar kerkelijke eenheid. Dat neemt natuurlijk niet weg, dat wat je noemt waar is: onze hoogmoed is een lastig ding, en die zit ons op veel punten in de weg, ook op het punt van het zoeken naar kerkelijke eenheid.
Als ik toch nog een keer reageer: de moeilijkheid is in zijn algemeenheid: hoe brengen we nu Zach. 8:19 in de praktijk: 'hebt dan de waarheid en den vrede lief'? Soms is er wel veel verbroedering, maar vraag je je af: 'valt er niet méér te zeggen over de waarheid?' en soms is er wel veel aandacht voor de zuiverheid van de prediking, maar vraag je je af: 'moet dat nu zódanig benadrukt worden, dat er buiten die grenzen geen eenheid mogelijk is?' Voor een mens is dit moeilijk (zo niet onmogelijk) bijeen te houden. Daarvoor hebben we dan werkelijk Gods werk nodig, omdat we lezen in Ps. 85: 'De goedertierenheid en waarheid zullen elkander ontmoeten; de gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen.' 't Is bepaald van belang, om daarom voor onszelf en anderen te bidden...

Oecumene bestaat niet alleen uit complexe dialogen voeren over de verschillende dogma's die in het Christendom voorkomen. Oecumene zou eigenlijk het beste werken als alle geloven (de grote massa) eraan mogen deelnemen.
In een land als Nederland, waar het er soms op lijkt dat het Christendom langzaam aan het uitsterven is door de vergrijzing, is het verfrissend en hoopgevend om een woordje te kunnen wisselen met onze broeders en zusters uit andere kerken en om hen beter te leren kennen. De dialoog tussen de verschillende kerken hoort breder getrokken te worden tot een dialoog tussen de mensen. Elke gelovige maakt deel uit van het Ene Lichaam van Jezus Christus. We zijn allemaal verschillende leden van hetzelfde Lichaam. De sleutel is dat kerken elkaar en zichzelf zien als verschillende leden van het Ene Lichaam van Christus. Paulus benadrukt het belang van eenheid in Efeziërs 4:4-6:

één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping,
één Heere, één geloof, één doop,
één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is.

In feite heeft Paulus het hier dus over oecumene! Het is geen begrip van nu, maar een gebod dat al uitging vanaf het begin van de Kerk. Zelfs Christus benadrukt het belang van de eenheid: wij zijn allemaal verenigd onder een kerk, die Hij zich verworven heeft door Zijn Bloed. Dit heeft de Here gedaan als uiting van Zijn grote liefde en net zoals Hij aan de mensheid liet zien hoe we elkaar lief moeten hebben, moeten wij het gebod dat ons gegeven is aannemen, uitvoeren en doorgeven.

Er is verscheidenheid van genadegaven, maar het is dezelfde Geest.
Er is verscheidenheid van bedieningen, en het is dezelfde Heere.
Er is verscheidenheid van werkingen, maar het is dezelfde God, Die alles in allen werkt.(1 Kor. 12: 4-6).

Betekent oecumene dan dat wij allen onze identiteit verliezen? Nee, sinds het begin van de kerk waren er al modaliteiten binnen het Christendom. Eén universeel geloof, maar vele culturele uitingen daarvan. Eén universele leer, maar vele gelijkwaardige zetels over de hele wereld. Er zijn prachtige voorbeelden daarvan te vinden in de Oriëntaals Orthodoxe kerken: de Koptisch Orthodoxe kerk, waarin de de Franse en Britse Orthodoxe Kerken toebehoren, de Orthodoxe kerk van Ethiopië en Eritrea en ook de Syrische Orthodoxe Kerk een de Armeense. Allen zijn gelijkwaardige kerken die behoren tot de familie van de Oriëntaals Orthodoxe kerken, met dezelfde dogma's en dezelfde leer. Echter geven zij een geheel eigen invulling aan hun gebeden, een benadering die passend is bij hun cultuur en traditie. En zo zien wij verscheidenheid in werkingen, maar het is dezelfde God, die alles in allen werkt zoals de apostel Paulus dat 2000 jaar geleden al voor ogen had!

Net als bij het integratieprobleem is de oplossing volgens ons niet alleen het discussiëren en debatteren over ingewikkelde (in dit geval theologische) kwesties in hoge kringen. De oplossing ligt ook voor een groot deel bij de gewone mensen, die met een open hart naar elkaar luisteren en zich openstellen voor elkaar en voor het werk van God. Wij mogen geloven dat als wij allen luisteren naar de stem van de Heilige Geest in ons hart, die de ware eenheid geeft, Hij ons allen tot de waarheid zal leiden. Immers, Hij is de Geest der Waarheid die in Zijn Kerk heeft gewerkt, op dit moment nog steeds werkt en dat altijd zal blijven doen!

Maar ik roep u ertoe op, broeders, door de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat u allen eensgezind bent in uw spreken, en dat er onder u geen scheuringen zijn, maar dat u hecht aaneengesmeed bent, één van denken en één van gevoelen.
(1Kor 1:10). maak dan mijn blijdschap volkomen, doordat u eensgezind bent, dezelfde liefde hebt, één van ziel bent en één van gevoelen.
Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.
Laat eenieder niet alleen oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat eenieder ook oog hebben voor wat van anderen is.(Fillipenzen 2:2/4).

Er is een heel goed voorbeeld: de PKN. Onder deze paraplu is nog genoeg ruimte voor de wat behoudende kerken. Maar dat lef zullen ze niet hebben. Het zou wel de Boodschap nog krachtiger maken richting buitenwacht.

Dit stuk is mij uit het hart gegrepen. Een van de belangrijkste oorzaken is, dat er door de kerkelijke leiders indertijd en nu nog te weinig ruimte gelaten wordt voor een persoonlijk geloof en een persoonlijke verhouding met God/Jezus Christus. Je moet vasthouden aan dogma's die toch , hoe goed bedoeld ook, door mensen zijn geformuleerd. Vaak hoor je zeggen: eenheid kan alleen ontstaan als de Waarheid verkondigd wordt. Maar dan bedoelt men wel de Waarheid, zoals IK die ervaar. De PKN is een goed voorbeeld van ruimte bieden aan iedere gelovige, maar dat wordt door vele refo's juist weer als een zwakte en onwaarachtigheid ervaren. Zo kom je natuurlijk nooit tot eenheid. Toch is het wel een opdracht.

@jsml | donderdag 10 oktober 2013 12:53
Zo aan de reacties te zien is het ideaal van de columnist nog ver te zoeken

Wij hebben binnen ons kringetje veel belangrijkere zaken om ons druk te maken ;

H.S.V. - lange broeken voor de dames - wel of geen hoedje in de kerk.