Meisjesnaam als achternaam gebruiken

Ik gebruik het afwisselend. Ik ben me ervan bewust dat ik de achternaam van mijn partner 'kwijt kan raken'. Bijv bij overlijden en hertrouwen. Je hoopt t niet, maar dan ga je dus wéér een andere achternaam krijgen. Mijn meisjesnaam is onveranderlijk.
Achteraf had ik liever meisjesnaam- getrouwde naam gehad ipv andersom. Maar ach, het is maar een formaliteit.

Het is de vraag hoe dit ogenschijnlijk onschuldige gebruik in Bijbels licht bezien kan worden. Man en vrouw zijn na hun huwelijk één, in alle opzichten. Dat zou dan het hele leven mogen doortrekken, toch? Gemeenschap van goederen, geld, bezit. Immateriële eenwording, als het goed is in praktische zin en geestelijk opzicht. Draag de naam van je man met ere en leg je postmoderne denken in de vrieskist.

@ schaakpion
Eens... maar... één in de naam ben je niet, je draagt een dubbele naam, ik ken een voorganger die ook een dubbele naam draagt net als zijn vrouw... dat vind ik wel een mooie gedachten.

@Samanthi, het ging in deze vraag niet over een dubbele achternaam, wel over het kiezen voor een enkele achternaam. Met de dubbele achternaam toon je aan 'van een ander' (lees: je man) te zijn. Wees er dankbaar voor dat je als vrouw met ere de man van je naam als eerste mag dragen en daarachter, indien gewenst, de meisjesnaam. Waar is de vreugde, de dankbaarheid, de vrolijkheid om het christelijke huwelijk zoveel als het mogelijk is uit te dragen?

Ps. dat een dominee (m) zich mee laat slepen in het postmoderne denken van gelijkheid is een treurig teken aan de wand.

Correctie op vorig bericht, derde zin: "...met ere de naam van je man als eerste..."

Ik gebruik altijd de naam van mijn man en vind dit nu wij een gezin zijn ook bij mij/ons passen. Wij zijn gezin 'ajl ' en niet 'het meisje' dat ik was voordat ik trouwde.

@schaakspel
Het is een voorganger/evangelist, geen dominee, hij werkt met mensen buiten onze refobubbel of hij met de dubbele achternaam ook meegaat in het postmoderne denken kan ik er niet van maken, wel weet ik dat Hij gewogen is met anderen, ook anderen die de Heere Jezus nog niet kennen.

Ps. Ik draag met trots de nam van mijn man...

Een man mag , in samenspraak met zijn vrouw, er ook voor kiezen om haar naam te dragen. Ook een mooi signaal dat ze samen 1 zijn.

@Rembrand, alleen niet in lijn met de scheppingsorde en ook niet met de naamgeving en geslachtslijnen die in de Bijbel zijn opgenomen.

Geniet van je meisjesnaam! Ook al ben je getrouwd. Je doet daar niemand kwaad mee. Schaakpion@postmoderne denken……
We leven in 2024! Ik draag al mijn hele leven mijn meisjesnaam. Zeer bewust! Ik ben geboren uit mijn ouders en niet uit mijn schoonouders. Als ik eenmaal voor de Hemelpoort sta denk ik niet dat God mij ter verantwoording roept omdat ik mijn mans naam niet heb aangenomen. Een zeer ouderwetse gedachtengang.

@schaalpion

Scheppingsorde wordt te pas en te onpas gebruikt, met bijvoorbeeld kleding broek/rok, er staat niets over in de Bijbel, haardracht en hoofdbedekking, ja daar staat vanalles over, toch wordt het selectief gebruikt, hoofdbedekking alleen die anderhalf uur in de kerk? Als er in de kerk een avond is met gebed, maar geen kerkdienst niet?
Als je met je man of kinderen bidt of profeteert (Gods woorden naspreken) niet? Lang haar... Hoe lang en mag je het nooit knippen?
Nog een vraag: worden er hoeden bedoeld met hoofdbedekking?

In de Bijbel worden vrouwen vaker genoemd, zie oa Mattheus, in geslachtsregisters, geen achternamen die hadden ze niet.
Dus als een man ook de naam van zijn vrouw draagt hoeft dat niet speciaal met de scheppingsorde of het man/vrouw te maken te hebben.

@Jacobien1976, je hele reactie onderstreept mijn reactie. Hyperactueel in plaats van ouderwets... ;)

@Samanthi, je stelt een heleboel punten aan de orde waar ik allemaal niets over heb gezegd, ook niet in relatie tot scheppingsorde. Het gaat mij om het christelijke huwelijk, niet om allerlei meer of minder belangrijke zaken die jij noemt. De Bijbelse geslachtslijnen lopen vrijwel volledig via de mannelijke lijn, precies zoals dat tot enkele decennia geleden ook in Nederland nog steeds zo was. Dat dit denken uitgewist moet worden bewijzen diverse ontwikkelingen in Nederland, denk bijvoorbeeld aan de discussies over dubbele naamgeving van kinderen. Het is bijzonder stuitend dat @Jacobien1976 hier laconiek mee omgaat en vooral uitstraalt: 'Het is 2024, ik kies bewust, ik ben geboren uit..., als ik sta aan de poort, als ik ter verantwoording wordt geroepen...', enzovoorts.

@schaakpion
Volgens mij heeft het er wel alles mee te maken...

Ja ik begrijp je punt, maar als een man/vrouw leven zoals God bedoeld zit niet in een naam, maar in gezindheid.

Als je de naam van je man draagt, maar je niet als christelijke vrouw gedraagt, heeft het weinig te betekenen.

Ja ik begrijp je punt echt wel, maar kan stellig beweren dat de scheppingsorde tot uiting komt in samen, eenheid en verschillende taken binnen het gezin.

@schaakpion
Ja het uitwissen van normen en waarden komen in de klem, maar dat is al veel eerder gebeurt.

In de klem hoort er niet bij.

@Samanthi, ik ben het eens met alles wat je in deze laatste drie berichten typt. Alleen ik denk er nog wel wat bij als het gaat over wat je niet (!) zegt. Vanzelfsprekend gaat het over gezindheid, hart, eenheid, innerlijke betekenis, band tussen man-vrouw, enzovoorts. Alleen komt dat tot uiting - belangrijk! - in levenskeuzes op allerlei terreinen. Daar ligt niet alles zo zwart-wit. Die uitingen in levenskeuzes zijn geen (!) vertrekpunt van het christelijke huwelijk, dat is immers de innerlijke gezindheid. Echter zijn die levenskeuzes wel een vrucht ergens van, namelijk van een Bijbelgetrouwde houding en liefdevolle gezindheid binnen het huwelijk. In dat kader zijn levenskeuzes dus wel van belang, ook als het gaat om het gebruik van achternamen. Als je Bijbelgetrouw wilt leven dan in een liefdevolle innerlijke gezindheid als man en vrouw leeft, dan wil je toch niet anders dan a) als man je vrouw eren en b) als vrouw één zijn met je man (innerlijk én in levenskeuzes)? Het is een veeg teken als dat laatste omgekeerd als breekijzer wordt gebruikt om vele dingen maar als onbelangrijk of ouderwets af te doen.

"Ik voel me niet de persoon met de achternaam van mijn man". Zou dat niet te maken kunnen hebben met dat je dit vanaf het begin af aan ook niet 'geprobeerd/geaccepteerd' hebt?
Alles went, óók de achternaam van je vent ;)

Nou nou, achternamen zijn in Nederland nog niet zo ontzettend veel generaties geleden ontstaan. Het is pas verplicht sinds 1811. Dus laten we zoiets niet ineens wel of niet Bijbels gaan noemen want daar zit nog wel meer tijd tussen... Is cultuur!

De gelovigen zijn met Jezus verbonden, Hij is hun Hoofd (1 kor.11:3) De volgelingen van Jezus werden Christianoi (christenen) genoemd naar hun Hoofd Christus( Hand.11:26). De man is het hoofd van de vrouw (1 Kor.11:3). Mooi toch, dat de vrouw de naam van haar hoofd mag dragen?